Jak radzić sobie z zachowaniem emocjonalnym dziecka według grupy wiekowej

Dzieci w każdym wieku mogą źle się zachowywać, zachowywać się i mieć problemy ze snem w wyniku zakłóceń w ich rutynie. Większość ludzi nie lubi odwracania rutyny, ale dorośli lepiej potrafią znaleźć kreatywne sposoby radzenia sobie z chaosem i żyć dalej. Nie zawsze jest to łatwe dla dzieci.

Ponieważ ukrywanie się przed dzieckiem w łazience na dłużej niż pięć minut nie wchodzi w grę, możesz się zastanawiać, jak nauczyć dziecko radzenia sobie z emocjami, jednocześnie pomagając mu czuć się spokojnym i bezpiecznym.

Poczucie kontroli dzieci pochodzi z polegania na strukturze i rutynie, a kiedy te rzeczy znikną, jest im o wiele trudniej sobie poradzić. Mając to na uwadze, oto kilka konkretnych zachowań (w podziale na grupy wiekowe), których należy być świadomym i najlepsze sposoby, aby pomóc im zarządzać emocjami i czuć się lepiej.

Małe dzieci

W obliczu bardzo stresujących i traumatycznych wydarzeń psycholog kliniczny dr Abigail Gewirtz przypomina nam, że dzieci mogą się cofać lub zachowywać mniej niż w ich wieku. Zwłaszcza młodsze dzieci mogą stać się bardziej czepliwe.

„Niemowlęta i przedszkolaki dopiero uczą się zarządzania emocjami (tj. samoregulacji) i w większości polegają na rodzicach, którzy zarządzają tymi wielkimi emocjami” – wyjaśnia Gewirtz.

Dlatego małe dzieci mają napady złości. „Nie wiedzą jeszcze, co zrobić, gdy uderzają w nich wielkie uczucia, co może być jeszcze gorsze, gdy dzieci i ich rodzice są zestresowani”, mówi Gewirtz. Rodzice mogą pomóc przejąć kontrolę i kierować maluchami w radzeniu sobie z emocjami.

Utrzymuj ścisły harmonogram

Jeśli jest jakiś wiek, który wymaga ścisłego harmonogramu, to są to małe dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym. Jeśli to możliwe, staraj się przestrzegać podobnego harmonogramu i rutyny przez większość (jeśli nie wszystkie) dni tygodnia, zwłaszcza jeśli chodzi o pory posiłków, pory snu i zajęcia.

To powiedziawszy, dobrze jest mieć dni, w których osiąga się sukces, jeśli maluch zdejmie piżamę.

Zachowaj spokój

Niemowlęta i dzieci w wieku przedszkolnym są dużo mądrzejsze i bardziej intuicyjne, niż często im przypisujemy. Dobrze wyczuwają, kiedy rodzice są zdenerwowani i niespokojni, więc bardzo ważne jest, abyśmy modelowali sposoby radzenia sobie z emocjami, mówi dr Gene Beresin, dyrektor wykonawczy Clay Center for Young Healthy Minds w szpitalu Mass General.

„Kiedy rodzice kontrolują własne lęki i emocje, ich dzieci (w każdym wieku), a zwłaszcza małe dzieci, reagują pozytywnie” – mówi.

Daj trochę więcej TLC

Wszyscy możemy czasami użyć trochę więcej TLC, ale szczególnie młodsze dzieci potrzebują pozytywnej uwagi i bliskiego czasu z rodzicami. „Może to oznaczać więcej przytulania, czytania historii, rysowania, grania w gry, a nawet spania w tym samym pokoju. Taka bliskość uspokaja i uspokaja” – mówi Beresin.

Dzieci w wieku szkolnym

Dzieci w wieku podstawowym są w różnym wieku od 6 do 12 lat, co obejmuje wiele etapów rozwojowych. Podobnie jak ich młodsze rodzeństwo, dzieci w wieku podstawowym również potrzebują struktury, zwłaszcza, że ​​są na etapie życia, kiedy uczą się nowych umiejętności, próbują zrozumieć siebie i jak działa świat oraz szukają sposobów, aby dopasować się do grupy rówieśniczej.

Podczas pandemii COVID-19 Twoje dzieci w wieku szkolnym mogły zmagać się z zachowaniami i napadami złości – czasami nietypowymi dla nich w normalnych okolicznościach.

„Kiedy pandemia uniemożliwia im niezbędne uporządkowanie rutyny w codziennym życiu, uniemożliwia im naukę nowych umiejętności i opanowanie nawet podstawowej wiedzy o świecie oraz udaremnia ich wczesne i ważne relacje z rówieśnikami, stają się niespokojni, rozdrażnieni i smutni” wyjaśnia Beresin.

„Kluczem do zrozumienia dziecka w wieku szkolnym jest docenienie jego potrzeby rozwijania poczucia mistrzostwa, nawet jeśli w jego mistrzostwie brakuje niuansów okresu dojrzewania” – mówi Beresin. Dzieci muszą czuć, że mają kontrolę, a rzeczy wokół nich są uporządkowane i pod kontrolą.

Postępuj zgodnie z harmonogramem

Wystarczy kilka dni, aby dzieci w wieku podstawowym zostały całkowicie wyrzucone z braku rutyny lub harmonogramu. Wszyscy widzieliśmy to z pierwszej ręki, kiedy nasze dzieci musiały przystosować się do zdalnego uczenia się podczas pandemii.

Jeśli w ciągu roku szkolnego nie są w domu przez dłuższy czas z powodu choroby lub kwarantanny, postaraj się, aby ich dzień był jak najbardziej zbliżony do szkoły. Na przykład możesz utworzyć arkusz zadań, który zawiera zadania przydzielone od nauczyciela, czas na świeżym powietrzu, czytanie i czas wolny.

Zadania kosmiczne rozłożone, aby ich dzień przypominał dzień szkolny. Umieść harmonogram w centralnej lokalizacji i poproś o odhaczanie zadań po ich zakończeniu. Daje im to poczucie kontroli i pozwala wiedzieć, co dzieje się w ciągu dnia, co pomaga im zarządzać emocjami i zachować spokój.

Unikaj sugerowania powodów ich zmartwień

Nierzadko zdarza się, że rodzice lub inni troskliwi dorośli sugerują coś lub zadają pytanie (z obawy) małemu dziecku, które powoduje zmartwienie. Na przykład, jeśli zapytasz małe dziecko, czy boi się koronawirusa, właśnie wprowadziłeś pomysł, że powinno bać się koronawirusa.

Więc zamiast tego w spokojnym momencie (nie podczas napadu złości!) zapytaj, czy coś ich niepokoi. Kontynuuj, pytając, co to jest i jeśli potrzebują pomocy, aby to opisać, sugeruje dr Cara Natterson, założycielka Worry Proof Consulting i autorka Decoding Boys.

„Tak często dziecko nie pyta o to, o co myślimy, że pyta, a wyjaśnienie przez pytanie, co skłoniło je do wyczarowania konkretnego pytania, pozwala nam zawęzić zakres naszej odpowiedzi” – mówi Natterson.

Zezwól na czas przed ekranem

Wszyscy zmagamy się z trzymaniem naszych dzieci z dala od ekranów. Ale czasami jest to jedyny sposób, w jaki dzieci mogą się ze sobą komunikować.

„Od wieku szkolnego dzieci muszą czuć się włączone i być częścią grupy, zachęcaj do czatów grupowych, spotkań FaceTime, Skype lub Zoom”, jeśli Twoje dziecko nie jest w stanie osobiście nawiązać kontaktu z rówieśnikami, mówi Beresin. W zależności od sytuacji wyznacz im określoną ilość czasu każdego dnia lub kilka razy w tygodniu, aby mogli kontaktować się ze znajomymi. Bądź z nimi w tym samym pokoju, gdy rozmawiają przez Internet.

Należy ich również zachęcać do rozmów i spędzania czasu z krewnymi, kuzynami, dziadkami i innymi osobami, z którymi są blisko.

Młodzież

Chociaż możesz nie widzieć swoich starszych dzieci tak często, jak młodszych, nadal zmagają się one z wyzwaniami i zakłóceniami w swoim życiu i starają się zrozumieć, jak się czują.

„Zadaniem nastolatków jest rozwijanie własnej tożsamości, sprawdzanie, kim chcą być i zanurzanie się w świecie zewnętrznym z przyjaciółmi, pracą, szkołą i innymi zajęciami społecznymi” – mówi Gewirtz. Nastolatkowie mogą próbować lekceważyć zasady (np. spotykać się potajemnie z przyjaciółmi) z powodu „hipotezy niezwyciężoności” lub przekonania, że ​​nie przydadzą im się niebezpieczeństwa na zewnątrz.

„Kiedy ich przyszłość jest niepewna, reagują lękiem, depresją i drażliwością” – mówi. Mogą nawet nie widzieć nadziei na przyszłość i zrujnowanego życia. „To powoduje nadmierną reakcję emocjonalną i mogą stać się odizolowani, sfrustrowani, zdemoralizowani lub po prostu znudzeni” – dodaje Gerwitz. Naszą rolą jako rodziców jest ich wspieranie.

Mów, słuchaj i bądź otwarty

Teraz, bardziej niż kiedykolwiek, Twoje nastolatki potrzebują, abyś rozmawiał z nimi o różnych kwestiach, takich jak nadążanie za pracą w szkole, a nawet planowanie na przyszłość. Sanam Hafeez, PsyD, neuropsycholog z Nowego Jorku, mówi, że musimy przypomnieć naszym dzieciom, że w końcu przejdą każdy kryzys, a my będziemy tam, aby im pomóc.

„To także świetny czas, aby pomóc im rozwinąć większe poczucie empatii i więzi z nimi, gdy zapewniasz ich, że wszystko będzie w porządku i będziesz ich wspierać” – dodaje. Hafeez mówi, aby być cierpliwym wobec nastolatków, którzy zmieniają swoje życie.

„W okresie dojrzewania dzieci potrzebują interakcji z rówieśnikami, a dzięki swoim doświadczeniom zaczynają odkrywać, kim są jako ludzie”, mówi.

Zadawaj bezpośrednie pytania

W przypadku starszych dzieci, Natterson mówi, że bardziej bezpośrednie pytania mogą być bardzo pomocne. „Pamiętaj, że w gimnazjum wiele dzieci po raz pierwszy zaczyna rozważać śmiertelność w jakikolwiek osobisty lub głęboki sposób – oczywiście niektóre robią to wcześniej, inne później, ale będziesz chciał ocenić, gdzie jest twoje dziecko” – mówi .

Jeśli wiesz, że coś przeszkadza Twojemu nastolatkowi, zapytaj go konkretnie o to. Mogą poczuć ulgę, że zacząłeś rozmowę i zaoferowałeś ucho do słuchania.

Pamiętaj, że wszystkie dzieci potrzebują rutyny

Jasne, Twoje starsze dzieci mogą potrzebować (i prosić) więcej przestrzeni i prywatności, ale wymagają również rutyny i obowiązków. Jeśli to możliwe, przestrzegaj pory snu, pobudki, posiłków i innych rytuałów rodzinnych.

Daj im czas, aby połączyć się z przyjaciółmi

„Życie towarzyskie jest niezwykle ważne dla twoich nastolatków, którzy czerpią znaczne korzyści z utrzymywania kontaktu z przyjaciółmi i rodziną za pośrednictwem mediów społecznościowych, czatów, grup internetowych i innych sposobów utrzymywania kontaktu” – wyjaśnia Beresin.

W zależności od sytuacji wyznacz im określoną ilość czasu każdego dnia lub kilka razy w tygodniu, aby mogli kontaktować się ze znajomymi.

Wszyscy czasami zmagamy się z emocjami. Rodzice odgrywają znaczącą rolę w pomaganiu dzieciom w każdym wieku w zrozumieniu i zarządzaniu swoimi emocjami.

Kiedy rodziny spędzają razem czas, stwarza to idealną sytuację do nauczenia dzieci i nastolatków sposobów radzenia sobie ze swoimi uczuciami. Ale kiedy dowiesz się więcej o najlepszych sposobach wspierania dzieci, pamiętaj, aby zadbać również o siebie.

Ćwicz, zasilaj organizm zdrową żywnością, rozmawiaj z przyjaciółmi i rodziną, odpoczywaj i proś o pomoc, kiedy jej potrzebujesz. Nie jesteś sam. Jeśli zmagasz się z własnym zdrowiem psychicznym lub masz obawy dotyczące członka rodziny, porozmawiaj ze swoim lekarzem lub terapeutą.