Czym są urojenia paranoidalne?

Urojenia paranoidalne, znane również jako urojenia prześladowcze, to lęki, niepokoje i podejrzenia skoncentrowane na postrzeganej wiktymizacji lub nieuzasadnionym poczuciu zagrożenia ze strony sił zewnętrznych, takich jak jednostki lub władze rządowe.

W przeciwieństwie do paranoi, urojenia paranoidalne stają się tak utrwalone, że nic nie jest w stanie przekonać kogoś, co myśli lub wierzy, że nie jest prawdą. Urojenia paranoidalne nie są klasyfikowane jako odrębne zaburzenie zdrowia psychicznego, są raczej objawem innych schorzeń psychicznych, takich jak schizofrenia, paranoidalne zaburzenie osobowości i zaburzenie urojeniowe.

Czym są urojenia paranoidalne?

Urojenia paranoidalne to bezpodstawne uczucia, że ​​ktoś lub jakaś grupa chce znęcać się, krzywdzić i sabotować Ciebie lub kogoś bliskiego. Możesz czuć się tak, jakby ktoś knował przeciwko tobie i starał się zniszczyć twoje życie, gdy nie ma dowodów na twoje roszczenie. Drażliwość, złość i niskie nastroje to cechy charakterystyczne osoby cierpiącej na urojenia

Osoba z tymi urojeniami również wierzy w swoje dostrzegane zagrożenia tak bardzo, że nikt, nawet najbliżsi, nie są w stanie przekonać jej, że nie są realne. Często zdarza się, że zgłaszają swoje nieprawdziwe lub mocno przesadzone twierdzenia do władz zawodowych.

Objawy

Objawy, które mogą towarzyszyć urojeniom paranoidalnym obejmują:

• Intensywne i irracjonalne uczucia nieufności lub podejrzeń
• Nadmierna czujność
• Trudność z przebaczeniem
• Defensywność w odpowiedzi na wyimaginowaną krytykę
• Zaabsorbowanie ukrytymi motywami
• Obawy przed oszukaniem lub wykorzystaniem
• Niezdolność do relaksu
• Zachowanie kłótliwe

Objawy te często oznaczają, że osoby z urojeniami paranoidalnymi mają problemy z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji interpersonalnych.

Przykłady paranoidalnych urojeń

Osoby z urojeniami paranoidalnymi uważają, że są w niebezpieczeństwie z powodu zewnętrznych zagrożeń ze strony określonych osób, takich jak współmałżonek lub rodzic, władze, takie jak policja lub nauczyciele, lub grupy, takie jak zarząd lub dział kadr.

Mogą mówić takie rzeczy jak:

• „Oni chcą zrujnować moją reputację”.
• „Wprowadzili technologie śledzenia do moich leków”.
• „Wiem, że mój pracodawca umieścił kamerę w moim domu”.
• „Jeśli wyjdę z domu, spalą go”.
• „Rząd wypuścił wirusa, żeby mnie zabić”.

Zwróć uwagę, że zawsze istnieje podmiot działający jako czynnik grożący, niezależnie od tego, czy jest to nieokreślony „oni”, autorytet, taki jak rząd, czy konkretna osoba, taka jak postać rodzicielska.

Niektóre osoby z urojeniami paranoidalnymi mogą unikać mówienia komukolwiek o swoich przekonaniach z powodu powszechnych podejrzeń, że nie mogą nikomu ufać.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Nie ma jednej przyczyny urojeń paranoidalnych. Wiele osób doświadcza ich jako części epizodu choroby psychicznej, takiej jak zaburzenia psychotyczne lub zaburzenia nastroju.

Czynniki ryzyka myśli paranoidalnych obejmują:

• Doświadczenia życiowe: Bardziej prawdopodobne jest, że doświadczysz paranoidalnych myśli, gdy jesteś w bezbronnych, odizolowanych lub stresujących sytuacjach.

• Niekorzystne doświadczenia z dzieciństwa (ACES): mogą prowadzić do przekonania, że ​​świat jest niebezpieczny, a ludziom nie należy ufać.

• Środowisko zewnętrzne: Niektóre badania sugerują, że paranoidalne myśli są bardziej powszechne w społecznościach, w których czujesz się odizolowany od ludzi wokół ciebie, a nie z nimi związany. Doniesienia mediów o przestępczości, terroryzmie i przemocy mogą również odgrywać rolę w wywoływaniu paranoidalnych uczuć.

• Zdrowie psychiczne: doświadczanie lęku, depresji lub niskiej samooceny, wraz z oczekiwaniem, że inni cię krytykują, może sprawić, że będziesz bardziej podatny na paranoidalne myśli i staniesz się przez nie bardziej zdenerwowany.

• Choroba fizyczna: Paranoja jest czasami objawem chorób fizycznych, takich jak choroba Huntingtona, choroba Parkinsona, udary, choroba Alzheimera i inne formy demencji. U niektórych osób ubytek słuchu może również wywoływać myśli paranoidalne.

• Brak snu: Brak snu może wywoływać poczucie niepewności, a nawet niepokojące uczucia i halucynacje.

• Wpływ narkotyków rekreacyjnych i alkoholu: Niektóre narkotyki, takie jak kokaina, konopie indyjskie, alkohol, ecstasy, LSD i amfetamina, mogą wywoływać paranoję.

• Narażenie na substancje toksyczne: Niektóre sterydy przyjmowane przez sportowców oraz niektóre insektycydy, paliwo i farby są również związane z paranoją.

• Genetyka: Badania sugerują, że pewne (wciąż nieznane) geny mogą wpływać na podatność osoby na paranoję.

Diagnoza

Ponieważ urojenia paranoidalne są powiązane z innymi schorzeniami psychicznymi, to właśnie tam klinicyści często koncentrują swoją diagnostykę. Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi wymienionymi w DSM-5, urojenia paranoidalne, które nie pasują do określonego zaburzenia psychotycznego lub innego zaburzenia zdrowia psychicznego, mogą być formalnie oznaczone jako „nieokreślone spektrum schizofrenii i inne zaburzenia psychotyczne” lub „inne określone spektrum schizofrenii i inne zaburzenia psychotyczne”. nieład.”

Harvard Health Publishing twierdzi, że jeśli dana osoba na to pozwoli, w procesie diagnostycznym urojeń paranoidalnych związanych z zaburzeniami urojeniowymi przydatne mogą być:

• Rozmowy ze wspierającą rodziną lub przyjaciółmi
• Ogólna ocena medyczna
• Testy diagnostyczne, takie jak elektroencefalogram, rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa, gdy podejrzewa się przyczynę neurologiczną.

Leczenie

Szczególnie trudne może być leczenie osoby z urojeniami paranoidalnymi, ponieważ często występuje drażliwość, emocjonalna czujność, a nawet wrogość. Osoba cierpiąca na urojenia może być podejrzliwa w stosunku do intencji klinicystów zdrowia psychicznego i może nawet nie zdawać sobie sprawy z choroby.

Postęp jest zazwyczaj powolny, ale możliwe jest odzyskanie i ponowne połączenie.

Przy długotrwałym leczeniu osoba z urojeniami paranoidalnymi może wejść w remisję. Konkretne leczenie będzie zależeć od kilku czynników, w tym od postrzeganej przyczyny urojeń i gotowości osoby do zaakceptowania, że ​​potrzebuje pomocy. Istotnym czynnikiem jest również ich ciągła gotowość do kontynuowania dowolnego planu leczenia.

Opcje leczenia urojeń paranoidalnych zazwyczaj przyjmują podejście skojarzone i mogą obejmować typowe lub nietypowe leki przeciwpsychotyczne, które mogą pomóc w zmniejszeniu objawów poprzez blokowanie nieprawidłowych komunikatów do mózgu.

Terapia poznawczo-behawioralna może być stosowana, aby pomóc osobie rzucić wyzwanie i ostatecznie zmienić świadome wzorce myślowe związane z jej paranoją.

W niektórych przypadkach nadzorowana detoksykacja narkotykowa lub alkoholowa, hospitalizacja lub leczenie szpitalne mogą być konieczne, aby zmniejszyć ryzyko krzywdzenia osoby i innych osób, jeśli ich urojenia paranoidalne są związane z zaburzeniem używania substancji.

Wspieranie ukochanej osoby

Wspieranie ukochanej osoby z paranoidalnymi urojeniami może być trudne. Ryzyko wypalenia się opiekuna jest wysokie ze względu na często przewlekły charakter takich schematów myślenia.

Poniższe pomysły z National Alliance on Mental Health pochodzą bezpośrednio od kogoś, kto doświadczył urojeń związanych z psychozą:

• Unikaj kwestionowania lub wzmacniania złudzeń. Ma to odwrotny skutek, a osoba może jeszcze mocniej przylgnąć do swoich złudzeń.
• Potwierdź, ale przekieruj leżące u podstaw obawy. Może to być przydatne dla osób z mniej poważnymi objawami i może pomóc im dostrzec alternatywne opcje do ich przekonań, bez sugerowania, że ​​dana osoba się myli. Formuła mogłaby wyglądać mniej więcej tak: „Widzę, do czego zmierzasz (jeśli chodzi o bezpodstawne podejrzenia). Zwykle myślę o tym w ten sposób… (zapewniając rozsądne wyjaśnienie bez nalegania na jego prawdziwość).”
• Zrozum, że jest to ciągły proces odzyskiwania bez żadnych szybkich poprawek.

Zastanów się również nad następującymi sposobami wspierania kogoś z urojeniami paranoidalnymi:

• Zastanów się, czy ich przekonania mogą być uzasadnione
• Zastanów się, czy istnieje podstawa dla ich przekonań
• Mów otwarcie
• Nie odrzucaj obaw
• Skoncentruj się na uczuciach osoby
• Wesprzyj ich w szukaniu profesjonalnej pomocy
• Szanuj ich życzenia
• Dowiedz się, gdzie uzyskać pomoc w nagłych wypadkach

Nie powinieneś sam wspierać ukochanej osoby z paranoidalnymi urojeniami. Te urojenia nie znikną z samą miłością i dobrocią. Osoba, którą kochasz, potrzebuje profesjonalnej pomocy.

Jeśli czujesz się przytłoczony lub grozi Ci wypalenie, jak najszybciej zwróć się o pomoc.

Możliwe jest wyzdrowienie z urojeń paranoidalnych. Pozostawienie urojeń paranoidalnych nieleczonych może mieć potencjalnie bardzo szkodliwy wpływ nie tylko na osobę doświadczającą urojeń, ale także na jej bliskich, współpracowników i społeczność.

Kiedy pojawiają się te myśli, może być trudno określić, czy potrzebujesz pomocy. Jeśli możesz, szczególnie pomocne może być wycofanie się i zakwestionowanie własnych przekonań. Prowadzenie dziennika paranoidalnych myśli, wzorców snu, leków na receptę oraz rekreacyjnego lub nielegalnego zażywania narkotyków może być nieocenionym sposobem na zobaczenie wzorców, które w przeciwnym razie mogłyby pozostać niezauważone.

Rozmowa z innymi, dzielenie się swoimi przemyśleniami i proszenie o pomoc może wiele zmienić. Nie musisz cierpieć z powodu własnych myśli. Z odpowiednią pomocą możesz odzyskać swoje życie i nauczyć się zarządzać procesami myślowymi w zdrowy sposób.