Anatomia nerwu przedsionkowego

Nerw przedsionkowy, znajdujący się w każdym uchu wewnętrznym, jest niezbędny do regulacji równowagi i wyczuwania ruchu ciała. Ten sparowany nerw jest częścią ścieżki, która łączy włókna czuciowe w aparacie przedsionkowym – trzy małe struktury zwane kanałami półkolistymi oraz woreczek i łagiewka – z pniem mózgu (móżdżkiem).

Wraz z nerwem ślimakowym, który bierze udział w słyszeniu, jest to gałąź nerwu przedsionkowo-ślimakowego i zasadnicza część układu przedsionkowego.

Biorąc pod uwagę tę kluczową rolę, uszkodzenie nerwu przedsionkowego, jak w chorobie Meniere’a, zapalenie nerwu przedsionkowego, zapalenie mózgu. a niektóre inne stany prowadzą między innymi do zawrotów głowy, mimowolnych ruchów gałek ocznych i niezdolności do utrzymania postawy.

Anatomia

Struktura i lokalizacja

Jedna z 12 par nerwów czaszkowych, nerw przedsionkowo-ślimakowy, którego gałęzią jest nerw przedsionkowy, wyłania się z mostu i rdzenia, dwóch części pnia mózgu.

Przemieszczając się w kierunku przodu ciała wzdłuż kanału w kości skroniowej – sparowanej kości po obu stronach czaszki – przechodzi przez złącze zwane cysterną mostowo-móżdżkową do ucha wewnętrznego. To tutaj nerw przedsionkowo-ślimakowy dzieli się na nerw ślimakowy (zaangażowany w słyszenie) i nerw przedsionkowy.

Nerw przedsionkowy łączy wiązkę nerwów w uchu wewnętrznym, zwaną zwojem przedsionkowym, z czterema odrębnymi obszarami w pniu mózgu: górnym, bocznym, dolnym i przyśrodkowym jądrem przedsionkowym.

Ta wiązka nerwów pomaga przetwarzać bezpośrednią sygnalizację z kanałów półkolistych, łagiewki i woreczka, czyli struktur, które tworzą tak zwany labirynt kostny ucha wewnętrznego.

Anatomię nerwu przedsionkowego można podzielić na trzy połączone ze sobą elementy:

• Podział górny: Najwyższe gałęzie wychodzące ze zwoju przedsionkowego, ten podział przekazuje informacje z przedniego i bocznego kanału półkolistego oraz łagiewki. Kończy się w górnym i bocznym jądrze przedsionkowym

• Dolny podział: Połączony z dolnym i przyśrodkowym jądrem przedsionkowym, dolny podział przekazuje informacje z woreczka i tylnego kanału półkolistego.

• Podział obwodowy: Zbierając informacje ze spodu kanału półkolistego, ten podział przechodzi do mózgu przez mały kanał w kości skroniowej zwany otworem pojedynczym.

Wariacje anatomiczne

Struktura nerwu przedsionkowego jest stosunkowo spójna i nie ma normalnych zmian w jego przebiegu. Jednak jego struktura może zostać zaburzona, gdy części nerwu przedsionkowo-ślimakowego są zniekształcone po urodzeniu. Te wady wrodzone obejmują:

• Aplazja Michaela: Ta rzadka anomalia genetyczna prowadzi do braku lub poważnego niedorozwoju struktur w uchu wewnętrznym. W niektórych przypadkach brak jest m.in. nerwu przedsionkowego.

• Jama wspólna: W przypadku tej wady wrodzonej ślimak i przedsionek (centralna część błędnika kostnego, w której znajduje się łagiewka i woreczek) są niezróżnicowane.

• Nieprawidłowe kanały półkoliste: Nadmierne lub niedorozwój kanałów półkolistych może również wystąpić, chociaż rzadko. Jeszcze rzadsze są ci, którzy rodzą się z brakiem kanałów półkolistych.

Funkcjonować

Funkcja sensoryczna

Biorąc pod uwagę jego rolę w przetwarzaniu informacji o pozycji ciała, postawie i ruchu, nerw przedsionkowy jest przede wszystkim związany z jego funkcją czuciową. Torebka, łagiewka i kanały półkoliste, które składają się na aparat przedsionkowy, dostarczają do tego nerwu różnego rodzaju informacji. Oto szybki podział:

Pozycja głowy

Umieszczony tuż za półkolistymi kanałami w uchu wewnętrznym, woreczek to mały woreczek wypełniony płynem i kryształkami wapnia. Posiada również włosy przedsionkowe, które są włóknami nerwowymi połączonymi z nerwem przedsionkowym.

Płyn działa jak poziomica, pozostając równolegle do podłoża, gdy głowa zmienia pozycję, a włosy są odpowiednio stymulowane. Woreczek działa, aby wyczuć pionowe położenie głowy.

Orientacja i pochylenie

Z włosów przedsionkowych w łagiewce, drugiego wypełnionego płynem worka przedsionkowego, nerw przedsionkowy przekazuje informacje o orientacji i pochyleniu głowy do pnia mózgu. Podobnie jak woreczek, narząd ten jest wrażliwy na ruchy poziome.

Obroty głowy

Trzy półkoliste kanały, tuż nad przedsionkiem, są w stanie wyczuć rotację w odpowiedzi na twój własny ruch lub ruch zewnętrzny (jak w samochodzie lub kolejce górskiej). Składają się z trzech wypełnionych płynem kanałów ustawionych pod kątem prostym względem siebie.

Znajdujące się w nich włosy przedsionkowe są stymulowane, gdy głowa zmienia pozycję, a płyn porusza się w odpowiedzi. Sygnał ten jest następnie przekazywany do pnia mózgu wzdłuż nerwu przedsionkowego.

Funkcje motorowe

Ponieważ nerw przedsionkowy przetwarza informacje o pozycji ciała i wyczuciu ruchu, pomaga również koordynować niektóre aspekty ruchu ciała. Oto szybki podział:

• Regulowanie ruchów gałek ocznych: Przyśrodkowe jądra nerwu przedsionkowego w moście i rdzeniu pnia mózgu łączą się z nerwami regulującymi ruch gałek ocznych. Informacje o pozycji i kącie głowy, a także o ruchu są wykorzystywane do skoordynowanych ruchów oczu. W ten sposób możesz spokojnie patrzeć, gdy Twoja głowa się porusza.

• Utrzymywanie postawy: W pniu mózgu nerw przedsionkowy łączy się również z tymi, które regulują mięśnie pleców i szyi, aby utrzymać postawę. System ten jest również zaangażowany w szybkie przetwarzanie informacji przestrzennych i informacji o pozycji ciała, aby pomóc w utrzymaniu równowagi i zapewnieniu prawidłowego poruszania się ciała w przestrzeni.KątKąt

Powiązane warunki

Uszkodzenie nerwu przedsionkowego może mieć poważne konsekwencje, biorąc pod uwagę jego centralną rolę w wykrywaniu przestrzeni i pozycji ciała. W dużej mierze ten wpływ jest odczuwany jako zawroty głowy (w ogóle uczucie kołysania), zawroty głowy, nudności i wymioty. Stany związane z uszkodzeniem nerwu przedsionkowego obejmują:

• Oczopląs: Jest to zaburzenie ruchu gałek ocznych, w którym ruchy gałek ocznych są gwałtowne i niestabilne; mogą być powolne w jednym kierunku, ale szybkie w przeciwnym kierunku i mają tendencję do „skakania”. Może to prowadzić do problemów ze wzrokiem i zawrotów głowy.

• Zapalenie nerwu przedsionkowego: zapalenie nerwu przedsionkowo-ślimakowego może prowadzić do wystąpienia tego stanu, charakteryzującego się silnymi zawrotami głowy, wirowaniem, zawrotami głowy, utratą równowagi, nudnościami i wymiotami. Dokładne przyczyny tego stanu nie są znane; jednak może to być związane z infekcjami wirusowymi, takimi jak między innymi ospa wietrzna, półpasiec, odra, zapalenie wątroby i polio.

• Choroba Ménière’a: Nadmierne gromadzenie się płynu w błędniku, którego częścią jest aparat przedsionkowy, może powodować silne zawroty głowy, zawroty głowy, szumy uszne (dzwonienie w uszach) i utratę słuchu. Dokładne przyczyny nie są znane. Niektórzy uważają, że ten stan jest spowodowany zaburzeniami autoimmunologicznymi lub wcześniejszymi infekcjami wirusowymi, podczas gdy inni spekulują, że ma to związek ze zwężeniem dopływu krwi.

• Zapalenie mózgu: zapalenie tkanek mózgu, zapalenie mózgu może powodować poważną dysfunkcję układu przedsionkowego. Objawy są ciężkie i obejmują wysoką gorączkę, zaburzenia ruchu, sztywność karku, wrażliwość na dźwięk i światło oraz wiele innych. Ten stan jest spowodowany zaburzeniem autoimmunologicznym lub w wyniku infekcji wirusowych, takich jak Zachodni Nil i Zika.

• Ototoksyczność: niezamierzony efekt uboczny niektórych leków, ototoksyczność charakteryzuje się utratą słuchu (gdy atakuje nerw ślimakowy) i silnymi zawrotami głowy (gdy atakuje nerw przedsionkowy). Chociaż wiele leków może go potencjalnie wywołać, najczęściej wiąże się to z niektórymi rodzajami antybiotyków, a także z niektórymi lekami chemioterapeutycznymi.

Rehabilitacja

Leczenie stanów związanych z uszkodzeniem nerwu przedsionkowego zwykle kładzie nacisk na radzenie sobie z objawami, a także z podstawowymi stanami, które je spowodowały. Problemy z ruchem gałek ocznych, jak w przypadku oczopląsu, są zwykle rozwiązywane za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych, chociaż niektórzy mogą mieć operację mięśni oka.

Istnieje również szereg podejść do medycznego radzenia sobie z zawrotami głowy i zawrotami głowy związanymi z problemami z nerwem przedsionkowym. Obejmują one:

• Można przepisać leki, takie jak Bonine (meclizinee), Valium (diazepam), Cuvposa lub Robinul (glikopirol) i Ativan (lorazepam).

• Wiadomo, że pomocne są zmiany w diecie, takie jak ograniczenie spożycia soli i przyjmowanie leków moczopędnych.

• Wstrzyknięcia antybiotyku gentamycyny do ucha środkowego pomagają zmniejszyć zawroty głowy, chociaż istnieje ryzyko związanej z tym utraty słuchu. Niektórzy lekarze zamiast antybiotyków stosują kortykosteroidy.

• Operacja jest zazwyczaj ostatecznością; jednak niektóre procedury mogą celować i próbować naprawić nerw przedsionkowy.

• Terapia pulsacyjna polega na użyciu nowszego, zatwierdzonego przez FDA urządzenia, które wykorzystuje ciśnienie powietrza do wpływania na poziom płynów w uchu wewnętrznym.

• Można przepisać leki przeciwwirusowe, jeśli przyczyną jest wirus.

• Metody fizjoterapii, takie jak terapia równowagi, mogą pomóc układowi przedsionkowemu i mózgowi rozwinąć nowe ścieżki i odzyskać równowagę.