Test defekografii MRI: cel, procedura i czego można się spodziewać

Diagnoza i testy

Jak działa test?

Defekografię można wykonać za pomocą prześwietlenia fluoroskopowego lub rezonansu magnetycznego. Oba rodzaje obrazowania mogą wizualizować wewnętrzną mechanikę twojego ciała, gdy robisz kupę. Promieniowanie rentgenowskie jest częściej używane, ale niektórzy ludzie mogą potrzebować unikać niewielkiego narażenia na promieniowanie, które wytwarza.

Rentgen fluoroskopowy jest jak prześwietlenie wideo. Zamiast wykonywania pojedynczych zdjęć, fluoroskopia przepuszcza przez ciało ciągłą wiązkę promieniowania rentgenowskiego, która w czasie rzeczywistym tworzy na ekranie ciągłe obrazy. Dlatego zamiast wykonywać zdjęcia, pracownicy służby zdrowia mogą obejrzeć film przedstawiający twoje narządy w akcji.

MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) działa z falami radiowymi i polem magnetycznym. Metalowe cewki w całej maszynie wytwarzają pole magnetyczne za pomocą prądu elektrycznego, który porusza atomy wodoru w twoim ciele. Gdy wracają na miejsce, przesyłają sygnał, który maszyna interpretuje za pomocą fal radiowych, tworząc obraz na komputerze.

Co dzieje się przed testem?

Twój lekarz będzie dokładnie rejestrował Twoją historię medyczną, w tym odpowiednie operacje i schorzenia, przyjmowane leki i implanty, które możesz mieć. Poproszą cię o szczegółowe opisanie, co się dzieje, gdy robisz kupę.

Następnie szczegółowo opiszą procedurę i wyjaśnią, w jaki sposób możesz współpracować podczas testu, aby uzyskać jak najbardziej wyraźne wyniki. Sukces testu będzie zależał od Twojej współpracy.

Twój lekarz może dać ci lewatywę do wykonania w domu w celu oczyszczenia jelit przed badaniem. Mogą również poprosić Cię o zmianę diety, przyjmowanych leków i wody przed badaniem. Wytyczne są różne, więc postępuj zgodnie z radami swojego dostawcy.

Jak będę przygotowany w dniu testu?

Niezależnie od tego, czy wykonujesz defekografię rentgenowską fluoroskopową, czy defekografię MRI, oba testy wymagają pewnego rodzaju środka kontrastowego, aby podkreślić narządy wewnętrzne, które Twój lekarz chce zobaczyć. Oznacza to, że środek kontrastowy musi dostać się do twojego wnętrza przed badaniem.

Aby zwizualizować ostatnią część przewodu pokarmowego — okrężnicę, odbytnicę i odbyt — zespół opieki zdrowotnej przygotuje środek (siarczan baru) w postaci pasty do umieszczenia w odbycie. Lewatywę z baru otrzymasz tuż przed badaniem. Jednak Twój lekarz może chcieć zobaczyć inne narządy, do których lewatywa nie może dotrzeć.

Jeśli muszą zobaczyć twoje jelito cienkie, być może będziesz musiał połknąć roztwór kontrastowy. Być może będziesz musiał wziąć go kilka godzin przed badaniem, aby dać mu wystarczająco dużo czasu na podróż przez przewód pokarmowy. Czasami mogą również potrzebować zobaczyć ścianę między pochwą a odbytem. W takim przypadku mogą nałożyć pastę barową na twoją pochwę.

Czego powinienem się spodziewać podczas badania defekografii?

Po przebraniu się w szpitalną koszulę udasz się do sali testowej, gdzie położysz się na stole. Twój zespół opieki zdrowotnej wstrzyknie Ci pastę barową do odbytu czymś przypominającym pistolet uszczelniający. Możesz odczuwać lekkie wzdęcia lub skurcze spowodowane lewatywą. Kiedy twój odbyt jest pełny, poczujesz naturalną potrzebę wypróżnienia (kupy) i będziesz gotowy do testu.

Jeśli jesteś w aparacie rentgenowskim lub otwartym MRI, Twój stół przechyli się do pionu, a pod tobą zostanie umieszczona specjalna toaleta. Będziesz siedział w toalecie tak jak zwykle. Obie maszyny mają otwartą i przewiewną konstrukcję, aby zapobiec uczuciu klaustrofobii. Jeśli jesteś w tradycyjnym urządzeniu do rezonansu magnetycznego, które bardziej przypomina rurkę, pozostaniesz na stole poziomo i włożysz pieluchę dla dorosłych. Można nałożyć na siebie koc z metalowymi zwojami w środku.

Niektórzy ludzie czują się klaustrofobicznie w tradycyjnym urządzeniu do rezonansu magnetycznego. Możesz poprosić o leki uspokajające, które pomogą Ci się zrelaksować. Maszyna jest dobrze oświetlona i klimatyzowana, a w razie potrzeby możesz porozmawiać z technikiem przez domofon. Zarówno otwarte, jak i tradycyjne aparaty do rezonansu magnetycznego wydają głośne trzaski i kliknięcia podczas rejestrowania obrazów. Z góry zostaną Ci zaoferowane zatyczki do uszu lub słuchawki.

Radiolog obsługujący sprzęt badawczy udzieli Ci instrukcji spoza jednostki. Podczas nagrywania obrazów podpowie Ci, kiedy ścisnąć, przytrzymać i rozluźnić mięśnie. Musisz upewnić się, że użyjesz wystarczającej siły, aby technik mógł wyraźnie zobaczyć, jak Twoje mięśnie angażują się podczas pchania. Będziesz także musiał pozostać bardzo nieruchomy podczas wykonywania każdej serii zdjęć — zwykle przez mniej niż minutę.

Całość zajmuje około 30 do 60 minut. Może wydawać się wymagające lub krępujące, ale nie jest bolesne.

Czego mogę się spodziewać po teście?

Po teście zostaniesz zabrany do prywatnej toalety, gdzie będziesz mógł się umyć. Możesz nadal widzieć biały, kredowy bar w swojej kupie przez następny dzień. Możesz natychmiast wznowić normalną aktywność i dietę.

Jakie są zagrożenia lub skutki uboczne testu?

Niewielka ekspozycja na promieniowanie rentgenowskie jest uważana za bezpieczną, o ile nie jest to regularne zjawisko. MRI nie stwarza ryzyka ani skutków ubocznych. Jeśli jesteś w ciąży, standardową praktyką jest unikanie obu testów, jeśli to możliwe, nawet jeśli ryzyko uszkodzenia płodu jest bardzo małe.