Co powinieneś wiedzieć o rozrusznikach serca

Postępy w dziedzinie rozruszników serca na przestrzeni lat sprawiły, że urządzenia te są bezpieczne, skuteczne i niezawodne. Ludzie, którzy mają rozruszniki serca, mogą zwykle prowadzić całkowicie nieograniczone życie. Jeśli masz rozrusznik serca lub powiedziano ci, że go potrzebujesz, ten artykuł powinien pomóc ci zrozumieć, co robi rozrusznik serca i czego możesz się po nim spodziewać.

Co to jest rozrusznik serca?

Rozrusznik serca to małe, ale bardzo wyrafinowane urządzenie elektroniczne, które jest wszczepiane pod skórę, aby pomóc w regulacji bicia serca. W szczególności rozruszniki serca są najczęściej stosowane w leczeniu kilku zaburzeń rytmu serca, które powodują bradykardię – bicie serca, które jest zbyt wolne. Rytmy serca, które powodują bradykardię, to zespół chorej zatoki i blok serca.Stymulatory zwykle eliminują objawy spowodowane bradykardią, w tym osłabienie, zmęczenie, zawroty głowy, zawroty głowy lub omdlenia (utrata przytomności).

U niektórych osób z niewydolnością serca wyspecjalizowany rozrusznik serca może pomóc w koordynacji rytmu komór serca — przedsionków i komór. Te wyspecjalizowane rozruszniki serca – zwane urządzeniami do terapii resynchronizującej serca (CRT) – mogą znacznie poprawić czynność serca i objawy u wielu osób z niewydolnością serca.

Jak działa rozrusznik serca?

Wbrew temu, co mogłeś słyszeć, rozruszniki serca nie przejmują pracy serca. Po wszczepieniu rozrusznika serce nadal wykonuje swoją pracę. Stymulator pomaga raczej regulować czas i sekwencję bicia serca.

Rozruszniki serca składają się z dwóch głównych części: generatora i przewodów.

Generator to w zasadzie maleńki komputer (wraz z baterią i innymi elementami elektronicznymi), umieszczony w hermetycznie zamkniętym tytanowym pojemniku. Większość nowoczesnych generatorów rozruszników serca jest mniej więcej wielkości 50 centów i około trzy razy grubsza.

Przewód jest elastycznym, izolowanym przewodem, który przenosi sygnały elektryczne tam iz powrotem między stymulatorem a sercem. Jeden koniec sondy jest podłączony do generatora, a drugi koniec jest wprowadzany przez żyłę do serca. Obecnie większość rozruszników serca używa dwóch odprowadzeń; jeden jest umieszczony w prawym przedsionku, a drugi w prawej komorze.

Rozruszniki serca wszczepia się w znieczuleniu miejscowym. Generator umieszcza się pod skórą, pod obojczykiem. Przewody są przewleczone przez pobliską żyłę i wprowadzone do odpowiedniej pozycji w sercu, a ich końce są podłączane do generatora. Procedura implantacji trwa zwykle godzinę lub dłużej.

Po wszczepieniu rozrusznik działa, monitorując aktywność elektryczną serca i decydując, czy i kiedy „stymulować”. Jeśli tętno staje się zbyt wolne, urządzenie wykonuje stymulację, przesyłając niewielki sygnał elektryczny do mięśnia sercowego, powodując jego skurcz.

Stymulację można wykonać z prawego przedsionka, prawej komory lub obu. Stymulator decyduje na zasadzie rytmu na uderzenie, czy musi stymulować, a jeśli tak, to w jakich komorach powinien stymulować. Ta „inteligentna stymulacja” zapewnia, że ​​zawsze utrzymywana jest odpowiednia częstość akcji serca dla bieżących potrzeb organizmu oraz zawsze koordynowana jest praca komór serca.

Stymulatory serca są „programowalne”, co oznacza, że ​​określone funkcje, które wykonują, można zmienić w dowolnym momencie. Programowanie stymulatora odbywa się poprzez bezprzewodowe przesyłanie nowych instrukcji do generatora za pomocą specjalnego urządzenia zwanego programatorem. Na przykład Twój lekarz może łatwo przeprogramować Twój rozrusznik, aby zmienić tempo, z jakim będzie on stymulował Twoje serce.

Rozruszniki serca reagujące na szybkość

We wczesnych dniach stymulacji stymulatory były w stanie stymulować tylko z jednym określonym tętnem. Ilekroć własna częstość akcji serca pacjenta spada poniżej ustalonej wartości (powiedzmy 70 uderzeń na minutę), stymulator zaczynał stymulację z tą stałą częstością.

Stymulatory serca reagujące na tętno mogą korzystać z jednej z kilku technologii w celu określenia optymalnego tętna, ale w szczególności dwie okazały się całkiem przydatne. Jednym z nich jest czujnik aktywności, który wykrywa ruchy ciała. Im jesteś bardziej aktywny, tym szybciej rozrusznik będzie stymulował Twoje serce (w zakresie częstości akcji serca ustawionym przez Twojego dostawcę opieki zdrowotnej).

Inną powszechnie stosowaną metodą różnicowania częstości stymulacji jest czujnik oddechu, który mierzy tempo oddychania. Im szybciej oddychasz, tym bardziej jesteś aktywny (prawdopodobnie) i szybciej będziesz stymulował (znowu, we wcześniej ustalonym zakresie).

Każda z tych technologii pozwala stymulatorom reagującym na tętno naśladować normalne, z chwili na chwilę zmiany tętna, które byłyby zapewnione przez normalny rytm serca.

Jak często Twój rozrusznik powinien stymulować Twoje serce?

U większości osób z rozrusznikami serca własny system elektryczny serca generuje większość uderzeń serca. Stymulator jest tam głównie jako „zawór bezpieczeństwa”, zapobiegający okazjonalnym epizodom niewłaściwej bradykardii.

U innych osób stymulator działa głównie w trybie responsywnym, aby umożliwić odpowiednie zwiększenie tętna podczas ćwiczeń. Gdy są w spoczynku, stymulator zwykle nie stymuluje. Stymulacja zależna od tempa pozwala im być bardziej aktywnym przy znacznie mniejszym zmęczeniu.

Jednak inne osoby mają cięższe formy bradykardii i mogą wymagać stymulacji praktycznie przez cały czas. Osoby te często szybko rozwijają poważne objawy, jeśli ich rozrusznik kiedykolwiek przestanie normalnie funkcjonować. Tak więc świadczeniodawcy nazywają je „uzależnionymi od rozrusznika serca”.

Jak wygląda życie z rozrusznikiem serca?

Stymulatory mają zapobiegać lub eliminować problemy, a nie je tworzyć. I generalnie to właśnie robią. Dopóki przestrzegasz kilku prostych środków ostrożności, unikasz zakłóceń elektromagnetycznych i postępujesz zgodnie z instrukcjami lekarza dotyczącymi okresowego sprawdzania urządzenia, możesz zaplanować życie praktycznie wolne od ograniczeń spowodowanych przez sam rozrusznik serca.

Konieczne będzie okresowe sprawdzanie stymulatora, a gdy bateria w końcu zacznie się wyczerpywać (zwykle po 7-10 latach), konieczna będzie wymiana generatora stymulatora, co zazwyczaj jest prostą procedurą ambulatoryjną. W większości przypadków ludzie mogą całkowicie zapomnieć, że mają rozrusznik serca.