Przewodnik krok po kroku dotyczący wstrzykiwania leków biologicznych
Umiarkowane do ciężkich przypadki łuszczycy często wymagają silniejszych leków (w porównaniu do, powiedzmy, miejscowych), które łagodzą odpowiedź autoimmunologiczną prowadzącą do choroby. Niektóre, a mianowicie leki biologiczne nowszej generacji, wymagają wlewów dożylnych (IV) lub, częściej, zastrzyków – te ostatnie być może trzeba wykonać samodzielnie. Chociaż samodzielne zastrzyki mogą wydawać się zniechęcające, są one o wiele bardziej praktyczne niż chodzenie tam i z powrotem do lekarza, gdy potrzebne jest częste podawanie.
Zgodność jest oczywiście kluczowa, jeśli chodzi o zapewnienie skuteczności leku. Przy odrobinie wglądu i praktyki proces samodzielnego wstrzykiwania może szybko stać się drugą naturą.
Rodzaje biologii
Leki biologiczne to leki otrzymywane z białek ludzkich lub zwierzęcych, a nie tych wytworzonych w laboratorium. Leki te tłumią raczej aspekty odpowiedzi immunologicznej niż cały układ odpornościowy.
Leki biologiczne są przepisywane osobom z umiarkowaną lub ciężką łuszczycą plackowatą lub łuszczycowym zapaleniem stawów, które nie zareagowały na inne terapie lub doświadczyły niemożliwych do zniesienia skutków ubocznych. Mogą być stosowane samodzielnie lub w połączeniu z metotreksatem lub innymi lekami.
Wśród najczęściej stosowanych w leczeniu łuszczycy lub łuszczycowego zapalenia stawów są:
- Cimzia (certolizumab pegol)
- Cosentyx (sekukinumab)
- Enbrel (etanercept)
- Humira (adalimumab)
- Ilumya (tildrakizumab)
- Orencia (abatacept)
- Remikada (infliksymab)
- Simponi (golimumab)
- Skyrizi (risankizumab)
- Stelara (ustekinumab)
- Talc (ixekizumab)
- Tremfya (guselkumab)
W zależności od zastosowanego leku możesz potrzebować zastrzyku co 1 do 12 tygodni.
Przygotowanie
Wszystkie leki biologiczne zatwierdzone do leczenia łuszczycy plackowatej lub łuszczycowego zapalenia stawów są dostarczane podskórnie (pod skórę). Jedynym wyjątkiem jest Remicade, który jest dostarczany dożylnie (do żyły) w centrum infuzji lub podobnej placówce medycznej.
Wstrzyknięcia podskórne podaje się w miejsca, w których skóra może być uszczypnięta, takie jak brzuch lub udo. Twój lekarz omówi, która opcja jest dla Ciebie najlepsza.
Jeśli jesteś w stanie samodzielnie wykonać wstrzyknięcie, lek może zostać dostarczony jako jednorazowa ampułko-strzykawka lub jednorazowy automatyczny wstrzykiwacz podobny do długopisu. (Istnieją również preparaty sproszkowane w fiolkach jednorazowego użytku. Ponieważ wymagają one rozpuszczenia w sterylnej wodzie, są zazwyczaj zarezerwowane do użytku w warunkach medycznych.)
Każdy lek biologiczny ma inne instrukcje dotyczące przygotowania i dawkowania. Twój reumatolog przeprowadzi Cię przez kolejne etapy, ale powinieneś również przeczytać instrukcje zawarte w pakiecie, aby uniknąć błędów i nieporozumień.
Oto przegląd sposobu dostarczania każdego leku:
| Biologiczny | Administracja |
|---|---|
| Cimzia | Zastrzyki podskórne co drugi tydzień (tylko łuszczycowe zapalenie stawów) |
| Cosentyx | Zastrzyki podskórne co cztery tygodnie |
| Enbrel | Na początku wstrzyknięcia podskórne dwa razy w tygodniu, później raz w tygodniu |
| Humira | Zastrzyki podskórne co drugi tydzień (tylko łuszczyca) |
| Ilumja | Zastrzyki podskórne co 12 tygodni (tylko łuszczyca) |
| Orencia | Wstrzyknięcia podskórne raz w tygodniu (tylko łuszczycowe zapalenie stawów) |
| Remikada | Infuzje dożylne co osiem tygodni |
| Simponi | Zastrzyki podskórne raz w miesiącu (tylko łuszczycowe zapalenie stawów) |
| Skyrizi | Zastrzyki podskórne co 12 tygodni (tylko łuszczycowe zapalenie stawów) |
| Stelara | Iniekcje podskórne co 12 tygodni |
| Taltz | Na początku wstrzyknięcia podskórne co drugi tydzień, a następnie co cztery tygodnie |
| Tremfya | Zastrzyki podskórne co osiem tygodni (tylko łuszczyca) |
Jak samodzielnie wstrzykiwać?
Procedura wstrzykiwania jest zasadniczo taka sama, niezależnie od tego, czy otrzymujesz ampułkostrzykawkę, czy automatyczny wstrzykiwacz. Jedyna różnica polega na tym, że strzykawka ma tłok, który wciska się po włożeniu igły. Dzięki automatycznemu wstrzykiwaczowi urządzenie jest umieszczane na skórze, a igła automatycznie opuszcza się po naciśnięciu przycisku. (W rzeczywistości nie widzisz igły podczas korzystania z drugiej opcji.)
Uwaga: ampułko-strzykawki i automatyczne wstrzykiwacze należy przechowywać w lodówce w temperaturze od 36 do 46 stopni F do czasu użycia.
Aby samodzielnie wykonać wstrzyknięcie za pomocą ampułko-strzykawki:
-
Doprowadzić lek do temperatury pokojowej. Wyjmij strzykawkę z lodówki 30 minut wcześniej. Możesz go również podgrzać w dłoni (ale nie w piekarniku lub kuchence mikrofalowej).
-
Przygotuj swój sprzęt do iniekcji. Obejmuje to wacik nasączony alkoholem, sterylną gazę, przylepny bandaż i zabezpieczony przed dziećmi pojemnik na śmieci.
-
Myć dłonie. Zastrzyk musi być aseptyczny, dlatego należy używać dużej ilości mydła i ciepłej wody.
-
Oczyść skórę alkoholem. Wyjmij wacik nasączony alkoholem z opakowania i pocieraj nim miejsce wstrzyknięcia kolistymi ruchami. Pozostaw do wyschnięcia na powietrzu.
-
Odkręć igłę. Trzymać strzykawkę w jednej ręce tak jak długopis, a wolną ręką odkręcić nasadkę.
-
Uszczypnąć skórę w miejscu wstrzyknięcia. Niezależnie od tego, czy wybierzesz udo, czy brzuch, ściśnij dwa cale skóry między kciukiem a palcem wskazującym, aby było wystarczająco dużo miejsca do wstrzyknięcia.
-
Włóż igłę. Jednym szybkim pchnięciem wbić igłę całkowicie w fałd skóry pod kątem 90 stopni. Jeśli zrobisz to szybko, poczujesz niewielki lub żaden dyskomfort. (Jeśli masz nadwagę lub otyłość, kąt 45 stopni może być lepszy. Porozmawiaj ze swoim lekarzem.)
-
Lekko odciągnąć strzykawkę. Jeśli do strzykawki zostanie pobrana krew, NIE NALEŻY kontynuować. Przypadkowo trafiłeś w naczynie krwionośne i musisz spróbować ponownie w innym miejscu.
-
Wciśnij tłok. Jeśli w strzykawce nie ma krwi, powoli wciśnij tłok do samego końca.
-
Usuń igłę. Przytrzymaj gazik nasączony alkoholem nad miejscem wstrzyknięcia. Nie trzyj.
- W razie potrzeby zabandażuj skórę.
-
Wyrzucić strzykawkę i zużyty sprzęt do wstrzykiwań. Ostrożnie zakryj igłę nasadką. Dla dodatkowego bezpieczeństwa umieść strzykawkę z powrotem w oryginalnym pudełku lub w pojemniku odpornym na przekłucie (takim jak karton po mleku) przed wyrzuceniem jej do zakrytego kosza na śmieci.
Aby wstrzyknąć sobie jednorazowy automatyczny wstrzykiwacz:
- Postępuj zgodnie z instrukcjami od 1 do 4 powyżej.
-
Odkręć korek automatycznego wstrzykiwacza. Zwykle będzie strzałka wskazująca kierunek skrętu.
-
Przyłóż podstawę automatycznego wstrzykiwacza do skóry. Spłaszczona podstawa powinna mocno i płasko przylegać do miejsca wstrzyknięcia.
-
Obróć pierścień blokujący do pozycji odblokowania. Może to być zgodne lub przeciwne do ruchu wskazówek zegara; sprawdź strzałki.
-
Nacisnąć przycisk do wstrzykiwań. Powinieneś usłyszeć głośne kliknięcie. Oznacza to, że rozpoczęło się wstrzykiwanie.
-
Posłuchaj drugiego kliknięcia. Oznacza to, że wstrzyknięcie zostało zakończone.
- Postępuj zgodnie z instrukcjami od 10 do 12 powyżej.
Aby zapobiec zwłóknieniu (bliznowacie) w miejscu wstrzyknięcia, zmieniaj lokalizację każdego wstrzyknięcia. Często pomaga prowadzenie rejestru wstrzyknięć w dzienniczku lub kalendarzu.
:max_bytes(150000):strip_icc()/GettyImages-514363071-59ceafb30d327a00110f7b13.jpg "Zrozumienie, jak działa 911")
Discussion about this post