Choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego

Choroba zwyrodnieniowa stawów może wpływać na stawy w dowolnej części ciała, w tym w kostce. Trzy kości tworzą staw skokowy: dolny koniec kości piszczelowej (kość piszczelowa), kość strzałkowa (mała kość podudzia) i kość skokowa (kość nośna, która pasuje do panewki utworzonej przez kość piszczelową i strzałkową) .

Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc osobom z chorobą zwyrodnieniową stawu skokowego w radzeniu sobie z objawami.

Nakładanie kremu na kostkę — Guido Mieth / Getty Images

Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego

Podstawowym objawem związanym z chorobą zwyrodnieniową stawu skokowego jest ból. Początkowo ból jest obecny podczas ruchu lub aktywności (chodzenie, wchodzenie po schodach itp.). W miarę postępu choroby zwyrodnieniowej stawów ból jest obecny nawet podczas braku aktywności lub odpoczynku.

Inne objawy choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego obejmują:

Sztywność stawów
Słabe mięśnie
Obrzęk stawów
Utracona elastyczność
Ograniczony zakres ruchu
Trudności z chodzeniem
Trudności z noszeniem ciężarów, które mogą powodować nawet poślizgnięcia i upadki

Przyczyna choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego

Choroba zwyrodnieniowa stawów to choroba zwyrodnieniowa stawów. W przypadku tego typu zapalenia stawów chrząstka – twarda, ale elastyczna tkanka, która pokrywa końce kości tworzące staw – stopniowo się zużywa.

Większość przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego jest związana z wcześniejszym urazem kostki. Uraz mógł nastąpić wiele lat przed pojawieniem się objawów choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego. Uraz może bezpośrednio uszkodzić chrząstkę lub zmienić mechanikę stawu skokowego (jak działa staw).

Oprócz urazu istnieją inne czynniki ryzyka, które mogą przyczyniać się do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów. Nadwaga jest związana z chorobą zwyrodnieniową stawów i może powodować obciążenie stawów obciążonych, w tym kostki. Genetyka również może odgrywać pewną rolę. Na przykład bycie płaskostopiem może wpływać na sposób chodzenia i zwiększać obciążenie stawu skokowego.

Diagnoza choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego

Rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego zwykle rozpoczyna się od historii choroby pacjenta. Pacjent powinien poinformować swojego lekarza o wszelkich urazach kostki w przeszłości oraz o historii choroby zwyrodnieniowej stawów w rodzinie.

Badanie fizykalne może ujawnić nieprawidłowy zakres ruchu w stawie skokowym, a także ból, obrzęk lub tkliwość wokół stawu skokowego. Crepitus (odgłos zgrzytania podczas ruchu stawu) sugeruje, że końce kości tworzące staw ocierają się o siebie. Podczas badania fizykalnego można dokonać oceny ustawienia kości podczas chodzenia (analiza chodu). Analiza mierzy również krok pacjenta oraz testuje siłę stawu skokowego i stopy.

Promienie rentgenowskie pomagają określić stopień uszkodzenia kostki i mogą pomóc lekarzom oszacować ilość pozostałej chrząstki. Promienie rentgenowskie lub inne badania obrazowe mogą również wykryć zwężenie przestrzeni stawowej i zniekształcenia stawów. Skany CT lub MRI są również wykorzystywane do oceny uszkodzenia stawu skokowego.

Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego

Opcje leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego mają zwykle na celu kontrolowanie bólu i ograniczenie ruchu, który wywołuje ból. W pierwszej kolejności wypróbowuje się metody leczenia niechirurgicznego. W przypadku niepowodzenia rozważane są opcje chirurgiczne.

Opcje leczenia nieoperacyjnego obejmują: