Przegląd zaburzeń białych krwinek

Zaburzenia białych krwinek występują, gdy masz za dużo lub za mało białych krwinek. Białe krwinki, znane również jako leukocyty, to jeden z czterech rodzajów komórek tworzących krew. Są produkowane w szpiku kostnym i odgrywają ważną rolę w układzie odpornościowym.

Lekarze mogą mierzyć te komórki za pomocą testu zwanego liczbą białych krwinek (WBC). Kiedy białe krwinki są nienormalnie wysokie, zwykle sugeruje to, że twój układ odpornościowy walczy z chorobą lub infekcją. Kiedy są zbyt niskie, sugeruje to, że choroba, zaburzenie autoimmunologiczne lub inny stan osłabił Twój układ odpornościowy.

Chociaż nie można zdiagnozować żadnego schorzenia na podstawie liczby białych krwinek, test często może być pierwszą oznaką choroby, a nawet wskazywać na rodzaj choroby.

W tym artykule omówimy różne rodzaje zaburzeń krwinek białych, sposoby ich rozpoznawania, ich przyczyny, diagnozę i leczenie.

Rodzaje

Zaburzenie odnosi się do każdego stanu, który zakłóca normalne funkcjonowanie organizmu. Zaburzenia białych krwinek dzielą się na dwie kategorie:

• Leukopenia: zmniejszenie liczby białych krwinek, które może być spowodowane zniszczeniem komórek lub wytwarzaniem niewystarczającej liczby komórek

• Leukocytoza: wzrost liczby białych krwinek, który może być normalną odpowiedzią układu odpornościowego, ale jest również spowodowany niektórymi chorobami nowotworowymi lub nienowotworowymi

Istnieje również pięć głównych typów białych krwinek, z których każdy pełni określoną funkcję:

• Monocyty: obrońcy z pierwszej linii, którzy atakują wszystko, co układ odpornościowy uważa za nienormalne

• Limfocyty: komórki krwi, które wytwarzają białka odpornościowe zwane przeciwciałami, które celują w określone organizmy chorobotwórcze i zwalczają je

• Neutrofile: komórki krwi, które głównie zwalczają infekcje bakteryjne

• Eozynofile: komórki krwi, które głównie zwalczają infekcje pasożytnicze

• Bazofile: komórki krwi, które pomagają wywołać stan zapalny w celu zwalczania infekcji, chorób lub toksyn

Niektóre choroby dotyczą tylko jednego typu białych krwinek, podczas gdy inne dotykają wielu. Na przykład leukocytoza limfocytowa dotyczy tylko limfocytów, podczas gdy leukocytoza neutrofilów dotyczy tylko neutrofili. Rodzaj dotkniętych komórek może pomóc lekarzom w ustaleniu, z jakim stanem mają do czynienia.

Objawy

Objawy zaburzeń białych krwinek mogą się różnić w zależności od przyczyny, chociaż niektóre osoby mogą być bezobjawowe (bez objawów). Jeśli pojawią się objawy, często mogą być niespecyficzne. Może nawet występować nakładanie się objawów między leukopenią i leukocytozą.

Powoduje

Istnieje wiele różnych przyczyn zaburzeń białych krwinek. Niektóre są spowodowane ciężką infekcją, chorobą autoimmunologiczną, genetyką lub nowotworami wpływającymi na komórki krwi lub szpik kostny.

Inne są związane z leczeniem lub są spowodowane problemami z innymi typami komórek krwi, takimi jak krwinki czerwone. Niektóre są całkowicie idiopatyczne, czyli niewiadomego pochodzenia.

Niektóre z zaburzeń białych krwinek związanych z leukopenią obejmują:

• Niedokrwistość aplastyczna: rzadki stan, w którym organizm przestaje wytwarzać wystarczającą ilość nowych krwinek

• Neutropenia autoimmunologiczna: stan, w którym układ odpornościowy omyłkowo atakuje i niszczy neutrofile

• Wrodzona neutropenia: choroba genetyczna, w której organizm nie wytwarza wystarczającej ilości neutrofili

• Neutropenia cykliczna: rzadkie zaburzenie genetyczne, w którym produkcja neutrofili spada co około 21 dni

• Przewlekła choroba ziarniniakowa: zaburzenie genetyczne, które powoduje nieprawidłowe działanie niektórych białych krwinek i nieprawidłowe zachowanie

• Niedobory adhezji leukocytów: grupa rzadkich zaburzeń genetycznych, które wpływają na zdolność białych krwinek do zwalczania infekcji

Niektóre z zaburzeń białych krwinek związanych z leukocytozą obejmują:

• Przewlekła neutrofilia idiopatyczna: stan, w którym neutrofile pozostają stale podwyższone bez wyraźnego powodu

• Niedokrwistość hemolityczna: zaburzenie, w którym czerwone krwinki umierają szybciej niż powstają, często z powodu przyczyny genetycznej lub autoimmunologicznej

• Trombocytopenia idiopatyczna: stan, w którym układ odpornościowy omyłkowo atakuje i niszczy komórki krzepnięcia krwi zwane płytkami krwi

• Chłoniak: grupa nowotworów, które zaczynają się w komórkach układu limfatycznego

• Białaczka limfocytowa: rodzaj raka krwi, który zaczyna się w limfocytach

• Zaburzenia mieloproliferacyjne: Obejmuje sześć rodzajów spowalniających wzrostu nowotworów, które powodują nadprodukcję białych krwinek (przewlekła białaczka eozynofilowa, przewlekła białaczka szpikowa, przewlekła białaczka neutrofilowa, samoistna małopłytkowość, czerwienica prawdziwa i pierwotna mielofibroza)

Diagnoza

Jednym z pierwszych testów wykorzystywanych do diagnozowania zaburzeń białych krwinek jest pełna morfologia krwi (CBC). Ten test mierzy wszystkie rodzaje komórek krwi w próbce krwi. Mierzy również proporcje poszczególnych komórek krwi, co może pomóc zawęzić możliwe przyczyny.

Wyniki laboratoryjne są porównywane z referencyjnym zakresem wysokich i niskich wartości. Wszystko pomiędzy wartościami wysokimi i niskimi jest uważane za normalne. Wszystko powyżej lub poniżej zakresu wartości odniesienia jest uważane za nieprawidłowe.

Zakres odniesienia dla całkowitej liczby białych krwinek (WBC) może się różnić w zależności od laboratorium, ale zazwyczaj jest opisany w następujący sposób:

• Mężczyźni: 5000 do 10 000 komórek na mikrolitr krwi (komórek/ml)

• Kobiety: 4500 do 11 000 komórek/ml

• Noworodki poniżej drugiego tygodnia życia: 9000 do 30 000 komórek/ml

• Dzieci i młodzież: 5 000 do 10 000 komórek/ml

Jeśli wyniki są powyżej lub poniżej normy, lekarz zbada możliwe przyczyny. Może to obejmować rozmaz krwi, w którym kroplę krwi umieszcza się na szklanym szkiełku i bada pod mikroskopem w poszukiwaniu wszelkich nieprawidłowości w strukturze komórki.

Ponieważ białe krwinki są wytwarzane w szpiku kostnym, można również zlecić biopsję szpiku kostnego w celu pobrania próbki tkanki do oceny przez patologa.

Jeśli potrzebujesz dalszych badań, możesz zostać skierowany do hematologa, lekarza specjalizującego się w chorobach krwi lub immunologa, lekarza specjalizującego się w zaburzeniach układu odpornościowego.

Leczenie

Leczenie zaburzeń białych krwinek różni się w zależności od przyczyny. Niektóre terapie służą do wyleczenia choroby, podczas gdy inne po prostu radzą sobie z chorobą i trzymają ją w ryzach. Inne nadal są używane do łagodzenia objawów lub pomocy w normalizacji liczby białych krwinek.

Możliwe zabiegi obejmują:

• Antybiotyki: stosowane w leczeniu infekcji bakteryjnych

• Leki przeciwpasożytnicze: stosowane w leczeniu infekcji pasożytniczych powodujących eozynofilię

• Transfuzja pełnej krwi: Służy do uzupełniania dopływu krwi, gdy nie ma wystarczającej liczby zdrowych krwinek

• Czynniki stymulujące tworzenie kolonii (CSF): leki zwiększające produkcję białych krwinek w szpiku kostnym

• Glikokortykosteroidy: hormon, który może stymulować produkcję krwinek

• Leki immunosupresyjne: leki zmniejszające odpowiedź immunologiczną u osób z chorobami autoimmunologicznymi

• Chemioterapia i radioterapia: terapie powszechnie stosowane w leczeniu raka

• Przeszczep komórek macierzystych: Stosowany w leczeniu niektórych chorób związanych z krwią, w tym zaburzeń mieloproliferacyjnych i wrodzonej neutropenii

Streszczenie

Zaburzenie białych krwinek to takie, w którym białe krwinki są albo nienormalnie niskie (leukopenia), albo nienormalnie wysokie (leukocytoza). Istnieje wiele możliwych przyczyn tego stanu rzeczy, w tym infekcje, zaburzenia genetyczne, choroby autoimmunologiczne i, w rzadkich przypadkach, rak. Zdarzają się nawet przypadki, w których przyczyna jest nieznana.

Zaburzenia białych krwinek często wymagają szeroko zakrojonych testów, aby odkryć przyczynę. Może to obejmować pełną morfologię krwi (CBC) i rozmaz krwi, ale także specjalne procedury, takie jak biopsja szpiku kostnego.

Leczenie zaburzenia białych krwinek różni się w zależności od przyczyny. Podczas gdy niektóre stany są poważne i wymagają agresywnego leczenia, takiego jak chemioterapia, inne mogą być stosunkowo niewielkie i wymagają niewielkiego lub żadnego leczenia.

Istnieje szeroki zakres zaburzeń krwinek białych, z których niektóre są poważniejsze niż inne. Wiele z nich to przewlekłe problemy zdrowotne, co oznacza, że ​​aby zachować zdrowie, musisz przez długi czas ściśle współpracować z lekarzem.

Mając to na uwadze, posiadanie nienormalnie wysokiego lub nienormalnie niskiego poziomu białych krwinek niekoniecznie oznacza, że ​​masz poważną chorobę. Niektóre schorzenia można łatwo wyleczyć, podczas gdy inne mogą nie mieć znanej przyczyny ani objawów.

Jeśli liczba białych krwinek jest nieprawidłowa, staraj się nie wyciągać pochopnych wniosków. Zamiast tego współpracuj z lekarzem, aby postawić diagnozę. Jeśli nie rozumiesz, co oznacza wynik badania, poproś lekarza o wyjaśnienie, abyś mógł w pełni uczestniczyć w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia.