Objaśnienie leków paraliżujących

Jeden z leków podawanych podczas operacji znieczulenia ogólnego

Paralityk, określany również jako środek blokujący przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, jest rodzajem silnego środka zwiotczającego mięśnie stosowanego w celu zapobiegania ruchom mięśni podczas zabiegów chirurgicznych lub podczas intensywnej opieki w przypadku ciężkich chorób układu oddechowego.

Twój anestezjolog podałby paraliż do twojej linii dożylnej (IV, do żyły) przed i podczas zabiegu i monitorowałby efekty podczas całej operacji.

Kiedy te leki są stosowane podczas intensywnej opieki, są zwykle używane przez dłuższy czas niż podczas operacji.

Lekarz trzymający maskę tlenową nad pacjentem — Caiaimage / Sam Edwards / Getty Images

Dlaczego używa się paralityków

Paralityki są stosowane jako element znieczulenia ogólnego, aby zapobiec ruchom podczas operacji. Znieczulenie ogólne obejmuje leki, które usypiają i zapobiegają bólowi, takie jak ketamina, a także paraliżujące mięśnie zapobiegające ruchowi.

Ponieważ operacja polega na użyciu ostrych narzędzi i wpływa na delikatne obszary ciała, nawet mimowolne ruchy, takie jak kichanie lub lekkie drganie mięśni, mogą spowodować poważne obrażenia. Z tego powodu ruchy mięśni muszą być medycznie stłumione podczas operacji, z wyjątkiem ruchów mięśni, które są niezbędne do oddychania.

Opieka krytyczna

Czasami środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe są stosowane podczas intensywnej terapii w przypadku zespołu ciężkiej niewydolności oddechowej, gdy osoba wymaga intubacji (włożenia rurki oddechowej do gardła) z powodu upośledzenia oddychania.

W takich sytuacjach paraliż mięśni utrzymuje się zwykle przez 12 do 24 godzin lub dłużej.

Typowe zastosowania

Leki paraliżujące są powszechnie stosowane podczas:

Umieszczenie wężyka oddechowego w tchawicy
Operacja brzucha
Chirurgia gardła
Niektóre operacje w klatce piersiowej wpływające na serce i/lub płuca
Operacja kręgosłupa
Operacja mózgu
Wiele rodzajów chirurgii ortopedycznej (kostnej)
Intensywna opieka w przypadku niewydolności oddechowej

Jak działają leki paraliżujące

Leki paraliżujące tymczasowo zakłócają sygnały wysyłane przez nerwy do mięśni szkieletowych ciała. Mięśnie szkieletowe to te, które kontrolują ruchy twarzy, ramion, nóg, pleców i tułowia.

Leki te paraliżują również mięśnie przepony, które pomagają rozwinąć płuca. Będąc pod wpływem środka blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, będziesz potrzebować mechanicznego wspomagania oddychania, ponieważ paraliż mięśni przeponowych uniemożliwia samodzielne oddychanie. Aby pomóc Ci oddychać, potrzebne będą rurki do oddychania i respirator.

Leki paraliżujące są szybko rozprowadzane w organizmie po wstrzyknięciu. Szybko wiążą się i blokują miejsca wiązania nerwowo-mięśniowego na mięśniach, aby uniemożliwić im funkcjonowanie.

Normalnie nerwy w ciele aktywują mięśnie poprzez uwalnianie neuroprzekaźnika acetylocholiny, który wiąże się z komórkami mięśniowymi, blokując je. Kiedy miejsca wiązania neuroprzekaźników są zablokowane, mięśnie całkowicie się rozluźniają i nie mogą się poruszać, dopóki lek nie przestanie działać lub nie zostanie medycznie odwrócony.

Leki te mogą wpływać na ludzi w różny sposób. Na przykład, mogą trwać dłużej u osób dorosłych w wieku powyżej 80 lat lub ich działanie może trwać dłużej u osób z chorobą nerek lub wątroby.

Najczęściej stosowane leki paraliżujące

Leki paralityczne są dostępne w szpitalach i placówkach chirurgicznych. Twoja dawka zostanie starannie dobrana przed rozpoczęciem i musisz być ściśle monitorowany, jeśli otrzymasz którykolwiek z tych leków.

Sukcynylocholina, szybko działający, krótko działający depolaryzujący środek zwiotczający mięśnie, tradycyjnie była lekiem z wyboru, gdy potrzebne jest szybkie rozluźnienie mięśni.

Powszechnymi paralitykami stosowanymi w chirurgii są:

sukcynylocholina
Rokronium
Wekuronium
Miwakurium
Atrakurium
Cisatrakurium

Po zakończeniu operacji podaje się leki, które mają odwrócić działanie leków paraliżujących. Przykłady obejmują inhibitory acetylocholinesterazy, neostygminę i edrofonium. Podobnie jak w przypadku leków paraliżujących, dawkowanie musi być starannie dobrane, aby uniknąć negatywnych skutków ubocznych.

Czego nie robią paralityki?

Znieczulenie ogólne obejmuje kombinację leków, monitorowanie i wsparcie. Paralityki są częścią całego procesu znieczulenia ogólnego i nie wpływają na ból ani pamięć. Inne leki znieczulające zapewniają sedację (usypianie) i kontrolę bólu.

Sedacja podana podczas zabiegu zapobiega również zapamiętaniu operacji, a także aspektów bezpośredniego okresu przedoperacyjnego i pooperacyjnego.

Znieczulenie miejscowe

Środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe różnią się od środków miejscowo znieczulających, które są wstrzykiwane w celu zapobiegania bólowi w małym obszarze ciała. Miejscowe środki znieczulające używane do operacji mogą być wstrzykiwane, gdy nie śpisz – na przykład podczas zabiegów dermatologicznych, niektórych rodzajów operacji kończyn i nie tylko.

Użytek domowy

W domu nie stosuje się środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Niektóre łagodniejsze środki zwiotczające mięśnie, takie jak Flexeril (cyklobenzapryna), są przyjmowane doustnie lub wstrzykiwane w przypadku problemów, takich jak skurcze mięśni lub ból, ale nie są tak silne, jak środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe stosowane w operacjach.

Skutki uboczne leków paraliżujących

Nawet przy odpowiednim stosowaniu i uważnym monitorowaniu środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe mogą powodować działania niepożądane.

Częste skutki uboczne

Niektóre typowe działania niepożądane środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe obejmują:

Drganie mięśni
Zmienione bicie serca
Szybkie lub spowolnione oddychanie
Podwyższona temperatura ciała
Zmiany ciśnienia krwi

Podczas operacji będziesz monitorowany, aby Twój anestezjolog mógł szybko wykryć te skutki uboczne. Leczenie zostanie rozpoczęte od razu, aby Twoja operacja mogła przebiegać bezpiecznie.

Poważne skutki uboczne

Poważne skutki uboczne środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe mogą obejmować:

Zarzymanie oddechu
Zawał serca
Rozpad mięśni

Poważne powikłania są częstsze u osób z grupy wysokiego ryzyka z powodu chorób serca, płuc, otyłości lub chorób nerwowo-mięśniowych. Część twoich badań przed zabiegiem chirurgicznym obejmuje identyfikację potencjalnych czynników predysponujących, które mogą narazić cię na zwiększone ryzyko działań niepożądanych związanych ze znieczuleniem, oraz potencjalne dostosowanie dawki znieczulenia z wyprzedzeniem, aby uniknąć działań niepożądanych.

Po zabiegu lekarze będą monitorować Cię w obszarze rekonwalescencji, aby ustalić, czy występują u Ciebie jakiekolwiek skutki uboczne, gdy lek przestaje działać. Jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, leczenie zostanie rozpoczęte od razu. Może to obejmować interwencje, takie jak podawanie tlenu lub leków na serce lub płuca.

Często Zadawane Pytania

Jak długo pacjent może brać leki paraliżujące?

Generalnie leki paraliżujące podaje się na czas zabiegu, który w zależności od zabiegu może trwać krócej niż pół godziny lub nawet kilka godzin. Jeśli masz paraliżujący lek podczas intensywnej opieki z powodu chorób układu oddechowego, możesz go przyjmować przez dłuższy czas, na przykład od 12 do 24 godzin lub dłużej.

Jak długo trwa rekonwalescencja po zastosowaniu leków paraliżujących?

Zwykle powrót do ruchu po zatrzymaniu lub odwróceniu leków paraliżujących może zająć od kilku minut do godziny, ponieważ są to leki krótko działające. Będziesz monitorowany po powrocie do zdrowia po wszystkich lekach podawanych w znieczuleniu ogólnym – w tym o działaniu uspokajającym i lekach przeciwbólowych.