Jak diagnozuje się chorobę Parkinsona

Nie ma „złotego standardu” testu, który pozwoli zdiagnozować chorobę Parkinsona (PD). Zamiast tego, aby postawić diagnozę, świadczeniodawca polega na własnych obserwacjach klinicznych i osądzie, wraz z opisem możliwych oznak i objawów pacjenta. To oczywiście sprawia, że ​​badanie fizykalne jest bardzo ważne w tym procesie. Większość badań Twojego lekarza będzie miała na celu ocenę, czy masz tak zwane główne objawy choroby Parkinsona: drżenie spoczynkowe, sztywność (sztywność), spowolnienie ruchowe (powolność ruchu) i niestabilność postawy (zaburzenia równowagi).

Samokontrola/testowanie w domu

Zanotuj wszelkie niepokojące objawy, których doświadczasz. Należą do nich klasyczne objawy choroby Parkinsona, ale mogą również obejmować wiele innych, ponieważ choroba wpływa na nerwy w całym ciele.

Mogą one pojawić się nawet wcześniej niż problemy z poruszaniem się i mogą obejmować:

• Zredukowana mimika twarzy
• Problemy z wiązaniem butów lub zapinaniem koszuli
• Niewyraźna lub bardziej miękka mowa
• Zmniejszony węch
• Zaparcia lub powolne trawienie
• Spadek ciśnienia krwi, gdy wstajesz
• Zaburzenia snu
• Zespół niespokojnych nóg
• Zachowania impulsywne
• Zmiany nastroju
• Zmiany w twoich zdolnościach myślenia i pamięci

Rozpoznanie któregokolwiek z nich nie jest w żaden sposób potwierdzeniem, że masz chorobę Parkinsona. Ale rejestr tych informacji (co doświadczasz, jak długo to trwa, okoliczności, w których to się dzieje itp.) może być bardzo przydatny dla twojego lekarza, gdy pracuje nad postawieniem diagnozy.

Badanie i testy fizyczne

Wizyta w gabinecie neurologa często obejmuje dziesiątki pytań wraz z licznymi testami.

Obecnie nie ma diagnostycznych badań krwi w kierunku choroby Parkinsona, ale Twój lekarz może wykonać pewne rutynowe badania krwi i moczu, aby ocenić ogólny stan zdrowia. Twoje ciśnienie krwi zostanie zmierzone w pozycji siedzącej i stojącej, aby poszukać hipotonii ortostatycznej.

Specjalista od zaburzeń ruchowych przeprowadzi również szereg testów fizycznych, aby ocenić Ciebie.

Szukam Wstrząsów

Drżenie spoczynkowe często jest pierwszym objawem choroby Parkinsona. Twój lekarz prawdopodobnie będzie szukał go w twoich rękach, gdy siedzisz z rozluźnionymi ramionami i rękami na kolanach. Czasami, szczególnie na wczesnym etapie choroby, pacjenci muszą być odwróceni uwagi (na przykład odliczając wstecz od 10), aby wydobyć drżenie.

Oprócz drżenia spoczynkowego lekarz będzie obserwował drżenie postawy, które występuje, gdy ramiona są wyciągnięte. Mogą również szukać drżenia kinetycznego, które pojawia się przy ruchach dowolnych i jest zwykle oceniane w teście palec-nos (gdzie jesteś proszony o dotknięcie nosa palcem wskazującym, a następnie dotknięcie palca egzaminatora, który zmienia pozycję za każdym razem). próbować).

Pomiar prędkości ruchu

Bradykinezja występuje u większości osób z chorobą Parkinsona. Może to spowodować brak spontanicznego wyrazu twarzy i mniej mrugnięć oczami na minutę niż zwykle, a Twój lekarz będzie szukał tych objawów podczas badania fizykalnego.

Twój lekarz może również ocenić Twoją prędkość ruchu, prosząc Cię o otwieranie i zamykanie każdej dłoni lub wielokrotne stukanie palcem wskazującym o kciuk, wykonując duże ruchy tak szybko, jak to możliwe. U osób z chorobą Parkinsona ruch może rozpocząć się szybko i precyzyjnie, ale szybko się pogarsza, staje się powolny i ograniczony.

Chód jest również kolejnym sposobem sprawdzenia tego. Obserwacja pacjenta podczas chodzenia, odnotowywanie długości jego kroku oraz prędkości, z jaką się porusza, może wiele powiedzieć świadczeniodawcom. Brak wymachu ramieniem jest również cechą, która pojawia się dość wcześnie u osób z chorobą Parkinsona.

Ocena poziomu sztywności

Pracownicy służby zdrowia również szukają sztywności (kolejny objaw choroby Parkinsona), poruszając stawami łokci, nadgarstków, kolan i kostek, aby sprawdzić, czy występuje opór. Opór może być płynny lub może objawiać się lekkimi wahaniami ruchów, znanymi jako koła zębate. Czasami staje się to bardziej oczywiste, gdy pacjent aktywnie porusza przeciwną kończyną.

Ocena swojego salda

Zaburzenie równowagi (niestabilność postawy) pojawia się zwykle w późniejszym okresie choroby i jest istotnym źródłem niepełnosprawności pacjentów.

Aby to przetestować, Twój lekarz szybko i stanowczo odciągnie Cię na ramiona, stojąc za Tobą. Wykonanie jednego lub dwóch kroków wstecz w celu odzyskania równowagi jest normalną reakcją, podczas gdy wszystko inne może wskazywać na obawy.

Obrazowanie

Obrazowanie nie jest często wykorzystywane w diagnostyce choroby Parkinsona, ale takie badania mogą być pomocne w niektórych przypadkach.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) jest jednym z najczęstszych testów wykonywanych podczas badań neurologicznych. Nie jest to szczególnie pomocne w diagnozowaniu choroby Parkinsona, ponieważ struktura mózgu wydaje się normalna, ale MRI może być użyty do wykluczenia innych zaburzeń, takich jak udar, nowotwory, wodogłowie (powiększenie komór) i choroba Wilsona (choroba wynikająca z miedzi akumulacja, która może powodować drżenie u młodszych osób).

Jeśli wykonuje się MRI, zwykle dotyczy to osób w wieku poniżej 55 lat lub gdy obraz kliniczny nie jest typowy dla choroby Parkinsona.

Specjalistyczne obrazowanie dostarcza informacji o funkcjonowaniu mózgu, a nie o jego strukturze.

DaTscan to rodzaj tomografii komputerowej z emisją pojedynczych fotonów lub skanowania SPECT. Wstrzykuje się środek, który podkreśla komórki nerwowe wytwarzające dopaminę. W chorobie Parkinsona będzie widoczna mniejsza aktywność dopaminy.

Może to być pomocne w różnicowaniu skutków choroby Parkinsona od stanów, takich jak drżenie samoistne, w którym poziom dopaminy jest prawidłowy. Ale może nie odróżnić choroby Parkinsona od innych zespołów Parkinsona (stanów, które powodują problemy ruchowe podobne do PD), takich jak atrofia wielonarządowa lub postępujące porażenie nadjądrowe.

Skany pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) mogą pomóc w identyfikacji różnych zaburzeń neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Parkinsona. Patrzą, jak mózg wykorzystuje glukozę; istnieją specyficzne wzorce obserwowane dla różnych zaburzeń. Są one jednak częściej wykorzystywane w badaniach naukowych niż w testach diagnostycznych.

Diagnozy różnicowe

Parkinsonizm może być spowodowany innymi procesami chorobowymi, w tym chorobami neurodegeneracyjnymi i przyczynami wtórnymi.

Leki, w tym leki przeciwpsychotyczne, przeciwwymiotne, blokery kanału wapniowego, leki przeciwpadaczkowe i leki przeciwdepresyjne SSRI, mogą również powodować objawy, chociaż zwykle ustępują w ciągu kilku tygodni po odstawieniu tych leków. Niektóre toksyny, w tym zatrucie pestycydami i tlenkiem węgla, mogą również powodować parkinsonizm.

Jeśli demencja rozwinie się w ciągu pierwszego roku choroby Parkinsonizmu, jest określana jako demencja z ciałami Lewy’ego. Ilekroć objawy demencji pojawiają się tak wcześnie, lekarz powinien wykluczyć infekcję lub krwiak podtwardówkowy.

Atrofia wielonarządowa również wskazuje na parkinsonizm, ale ma tendencję do szybkiego postępu i nie reaguje dobrze na leki lewodopę. MRI może czasami pomóc odróżnić ten stan od choroby Parkinsona.

Istnieją inne stany, które powodują drżenie, w tym drżenie samoistne i drżenie dystoniczne. Mają one cechy, które neurolog zwykle potrafi odróżnić od choroby Parkinsona.

Naukowcy pracują nad badaniami krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego, które mogą pozwolić twojemu lekarzowi na wcześniejsze postawienie diagnozy. W międzyczasie nie pozwól, aby perspektywa długiego procesu diagnostycznego zniechęciła Cię do wizyty u lekarza. Dostępne są terapie, które mogą pomóc złagodzić objawy, a także zapobiegać powikłaniom związanym z chorobą Parkinsona.