Co to jest silny lęk?

Większość ludzi od czasu do czasu odczuwa niepokój. Lęk jest częścią naturalnej reakcji organizmu na stres. Niewielkie ilości niepokoju mogą pomóc przygotować się na przyszłą niepewność lub dyskomfort. Chociaż większość ludzi doświadcza znośnego poziomu niepokoju, na przykład podczas podejmowania dużego projektu lub próbowania nowego doświadczenia, stopień nasilenia i rodzaj reakcji może się różnić w zależności od osoby i sytuacji.

Lęk może wahać się od łagodnego do ciężkiego. Kiedy lęk zakłóca normalne funkcjonowanie, staje się uporczywym problemem lub staje się zbyt trudny do opanowania, może to być oznaką bardziej niepokojącego problemu, zaburzenia lękowego.

Poważny lęk jest często wyniszczający i znacząco zakłóca zdolność osoby do funkcjonowania i wykonywania typowych codziennych zadań. Różni się to od typowego niepokoju, jaki odczuwa większość ludzi, gdy nie są pewni lub czymś się martwią. Poważny niepokój może nawet wywołać myśli samobójcze.

Czym jest niepokój?

Lęk jest związany z naturalnym sposobem reagowania organizmu na stresujące wydarzenia i okoliczności. Kiedy stresor jest obecny, umysł i ciało postrzegają go jako potencjalne zagrożenie i reagują automatycznie, mając na celu zachowanie bezpieczeństwa. Jest to rzeczywiście pomocne i oznacza, że ​​wszystko działa tak, jak powinno. Lęk to sposób na przygotowanie się lub przewidzenie przyszłego stresu lub możliwych negatywnych doświadczeń.

Lęk w szerokim znaczeniu jest bardzo powszechny. W rzeczywistości jest to najczęstszy rodzaj zaburzenia zdrowia psychicznego, z 33% ludzi dotkniętych zaburzeniem lękowym w ciągu swojego życia.

Objawy silnego lęku są uciążliwe i niepokojące dla tych, którzy ich doświadczają. Mogą zakłócać codzienne funkcjonowanie i wpływać na radość z życia. Dla tych, którzy cierpią z powodu silnego lęku, skutki mogą być wyniszczające.

Łagodne, umiarkowane i ciężkie objawy lękowe

Kilka reakcji pojawia się z niepokojem. Objawy mogą wpływać na umysł, zachowanie i samopoczucie fizyczne danej osoby. Chociaż objawy lęku mogą być różne dla każdej osoby, często są one odczuwane jako zmartwienie, unikanie i reakcje fizyczne.

Niepokoić się

W niewielkich ilościach, podobnie jak w przypadku łagodnego niepokoju, martwienie się może być pomocne i motywujące, na przykład podczas przygotowań do testu, aby uniknąć niepokoju związanego z niepowodzeniem. Jednak zbytnie zamartwianie się rzeczami, których nie można kontrolować, może mieć negatywny wpływ na ogólne samopoczucie i jest oznaką, że lęk może być bardziej dotkliwy.

Unikanie

Unikanie jest rodzajem zachowania, którego ludzie używają, aby uciec od nieprzyjemnych uczuć wynikających z lęku. Unikanie może oznaczać fizyczne unikanie czegoś, na przykład tłumów, lub unikanie przez nieuczestniczenie w czymś, na przykład nieprzygotowywanie się do prezentacji, która wywołuje uczucie zdenerwowania.

Chociaż może się wydawać, że unikanie jest dobrym sposobem na zmniejszenie dyskomfortu związanego z uczuciem niepokoju, unikanie nie jest skutecznym sposobem przezwyciężenia utrzymującego się lęku. Dostrzeganie i skuteczne radzenie sobie z uczuciami, które towarzyszą lękowi, jest ważnym krokiem w kierunku nauki radzenia sobie z nim. W najpoważniejszym przypadku unikanie wywołane lękiem może spowodować wycofanie się z interakcji społecznych i izolację.

Objawy fizyczne

Objawy lękowe mogą również wystąpić fizycznie. Napięcie mięśni jest powszechnym sposobem, w jaki wiele osób doświadcza lęku. Jest to naturalne napięcie mięśni, gdy organizm doświadcza stresu.

Innymi powszechnymi sposobami fizycznego doświadczania lęku są pocenie się, rozstrój żołądka, płytki oddech, drżenie, bóle głowy, ból szczęki, zmęczenie oczu i przyspieszone bicie serca. Długotrwałe skutki ciężkich objawów lękowych mogą powodować dolegliwości fizyczne, takie jak choroby serca, problemy żołądkowo-jelitowe i obniżony układ odpornościowy.

Osoby z silnym poziomem lęku mogą doświadczać tych objawów częściej, intensywniej lub z bardziej znaczącym wpływem. Chociaż rzeczywiste objawy mogą nie różnić się od łagodnego lub umiarkowanego poziomu lęku, objawy ciężkiego lęku są mniej prawdopodobne, aby można było sobie poradzić.

Diagnozowanie niepokoju

Lęk jest jednym z najczęściej niedodiagnozowanych zaburzeń zdrowia psychicznego. Chociaż jest to bardzo powszechne, wiele osób nie szuka leczenia lęku. Podobnie jak inne zaburzenia zdrowia psychicznego, zaburzenia lękowe mogą być diagnozowane wyłącznie przez licencjonowanych specjalistów zdrowia psychicznego.

Podczas sesji terapeutycznej dostawca zdrowia psychicznego zazwyczaj zadaje serię pytań, aby określić rodzaj i nasilenie lęku, którego doświadczasz. Lekarz zdrowia psychicznego określi dokładny typ zaburzenia lękowego, odwołując się do piątego wydania „Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych” (DSM-5). W ekstremalnych przypadkach lęku psychiatra prawdopodobnie przepisze leki wraz z terapią.

Zaburzenia lękowe w dużym stopniu współwystępują, co oznacza, że ​​często występują wraz z jednym lub kilkoma dodatkowymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, takimi jak zaburzenia depresyjne i zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych.

Pomiar poziomu lęku

Specjaliści ds. zdrowia psychicznego często używają skal pomiarowych do określenia poziomu lęku. Narzędzia te mogą określić, jak niepokojące i uciążliwe są Twoje objawy lękowe, co pozwala na bardziej spersonalizowany i skuteczny plan leczenia.

Przykładami powszechnych skal pomiaru lęku są Generalized Anxiety Disorder Assessment (GAD-7), State-Trait Anxiety Inventory (STAI) oraz Beck Anxiety Inventory (BAI). Oceny lęku zadają pytania dotyczące tego, jak często objawy są odczuwane i jak bardzo są uciążliwe. Na podstawie odpowiedzi zostanie podane określenie łagodnego, umiarkowanego lub silnego lęku.

Powoduje

Lęk może wystąpić z wielu powodów, z których każdy jest unikalny dla indywidualnych doświadczeń. Chociaż trudno jest określić, kto będzie najbardziej zagrożony rozwojem zaburzenia lękowego, osoby z bliskim członkiem rodziny cierpiącym na zaburzenia lękowe są trzy do pięciu razy bardziej narażone na rozwój zaburzenia lękowego.

Inne powody, dla których dana osoba może rozwinąć zaburzenia lękowe, są zwykle związane z negatywnymi doświadczeniami życiowymi, takimi jak stresujące wydarzenia w dzieciństwie, trauma i stresujące doświadczenia przez całe życie, takie jak śmierć i rozwód.

Rodzaje

Poważny lęk nie jest formalną diagnozą, ale poziomem tego, jak poważne są objawy i wpływ zaburzenia lękowego. Zaburzenia lękowe są podzielone na różne typy, w oparciu o specyficzny sposób doświadczania objawów. Te kategorie obejmują:

• Lęk separacyjny
• Mutyzm wybiórczy
• Konkretna fobia
• Fobia społeczna (fobia społeczna)
• Zaburzenie lękowe
• Agorafobia (strach przed miejscami publicznymi lub zatłoczonymi)
• Uogólnione zaburzenie lękowe

Każdy rodzaj zaburzenia lękowego może mieć zakres od łagodnego do ciężkiego i wymaga różnych interwencji w zależności od osoby i okoliczności. Zaburzenia lękowe pojawiają się również w różnych momentach życia danej osoby, przy czym większość z nich rozwija się w dzieciństwie i okresie dojrzewania, a ich nasilenie zmienia się w trakcie choroby.

Na przykład lęk separacyjny i specyficzne fobie pojawiają się zwykle w dzieciństwie, a średni wiek rozpoznania wynosi 7 lat, podczas gdy zespół lęku uogólnionego (GAD) występuje częściej w późniejszym życiu. Najczęstszym rodzajem zaburzeń lękowych jest fobia specyficzna, intensywny strach przed czymś, co nie stanowi rzeczywistej szkody.

Leczenie

Nawet silny niepokój można leczyć, współpracując ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego. Czasami wraz z psychoterapią zalecane są leki. Chociaż konkretny plan leczenia będzie zależał od indywidualnych potrzeb osoby szukającej pomocy, niektóre typowe podejścia do leczenia obejmują:

• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
• Psychoedukacja o zaburzeniu i sposobach radzenia sobie z nim
• Terapia ekspozycji (w przypadku fobii specyficznych)
• Grupy wsparcia

Terapia poznawczo-behawioralna

Terapia poznawczo-behawioralna jest najbardziej zalecaną interwencją w przezwyciężaniu lęku, ze względu na jej wysoki poziom skuteczności. CBT obejmuje identyfikację negatywnych myśli i zachowań, które przyczyniają się do lęku, w celu zmiany ich w bardziej adaptacyjny sposób.

Psychoedukacja

Wraz z formalną interwencją, taką jak CBT, psychoedukacja jest często wykorzystywana do dostarczania informacji o naturze lęku, jego wpływie na zdrowie, funkcjonowanie i doświadczenia oraz o sposobach jego rozpoznania i zmniejszenia.

Terapia ekspozycji

Czasami najlepszym sposobem na pokonanie lęku, jak w przypadku fobii specyficznych, jest bezpośrednie zmierzenie się ze strachem. Dzięki terapii ekspozycyjnej osoba jest stopniowo wprowadzana do stresora wywołującego lęk na coraz dłuższe okresy. Widzenie węża przez pokój, bycie blisko niego, a następnie dotykanie go jest przykładem terapii ekspozycyjnej. Ten rodzaj terapii jest wykonywany wraz z dużą ilością technik wspomagających i relaksacyjnych.

Grupy wsparcia

Podczas pracy z silnym lękiem ważne jest, aby mieć stałe wsparcie. Wraz ze wsparciem zaufanych przyjaciół, członków rodziny i współpracowników, grupy wsparcia mogą być skutecznym sposobem na nawiązanie kontaktu z innymi osobami, które doświadczają podobnych objawów. Terapeuta zdrowia psychicznego często przedstawia zalecenia dla grup wsparcia w oparciu o rodzaj zaburzenia lękowego, z którym ma do czynienia dana osoba.

Korona

Lęk może być bardzo destrukcyjny. Nawet przy profesjonalnym leczeniu ważne jest, aby znaleźć sposoby radzenia sobie i radzenia sobie z objawami lękowymi w domu. Istnieje wiele sposobów na opanowanie niepokoju, w tym:

• Wystarczająca ilość regularnych ćwiczeń
• Wysypianie się każdej nocy
• Wykonywanie ćwiczeń relaksacyjnych, w tym głębokiego oddychania, ćwiczeń uważności i medytacji
• Spożywanie zdrowych, pożywnych i regularnych posiłków
• Ograniczenie spożycia kofeiny
• Znajdowanie pomocnych podpór społecznych

Znalezienie dobrej rutyny może wspomóc pracę wykonywaną w trakcie terapii i utrzymać objawy pod kontrolą.

Streszczenie

Lęk jest bardzo powszechnym problemem zdrowia psychicznego, który dotyka wielu ludzi każdego dnia. Poważny niepokój może wpływać na zdolność osoby do funkcjonowania, radość z życia i ogólne samopoczucie. Ponieważ zaburzenia lękowe mogą wahać się od łagodnego do umiarkowanego lub ciężkiego, ważne jest, aby współpracować ze specjalistą od zdrowia psychicznego, aby uzyskać dokładną diagnozę i rozpocząć pracę nad planem leczenia. Przy odpowiednim wsparciu nawet silny lęk może być zmniejszony i opanowany.

Radzenie sobie z lękiem nie jest łatwe. Jeśli zmagasz się z silnym lękiem, samo przetrwanie dnia może być wyczerpujące, nie mówiąc już o szukaniu wsparcia. Wiedz, że nie jesteś sam i że istnieją opcje leczenia, które mogą pomóc. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub skontaktuj się z kasą chorych, aby uzyskać listę zalecanych specjalistów od zdrowia psychicznego w Twojej okolicy.