Objawy, przyczyny, diagnoza i leczenie
Rzucająco-remisyjne stwardnienie rozsiane jest rodzajem choroby neurologicznej spowodowanej uszkodzeniem ochronnej osłony nerwowej zwanej mieliną. Jest to najczęstszy rodzaj stwardnienia rozsianego — 85 procent osób, u których zdiagnozowano stwardnienie rozsiane, ma typ rzutowo-remisyjny. Stwardnienie rozsiane dotyka ponad milion dorosłych w Stanach Zjednoczonych.
:max_bytes(150000):strip_icc()/relapsing-remitting-ms-overview-4685070_final_revised-f6d039f69e9d49d4b7695ca54ec7e7eb.png)
Objawy
Ten rozpad mieliny może wpływać zarówno na mózg, jak i rdzeń kręgowy. Uszkodzenie tych okryw nerwowych może powodować różne objawy zwane zaostrzeniem SM, które mogą być tak poważne, że osoby mogą nie być w stanie chodzić lub dbać o siebie. Po tych objawach następuje okres remisji, w którym objawy częściowo ustępują lub całkowicie ustępują.
Symptomatologia rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego obejmuje między innymi:
- Zmęczenie
- Trudności z chodzeniem
- drętwienie lub mrowienie rąk, nóg lub twarzy,
- Słabość
- Deficyty widzenia
- Zawrót głowy
- Ból
- Problemy z pęcherzem i jelitami
- Deficyty poznawcze
- Zmiany nastroju
Powoduje
Chociaż etiologia stwardnienia rozsianego wciąż nie jest znana, uważa się, że jest ona wynikiem nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej przeciwko ośrodkowemu układowi nerwowemu, prawdopodobnie w wyniku ekspozycji na pewne czynniki środowiskowe u pacjentów z predyspozycjami genetycznymi. Różne czynniki środowiskowe, które są związane ze stwardnieniem rozsianym, obejmują ekspozycję na wirusa Epsteina-Barra, palenie, niski poziom witaminy D i otyłość.
Położenie geograficzne ma również wpływ na tempo rozwoju stwardnienia rozsianego. Osoby mieszkające dalej od równika są bardziej narażone na rozwój stwardnienia rozsianego.
Diagnoza
Rozpoznanie rzutowo-remisyjnego stwardnienia rozsianego opiera się na obrazie klinicznym (historia jednego lub więcej zaostrzeń) i jest uzupełnione badaniami diagnostycznymi, takimi jak badanie krwi (w celu wykluczenia stanów przypominających SM), rezonans magnetyczny mózgu i kręgosłupa, analiza płynu mózgowo-rdzeniowego i testy potencjału wywołanego.
MRI powinien pokazać co najmniej dwie zmiany obejmujące określone obszary mózgu i/lub rdzenia kręgowego. Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego może być wykonana w celu wykrycia obecności nieprawidłowych białek zwanych prążkami oligoklonalnymi u pacjentów, u których obraz kliniczny i MRI są niejednoznaczne.
Potencjały wywołane mogą wykazywać opóźnienie w przekaźnictwie nerwowym na poziomie nerwów wzrokowych, pnia mózgu i rdzenia kręgowego.
Leczenie
Stwardnienie rozsiane można leczyć za pomocą szeregu interwencji farmakologicznych, w zależności od fazy choroby. Niektóre z nich, takie jak dożylne steroidy, są stosowane w leczeniu nawrotów lub zaostrzeń stwardnienia rozsianego. Inne metody leczenia, zwane środkami modyfikującymi przebieg choroby, są stosowane w celu zapobiegania przyszłym zaostrzeniom. Należą do nich:
- Interferon-1A
- Interferon-1B
- Octan glatirameru
- Fumaran dimetylu
- Teriflunomid
- Fingolimod
- Siponimod
- Kladrybina
- Natalizumab
- Okrelizumab
- Alemtuzumab
- Zepozja
Leki są również stosowane w leczeniu typowych objawów SM, takich jak spastyczność, trudności w chodzeniu, brak kontroli pęcherza, zmęczenie i ból. Ponadto powszechnie stosuje się terapie zajęciowe i fizyczne, aby wzmocnić mięśnie kończyn górnych i dolnych, a także pomóc w utrzymaniu równowagi. Terapia mowy może być również wskazana, jeśli objawy obejmują zaburzenia mowy lub połykania.
Korona
Życie z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego może być trudne, zwłaszcza jeśli chodzi o radzenie sobie z różnymi objawami i nieprzewidywalnością choroby. Jednak poznanie jak najwięcej o tym stanie, unikanie wyzwalaczy SM i jak najszybsze rozpoczęcie leczenia SM pozwoli Ci przejąć kontrolę nad swoją chorobą.
Discussion about this post