Zakażenie parwowirusem: objawy, przyczyny i leczenie

Infekcja parwowirusem jest częstą i wysoce zaraźliwą chorobą wieku dziecięcego. Typowym objawem jest wysypka na twarzy.

U większości dzieci zakażenie parwowirusem jest łagodne i wymaga niewielkiego leczenia. Ale u niektórych dorosłych infekcja może być poważna. Zakażenie parwowirusem u niektórych kobiet w ciąży może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych płodu. Ta infekcja jest również poważniejsza dla osób z niektórymi rodzajami anemii lub z osłabionym układem odpornościowym.

Objawy zakażenia parwowirusem

Większość osób z zakażeniem parwowirusem nie ma żadnych objawów. Kiedy objawy się pojawią, różnią się znacznie w zależności od wieku, w którym zachorujesz.

Objawy parwowirusa u dzieci

Wczesne objawy zakażenia parwowirusem u dzieci mogą obejmować:

• Gorączka
• Rozstrój żołądka
• Bół głowy
• Katar

Charakterystyczna wysypka na twarzy

Kilka dni po pojawieniu się wczesnych objawów na twarzy dziecka może pojawić się charakterystyczna jaskrawoczerwona wysypka – zwykle na obu policzkach. Ostatecznie wysypka może rozprzestrzenić się na ramiona, tułów, uda i pośladki, gdzie wysypka ma różowy, lekko wypukły wygląd. Wysypka może być swędząca, szczególnie na podeszwach stóp.

Na ogół wysypka pojawia się pod koniec choroby. Wysypkę można pomylić z innymi wysypkami wirusowymi lub wysypką związaną z lekami. Wysypka może pojawiać się i znikać nawet przez trzy tygodnie, stając się bardziej widoczna, gdy dziecko jest narażone na ekstremalne temperatury lub spędza czas na słońcu.

Objawy parwowirusa u dorosłych

Dorośli zwykle nie mają wysypki. Zamiast tego najbardziej zauważalnym objawem zakażenia parwowirusem u dorosłych jest bolesność stawów trwająca od dni do tygodni. Najczęściej dotknięte stawy to dłonie, nadgarstki, kolana i kostki.

Kiedy musisz iść do lekarza?

Ogólnie rzecz biorąc, nie musisz iść do lekarza z powodu infekcji parwowirusem. Jeśli jednak Ty lub Twoje dziecko macie chorobę podstawową, która może zwiększać ryzyko powikłań, umów się na wizytę u lekarza. Te choroby obejmują:

• Anemia sierpowata
• Upośledzony układ odpornościowy
• Ciąża

Przyczyny zakażenia parwowirusem

Ludzki parwowirus B19 powoduje zakażenie parwowirusem. Wirus ten różni się od parwowirusa występującego u psów i kotów, więc nie można zarazić się zwierzęciem i odwrotnie.

Zakażenie ludzkim parwowirusem najczęściej występuje wśród dzieci w wieku szkolnym podczas wybuchów epidemii w miesiącach zimowych i wiosennych, ale każdy może zostać zarażony o każdej porze roku. Wirus przenosi się z człowieka na człowieka, podobnie jak przeziębienie, często poprzez oddychanie, kaszel i ślinę, więc choroba ta może się rozprzestrzeniać poprzez bliski kontakt między ludźmi i kontakt ręka w rękę.

Infekcja parwowirusem może również przenosić się przez krew. Zarażona kobieta w ciąży może przekazać wirusa swojemu dziecku.

Ta choroba jest zaraźliwa na tydzień przed pojawieniem się wysypki. Gdy pojawi się wysypka, Ty lub Twoje dziecko nie jesteście już uważani za zaraźliwych i nie musicie być izolowani.

Powikłania zakażenia parwowirusem

Parwowirus i anemia

Infekcja parwowirusem może powodować poważne komplikacje u osób z niedokrwistością. Niedokrwistość to stan, w którym komórki przenoszące tlen do wszystkich części ciała (krwinki czerwone) są zużywane szybciej, niż może je zastąpić szpik kostny. Zakażenie parwowirusem u osób z niedokrwistością może zatrzymać produkcję czerwonych krwinek i spowodować kryzys anemiczny. Szczególnie zagrożone są osoby z anemią sierpowatą.

Parwowirus może również powodować anemię i związane z nią powikłania w:

• Nienarodzone dzieci kobiet zakażonych parwowirusem w czasie ciąży
• Ludzie, którzy mają osłabiony układ odpornościowy

Zakażenie parwowirusem w ciąży

Zakażenie parwowirusem podczas ciąży czasami wpływa na czerwone krwinki płodu. Chociaż powikłanie to jest rzadkie, może powodować ciężką anemię, która może prowadzić do poronienia lub urodzenia martwego dziecka. Wydaje się, że największe ryzyko płodu występuje w pierwszej połowie ciąży.

Parwowirus u osób z osłabionym układem odpornościowym

Infekcja parwowirusem może również wywołać ciężką anemię u osób z osłabionym układem odpornościowym, która może wynikać z:

• Zakażenie wirusem HIV
• Leczenie raka
• Leki przeciwodrzutowe stosowane po przeszczepach narządów

Zapobieganie infekcji parwowirusem

Nie ma szczepionki zapobiegającej zakażeniu ludzkim parwowirusem. Po zarażeniu się parwowirusem uzyskujesz odporność na całe życie. Możesz zmniejszyć ryzyko infekcji, często myjąc ręce i ręce dziecka, nie dotykając twarzy, unikając chorych oraz nie dzieląc się jedzeniem i napojami.

Diagnoza

Około połowa dorosłych jest odporna na infekcję parwowirusem, najprawdopodobniej z powodu wcześniejszej, niezauważonej infekcji w dzieciństwie. Osoby zagrożone poważnymi powikłaniami związanymi z parwowirusem mogą odnieść korzyści z badań krwi, które mogą pomóc w ustaleniu, czy są odporne na parwowirusa, czy też niedawno zostały zakażone.

Leczenie zakażenia parwowirusem

W przypadku niepowikłanej infekcji parwowirusem wystarczy samoopieka w domu. Osoby z ciężką niedokrwistością mogą potrzebować pozostać w szpitalu i otrzymywać transfuzje krwi. Osoby z osłabionym układem odpornościowym mogą otrzymać przeciwciała poprzez zastrzyki immunoglobuliny w celu leczenia infekcji.

W domu

Samoopieka ma na celu przede wszystkim złagodzenie objawów i złagodzenie dyskomfortu. Upewnij się, że Ty lub Twoje dziecko dużo odpoczywacie i pijecie dużo płynów. Acetaminofen (Tylenol) może pomóc złagodzić temperatury powyżej 102 stopni F (39 stopni C) lub drobne bóle.

Zachowaj ostrożność podając aspirynę dzieciom lub nastolatkom. Chociaż aspiryna jest dopuszczona do stosowania u dzieci w wieku powyżej 3 lat, dzieci i nastolatki wyzdrowiące z ospy wietrznej lub objawów grypopodobnych nigdy nie powinny przyjmować aspiryny. Ponieważ aspiryna została powiązana z zespołem Reye’a, rzadkim, ale potencjalnie zagrażającym życiu stanem u takich dzieci.

Nie ma potrzeby izolowania chorego dziecka. Nie dowiesz się, że Twoje dziecko ma infekcję parwowirusem, dopóki nie pojawi się wysypka, a do tego czasu Twoje dziecko nie jest już zaraźliwe.