Co to jest jadłowstręt psychiczny?

Jadłowstręt psychiczny, znany również jako jadłowstręt psychiczny, to zaburzenie odżywiania charakteryzujące się utratą masy ciała, trudnościami w utrzymaniu odpowiedniej masy ciała i intensywnym lękiem przed przybraniem na wadze.

Osoby z anoreksją na ogół ograniczają liczbę kalorii i rodzaje spożywanych pokarmów. Często jedzą tak mało, że nie mogą utrzymać podstawowych funkcji organizmu, co prowadzi do poważnych komplikacji zdrowotnych, a nawet śmierci. Osoby z tym zaburzeniem odżywiania mogą również myśleć, że mają nadwagę, nawet gdy są szczupłe (zniekształcony obraz ciała).

Jadłowstręt psychiczny może występować niezależnie od płci, wieku, rasy, pochodzenia etnicznego i statusu społeczno-ekonomicznego. To zaburzenie odżywiania zwiększa dziesięciokrotnie ryzyko śmierci młodej osoby, i ma jeden z najwyższych wskaźników śmiertelności wśród zaburzeń psychicznych i wysoki wskaźnik nawrotów.

Objawy

Objawy anoreksji mogą być fizyczne, behawioralne i emocjonalne. Badania sugerują, że dieta jest najczęstszym objawem pojawiającym się w anoreksji. Osoba z anoreksją zazwyczaj wygląda na bardzo szczupłą i może nie zachowywać się jak ona, ale utrata wagi może początkowo pozostać niezauważona, jeśli nosi luźne ubrania lub dodatkowe warstwy, aby to ukryć.

Behawioralne

Objawy behawioralne są często pierwszymi wczesnymi sygnałami ostrzegawczymi, które mogą zauważyć bliscy i obejmują:

• Ciągłe mówienie o wadze lub jedzeniu
• Nie jesz lub jesz bardzo mało
• Odmawianie jedzenia w obecności innych
• Nie chcę wychodzić z przyjaciółmi
• Robią się zwymiotować
• Przyjmowanie środków przeczyszczających lub tabletek odchudzających
• Dużo ćwiczy

Osoby z jadłowstrętem psychicznym często ograniczają swoją dietę i wykluczają wszelkie pokarmy, które uważają za zbyt kaloryczne. Mogą całkowicie pomijać posiłki. Często opracowują również rytuały związane z posiłkami, takie jak krojenie jedzenia na małe kawałki, oklepywanie płynów serwetkami lub rozdzielanie jedzenia.

Osoby z tym zaburzeniem odżywiania często angażują się również w nadmierną aktywność fizyczną pomimo złej pogody, choroby lub kontuzji.

Emocjonalny

Objawy te mogą być bardziej oczywiste dla osoby, ale podobnie jak inne objawy, często spotykają się z minimalizacją lub zaprzeczeniem (szczególnie u nastolatków).

Emocjonalne objawy anoreksji obejmują:

• Lęk
• Depresja i myśli samobójcze
• Zły humor

Fizyczny

Fizyczne objawy zwykle nie pojawiają się od razu. Pojawiają się z czasem w wyniku ciągłego głodu, w którym dostarczane i wykorzystywane są niewystarczające składniki odżywcze, gdy organizm próbuje zachować rezerwy, aby przeżyć.

Fizyczne objawy anoreksji obejmują:

• Zdezorientowane lub powolne myślenie
• Słaba pamięć lub osąd
• Cienkie, łamliwe włosy i paznokcie
• Cały czas jest mi zimno
• Uczucie omdlenia, zawroty głowy lub osłabienie
• Czuję się zmęczony lub ospały
• Nieregularne miesiączki lub brak miesiączki
• Skóra sucha, poplamiona lub żółta
• Wzrost cienkich włosów na całym ciele (tzw. lanugo)
• Ciężkie zaparcia lub wzdęcia
• Słabe mięśnie lub obrzęk stawów

Powoduje

Nie jest jasne, co powoduje anoreksję, ale naukowcy uważają, że to zaburzenie odżywiania może być wynikiem kombinacji czynników genetycznych, biologicznych i środowiskowych.

Jedna z najnowszych teorii głosi, że anoreksja jest napędzana przez nieprawidłowości w ścieżce nagrody pokarmowej, a niektórzy uważają, że uwalnianie endorfin podczas głodu odgrywa rolę w anoreksji.

Zaburzenia odżywiania, w tym anoreksja, są również związane z nieprawidłowymi układami neuroprzekaźników obejmującymi serotoninę, dopaminę i inne neurochemikalia.

Czynniki ryzyka

Naukowcy zidentyfikowali kilka czynników ryzyka anoreksji, w tym:

• Niezadowolenie z wizerunku ciała
• Perfekcjonizm i sztywność behawioralna
• Problemy z karmieniem w dzieciństwie
• Historia rodziny zaburzeń odżywiania lub innego zaburzenia psychicznego
• Historia zaburzeń lękowych
• Historia diety
• Napiętnowanie wagi (dyskryminacja lub stereotypy na podstawie wagi osoby)
• Dokuczanie lub zastraszanie
• Ograniczona sieć społecznościowa lub system wsparcia

• Cukrzyca typu 1 (znaczna liczba kobiet z cukrzycą typu 1 ma zaburzenia odżywiania)

Styl rodzicielski, stres domowy i niezgoda rodziców mogą również przyczyniać się do lęku i cech osobowości, które są czynnikami ryzyka anoreksji. Nacisk na sukces i nagrody zewnętrzne może prowadzić do nadmiernie wysokich oczekiwań u dzieci, które mogą wtedy próbować odnieść sukces dzięki czemuś, co mogą kontrolować: regulowaniu tego, co jedzą i jak wyglądają.

Diagnoza

Anoreksję diagnozuje się na podstawie kryteriów zawartych w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5).

Kryteria obejmują:

• Ograniczenie spożycia energii w stosunku do wymagań, prowadzące do znacząco niskiej masy ciała w kontekście wieku, płci, trajektorii rozwoju i zdrowia fizycznego (mniej niż minimalnie normalna/oczekiwana)
• Silny strach przed przybraniem na wadze lub angażowanie się w uporczywe zachowania, które przeszkadzają w przybieraniu na wadze, nawet gdy dana osoba ma znacznie niską wagę
• Zaniepokojony masą lub kształtem ciała lub uporczywym brakiem rozpoznania powagi swojej niskiej masy ciała

Zostaną również podane specyfikacje między ograniczającymi (brak przeczyszczających zachowań) a napadami objadania się/przeczyszczającymi typami anoreksji oraz między częściową remisją a pełną remisją.

Częściowa remisja oznacza, że ​​po spełnieniu pełnych kryteriów niska masa ciała nie została osiągnięta przez dłuższy czas, ale przynajmniej jedno z następujących dwóch kryteriów jest nadal spełnione: intensywny strach przed przybraniem na wadze lub otyłością lub zachowanie, które przeszkadza z przyrostem masy ciała lub zaburzoną wagą i kształtem. Osoby, które są w pełnej remisji, przez dłuższy czas nie spełniają żadnego z kryteriów anoreksji.

Leczenie

Największą szansę na pełną remisję anoreksji daje wieloaspektowe podejście do leczenia, które może obejmować poradnictwo żywieniowe, psychoterapię i leki kontrolujące objawy lęku i depresji. W ciężkich przypadkach może być konieczna hospitalizacja.

Poradnictwo żywieniowe

Głównym początkowym celem leczenia anoreksji jest wsparcie żywieniowe i przywrócenie wagi. Zarejestrowany dietetyk pomoże Ci zdrowo się odżywiać, aby osiągnąć i utrzymać zdrową wagę. Osiągnięcie prawidłowej wagi jest kluczową częścią procesu regeneracji, aby biologia twojego ciała, w tym myśli i uczucia w twoim mózgu, działały prawidłowo. Może również pomóc w rozwijaniu zdrowszych relacji z jedzeniem i ustalaniu normalnych wzorców żywieniowych.

Niektóre osoby mogą wymagać hospitalizacji lub udziału w programie leczenia stacjonarnego, aby upewnić się, że jedzą wystarczająco dużo, aby wyzdrowieć. Hospitalizacja może być wymagana, jeśli stan zdrowia kogoś został znacznie zagrożony z powodu utraty wagi i niedożywienia.

Kluczowe cele poradnictwa żywieniowego w przypadku anoreksji obejmują:

• Odbudowa i utrzymanie wagi
• Rozwijanie neutralności w stosunku do jedzenia poprzez ponowne rozwijanie intuicyjnego rozumienia głodu, pełności i sytości
• Regulacja poziomu fosforanów we krwi

Psychoterapia

Psychoterapia anoreksji ma na celu pomóc jednostce zmienić swoje wzorce myślenia i zachowania, jednocześnie rozwijając zdrowe podejście do wagi i jedzenia, a także rozwijając zdrowe mechanizmy radzenia sobie ze stresorami życiowymi.

Typowe formy psychoterapii stosowane w leczeniu anoreksji obejmują:

• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) zajmuje się zniekształconymi poglądami i postawami dotyczącymi wagi, kształtu i wyglądu oraz zachęca do praktyk modyfikacji behawioralnych.

• Dialektyczna terapia behawioralna (DBT) to techniki CBT plus uważność i inne strategie zarządzania emocjami. Ta terapia pomaga jednostce rozwinąć nowe umiejętności radzenia sobie z negatywnymi wyzwalaczami i wgląd w rozpoznawanie wyzwalaczy lub sytuacji, w których może wystąpić nieużyteczne zachowanie. Konkretne umiejętności obejmują budowanie uważności, poprawianie relacji poprzez skuteczność interpersonalną, zarządzanie emocjami i tolerowanie stresu.

• Terapia akceptacji i zaangażowania pomaga osobie przyjąć jej myśli i uczucia, zamiast walczyć z nimi lub źle się z nimi czuć.

• Terapia remediacji poznawczej pomaga ludziom rozwijać strategie poznawcze i poprawiać umiejętności myślenia poprzez ćwiczenia umysłowe.

• Terapia rodzinna (FBT), zwana również metodą Maudsleya, obejmuje ponowne karmienie rodzinne, co oznacza powierzenie rodzicom dziecka lub nastolatka lub ich rodzinie upewnienia się, że osoba z anoreksją otrzymuje odpowiednią dietę. Jest to jedna z najbardziej opartych na dowodach metod przywracania zdrowia osobom poniżej 18 roku życia z jadłowstrętem psychicznym.

• Psychoterapia interpersonalna pomaga osobie rozwiązać problem interpersonalny. Stwierdzono, że poprawa relacji i komunikacji, a także rozwiązywanie zidentyfikowanych problemów zmniejsza objawy zaburzeń odżywiania.

• Terapia psychodynamiczna polega na spojrzeniu na pierwotne przyczyny jadłowstrętu psychicznego, czyli na rzeczywiste potrzeby i problemy pacjenta, jako na klucz do wyzdrowienia.

Lek

Nie ma leków, które mogłyby wyleczyć anoreksję, ale leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe mogą być stosowane w połączeniu z terapią w celu zmniejszenia objawów i leczenia chorób współistniejących, takich jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Na przykład leki przeciwdepresyjne, w tym selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), mogą pomóc złagodzić objawy depresji i myśli samobójczych u pacjentów z jadłowstrętem psychicznym.

Pewną rolę mogą również odgrywać atypowe leki przeciwpsychotyczne, takie jak Zyprexa (olanzapina), które mogą pomóc w niektórych aspektach zniekształconego myślenia w anoreksji i potencjalnie przyczynić się do przybierania na wadze. Często pacjenci z anoreksją niechętnie przyjmują leki, których efektem ubocznym jest przyrost masy ciała.

Terapia rodzinna lub grupowa

Wsparcie rodziny jest bardzo ważne dla powodzenia leczenia anoreksji. Członkowie rodziny muszą zrozumieć zaburzenie odżywiania i rozpoznać jego objawy. Osoby z anoreksją mogą odnieść korzyści z terapii grupowej, w której mogą znaleźć wsparcie i otwarcie porozmawiać o swoich uczuciach i obawach z innymi, którzy mają podobne doświadczenia i problemy.

Korona

Wyzdrowienie z anoreksji wymaga czasu i wysiłku, a czasami może być frustrujące, zwłaszcza w przypadku nawrotu. Rozwijanie zdrowych umiejętności radzenia sobie może pomóc Ci skupić się na powrocie do zdrowia, nawet w trudnych czasach.

Dołącz do grupy wsparcia, w której możesz porozmawiać z innymi, którzy mają podobne doświadczenia. National Alliance on Mental Illness prowadzi bezpłatne, kierowane przez rówieśników grupy wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, które można znaleźć w swojej okolicy za pośrednictwem internetowego katalogu organizacji.

Inne strategie radzenia sobie z anoreksją obejmują:

• W ciągu dnia pisz o swoich uczuciach w dzienniku.
• Rozwijaj swój system wsparcia.
• Omów swoje potrzeby z ludźmi, z którymi mieszkasz. Mogą wystąpić zmiany, które druga osoba może wprowadzić, aby Ci pomóc.
• Zanotuj pory posiłków i to, co jesz. Jeśli zarejestrujesz swój poziom sytości i chęć objadania się, ograniczenia lub oczyszczenia, możesz dowiedzieć się, czy są pokarmy lub odstępy między posiłkami, które Cię wyzwalają.
• Dodaj pozytywne stwierdzenia, gdy mówisz do siebie o swoim ciele i wadze, stopniowo odpuszczając negatywne.
• Pozwól sobie na potrzeby i ograniczenia w pracy lub życiu osobistym. Powstrzymywanie gniewu i urazy oraz tłumienie potrzeb prowadzi do zwiększonego stresu.
• Zmień temat, gdy inni mówią o jedzeniu, wadze lub rozmiarze i kształcie ciała.
• Trzymaj się z dala od mediów społecznościowych i innych kanałów.
• Praktykuj dbanie o siebie, robiąc rzeczy, które lubisz i spotykając się z ludźmi, z którymi czujesz się bezpiecznie.

Anoreksja może skłonić cię do poczucia, że ​​masz kontrolę, gdy w rzeczywistości kontroluje cię zaburzenie psychiczne. Ważne jest, aby zadać sobie trudne pytania dotyczące tego, co myślisz o swoim ciele, wzorcach żywieniowych oraz ile czasu i wysiłku poświęcasz na utratę wagi.

Dieta może często prowadzić do zachowań restrykcyjnych i oczyszczających charakterystycznych dla anoreksji i nie jest to Twoja wina. Jeśli uważasz, że masz problem z obrazem swojego ciała lub jedzeniem, porozmawiaj z przyjaciółmi i rodziną i poszukaj pomocy u specjalisty zdrowia psychicznego. Dzięki nieustannemu wysiłkowi możesz w pełni wyzdrowieć i rozpoznać osobiste wyzwalacze nawrotów, zanim przejmą kontrolę nad Twoim życiem.