Anatomia kości ogonowej

Ostatnie cztery kręgi tworzące kość ogonową

Ostatnie trzy do pięciu (zwykle cztery) kręgi kręgosłupa są połączone razem, tworząc kość ogonową, potocznie zwaną kością ogonową. Fuzja zaczyna się w wieku 20 lat i zwykle kończy się w wieku 30 lat. Zanim nastąpi fuzja, kręg ogonowy porusza się jak każda inna część kręgosłupa. Wśród specjalistów od kręgosłupa i nie tylko toczy się debata na temat tego, czy kość ogonowa jest istotną i użyteczną częścią ludzkiej anatomii.

U wielu osób kość ogonowa może być źródłem bólu. Często jest uszkadzany w wyniku urazu spowodowanego upadkami i może być lokalizacją bólu idiopatycznego, co oznacza ból, którego przyczyny nie znają pracownicy służby zdrowia.

Anatomia

Kość ogonowa jest najbardziej dystalną częścią kręgosłupa u naczelnych, które nie mają ogonów, w tym u ludzi.

Przez pierwsze 20 lat życia kość ogonowa składa się z oddzielnych kręgów ogonowych, które następnie łączą się ze sobą, tworząc pojedynczą kość klinową, bardziej znaną jako kość ogonowa.

Fuzja kości ogonowej jest zwykle zakończona przed 30. urodzinami, jeśli w ogóle ma być zakończona.

Struktura

Kości ogonowej to odwrócony trójkąt z podstawą (szeroką częścią) u góry i wierzchołkiem (szpiczasty koniec) u dołu. Jeszcze przed całkowitym zrośnięciem kości ogonowej, wszystkie poza pierwszym kręgiem ogonowym są niewiele więcej niż słabo rozwiniętymi kręgami, które wyglądają raczej jak guzki kości, a nie niezależne struktury.

Do wierzchołka (mała, dolna część) kości krzyżowej przyczepiają się zwykle cztery kręgi ogonowe. Przez większość czasu są one określane jako Co1-Co4. Powszechne i całkiem naturalne jest urodzenie się z zaledwie trzema i aż pięcioma kręgami ogonowymi.

Widziana jako pojedyncza kość, kość ogonowa przypomina głowę byka. Ma dwa „rogi” na górze (podstawie), które nazywane są rogami ogonowymi. „Uszy” byłyby procesami poprzecznymi, które zapewniają punkt podparcia dla artykulacji z kością krzyżową.

Lokalizacja

Kość ogonowa znajduje się na dystalnym końcu kości krzyżowej i jest najbardziej dystalną częścią kręgosłupa. Podstawa kości ogonowej łączy się z wierzchołkiem kości krzyżowej. Możliwa jest pewna artykulacja między kręgami ogonowymi, dopóki nie zostaną zrośnięte, ale nie poruszają się one zbytnio.

Jako najniższy punkt kręgosłupa, znajdujący się na dole obręczy miednicy, kość ogonowa działa jako jeden punkt wstawiania dla mięśni dna miednicy, grupy trzech mięśni zwanych dźwigaczem odbytu na wierzchołku, mięśnia ogonowego w poprzek przednia (przednia) powierzchnia i gluteus maximus na tylnej (tylnej) powierzchni. Jest połączony z kością krzyżową poprzez więzadło krzyżowo-guziczne.

Wariacje anatomiczne

Jak wspomniano powyżej, kość ogonowa zwykle składa się z czterech kręgów ogonowych. Jedno z badań wykazało cztery kręgi ogonowe w 76% zdrowych kości ogonowych (liczba mnoga od kości ogonowej).KątKość ogonowa może zawierać tylko trzy (13%) lub nawet pięć (11%).

Kształt i krzywizna kości ogonowej może się różnić w zależności od osoby i jest zauważalnie różna w zależności od płci. Kość ogonowa samicy jest węższa, mniej trójkątna i częściej jest prosta lub zakrzywiona na zewnątrz niż do wewnątrz.

U ponad połowy dorosłych (57%) zrośnięty jest staw krzyżowo-guziczny (połączenie między kością krzyżową a kością ogonową).KątPołączenie między Co1 i Co2 jest skondensowane tylko w 17% coccyges.

Im dalej idziesz na kości ogonowej, tym częściej segmenty łączą się ze sobą.

Funkcjonować

Gdyby ludzie mieli ogony, kość ogonowa miałaby znacznie bardziej satysfakcjonującą pracę. Niestety, ludzie tego nie robią, a niektórzy twierdzą, że kość ogonowa tak naprawdę nie pełni żadnej funkcji.

Kilka mięśni dna miednicy jest przyczepionych do kości ogonowej, ale każdy mięsień ma wiele zbędnych punktów mocowania. Większość z tych nadmiarowych punktów przyczepu jest znacznie silniejsza i bardziej stabilna niż kręgi ogonowe.

Skurcz tych mięśni może wywołać ruch kości ogonowej wystarczający do spowodowania bólu u niektórych osób.

Jednym z powszechnych sposobów leczenia bólu pourazowego lub bólu atraumatycznego, który powstaje w kości ogonowej bez dostrzegalnej przyczyny (idiopatyczny ból kości ogonowej), jest usunięcie części lub całości kości ogonowej przez pracowników służby zdrowia. U pacjentów, którym chirurgicznie usunięto kość ogonową, nie wydaje się, aby występowały żadne częste działania niepożądane, co mogłoby sugerować, że kość ogonowa naprawdę nie pełni żadnej funkcji.

powoduje ból kości ogonowej — Ilustracja autorstwa Alexandry Gordon, Verywell

Powiązane warunki

Najczęstszym stanem związanym z kością ogonową jest ból, zwany kokcydynią lub kokcygodynią.

Najczęstszą przyczyną jest uraz. Umiejscowienie kości ogonowej czyni ją podatną na uraz, jeśli osoba upadnie do pozycji siedzącej. Może zostać złamany lub posiniaczony.

W przypadku kokcydynii skurcze mięśni dna miednicy mogą być bardzo bolesne w okolicy kości ogonowej, która jest uszkodzona lub w stanie zapalnym. Ruch mięśni może prowadzić do ruchu samej kości ogonowej, powodując ból.

Ze względu na liczbę mięśni dna miednicy przyczepionych do kości ogonowej, niektóre funkcje organizmu, w tym seks lub wypróżnianie, mogą prowadzić do bólu miednicy po urazie kości ogonowej.

Ból idiopatyczny kości ogonowej to ból spowodowany bez wyraźnej przyczyny. Częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Jest to diagnoza wykluczenia, co oznacza, że można ją zdiagnozować dopiero po wykluczeniu wszystkich innych możliwych przyczyn.

Nie każda kość ogonowa zostaje całkowicie zrośnięta. U niektórych osób kość ogonowa pozostaje ruchoma i może nadal się poruszać, gdy osoba siedzi i porusza się. Istnieją pewne dowody na to, że sztywna kość ogonowa z większym prawdopodobieństwem powoduje pewien rodzaj bólu, ponieważ stale podrażnia otaczające tkanki miękkie, gdy osoba zmienia pozycję.

Potworniaki krzyżowo-guziczne są najczęstszym typem nowotworu noworodkowego i rozwijają się na kości krzyżowej lub kości ogonowej. Rokowanie dla potworniaka krzyżowo-guzicznego jest bardzo dobre, o ile zostanie on prawidłowo i wcześnie zdiagnozowany. Potworniaki zwykle pojawiają się, gdy pacjent jest bardzo młody.

Leczenie

Opcje leczenia zależą od tego, który stan powoduje ból w kości ogonowej.

Leczenie zachowawcze

W przypadku urazów najczęstszym sposobem leczenia jest konserwatywna mieszanka terapii.

Zachęcamy do stosowania specjalnych poduszek (w kształcie pączka) w celu zmniejszenia nacisku na kość ogonową.
Fizjoterapia rozciągająca i budowanie mięśni są wykorzystywane do zapewnienia większej siły otaczającym tkankom.
Unikaj ćwiczeń o dużym wpływie, takich jak bieganie, skakanie, gimnastyka i jazda na rowerze, gdy kość ogonowa się goi.
Używaj dostępnych bez recepty leków przeciwbólowych podczas gojenia się kości ogonowej.

Zapewne dobrym pomysłem jest prowadzenie leczenia zachowawczego na długiej smyczy. Uważa się, że jest skuteczny w 90% przypadków kokcydynii.

Leczenie chirurgiczne

Jeśli konserwatywne podejście nie działa, Twój lekarz może zasugerować chirurgiczne usunięcie kości ogonowej, znane jako kokcygektomia.

Nie ma standardowego harmonogramu, jak długo należy czekać na rozważenie operacji. Niektórzy świadczeniodawcy rozważą to w ciągu zaledwie dwóch miesięcy, jeśli nic nie będzie działać. Inni świadczeniodawcy mogą chcieć nadal wypróbowywać inne opcje nawet przez rok.

Mimo że jest bardziej agresywna niż metody leczenia nieoperacyjnego, całkowita lub częściowa kokcygektomia jest uważana za bardzo bezpieczną i stosunkowo skuteczną. Pacjenci, którzy przeszli tę procedurę, mają dobre wyniki. Około 75% kokcygektomii ma całkowitą redukcję bólu.

Od Ciebie zależy, czy 75% skuteczności jest wystarczające do poddania się operacji. Najczęstszym predyktorem złego wyniku lub braku złagodzenia bólu u wszystkich pacjentów z kokcydynią jest to, czy chirurgiczne usunięcie było całkowite czy częściowe. Dowody sugerują, że całkowite usunięcie kości ogonowej prowadzi do lepszych wyników niż częściowe usunięcie kości ogonowej.