Co #FreeBritney może nam powiedzieć o zdrowiu psychicznym i prawie?

W czerwcowym zeznaniu przed Sądem Najwyższym w Los Angeles, Britney Spears wypowiedziała się przeciwko swojemu 13-letniemu konserwatorium, prosząc o jego rozwiązanie. W 23-minutowym oświadczeniu opisała między innymi, że była zażywana lekarstwa wbrew swojej woli, zabroniono jej spotykać się z przyjaciółmi, zmuszono do pracy bez przerwy i odmówiła prawa do usunięcia antykoncepcji w celu urodzenia dziecka.

To zeznanie było kulminacją trwającego od miesięcy ruchu #FreeBritney, który trafił na nagłówki gazet i wywołał protesty na całym świecie.

Chociaż diagnoza Spears nigdy nie została oficjalnie ujawniona, na początku 2008 roku mimowolnie trafiła do szpitala na ocenę psychiatryczną. W tym samym czasie miała do czynienia z rozwodem, walką o opiekę nad dzieckiem i zwiększonym zainteresowaniem mediów. Wreszcie, na początku 2009 roku, jej ojciec James P. Spears i zespół złożyli petycję o mianowanie konserwatorów majątku piosenkarki, „na podstawie zarzutów, że nie jest w stanie zaspokoić swoich osobistych potrzeb”.

Od tego czasu ojciec Spears ma całkowitą kontrolę nad jej osobistymi decyzjami, harmonogramem pracy i finansami. Ale już w 2014 roku piosenkarka wypowiadała się o nadużyciach w konserwatorium.

Przy około 1,5 miliona dorosłych pod opieką w USA, niektóre z traum, o których mówi Spears, mogą być znane wielu.

Ostatnia deska ratunku

Chociaż terminy „konserwatorstwo” i „opieka” różnią się w zależności od stanu, są one często używane do rozróżnienia między pomocą finansową a pomocą osobistą.

Pierwsza zajmuje się głównie zarządzaniem finansami konserwatorium, druga zajmuje się codzienną opieką, jak pomoc domowa, opieka medyczna itp. Konserwatorium Spears pozwala na jedno i drugie.

Aby uzyskać konserwatorstwo, należy spełnić kilka warunków. Po pierwsze, konserwat musi być w jakiś sposób osądzony za niezdolność do zajmowania się swoimi finansami lub sprawami osobistymi. Może tak być z powodu niepełnosprawności związanej ze starością, demencją, udarem i zaburzeniami zdrowia psychicznego, takimi jak schizofrenia, depresja i choroba afektywna dwubiegunowa. Nie musi też istnieć żadna inna realna opcja, która odnosi się również do przymusowego zaangażowania.

Dr Robert A. Brooks, który prowadzi kursy na pograniczu prawa i psychologii na Worcester State University, mówi Verywell, że mimowolne zaangażowanie powinno być „ostatnią deską ratunku”.

„Powinniśmy najpierw spróbować wszystkiego innego. Powinniśmy starać się dobrowolnie sprowadzać ludzi” – mówi. Ale pod koniec dnia, dodaje, „powinniśmy zapewnić lepszą opiekę ludziom, aby nie popadli w warunki, w których muszą być zaangażowani mimowolnie”.

Zrozumieć współczesne konserwatorium

Psychiatra Paul S. Appelbaum, MD, który kieruje wydziałem psychiatrii, prawa i etyki na Uniwersytecie Columbia, mówi Verywell, że jeśli chcesz zrozumieć współczesne konserwatorium, musisz cofnąć się w czasie – przynajmniej o pół tysiąclecia.

„Postanowienia te sięgają czasów średniowiecznej Anglii”, wyjaśnia, do czasów, gdy Korona przejmowała majątki szlachciców, którzy nie byli w stanie nimi zarządzać.

„Ta wczesna instytucja przekształca się następnie w system, który mamy dzisiaj”, dodaje, w którym ludzie, którzy nie są w stanie zarządzać swoimi sprawami lub podejmować pewnych decyzji dla swojego dobra, mogą zostać poddane procesowi, który obejmuje przesłuchanie sądowe.

Jednak przed rozprawą wiele stanów wymaga, aby niezależny opiekun przeprowadził dochodzenie w celu ustalenia, czy zarzuty niezdolności do pracy są popierane. Jeśli są wspierane, są mianowani opiekunami.

Według California Handbook for Conservators opiekunem może być krewny, partner domowy lub przyjaciel. Jeśli nikt w tych rolach nie może pełnić funkcji, opiekuna publicznego można wynająć z profesjonalnej agencji. Odszkodowanie konserwatorskie jest również negocjowane z sądem.

Appelbaum mówi, że po wyznaczeniu konserwatora lub opiekuna ich nominacja jest zwykle weryfikowana co roku. Są również zobowiązani do składania raportów dotyczących obsługiwanych przez nich pieniędzy.

Wreszcie, dodaje Appelbaum, zakres konserwatoriów zmieniał się na przestrzeni lat. Podczas gdy historycznie były one wszechogarniające, bardziej ograniczone konserwatoria stają się opcją.

„Pomysł polega na tym, że sąd jest odpowiedzialny za dokładne określenie, jakie są twoje niezdolności i dostosowanie opieki opiekuńczej z tymi uprawnieniami do podejmowania decyzji w tych obszarach, w których jesteś niezdolny do pracy, pozostawiając resztę twojego życia nietkniętą” – mówi.

Ogólnie rzecz biorąc, Appelbaum dodaje: ”[conservators] są pobierane przez sąd, aby działały w najlepszym interesie osoby.”

Jakie są niebezpieczeństwa i korzyści?

Kiedy ktoś jest odpowiedzialny za dobro drugiej osoby, istnieje ryzyko nadużyć. Ryzyko to jest szczególnie większe w przypadku Spears, biorąc pod uwagę jej sławę i fortunę.

Ale przypadek Spearsa to tylko jeden z wielu, mówi Verywell Lisa Zammiello, studentka Texas Tech University School of Law.

„Zawsze, gdy na co dzień pojawiają się zwykli ludzie, których nie stać na zespół prawników lub którzy nie mają wsparcia w mediach, tak naprawdę niewiele można zrobić” – mówi.

Na przykład bez pieniędzy lub wpływów konserwat może mieć trudności z udowodnieniem, że jest maltretowany przez swojego konserwatora. Gdy zostaniesz uznany za „niezdolnego psychicznie”, wszystko, co mówisz lub robisz, może zostać zakwestionowane. A kiedy zostanie przyznane konserwatorstwo, może być bardzo trudno cofnąć.

Należy również pamiętać, że konserwatorzy są opłacani za opiekę. Z powodu tej płatności, jak mówi, niektórzy „będą próbować nalegać, aby utrzymać konserwatorium na miejscu”.

Szacuje się, że ojciec Spears zarobił ponad 5 milionów dolarów przed opodatkowaniem w ciągu 13 lat pełnienia funkcji jej opiekuna. Piosenkarka powiedziała w swoim zeznaniu: „biorąc pod uwagę, że moja rodzina od 13 lat żyje z mojego konserwatorium, nie zdziwię się, jeśli któryś z nich będzie miał coś do powiedzenia [against ending my conservatorship]”.

Konserwatorium wciąż może być dobre

Mimo to, dodaje Brooks, konserwatorzy są tam nie bez powodu. Zapewniają opiekę ludziom, którzy nie mogą zadbać o siebie.

Pomyśl o kimś z ciężką demencją, który bez konserwatora może zapomnieć, że zostawił włączony piec lub który może nie być w stanie się wykąpać.

Również konserwatoria niekoniecznie są łatwe do zdobycia. Ogólnie rzecz biorąc, mówi Brooks, od końca lat 60. coraz trudniej jest popełnić kogoś wbrew jego woli.

Mówi, że jest to świetne pod pewnymi względami, ponieważ eliminuje pewne obraźliwe taktyki, w szczególności przymusową hospitalizację lub mimowolne zaangażowanie.

„Jeśli spojrzymy wstecz na epokę wiktoriańską, mężczyźni, którzy nie mogli się rozwieść, poślubiliby swoje żony na podstawie jednego podpisu jednego lekarza, nawet psychiatry, i po prostu odłożyliby je na bok i ruszyli dalej” – mówi.

Ogólnie rzecz biorąc, dodaje Brooks, „kłopotliwe jest, gdy ktoś ma kontrolę nad czyimiś decyzjami o małżeństwie i posiadaniu dzieci, gdy osoba ta jest w pełni dorosła i wydaje się funkcjonować”, tak jak w przypadku Spears. „Jednocześnie bardziej ogólnie rozumiem potrzebę konserwatoriów”.

Jak można ulepszyć konserwatorstwo?

Jeśli szeroko nagłośniona sprawa Spearsa inspiruje jakąkolwiek zmianę, zarówno Zammiello, jak i Brooks twierdzą, że nie pojawi się ona w procesie tworzenia prawa.

Mówią, że raczej musi nastąpić zmiana w sposobie regulowania prawa i szkoleniu urzędników, aby radzili sobie z niuansami konserwatoriów.

„Myślę, że samo prawo jest wystarczające. To, co jest napisane w księgach, wystarczy, aby mieć pewność, że mamy konserwatorium” – mówi Zammiello. „To nadzór, egzekwowanie i narzędzia używane w celu przeprowadzenia pomocnej konserwacji, które są problemem”.

W szczególności Zammiello proponuje różne korekty, które mogą zmniejszyć ryzyko związane z konserwatorstwem:

• Zapewnienie wszystkim sędziom, niezależnie od stanu, uniwersalnych wskazówek, co to znaczy być „ubezwłasnowolnionym”
• Rejestracja wszystkich konserwatorów/opiekunów, niezależnie od stanu, w internetowej bazie danych
• Wymóg, aby wszyscy konserwatorzy/opiekunowie, niezależnie od stanu, przeszli kurs certyfikacyjny

A w przypadku, gdyby konserwat chciał zakończyć konserwatorstwo, tak jak w przypadku Spears, może pomóc złożenie ciężaru dowodu na konserwatora. Oznacza to, że jeśli konserwat przedstawi dowód nadużycia, konserwator będzie musiał również przedstawić dowód braku nadużycia.

„Rozwiązanie opieki jest niezwykle trudne – prawie niemożliwe” – napisał Zammiello dla Estate Planning Journal. „Więc nałożenie ciężaru na certyfikowanego opiekuna łagodzi niektóre spory, z jakimi spotyka się podopieczny, gdy podnosi kwestię agresywnego opiekuna”.

Zapewnienie sędziom większego szkolenia również w zakresie psychiatrii mogłoby promować bardziej zniuansowane zrozumienie. Na przykład, jeśli syn konserwatysty z demencją twierdzi, że jego matka w rzeczywistości nie ma demencji i jest manipulowany przez swojego konserwatora, nie powinno być nic złego w uzyskaniu zewnętrznej, niezależnej opinii.

Brooks opowiada historię pielęgniarki, którą znał w Wirginii. Pracowała w szpitalu, w którym odbywały się przesłuchania publiczne, aby pacjenci nie musieli być transportowani. „Każdego dnia przed rozprawą, [the judge] podchodził do jej biurka i mówił: „Kogo powinienem zatrzymać, a kogo wypuścić?”

Ta historia jest jasnym przykładem, mówi Brooks, potrzeby podejścia interdyscyplinarnego.

„Na papierze wygląda to świetnie. Masz przesłuchanie, masz wyznaczonego adwokata” – mówi. „Ale w tym konkretnym przypadku decyzja została podjęta jeszcze przed rozprawą”. Co by się stało, gdyby ten sędzia miał głębsze zrozumienie stanu pacjentów?

Spears mówi o strachu i traumie, które mogą wywołać te decyzje i mimowolne zaangażowanie w jej zeznaniach.

„Ta konserwatorium wyrządza mi więcej szkody niż pożytku” – powiedział Spears. „Czuję się zgrany, czuję się prześladowany, czuję się pominięty i samotny. I jestem zmęczony poczuciem samotności”.