Zarządzanie objawami ruchowymi w otępieniu z ciałami Lewy’ego

Otępienie z ciałami Lewy’ego to postępująca choroba neurologiczna, która wpływa na zdolności poznawcze i fizyczne. Jednym z wyzwań są objawy ruchowe, które mogą poważnie wpłynąć na codzienne życie. W tym artykule wyjaśniono, dlaczego otępienie z ciałami Lewy’ego powoduje objawy ruchowe i jak leczyć te objawy.

Dlaczego otępienie z ciałami Lewy’ego powoduje objawy ruchowe?

Otępienie z ciałami Lewy’ego powoduje objawy ruchowe spowodowane nieprawidłowym gromadzeniem się w mózgu złogów białkowych zwanych ciałami Lewy’ego. Złogi te składają się głównie z białka zwanego alfa-synukleiną, które zakłóca normalne funkcjonowanie mózgu. Objawy ruchowe otępienia z ciałami Lewy’ego obejmują zwykle:

• Sztywność mięśni: częsty objaw, który sprawia, że ​​ruchy są ograniczone i niewygodne.
• Powolność ruchu (bradykinezja): Wykonywanie nawet prostych zadań może stać się powolne i pracochłonne.
• Drżenie: Chociaż występuje rzadziej niż w chorobie Parkinsona, u niektórych osób z otępieniem z ciałami Lewy’ego zauważalne jest drżenie.
• Trudności w utrzymaniu równowagi i koordynacji między kończynami: problemy te często prowadzą do upadków, zwiększając ryzyko obrażeń.

Poniżej znajduje się wyjaśnienie, dlaczego otępienie z ciałami Lewy'ego prowadzi do problemów związanych z ruchem.

1. Uszkodzenie neuronów wytwarzających dopaminę

Ciała Lewy’ego często gromadzą się w obszarach mózgu odpowiedzialnych za kontrolę motoryczną, zwłaszcza w istocie czarnej, będącej częścią pnia mózgu.

Istota czarna odgrywa ważną rolę w wytwarzaniu dopaminy, neuroprzekaźnika, który ułatwia gładkie i kontrolowane ruchy mięśni. Kiedy neurony wytwarzające dopaminę umierają lub działają nieprawidłowo z powodu ciał Lewy'ego, poziom dopaminy spada, co powoduje objawy motoryczne, takie jak sztywność mięśni, spowolnienie ruchu i drżenie.

2. Zakłócenie ścieżek neuronowych

Kontrola ruchu zależy od złożonej sieci obszarów mózgu, w tym zwojów podstawy mózgu, kory ruchowej i móżdżku. Ciała Lewy'ego zakłócają komunikację między tymi regionami, upośledzając zdolność mózgu do planowania i wykonywania ruchów.

Zakłócenie to prowadzi do takich objawów, jak szuranie chodu, trudności z koordynacją między kończynami i problemy z równowagą.

3. Ta sama patologia z chorobą Parkinsona

Otępienie z ciałami Lewy'ego i choroba Parkinsona mają podobne mechanizmy obejmujące ciała Lewy'ego i niedobór dopaminy.

W rzeczywistości otępienie z ciałami Lewy'ego jest czasami określane jako forma otępienia spowodowanego chorobą Parkinsona, gdy najpierw pojawiają się objawy motoryczne, a następnie pogorszenie funkcji poznawczych. To nakładanie się wyjaśnia, dlaczego objawy ruchowe w otępieniu z ciałami Lewy'ego często przypominają objawy obserwowane w chorobie Parkinsona.

4. Wpływ na funkcje autonomiczne i sensoryczne

Ciała Lewy'ego wpływają również na autonomiczny układ nerwowy i przetwarzanie sensoryczne, co może przyczyniać się do wtórnych problemów ruchowych. Na przykład:

• Upośledzone odruchy posturalne zwiększają ryzyko upadków.
• Zaburzona koordynacja mięśni utrudnia precyzyjne ruchy.

Dlaczego objawy ruchowe różnią się stopniem nasilenia

Nasilenie objawów ruchowych w otępieniu z ciałami Lewy’ego zależy od następujących czynników:

• Położenie i gęstość ciał Lewy'ego
• Różnice w strukturze i funkcjonowaniu mózgu między poszczególnymi osobami
• Współistniejące zmiany neurologiczne, w niektórych przypadkach w tym patologia choroby Alzheimera.

Postęp i nasilenie objawów ruchowych są różne u poszczególnych osób. Zrozumienie tych wyzwań ma kluczowe znaczenie dla opracowania skutecznych strategii leczenia.

Leczenie objawów ruchowych w otępieniu z ciałami Lewy’ego

Leczenie farmakologiczne koncentruje się przede wszystkim na opanowaniu objawów bez pogarszania problemów poznawczych lub psychiatrycznych związanych z otępieniem z ciałami Lewy'ego.

Karbidopa-lewodopa:

Lek ten, główny lek stosowany w chorobie Parkinsona, jest często stosowany w celu złagodzenia objawów motorycznych w otępieniu z ciałami Lewy'ego. Karbidopa-lewodopa zwiększa poziom dopaminy w mózgu, łagodząc sztywność mięśni i spowolnienie ruchowe. Jednak lek ten należy stosować ostrożnie, ponieważ może zaostrzyć halucynacje lub dezorientację – częste objawy poznawcze w otępieniu z ciałami Lewy’ego.

Terapie uzupełniające:

W niektórych przypadkach można rozważyć zastosowanie innych leków, takich jak amantadyna lub leki antycholinergiczne, chociaż leki te są rzadziej stosowane ze względu na ich potencjalne skutki uboczne dla funkcji poznawczych.

Ze względu na złożoność otępienia z ciałami Lewy’ego schematy leczenia powinny być starannie ustalane przez neurologów zaznajomionych z tą chorobą.

Niefarmakologiczne metody leczenia

Leki są często uzupełniane terapiami mającymi na celu utrzymanie sprawności fizycznej i niezależności.

Fizjoterapia

Fizjoterapia jest bardzo pomocna w leczeniu objawów ruchowych. Terapeuci opracowują dostosowane programy ćwiczeń, które koncentrują się na:

• Poprawa siły i elastyczności: Regularne ćwiczenia rozciągające i oporowe pomagają zmniejszyć sztywność mięśni.
• Poprawa równowagi i postawy: Trening równowagi zmniejsza ryzyko upadku, a ćwiczenia postawy łagodzą dyskomfort.
• Trening chodu: Terapeuci mogą uczyć strategii poprawiających wzorce chodzenia i ograniczających szuranie.

Terapia zajęciowa

Terapeuci zajęciowi pomagają pacjentom dostosować się do ich ograniczeń fizycznych, czyniąc codzienne zadania łatwiejszymi i bezpieczniejszymi:

• Zalecenia dotyczące urządzeń adaptacyjnych (np. lasek, chodzików lub pomocy przy opatrunkach).
• Techniki oszczędzania energii i zmniejszania napięcia podczas wykonywania czynności.

Terapia mowy

Otępienie z ciałami Lewy’ego często wpływa na połykanie i mowę. Logopedzi pomagają:

• Ćwiczenia połykania: Zapobieganie aspiracji pokarmu i kształtowanie bezpiecznych nawyków żywieniowych.
• Poprawa komunikacji: Rozwiązanie problemów z mową w celu ułatwienia jasnej interakcji.

Dostosowanie stylu życia

Praktyczne zmiany stylu życia mogą uzupełniać interwencje medyczne i terapeutyczne:

• Aktywność fizyczna: Delikatne ćwiczenia o niewielkim wpływie, takie jak joga, tai-chi lub spacery, mogą poprawić ogólną mobilność i zmniejszyć sztywność mięśni.
• Spraw, aby dom był bezpieczniejszy: usunięcie ryzyka potknięcia, zainstalowanie poręczy w łazienkach i użycie mat antypoślizgowych może zminimalizować ryzyko upadków.
• Zrównoważona dieta: dieta bogata w składniki odżywcze, w tym przeciwutleniacze, może wspierać zdrowie mięśni i nerwów. Picie wystarczającej ilości płynów jest również istotne dla utrzymania sprawności fizycznej.

Rola opiekunów i grup wsparcia

Opiekunowie odgrywają bardzo ważną rolę w opanowaniu objawów ruchowych i zapewnieniu bezpieczeństwa pacjenta. Do ich obowiązków należy:

• Wspomaganie poruszania się i zapobieganie upadkom.
• Zachęcanie do przestrzegania rutyn terapeutycznych.
• Zapewnienie wsparcia emocjonalnego i monitorowanie skutków ubocznych leków.

Grupy wsparcia, zarówno stacjonarne, jak i internetowe, mogą zaoferować cenne porady i ulgę emocjonalną opiekunom i pacjentom.

Przyszłe kierunki leczenia

Postępy badań udoskonalą metody leczenia objawów ruchowych w otępieniu z ciałami Lewy'ego:

• Nowe leki: W toku badań klinicznych badane są leki, które działają na mechanizmy leżące u podstaw otępienia z ciałami Lewy’ego, minimalizując jednocześnie poznawcze i psychiatryczne skutki uboczne.
• Terapie neuroprotekcyjne: Eksperymentalne metody leczenia mają na celu ochronę komórek nerwowych przed uszkodzeniami powodowanymi przez ciała Lewy'ego.
• Innowacyjne technologie: narzędzia takie jak głęboka stymulacja mózgu, choć częściej stosowane w chorobie Parkinsona, są badane w leczeniu otępienia z ciałami Lewy'ego.

Ciągłe badania i próby kliniczne dają nadzieję na skuteczniejsze i dostosowane do indywidualnych potrzeb podejścia do leczenia otępienia z ciałami Lewy’ego.

Podsumowując, radzenie sobie z objawami ruchowymi w otępieniu z ciałami Lewy’ego wymaga połączenia różnych metod, w tym leków, terapii, zmiany stylu życia i wsparcia ze strony opiekunów. Choć na otępienie z ciałami Lewy’ego nie ma leku, metody te znacząco zwiększą mobilność i niezależność, poprawiając jakość życia pacjentów.