Autorytatywne rodzicielstwo to podejście rodzicielskie, które może być szczególnie przydatne w przypadku nastolatków zmagających się z problemami. Dzieje się tak dlatego, że chociaż ten styl rodzicielski koncentruje się na pozytywnych relacjach między rodzicami a dziećmi, wyznacza również stanowcze oczekiwania i granice. Dlatego może pomóc nastolatkom dostrzec, że chociaż rodzice ich kochają, nie umożliwią im.
Ten styl rodzicielski wykorzystuje połączoną empatię „twardą miłość”, aby wysłać wiadomość, która zasadniczo mówi: „Wiem, że nie lubisz zasad, ale i tak zamierzam je egzekwować, ponieważ jest to dla ciebie dobre i kocham cię”.
W tym artykule wyjaśniono zasady i zalety autorytatywnego rodzicielstwa i twardej miłości. Zawiera również kilka przykładów wykorzystania tego podejścia.
Co to jest autorytatywne rodzicielstwo?
Autorytatywne rodzicielstwo jest często mylone z autorytarnym rodzicielstwem. Jednak te dwa style rodzicielskie są różne.
-
Autorytarny: autorytarni rodzice stosują podejście „moja droga albo autostrada”. Dzieje się tak, ponieważ są bardziej zaniepokojeni skłonieniem dzieci do przestrzegania zaleceń, niż uczeniem lekcji życia i umiejętności.
-
Autorytatywny: Z drugiej strony autorytatywni rodzice wkładają wiele wysiłku w utrzymanie pozytywnych relacji ze swoimi dziećmi. Egzekwują zasady i dają konsekwencje, aby uczyć lekcji życia. Autorytatywni rodzice omawiają zasady i udzielają im wyjaśnień, a myśli i uczucia ich dzieci są cenione.
Podstawowe zasady
Ogólną ideą autorytatywnego podejścia jest to, aby rodzice kochali swoje dziecko na tyle, aby konsekwentnie ustalać sztywne granice i podążać za odpowiednimi konsekwencjami, gdy nastolatek łamie zasady. Dlatego rodzice stosują tego rodzaju twardą miłość do niespokojnych nastolatków, którzy dokonują ryzykownych wyborów. W takich przypadkach rodzic może potrzebować pozwolić dziecku zmierzyć się z naturalnymi konsekwencjami swojego zachowania.
Inną ważną zasadą autorytatywnego rodzicielstwa z nastolatkami jest uczenie nastolatków odpowiedzialności za dokonywane wybory. Poniższe strategie rodzicielskie nastolatków wykorzystują autorytatywne zasady rodzicielskie:
-
Granice: konsekwentnie ustalaj i egzekwuj rozsądne oczekiwania, ograniczenia i granice.
-
Równowaga: znajdź równowagę między prowadzeniem dziecka a przyznaniem zbyt dużej swobody.
-
Niezależność: Porzuć próby kontrolowania dziecka. Pozwól im dokonywać własnych wyborów i pozwól im doświadczyć konsekwencji.
-
Miłość: Niech twoja nastolatka zobaczy twoją miłość, będąc stanowczą, gdy potrzebna jest dyscyplina.
-
Szacunek: Pamiętaj, że Twój nastolatek to osoba, która przechodzi znaczące zmiany podczas dorastania.
-
Wsparcie: W razie potrzeby zasięgnij profesjonalnej pomocy.
-
Dostosuj się: Zajmij stanowisko i przejmij kontrolę, jeśli dziecko stwarza w domu niebezpieczną lub niemożliwą do opanowania sytuację.
Co to nie jest?
W niektórych przypadkach autorytatywne rodzicielstwo jest mylone z pokręconą wersją „twardej miłości” i jest używane w niewłaściwy sposób. Autorytatywne strategie nie obejmują wykorzystywania ani wyrzucania nastolatków z domu. Takie podejścia są sprzeczne z autorytatywną filozofią, która nadaje priorytety związkom.
Ponadto niektóre obozy dla młodzieży i szkoły wojskowe twierdzą, że używają „twardej miłości”. Jednak wiele z nich opiera się raczej na autorytarnych niż autorytatywnych filozofiach.
Podejścia autorytatywne nie:
- Opowiadaj się za zawstydzaniem, zawstydzaniem lub wykorzystywaniem nastolatków w jakikolwiek sposób
- Preferuj surowe zasady lub kary fizyczne
- Zawierają groźby wezwania policji, aby przestraszyć dzieci, aby się zachowywały
- Zablokuj lub wyrzuć nastolatki z domu
- Sugerują wywoływanie bólu u nastolatków (wręcz przeciwnie, zalecają wprowadzanie pozytywnych zmian).
podsumowanie
Autorytatywne rodzicielstwo podkreśla pozytywne relacje między rodzicami a dziećmi. Celem jest nauczanie lekcji życia, często poprzez naturalne konsekwencje. Bycie autorytatywnym rodzicem wymaga elastyczności, kreatywności i zdecydowanych granic. Autorytatywne strategie nigdy nie obejmują zawstydzania, bólu, gróźb ani kar fizycznych.
Korzyści
W porównaniu z autorytarnym rodzicielstwem, wyniki autorytatywnego rodzicielstwa są bardzo różne. Poniżej znajduje się porównanie tych dwóch stylów i ich wpływu na dzieci.
-
Dzieci rozwijają bliskie relacje z rodzicami.
-
Dzieci są odpowiedzialne, mają wysoką samoocenę i odpowiednio radzą sobie z agresją.
-
Dzieci uczą się asertywności, umiejętności społecznych i współpracy.
-
Dzieci są zazwyczaj szczęśliwe, zdolne i odnoszące sukcesy.
-
Dzieci buntują się przeciwko władzy, w tym rodzicom.
-
Dzieci są niepewne i mają niską samoocenę.
-
Dzieci są agresywne, nie posiadają umiejętności społecznych i mogą modelować sztywne zachowanie.
-
Dzieci mogą mieć problemy z samodzielnym myśleniem oraz nosić urazę i złość.
Autorytatywne rodzicielstwo pomaga nastolatkowi stać się bardziej odpowiedzialnym za swoje zachowanie. W przeciwieństwie do permisywnego rodzicielstwa, które ratuje dzieci lub daje dodatkowe szanse lub chroni je przed ich działaniami, autorytatywne rodzicielstwo pomaga dzieciom uczyć się na konsekwencjach ich zachowania.
Bycie autorytatywnym może oznaczać ustalanie ścisłych granic i tworzenie konsekwencji, które uczą lekcji życia. Lub może wiązać się z umożliwieniem dzieciom zmierzenia się z naturalnymi konsekwencjami ich zachowania. Tak czy inaczej, ma to na celu zapewnienie, że dzieci zrozumieją, że jesteś gotów zrobić wszystko, aby pomóc im lepiej.
Przykłady z nastolatkami
Autorytatywne strategie rodzicielskie są spójne, bez względu na wiek dziecka. Jednak scenariusze zmieniają się od dzieciństwa do lat młodzieńczych. Poniżej znajduje się kilka przykładów sposobów, w jakie rodzice mogą używać tego stylu wychowawczego w przypadku nastolatków:
- Rodzic odkrywa marihuanę w pokoju nastolatka. Rodzic konfiskuje go i rozmawia z nastolatkiem o zagrożeniach prawnych i zdrowotnych. Mogą wprowadzić swojego nastolatka na terapię.
- Rodzic mówi 18-latkowi, że musi mieć pracę lub uczęszczać do szkoły, aby nadal mieszkać w domu.
- Nastolatek doświadcza odstawienia nikotyny po tym, jak rodzic wyrzuca swój waporyzator. Rodzic odmawia jej wymiany i nie daje dziecku pieniędzy, aby je zdobyć.
- Nastolatek pomija prace społeczne nakazane przez sąd. Rodzic pozwala, aby sytuacja się rozwinęła, więc dziecko doświadcza naturalnych konsekwencji.
- Nastolatek opuszcza szkołę. Rodzice wczuwają się w frustrację swojego dziecka, gdy nie kończy zajęć lub muszą powtarzać zajęcia, ale nie ratują dziecka.
Przykłady z młodszymi dziećmi
Podczas gdy autorytatywne rodzicielstwo jest dobrą strategią w przypadku problemów nastolatków, najlepszym sposobem na jej stosowanie jest konsekwentne od najmłodszych lat. Oto kilka przykładów tego, jak rodzic może pomóc młodszemu dziecku być odpowiedzialnym za jego zachowanie:
- Dziesięciolatek zapomina o swoich butach piłkarskich na trening po raz n-ty. Zamiast przynosić dziecku korki, rodzic pozwala mu doświadczyć naturalnych konsekwencji braku przygotowania do ćwiczeń.
- 12-latek przypadkowo psuje swój telefon i zamiast go wymieniać, rodzic mówi mu, że będzie musiał zapłacić za nowy.
- Rodzic mówi swojemu 11-latkowi, że musi wykonać swoje obowiązki przed obiadem. Niestety, nie wykonali swoich obowiązków na czas, więc zamiast po kolacji iść do parku z kolegami, dziecko musi zostać w domu, aby dokończyć swoje wybory.
Streszczenie
Autorytatywne rodzicielstwo skupia się na kultywowaniu pozytywnej relacji między rodzicem a dzieckiem i wykorzystuje naturalne konsekwencje, aby uczyć dzieci lekcji życia. W związku z tym ten styl rodzicielstwa ma kluczowe znaczenie dla nastolatków z problemami.
Badania pokazują, że autorytatywne rodzicielstwo daje dzieciom najlepsze wyniki w porównaniu z innymi stylami rodzicielstwa. Na przykład dzieci wychowywane w ten sposób zwykle mają wyższą samoocenę, umiejętności społeczne, są bardziej skłonne do współpracy i mają lepsze relacje z rodzicami.
Jeśli masz nastolatka zmagającego się z problemami, możesz odczuwać poczucie winy lub wstydu. Pamiętaj jednak, że nastolatki z różnych środowisk i z różnych środowisk rodzinnych przechodzą przez trudne okresy.
Chociaż nie ma „szybkiego rozwiązania”, które pozwoliłoby nastolatkom przejść przez skomplikowane emocje i sytuacje, tworzenie mocnych granic i egzekwowanie ich miłością może pomóc. Korzyścią jest to, że Twoje dziecko uczy się poprzez naturalne konsekwencje, a nie środki karne, które mogą zachować, a nawet wzmocnić Twój związek.
Discussion about this post