Częste obawy pacjentów ze stwardnieniem rozsianym dotyczące leczenia

Najskuteczniejszymi metodami leczenia stwardnienia rozsianego (MS), zwłaszcza typu rzutowo-remisyjnego, są leki modyfikujące przebieg choroby. Dzieje się tak, ponieważ leki te mogą faktycznie spowolnić postęp SM i zmniejszyć liczbę nawrotów, jakich doświadcza dana osoba.

Łatwo więc zrozumieć, dlaczego ważne jest, aby jak najszybciej rozpocząć schemat leczenia modyfikującego przebieg choroby po stwierdzeniu, że masz SM. Jeśli jednak się wahasz, warto wiedzieć, że nie jesteś sam: inni ludzie z różnych powodów wzdragali się przed przyjmowaniem leków na SM. Być może możesz odnieść się do typowych obaw, które następują.

Strach przed igłami

Wiele metod leczenia SM podaje się dożylnie, podskórnie lub domięśniowo – innymi słowy, przez igłę wbitą w żyłę, tkankę tłuszczową lub mięsień. Jest to najskuteczniejszy sposób na wprowadzenie leku do organizmu, gdzie może zacząć działać dobrze. Bez względu na to, czy igły naprawdę ci nie przeszkadzają, czy też się ich boisz, umieszczenie ostrego przedmiotu w skórze prawdopodobnie nie jest twoim pomysłem na dobrą zabawę. (Nawiasem mówiąc, istnieje nazwa poważnego strachu przed igłami: trypanofobia.) Poproś swojego lekarza lub inną osobę, która miała podobne leczenie, o wskazówki dotyczące radzenia sobie z negatywnymi igłami. Może być tak, że po prostu posiadanie przyjaciela, który cię rozprasza, lub nauczenie się podstawowej techniki autohipnozy wystarczy, aby pozbyć się strachu. Należy również zauważyć, że obecnie istnieje sześć doustnych opcji terapeutycznych w leczeniu SM, które można rozważyć.

Obawa przed skutkami ubocznymi

Kto chce czuć się gorzej będąc leczonym z powodu już choroby? Niestety, skutki uboczne są prawie nieuniknione, zwłaszcza w przypadku leków wystarczająco silnych, by leczyć SM. Większość z nich jest jednak niewielka i łatwa do leczenia. Na przykład możesz mieć zaczerwienienie lub tkliwość wokół miejsca wstrzyknięcia, jeśli jesteś w trakcie leczenia podawanego podskórnie. Chłodny kompres może zwalczyć te objawy. Kiedy po raz pierwszy zaczynasz brać niektóre leki na SM, możesz poczuć się trochę, jakbyś zachorował na grypę. Jest to powszechne i obrzydliwe, ale krótkotrwałe. Gdy twoje ciało przyzwyczai się do leku, ten efekt uboczny zniknie. I pamiętaj, że jeśli jakakolwiek reakcja na leki jest tak uciążliwa, że ​​nie możesz jej tolerować, Twój lekarz powinien mieć możliwość przestawienia Cię na inny lek, więc nie wahaj się o tym mówić. Chociaż jest to zrozumiałe, ważne jest, aby wiedzieć, że skutki uboczne można zwykle kontrolować lub zmniejszać za pomocą określonych strategii i uważnego monitorowania.

Uwierz, że przyjdzie coś lepszego

Opracowywane są nowe metody leczenia SM i cały czas trwają badania, ale ważne jest, aby zrozumieć, że zanim jakikolwiek lek stanie się dostępny dla pacjentów, potrzeba dużo czasu. Musi być potwierdzony jako bezpieczny, zatwierdzony przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków, wyprodukowany w ilościach wystarczających do dystrybucji i objęty ubezpieczeniem. Więc chociaż dobrym pomysłem jest pozostawanie na bieżąco z badaniami nad SM, czekanie na nowy lek może być niekorzystne. Pamiętaj, im szybciej rozpoczniesz leczenie SM, tym będzie ono skuteczniejsze.

Koszt leczenia

Nie ma co do tego wątpliwości: stwardnienie rozsiane to droga choroba, a obciążenie ekonomiczne może być czasami tak samo wyczerpujące, jak koszty fizyczne i psychiczne. Jeśli pieniądze na leki na stwardnienie rozsiane są problemem, wiedz, że istnieją środki, które pomogą ci zapłacić za leczenie. Na przykład, czasami producenci leków oferują pomoc finansową. Twój świadczeniodawca opieki zdrowotnej i lokalny oddział dotyczący społeczeństwa SM powinni być w stanie poinformować Cię o tej i innych opcjach.

Poleganie na zarządzaniu nawrotami

Kiedy po raz pierwszy dowiadujesz się, że masz SM, prawdopodobnie wszelkie nawroty będą rzadkie i łagodne. W rzeczywistości mogą wydawać się tak łatwe do pokonania, że ​​pomyślisz, że możesz je po prostu przejechać lub leczyć lekami na receptę lub prostymi modyfikacjami stylu życia. Nawet jeśli twoje objawy są czasami dramatyczne, takie jak utrata wzroku z powodu zapalenia nerwu wzrokowego, możesz poradzić sobie z krótkim kursem Solu-Medrol (duża dawka kortykosteroidu podawanego dożylnie). Na tym etapie kuszące może być kontynuowanie tego, radzenie sobie z objawami na bieżąco i cieszenie się okresami remisji bez objawów. Jednak dopuszczenie do nawrotów naraża cię na ryzyko rozwoju trwałej niepełnosprawności. Co więcej, Solu-Medrol może mieć poważne skutki uboczne. O wiele lepiej jest współpracować z lekarzem, aby przyjmowanie leków modyfikujących przebieg choroby stało się sposobem, z którym można żyć.