Przyczyny i czynniki ryzyka ospy

Ospa jest wywoływana przez wirusa ospy wietrznej i wiadomo, że jest przenoszona tylko między ludźmi. Żywy wirus jest przechowywany w celach badawczych tylko w dwóch laboratoriach na świecie: Centers for Disease Control and Prevention (CDC) w Stanach Zjednoczonych oraz VECTOR Institute w Rosji.

Choroba została uznana za zwalczoną w 1980 roku po ogólnoświatowym programie szczepień i izolacji.Ostatnie znane naturalnie występujące przypadki pochodziły z wybuchu epidemii w Somalii w 1977 roku. Do dziś zwalczono ospę.

Od 1980 r. na całym świecie zaprzestano rutynowych szczepień przeciwko ospie, pozostawiając znaczną część populacji bez odporności na wirusa wywołującego ospę.

Wirus Variola

Variola pochodzi z grupy wirusów znanych pod wspólną nazwą orthopoxvirus. Obejmuje ona również ospę małpią, ospę krowią, ospę krowią, ospę wielbłąda i niektóre pochodne.

Chociaż uważa się, że ospa jest całkowicie zwalczona w przyrodzie, inny ortopokswirus może potencjalnie doprowadzić do wybuchu epidemii. Wirusy, które znajdują się w gatunkach innych niż ludzie, ale mogą zarażać ludzi, są znane jako zoonotyczne. Wszystkie ortopoksywirusy są zdolne do zarażania ludzi, ale nie są tak niebezpieczne jak ospa i nie mogą być łatwo przenoszone z człowieka na człowieka.

Bioterroryzm

Największym problemem związanym z wirusem ospy wietrznej jest możliwość wykorzystania go jako broni biologicznej. Chociaż ospa nie występowała naturalnie od dziesięcioleci, urzędnicy służby zdrowia muszą utrzymywać plan reagowania w przypadku narażenia ludności na wirusa.

Miliony dawek szczepionki przeciwko ospie są przechowywane w Stanach Zjednoczonych na wypadek wybuchu epidemii.

Ratownicy, wojskowi i pracownicy służby zdrowia zostaliby zaszczepieni tak szybko, jak to możliwe, aby działały jako bariera dla rozprzestrzeniania się wirusa poza placówkę opieki zdrowotnej. CDC ma wystarczające dawki szczepionki przeciwko ospie, aby zaszczepić każdą osobę w Stanach Zjednoczonych.

Potencjalne ponowne pojawienie się

Chociaż naturalnie występujący wirus ospy ospy prawdziwej nie żyje w żadnym znanym zwierzęciu, tylko czekając na zarażenie człowieka, naukowcy odkryli bardzo zdegradowane przykłady ospy w starożytnych próbkach tkanek ludzkich.

Transmisja

Grypa, krztusiec i odra są bardziej zaraźliwe niż ospa. Ospa jest przenoszona przez bliski kontakt przez długi czas.Wirus ospy wietrznej jest przenoszony drogą powietrzną i zwykle przenoszony przez drogi oddechowe.

Kto jest zakaźny?

Pacjenci są zakaźni, gdy tylko wykazują oznaki i objawy ospy i pozostają zakaźne, dopóki wysypka i owrzodzenia nie ustąpią całkowicie. Krosty będą strupy i odpadają, pozostawiając bliznę. Po całkowitym wyschnięciu, co zajmuje około czterech tygodni, pacjent nie jest już uważany za zakaźnego.

Transmisja powietrzna i kontaktowa

Zwykle pacjent z infekcją i osoba zarażona mieszkali w tym samym domu. Założono, że ospa była zwykle przenoszona przez duże unoszące się w powietrzu kropelki, gdy pacjent kaszlał lub kichał. Jednak odnotowano rzadkie przypadki przypadkowej transmisji kontaktowej i transmisji pozornie między piętrami szpitala, co sugerowałoby mniejsze cząsteczki unoszące się w powietrzu.

Ponieważ naturalne przenoszenie ospy nie miało miejsca od 1977 roku, naukowcy nie są zbyt pewni, czy choroba jest przenoszona drogą powietrzną przez duże czy małe kropelki. Nowoczesne systemy recyrkulacji powietrza w szpitalach nie istniały, gdy ospa była leczona w Stanach Zjednoczonych. Jeśli wirus jest przenoszony przez duże kropelki, nowe systemy powietrzne nie powinny mieć znaczenia. Z drugiej strony, jeśli wirus jest przenoszony przez drobne kropelki głębiej w drogach oddechowych, systemy recyrkulacji powietrza mogą stwarzać problem, który trzeba będzie przezwyciężyć.

Wirus ospy wietrznej żyje również w płynie pochodzącym z otwartych wrzodów występujących często w chorobach ospy. Płyn może zanieczyścić pościel i odzież, czyniąc ją zakaźną.Pracownicy służby zdrowia muszą stosować środki ostrożności podczas opieki nad pacjentami z ospą.

Szczepionka

Termin „szczepienie” został wymyślony z powodu szczepionki przeciwko ospie prawdziwej, która pochodzi z wirusa krowianki i jest spokrewniona z wirusem ospy krowiej. „Vacca” to po łacinie krowa.

Wirus Variola, który powoduje ospę, jest ukrytym wirusem, który spędza okres inkubacji przemykając się wokół swojego ludzkiego gospodarza i rozmnażając się bez wywoływania odpowiedzi immunologicznej. Zanim wirus ospy przerodzi się w ospę i wywoła chorobę gospodarza, wirus rozprzestrzenił się po całym ciele. Układ odpornościowy prawie nie ma czasu na reakcję.

Z drugiej strony, krowianka pozostaje lokalna u człowieka i nie rozmnaża się tak bardzo jak variola. Nie powoduje też tylu chorób, jeśli w ogóle. Wywołuje odpowiedź immunologiczną, którą organizm może wykorzystać do walki z każdym wirusem.

Nawet jeśli szczepienie po ekspozycji nie powstrzyma pacjenta przed zachorowaniem, może znacznie zmniejszyć ciężkość ospy.

Czynniki ryzyka podatności

Mało kto urodzony w Stanach Zjednoczonych po 1971 roku otrzymał szczepionkę, która pozostawia tę populację podatną na infekcję w przypadku ponownego pojawienia się wirusa ospy wietrznej.

Gęstość populacji od czasu, gdy w 1980 r. ogłoszono, że ospa została zwalczona, wzrosła wykładniczo, co sprawia, że ​​trudno jest przewidzieć, jak szybko wirus ospy wietrznej będzie się rozprzestrzeniał w dzisiejszych czasach. Najlepsze dane, zebrane w latach 60. i 70. XX wieku, opierały się na populacji, która była w dużej mierze zaszczepiona i nie cierpiała na takie choroby immunosupresyjne, jak HIV w dużej części populacji.