Jak leczyć niewydolność serca

Termin „niewydolność serca” jest przerażający. To nie znaczy, że serce przestało działać. Oznacza to, że serce nie pompuje krwi tak dobrze, jak powinno. W tym artykule zostaną opisane metody leczenia niewydolności serca.

Leczenie niewydolności serca

Niewydolność serca jest chorobą przewlekłą, którą należy leczyć przez całe życie. Jednak wraz z leczeniem objawy niewydolności serca mogą ulec poprawie, a serce staje się silniejsze. Leczenie może pomóc ci żyć dłużej i zmniejszyć ryzyko nagłej śmierci.

Lekarze czasami mogą skorygować niewydolność serca, lecząc przyczynę. Na przykład naprawa zastawki serca lub kontrolowanie szybkiego rytmu serca może odwrócić niewydolność serca. Jednak w przypadku większości ludzi leczenie niewydolności serca wymaga zbilansowania odpowiednich leków, a w niektórych przypadkach stosowania urządzeń, które wspomagają bicie i kurczenie się serca.

Leki stosowane w leczeniu niewydolności serca

Lekarze zwykle leczą niewydolność serca za pomocą kombinacji leków. W zależności od objawów możesz przyjąć jeden lub więcej leków, w tym:

• Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE). Leki te pomagają osobom ze skurczową niewydolnością serca żyć dłużej i czuć się lepiej. Inhibitory ACE są rodzajem środków rozszerzających naczynia krwionośne, lekiem, który rozszerza naczynia krwionośne, obniżając ciśnienie krwi, poprawiając przepływ krwi i zmniejszając obciążenie serca. Przykłady obejmują enalapril (Vasotec), lizynopryl (Zestril) i kaptopryl (Capoten).
• Blokery receptora angiotensyny II. Leki te, w tym losartan (Cozaar) i walsartan (Diovan), mają wiele takich samych zalet jak inhibitory ACE. Leki te mogą być alternatywą dla osób, które nie tolerują inhibitorów ACE.
• Beta-blokery. Ta klasa leków nie tylko spowalnia tętno i obniża ciśnienie krwi, ale także ogranicza lub odwraca niektóre uszkodzenia serca w przypadku skurczowej niewydolności serca. Przykłady obejmują karwedilol (Coreg), metoprolol (Lopressor) i bisoprolol (Zebeta). Leki te zmniejszają ryzyko niektórych nieprawidłowych rytmów serca i zmniejszają ryzyko nieoczekiwanej śmierci. Beta-blokery mogą zmniejszyć oznaki i objawy niewydolności serca, poprawić pracę serca i pomóc ci żyć dłużej.
• Diuretyki. Diuretyki powodują częstsze oddawanie moczu i zapobiegają gromadzeniu się płynów w organizmie. Diuretyki, takie jak furosemid (Lasix), również zmniejszają płyn w płucach, dzięki czemu można łatwiej oddychać. Ponieważ leki moczopędne powodują utratę potasu i magnezu, lekarz może również przepisać suplementy tych minerałów. Jeśli przyjmujesz lek moczopędny, Twój lekarz prawdopodobnie będzie monitorował poziom potasu i magnezu we krwi poprzez regularne badania krwi.
• Antagoniści aldosteronu. Leki te obejmują spironolakton (Aldactone) i eplerenon (Inspra). Są to leki moczopędne oszczędzające potas, które mają również dodatkowe właściwości, które mogą pomóc osobom z ciężką skurczową niewydolnością serca żyć dłużej. W przeciwieństwie do innych leków moczopędnych, spironolakton i eplerenon mogą podnosić poziom potasu we krwi do niebezpiecznego poziomu, więc porozmawiaj z lekarzem, jeśli masz problem z podwyższonym poziomem potasu i dowiedz się, czy musisz zmienić spożycie pokarmów bogatych w potas, czy nie. .
• Inotropy. Są to leki dożylne stosowane u osób z ciężką niewydolnością serca w szpitalu w celu poprawy funkcji pompowania serca i utrzymania ciśnienia krwi.
• Digoksyna (lanoksyna). Ten lek, zwany również naparstnicą, zwiększa siłę skurczów mięśnia sercowego. Ten lek ma również tendencję do spowalniania bicia serca. Digoksyna zmniejsza objawy niewydolności serca w skurczowej niewydolności serca. Lek ten może być podawany osobie z zaburzeniami rytmu serca, takimi jak migotanie przedsionków.

W leczeniu niewydolności serca może być konieczne zażycie dwóch lub więcej leków. Twój lekarz może przepisać również inne leki nasercowe – takie jak azotany na ból w klatce piersiowej, statyny obniżające poziom cholesterolu lub leki rozrzedzające krew, które pomagają zapobiegać zakrzepom krwi – wraz z lekami, które leczą niewydolność serca. Twój lekarz może potrzebować częstego dostosowywania dawek leków, zwłaszcza gdy właśnie zacząłeś przyjmować nowy lek lub gdy twój stan się pogarsza.

Możesz być hospitalizowany, jeśli masz zaostrzenie objawów niewydolności serca. Podczas pobytu w szpitalu możesz otrzymać dodatkowe leki, które pomogą Twojemu sercu lepiej pompować i złagodzić objawy. Możesz również otrzymać dodatkowy tlen przez maskę lub małe rurki umieszczone w nosie. Jeśli masz ciężką niewydolność serca, może być konieczne długotrwałe stosowanie dodatkowego tlenu.

Urządzenia chirurgiczne i medyczne stosowane w leczeniu niewydolności serca

W niektórych przypadkach lekarze zalecają operację w celu leczenia podstawowego problemu, który doprowadził do niewydolności serca. Niektóre metody leczenia, które są badane i stosowane u niektórych osób, obejmują:

• Operacja pomostowania tętnic wieńcowych. Jeśli poważnie zablokowane tętnice przyczyniają się do niewydolności serca, lekarz może zalecić operację pomostowania tętnic wieńcowych. W tej metodzie chirurgicznej naczynia krwionośne pobrane z nogi, ramienia lub klatki piersiowej omijają zatkaną tętnicę w sercu, umożliwiając swobodny przepływ krwi przez serce.
• Naprawa lub wymiana zastawki serca. Jeśli wadliwa zastawka serca powoduje niewydolność serca, lekarz może zalecić naprawę lub wymianę zastawki. Chirurg może zmodyfikować oryginalną zastawkę, aby wyeliminować wsteczny przepływ krwi. Chirurdzy mogą również naprawić zastawkę, ponownie łącząc płatki zastawki lub usuwając nadmiar tkanki zastawki, aby płatki mogły się szczelnie zamknąć. Czasami naprawa zastawki obejmuje dokręcenie lub wymianę pierścienia wokół zastawki (annuloplastyka). Wymiana zaworu ma miejsce, gdy naprawa zaworu nie jest możliwa. W operacji wymiany zastawki uszkodzona zastawka zostaje zastąpiona sztuczną (protetyczną) zastawką. Niektóre rodzaje naprawy lub wymiany zastawki serca można teraz wykonać bez operacji na otwartym sercu, stosując chirurgię małoinwazyjną lub techniki cewnikowania serca.
• Wszczepialne kardiowertery-defibrylatory (ICD). ICD to urządzenie podobne do rozrusznika serca. To urządzenie jest wszczepiane pod skórę w klatce piersiowej za pomocą przewodów prowadzących przez żyły do ​​serca. ICD monitoruje rytm serca. Jeśli serce zacznie bić w niebezpiecznym rytmie lub jeśli serce się zatrzyma, ICD spróbuje przyspieszyć lub wstrząsnąć je z powrotem do normalnego rytmu. ICD może również działać jako rozrusznik serca i przyspieszać serce, jeśli działa zbyt wolno.
• Terapia resynchronizująca serca (CRT) lub stymulacja dwukomorowa. Stymulator dwukomorowy wysyła impulsy elektryczne w określonym czasie do obu dolnych komór serca (lewej i prawej komory), dzięki czemu pompują one w bardziej wydajny, skoordynowany sposób. Wiele osób z niewydolnością serca ma problemy z układem elektrycznym serca, które powodują, że ich i tak już osłabiony mięsień sercowy bije w nieskoordynowany sposób. Ten nieefektywny skurcz mięśni może spowodować pogorszenie niewydolności serca. Często rozrusznik dwukomorowy jest połączony z ICD dla osób z niewydolnością serca.
• Urządzenia wspomagające komorę (VAD). VAD, znany również jako mechaniczne urządzenie wspomagające krążenie, jest wszczepialną mechaniczną pompą, która pomaga pompować krew z dolnych komór serca (komor) do reszty ciała. VAD jest wszczepiany w brzuch lub klatkę piersiową i mocowany do osłabionego serca, aby pomóc mu pompować krew do reszty ciała. Lekarze po raz pierwszy zastosowali pompy serca, aby utrzymać przy życiu kandydatów do przeszczepu serca, gdy czekali na serce dawcy. VAD mogą być również stosowane jako alternatywa dla przeszczepu. Wszczepione pompy serca mogą poprawić jakość życia niektórych osób z ciężką niewydolnością serca, które nie kwalifikują się lub nie mogą przejść przeszczepu serca lub czekają na nowe serce.
• Transplantacja serca. Niektórzy ludzie mają tak poważną niewydolność serca, że ​​operacja lub leki nie pomagają. Może być konieczne zastąpienie chorego serca sercem zdrowego dawcy. Przeszczepy serca mogą poprawić szanse przeżycia i jakość życia niektórych osób z ciężką niewydolnością serca. Jednak kandydaci do przeszczepu często muszą długo czekać na znalezienie odpowiedniego serca dawcy. Niektórzy kandydaci do przeszczepu poprawiają się w tym okresie oczekiwania dzięki leczeniu farmakologicznemu lub terapii urządzeniami i mogą zostać usunięci z listy oczekujących na przeszczep. Przeszczep serca nie jest właściwą metodą leczenia dla każdego. Zespół lekarzy w ośrodku transplantacyjnym oceni Cię, aby ustalić, czy zabieg może być dla Ciebie bezpieczny i korzystny, czy nie.

Opieka paliatywna i opieka u schyłku życia

Twój lekarz może zalecić włączenie opieki paliatywnej do twojego planu leczenia. Opieka paliatywna to specjalistyczna opieka medyczna, która koncentruje się na łagodzeniu objawów i poprawie jakości życia. Każdy, kto cierpi na poważną lub zagrażającą życiu chorobę, może skorzystać z opieki paliatywnej. Opieka paliatywna pomaga leczyć objawy choroby, takie jak ból lub duszność, lub łagodzić skutki uboczne leczenia, takie jak zmęczenie lub nudności.

Możliwe, że niewydolność serca może się pogorszyć do punktu, w którym leki przestają działać, a przeszczep serca lub urządzenie nie są opcją. W takim przypadku może być konieczne objęcie opieką hospicyjną. Opieka hospicyjna zapewnia szczególny sposób leczenia nieuleczalnie chorym.

Opieka hospicyjna pozwala rodzinie i przyjaciołom — z pomocą pielęgniarek, pracowników socjalnych i przeszkolonych wolontariuszy — opiekować się i pocieszać ukochaną osobę w domu lub w hospicjach. Opieka hospicyjna zapewnia wsparcie emocjonalne, psychologiczne, społeczne i duchowe pacjentom i ich najbliższym.

Chociaż większość osób pod opieką hospicyjną pozostaje we własnych domach, ten program jest dostępny wszędzie — w tym w domach opieki i ośrodkach życia wspomaganego. Osobom przebywającym w szpitalu specjaliści w zakresie opieki u schyłku życia mogą zapewnić komfort, współczującą opiekę i godność.

Chociaż może to być trudne, przedyskutuj problemy związane z końcem życia z rodziną i zespołem medycznym. Część tej dyskusji będzie prawdopodobnie dotyczyć wcześniejszych dyrektyw — ogólnego określenia ustnych i pisemnych instrukcji dotyczących opieki medycznej, jeśli nie będziesz w stanie mówić za siebie.

Jeśli masz wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD), jedną ważną rzeczą do omówienia z rodziną i lekarzami jest wyłączenie defibrylatora, aby nie mógł dostarczać wstrząsów, aby serce nadal biło.

Jak zapobiegać niewydolności serca

Najważniejszą rzeczą w zapobieganiu niewydolności serca jest zmniejszenie czynników ryzyka. Możesz kontrolować lub wyeliminować wiele czynników ryzyka chorób serca – na przykład nadciśnienia tętniczego i choroby wieńcowej – poprzez zmianę stylu życia, a także w razie potrzeby za pomocą leków.

Zmiany stylu życia, które możesz wprowadzić, aby zapobiec niewydolności serca, obejmują:

• Nie palę tytoniu
• Kontrolowanie pewnych schorzeń, takich jak wysokie ciśnienie krwi i cukrzyca
• Utrzymywanie aktywności fizycznej physical
• Jedzenie zdrowej żywności
• Utrzymanie zdrowej wagi
• Zmniejszanie i zarządzanie stresem