Testy stosowane do diagnozy rozedmy

Rozedma jest formą przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), która obejmuje uszkodzenie pęcherzyków płucnych, maleńkich pęcherzyków powietrza, w których zachodzi wymiana tlenu i dwutlenku węgla. Kiedy to uszkodzenie wystąpi, może utrudnić oddychanie.

Ty i Twój lekarz możecie być zaniepokojeni, jeśli masz jakiekolwiek oznaki lub objawy rozedmy płuc, takie jak duszność, przewlekły kaszel (z produkcją plwociny lub bez), zmniejszona tolerancja wysiłku lub niezamierzona utrata masy ciała.

Diagnozowanie rozedmy często obejmuje ocenę czynności płuc, a także upewnienie się, że nie masz innych przyczyn objawów. W tym artykule przyjrzymy się niektórym testom użytym do postawienia tej diagnozy.

Historia i fizyczne

Lekarz sprawdzający serce i oddech pacjenta — Darren Kemper / Corbis / VCG / Getty Images

Przedstawione objawy i ustalenia dokonane podczas badania fizykalnego dostarczają lekarzowi wstępnych wskazówek dotyczących wszelkich problemów zdrowotnych, w tym rozedmy płuc.

Podczas wizyty w gabinecie Twój lekarz zada Ci szereg pytań związanych z Twoją historią. Obejmuje to pytanie o najczęstsze objawy, takie jak:

Uporczywy kaszel z odkrztuszaniem plwociny lub bez
Szybki oddech (tachypnea): Normalna częstość oddechów u dorosłych wynosi od 12 do 18 oddechów na minutę.
Duszność
Mniejsza zdolność do ćwiczeń niż w przeszłości
Utrata masy ciała
Zmniejszony apetyt
świszczący oddech
Słaby sen
Depresja

Zapytają Cię również o czynniki ryzyka rozedmy płuc, takie jak palenie, bierne palenie oraz narażenie domowe i zawodowe na chemikalia i inne substancje.

Ważne jest, aby pamiętać, że chociaż rozedmę płuc często powoduje palenie, osoby, które nigdy nie paliły, mogą również rozwinąć tę chorobę.

Zostaniesz również zapytany o historię Twojej rodziny. Niektóre przyczyny rozedmy płuc, takie jak niedobór alfa-1-antytrypsyny, mają charakter rodzinny. Szczególnie ważne jest, aby poinformować swojego lekarza, jeśli którykolwiek z członków Twojej rodziny miał rozedmę płuc, ale nie palił.

Po dokładnym zebraniu historii lekarz przeprowadzi badanie fizykalne. Będą słuchać twoich płuc, ale także szukać innych objawów rozedmy, takich jak:

Nieprawidłowe dźwięki oddechu
Skrzynia beczkowata: odnosi się do zaokrąglenia klatki piersiowej, które może wystąpić z powodu hiperinflacji płuc.
Zanik mięśni
Utrata masy ciała
Użycie dodatkowych mięśni: Kiedy ludzie z chorobami płuc próbują ciężko oddychać, często obserwuje się skurcze mięśni szyi w celu uzyskania większej ilości powietrza.

Rentgen klatki piersiowej

RTG klatki piersiowej to badanie radiograficzne płuc, serca, dużych tętnic, żeber i przepony. Można go wykonać w laboratorium radiologicznym, gabinecie lekarza lub przy łóżku pacjenta, jeśli przebywasz w szpitalu.

Twój lekarz wykona wstępne prześwietlenie klatki piersiowej, aby pomóc mu w postawieniu diagnozy o rozedmie płuc, a następnie okresowo przez cały okres leczenia, aby monitorować postępy.

Na zdjęciu rentgenowskim rozedmowe płuca wyglądają na nadmiernie przezroczyste, a normalne ślady naczyń krwionośnych są mniej widoczne. Przepony również wydają się spłaszczone z powodu hiperinflacji płuc (która naciska na przeponę). Niestety zmiany na zdjęciu rentgenowskim zwykle nie są widoczne, dopóki choroba nie jest dość rozległa.

Często wykonuje się tomografię komputerową klatki piersiowej (CT), aby pomóc w postawieniu diagnozy i wykluczyć inne schorzenia, takie jak rak płuc, które mogą powodować podobne objawy.

Testy funkcji płuc

Testy czynności płuc są wykonywane w celu oceny czynności płuc i określenia stopnia uszkodzenia płuc.

U pacjentów z rozedmą może wystąpić zwiększenie całkowitej pojemności płuc (całkowita ilość powietrza, jaką można wdychać po wzięciu jak najgłębszego wdechu), ale zmniejszenie pojemności życiowej (ilości powietrza, które można wdychać lub wydychać z płuca) i natężoną objętość wydechową (maksymalna ilość powietrza, którą można wydychać, często w ciągu jednej sekundy).

Inną ważną miarą jest zdolność dyfuzyjna. Zdolność dyfuzyjna tlenku węgla jest miarą przewodnictwa przenoszenia gazu z wdychanego gazu (tlenku węgla) do czerwonych krwinek.

Spirometria to prosty test, który często wykonuje się w celu monitorowania rozedmy. Mierzy ilość i szybkość wdechu i wydechu.

Można również wykonać inny test zwany pletyzmografią płuc, aby określić funkcjonalną pojemność resztkową — ilość powietrza pozostałego w płucach po wzięciu normalnego oddechu. Jest to często stosowane, gdy diagnoza jest niepewna, w celu odróżnienia obturacyjnych i restrykcyjnych chorób płuc.

Wszystkie te terminy są mylące, ale aby zrozumieć Twoją chorobę, ważne jest, aby Twój lekarz wyjaśnił, czym one są i co oznaczają. Zrozumienie, gdzie znajdują się te liczby w momencie diagnozy, może pomóc w zrozumieniu, czy objawy ustępują, czy pogarszają się po leczeniu.

Gazometria krwi tętniczej

Gazometrię krwi tętniczej (ABG) wykonuje się, pobierając krew z tętnicy, takiej jak tętnica promieniowa nadgarstka lub tętnica udowa w pachwinie.

Ten test mierzy ilość tlenu i dwutlenku węgla we krwi, a także informuje ciebie i twojego lekarza o kwasowości (pH) twojej krwi.

ABG mogą być wykorzystywane do diagnozowania ciężkości choroby, a także odpowiedzi na leczenie.

Pełna morfologia

Pełna morfologia krwi (CBC) to badanie krwi, które można wykorzystać do diagnozowania rozedmy płuc, a także do leczenia różnych schorzeń.

CBC jest zwykle wykonywane podczas wstępnego badania fizykalnego, a następnie okresowo w celu monitorowania stanu zdrowia.

Nie można przecenić znaczenia wczesnej diagnozy rozedmy. Chociaż rozedma nie jest z definicji odwracalna, wczesne leczenie rozedmy i uważne monitorowanie mogą pomóc spowolnić postęp choroby i poprawić jakość życia.