7 Zaburzeń Upośledzonej Świadomości

Poziom świadomości danej osoby jest miarą tego, jak czujni i świadomi są. Świadomość jest spektrum o wielu odcieniach i może wahać się od śpiączki po stan przebudzenia i czujności, znany jako nadmierna czujność, obserwowany w stanie manii lub zatruciu amfetaminą.

Sposoby opisywania świadomości

Ponieważ zmienione poziomy świadomości mogą wiązać się z gorszymi wynikami, niektórzy eksperci sugerowali nawet, że poziom świadomości pacjenta należy traktować jako kolejną oznakę życiową, taką jak częstość akcji serca i temperatura ciała. Lekarze mają wiele sposobów na opisanie poziomów świadomości i tego, jak zmieniła się ona u pacjenta.

Starszym sposobem opisywania świadomości było używanie terminów takich jak „świadomość zachmurzona, przytępienie, otępienie” i „śpiączka”, z których każdy oznaczał coraz ostrzejszy stan. Jednak terminy te zostały w dużej mierze odrzucone jako niewystarczająco szczegółowe lub opisowe, a nawet negatywne.

Najszerzej obecnie stosowaną metodą opisywania świadomości jest skala Glasgow (GCS), która ocenia poziom świadomości osoby w skali od jednego do piętnastu, przy czym większe liczby oznaczają większą czujność. GCS nie jest doskonały. Zaproponowano inne skale, ale znajomość GCS przez lekarzy sprawia, że ​​ta skala jest najczęściej stosowana.

Co oznacza śpiączka?

Najbardziej znaną zmianą świadomości jest niesławna śpiączka – co oznacza, że ​​kogoś nie można obudzić, a jego oczy są zamknięte. Istnieje wiele przyczyn śpiączki o różnym stopniu nasilenia. Na przykład śpiączka może być spowodowana celowo lekami podanymi przed operacją lub może być spowodowana ciężkim udarem. W ciężkich przypadkach śpiączkę można zastąpić uporczywym stanem wegetatywnym lub nawet śmiercią mózgu. Innym razem ktoś może obudzić się ze śpiączki.

Oprócz śpiączki istnieje wiele innych sposobów osłabienia świadomości osoby.

Delirium

Jednym z najczęstszych zaburzeń świadomości w szpitalach jest ostry stan splątania, znany również jako majaczenie. Według niektórych szacunków około 50% osób w warunkach szpitalnych w pewnym stopniu doświadcza tego stanu. W ostrym stanie splątania świadomość zmienia się tak, że w jednej chwili osoba może wydawać się zdrowa, a kilka minut później może wydawać się zupełnie inną osobą. Mogą nie wiedzieć, gdzie się znajdują, mogą nie znać godziny ani daty, a także mogą nie rozpoznawać znajomych twarzy przy łóżku.

Halucynacje nie są rzadkością. W rzeczywistości ludzie w ostrym stanie splątania mogą rozwinąć urojenia paranoidalne, obawiając się, że personel szpitala lub rodzina mogą im zaszkodzić. Czasami zdezorientowani pacjenci wyciągają sznury z lekarstwami i mogą nawet próbować wstać z łóżka i uciec ze szpitala.

Największym problemem w stanie delirium są kłopoty z uwagą i koncentracją. Majaczenie różni się od demencji, ale osoby z demencją częściej doświadczają majaczenia, gdy znajdują się w nowym środowisku.

Ostre stany splątania są zwykle spowodowane problemami, które dotyczą całego organizmu, takimi jak toksyny, leki, infekcje, ból i inne. Dobrą wiadomością jest to, że chociaż może to trochę potrwać, stany te zwykle ustępują samoistnie po naprawieniu podstawowego problemu medycznego.

Hipersomnia

Niektórzy ludzie mają nadmierną senność. Może to być spowodowane wieloma problemami, w tym chorobami neurologicznymi, takimi jak narkolepsja i hipersomnia idiopatyczna. W rezultacie ktoś będzie śpiący po przebudzeniu i może spać przez większą część dnia. Chociaż wydaje się, że ludzie w śpiączce śpią, prawdziwy sen jest zupełnie inny. Na przykład podczas snu możesz odwrócić się lub poruszyć ramieniem. Pacjenci w śpiączce nie mogą tego zrobić.

Mutizm akinetyczny

Uszkodzenia, takie jak udar w niektórych częściach mózgu, w tym w przednim zakręcie obręczy, powodują, że ktoś wydaje się być czujny, ale nie rozumie, co się dzieje wokół nich i nie porusza się spontanicznie. Zaawansowane stadia demencji prowadzą do mutyzmu akinetycznego.

Abulia

Abulia to rodzaj skrajnego braku motywacji z powodu uszkodzenia ścieżek odpowiedzialnych za motywację. Uszkodzenie to może być nagłe, jak w przypadku udaru, lub powolne i postępujące, jak w zaawansowanej chorobie Alzheimera. Rezultatem jest osoba, która nie robi i nie może wiele zrobić. Stopień abulii może być różny, ale w skrajnych przypadkach osoba nie będzie się ruszać, mówić, a nawet jeść ani pić, co przypomina mutyzm akinetyczny. W lżejszych przypadkach osobę abuliczną można nakłonić do wykonania prostych poleceń, chociaż nie zrobią tego bez zachęty.

Katatonia

Katatonia to zaburzenie psychiczne, w którym osoba wydaje się nie reagować, ale ma normalne badanie neurologiczne. Osoby z katatonią mogą wykazywać nietypowe zachowanie, takie jak katalepsja, polegająca na utrzymywaniu przez dłuższy czas pozornie niewygodnych pozycji kończyn. Mogą również wykazywać elastyczność woskową, co oznacza, że ​​ktoś może ustawić kończynę pacjenta. Ponadto osoby z katatonią mogą mieć powtarzające się ruchy, które wydają się podobne do napadu, mimo że ich elektroencefalograf (EEG) jest prawidłowy. Katatonia może wynikać z zaburzeń psychicznych, takich jak choroba afektywna dwubiegunowa lub schizofrenia.

Zespół zablokowania

Technicznie rzecz biorąc, syndrom zamknięcia nie jest upośledzeniem świadomości, chociaż może je naśladować. W rzeczywistości to właśnie sprawia, że ​​to zaburzenie jest szczególnie przerażające. Osoba, która jest zamknięta, nie jest w stanie się poruszać ani komunikować ze światem zewnętrznym, ale pozostaje całkowicie przytomna i czujna. Na przykład udar w pniu mózgu może spowodować prawie cały paraliż ciała i spowodować u pacjenta stan śpiączki. W zależności od przyczyny osoba może być w stanie komunikować się za pomocą ruchów gałek ocznych. Chociaż może to być trudne, należy dołożyć wszelkich starań, aby odróżnić pacjenta w stanie śpiączki lub wegetatywnego od tego, który jest zamknięty.

To, jak dobrze pacjent radzi sobie z którymkolwiek z tych schorzeń, zależy od wielu czynników, z których nie najmniejszym jest prawidłowa diagnoza. Neurolodzy muszą zadbać o prawidłowe zdiagnozowanie tych stanów, ponieważ każdy z nich jest spowodowany różnymi chorobami podstawowymi i może reagować na różne terapie.