5 infekcji, które powodują wady wrodzone

Zakażenie w czasie ciąży jest główną przyczyną wad wrodzonych. Infekcje, które zwykle powodują brak lub łagodne objawy u osoby dorosłej, mogą mieć poważne konsekwencje dla nienarodzonego dziecka.Jeśli taka infekcja nie powoduje utraty ciąży lub urodzenia martwego dziecka, może prowadzić do niskiej masy urodzeniowej i dysfunkcji wielu narządów u dziecka.

Wczesne wykrycie zakażenia w czasie ciąży ma zasadnicze znaczenie. Badania przesiewowe w kierunku infekcji prowadzą do zmniejszenia częstości występowania infekcji wewnątrzmacicznych i wad wrodzonych.Można podjąć pewne kroki, aby zminimalizować ryzyko infekcji w czasie ciąży, w tym szczepienia i środki zapobiegawcze.

Ważne jest, aby wszystkie kobiety, które są w ciąży lub planują zajść w ciążę, były świadome różnych patogenów, które mogą powodować utratę ciąży lub wady wrodzone.

Zakażenie wirusem cytomegalii

Zakażenie wirusem cytomegalii (CMV) jest najczęstszą infekcją występującą przy urodzeniu (tj. infekcja wrodzona) w Stanach Zjednoczonych.Zakażenie CMV w czasie ciąży zwiększa ryzyko, że u dziecka wystąpi wrodzona CMV.

Większość dzieci zarażonych CMV przy urodzeniu nie ma żadnych objawów. Jednak niektóre noworodki rozwijają wrodzoną CMV. Objawy wrodzonej CMV obejmują:

• zapalenie siatkówki
• wysypka obecna przy urodzeniu
• nienormalnie mała głowa wraz z niepełnym rozwojem mózgu (tj. małogłowie)
• zażółcenie skóry, oczu i błon śluzowych (tj. żółtaczka)
• powiększenie wątroby i śledziony
• niska waga po urodzeniu
• drgawki
• złogi minerałów w mózgu

Większość niemowląt z objawami infekcji przy urodzeniu będzie miała długotrwałe problemy neurologiczne, takie jak utrata słuchu, utrata wzroku, zaburzenia inteligencji, zaburzenia rozwojowe i tak dalej. Mogą minąć lata, zanim te problemy się ujawnią. Ponadto wrodzona infekcja CMV zwiększa ryzyko cukrzycy, chorób tarczycy, osteoporozy i tak dalej. Niemowlęta zakażone CMV przy urodzeniu, ale nie wykazujące żadnych objawów, są znacznie mniej narażone na takie problemy.

Trudno przewidzieć, które dzieci doświadczą ciężkiej wrodzonej CVM. Co więcej, nie ma lekarstwa na CMV. Plany leczenia obejmują fizjoterapię, odpowiednią edukację i tak dalej. U niemowląt z wrodzoną CMV leczenie lekami przeciwwirusowymi może złagodzić utratę słuchu w późniejszym życiu.

Cytomegalowirus jest wszechobecny w środowisku; w związku z tym może być trudno go uniknąć. Niemniej jednak zaleca się kobietom w ciąży ograniczenie interakcji z bardzo małymi dziećmi, które mogą rozprzestrzeniać infekcję. Szczegółowe wytyczne obejmują:

• dokładnie umyć ręce po kontakcie ze śliną lub pieluchami dzieci
• unikaj całowania dzieci poniżej 6 roku życia w policzek lub usta
• unikaj dzielenia się jedzeniem i piciem z małymi dziećmi

Ponadto kobiety w ciąży, które pracują jako opiekunowie, powinny unikać kontaktu z dziećmi w wieku poniżej 30 miesięcy.

Zakażenie wirusem różyczki

Zakażenie wirusem różyczki w czasie ciąży – szczególnie w pierwszym trymestrze ciąży – jest bardzo poważne. Typowe powikłania to poronienie, przedwczesny poród i śmierć płodu.U dzieci, które urodziły się żywe, może wystąpić stan zwany zespołem różyczki wrodzonej.

Zespół różyczki wrodzonej prowadzi do wad oczu, uszu i serca, a także małogłowie lub nieprawidłowo małej głowy wraz z niepełnym rozwojem mózgu, autyzmem oraz opóźnieniem umysłowym i motorycznym. Te problemy są trwałe.

Warto zauważyć, że wyniki badania z 2011 roku opublikowanego w BMC Public Health sugerują, że w latach 2001-2010 szczepienie przeciwko różyczce zapobiegało 16 600 przypadkom wrodzonej różyczki. Co więcej, w tym okresie szczepienia przeciw różyczce zapobiegły 1228 przypadkom zaburzeń ze spektrum autyzmu.

Przejściowe lub tymczasowe deficyty obejmują powiększenie wątroby i śledziony, problemy ze skórą i krwawieniem (tj. „zespół muffinów jagodowych”) oraz infekcje mózgu.

Podczas opieki prenatalnej kobieta powinna być badana pod kątem odporności na różyczkę. Kobiety w ciąży, które nie są odporne na wirusa różyczki, muszą zostać zaszczepione po ciąży. Osoby zakażone wirusem różyczki w czasie ciąży muszą być ściśle monitorowane. Kobiety zarażone wirusem różyczki w ciągu pierwszych 11 tygodni ciąży mają do 90% szans na urodzenie dziecka z wrodzonym zespołem różyczki; podczas gdy w ciągu pierwszych 20 tygodni wskaźnik spada do 20 procent.

Zakażenie herpeswirusem

Infekcja opryszczki w czasie ciąży może być bardzo ciężka dla noworodka. Może to spowodować utratę ciąży, wcześniactwo i niską masę urodzeniową. Zakażenie noworodka wirusem opryszczki jest najpoważniejsze pod koniec ciąży, podczas porodu lub bezpośrednio po porodzie. Infekcja pod koniec ciąży może powodować małogłowie, zapalenie siatkówki, wysypkę i wodogłowie.

Według NIH termin wodogłowie pochodzi od greckich słów „hydro” oznaczających wodę i „cephalus” oznaczających głowę. Jak sama nazwa wskazuje, jest to stan, w którym podstawową cechą jest nadmierne gromadzenie się płynu w mózgu.Chociaż wodogłowie było kiedyś znane jako „woda w mózgu”, „woda” jest w rzeczywistości płynem mózgowo-rdzeniowym (CSF) – przezroczystym płynem, który otacza mózg i rdzeń kręgowy. Nadmierna akumulacja płynu mózgowo-rdzeniowego powoduje nieprawidłowe poszerzenie przestrzeni w mózgu zwanych komorami. To poszerzenie stwarza potencjalnie szkodliwy nacisk na tkanki mózgu.

Zakażenie opryszczką podczas porodu lub krótko po nim może spowodować chorobę oczu, jamy ustnej lub skóry, a także mózgu i inne rodzaje infekcji.

Ryzyko tak niszczących skutków zakażenia wirusem opryszczki można złagodzić, podając acyklowir, lek przeciwwirusowy, podczas ostatnich czterech tygodni ciąży kobiecie, u której podczas ciąży wystąpił pierwszy epizod opryszczki narządów płciowych.

Zakażenie toksoplazmozą

Według CDC toksoplazmozę wywołuje pierwotniak pasożyt Toxoplasma gondii. W Stanach Zjednoczonych szacuje się, że 11% populacji w wieku 6 lat i starszych zostało zarażonych Toxoplasmą.W różnych miejscach na świecie wykazano, że nawet 95% niektórych populacji zostało zarażonych Toxoplasmą. Infekcja jest często najwyższa w obszarach świata o gorącym, wilgotnym klimacie i niższych wysokościach.

Toxoplasma gondii to infekcja pasożytnicza przenoszona głównie przez koty. Koty zarażają się jedząc gryzonie i ptaki zarażone tym pasożytem.

Jeśli jesteś w ciąży i masz kota, ważne jest, aby unikać zmiany kuwety dla kota. Toksoplazmoza jest przenoszona z kałem. Inne wskazówki obejmują trzymanie kotów w domu i karmienie ich karmą komercyjną.

Inne źródła toksoplazmozy obejmują niegotowane lub częściowo ugotowane mięso, a także glebę i zanieczyszczoną wodę. Pamiętaj, aby całkowicie ugotować mięso w wystarczająco gorącej temperaturze. W związku z tym należy dokładnie umyć ręce po dotknięciu niegotowanego mięsa i umyć wszystkie przybory i naczynia używane do przygotowania mięsa. Wreszcie, unikaj picia nieoczyszczonej wody i noś rękawiczki podczas prac w ogrodzie.

Kobiety zarażone toksoplazmą w czasie ciąży lub tuż przed ciążą mogą zarazić dziecko. Większość zarażonych matek nie ma objawów infekcji, a większość zarażonych dzieci zwykle również nie ma objawów. Jednak infekcja toksoplazmozą może spowodować poronienie lub urodzenie martwego dziecka, a także poważne wady wrodzone, w tym wodogłowie, małogłowie, niepełnosprawność intelektualną i zapalenie siatkówki.

Zazwyczaj im wcześniej matka zostanie zarażona toksoplazmozą w czasie ciąży, tym trudniejsza jest choroba.

W odniesieniu do zakażenia toksoplazmozą u noworodka z długotrwałą niepełnosprawnością wiążą się następujące czynniki:

• opóźnienia w diagnozie
• opóźnienia w rozpoczęciu terapii
• niski poziom cukru we krwi (tj hipoglikemia)
• niedobór tlenu (tj. niedotlenienie)
• głębokie problemy ze wzrokiem
• wzrost ciśnienia w mózgu (tj. zwiększone ciśnienie śródczaszkowe)
• nieleczone wodogłowie

Do 70 procent noworodków, które otrzymują odpowiednie i szybkie leczenie lekami pirymetaminą i kwasem folinowym, rozwija się normalnie. Leczenie powinno być kontynuowane w pierwszym roku życia.

Wirus Zika

Zika jest przenoszona przez komara Aedes, który gryzie w ciągu dnia. Może się również rozprzestrzeniać poprzez stosunek seksualny bez zabezpieczenia z zarażonym partnerem. Chociaż Zika rozprzestrzenił się lokalnie zarówno na Florydzie, jak iw południowym Teksasie, przeważająca część obecnej epidemii Zika występuje w Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej i na Karaibach.

Wirus Zika przenoszony z matki na płód może powodować poważne wady wrodzone, w tym małogłowie i nieprawidłowości w mózgu. Ryzyko wystąpienia tych wad wrodzonych jest 20 razy wyższe u kobiet z wirusem Zika.

Chociaż obecnie trwają prace nad szczepionką Zika, nie ma lekarstwa ani specyficznego leczenia wirusa Zika. Kobietom w ciąży zaleca się stosowanie środków odstraszających owady, unikanie podróży do obszarów, w których rozprzestrzenia się Zika, oraz unikanie stosunków bez zabezpieczenia z partnerem, który może być zarażony wirusem.

U nienarodzonych dzieci niektóre rodzaje infekcji mogą prowadzić do wad wrodzonych, wcześniactwa i śmierci.

Ważne jest, aby kobiety myślące o zajściu w ciążę otrzymały szczepionkę przeciw odrze, śwince i różyczce (MMR) 3 miesiące przed poczęciem. W przypadku osób, które nie otrzymały szczepionki MMR przed poczęciem, ważne jest, aby otrzymały ją natychmiast po zajściu w ciążę. Ponadto szczepienia przeciwko grypie, tężcowi, błonicy i krztuścowi są bezpieczne w czasie ciąży i są również zalecane.

Kobiety zakażone wirusem opryszczki w czasie ciąży powinny być leczone acyklowirem, środkiem przeciwwirusowym, przez ostatnie 4 tygodnie ciąży. Takie postępowanie zmniejszy ryzyko wad wrodzonych, a także innych chorób i infekcji nabytych po urodzeniu.

Chociaż zapobieganie zakażeniu wirusem cytomegalii w czasie ciąży może być trudne, kobieta w ciąży może podjąć kroki, aby uniknąć kontaktu z bardzo małymi dziećmi.

Aby zminimalizować ryzyko zakażenia toksoplazmozą, kobiety w ciąży powinny unikać kontaktu z kocim żwirkiem i kocimi odchodami.

Wreszcie, kobiety w ciąży powinny unikać podróżowania do obszarów, w których przenoszony jest wirus Zika, a jeśli już mieszkają w takich obszarach, między innymi stosuj środki odstraszające owady.