Odprowadzenie moczu: co to jest, rodzaje i opcje chirurgiczne

Przegląd

Co to jest rekonstrukcja i przekierowanie moczu?

Kiedy Twój pęcherz moczowy zostanie usunięty (z powodu raka, innych schorzeń lub ponieważ narząd przestał działać), potrzebujesz innego sposobu oddawania moczu przez organizm (siusiu). Rekonstrukcja i odprowadzenie moczu to rodzaje operacji, które mogą Ci w tym pomóc.

Anatomia dróg moczowych

Układ moczowy zwykle składa się z dwóch nerek, dwóch moczowodów, pęcherza moczowego i cewki moczowej:

• Nerki filtrują krew i usuwają wodę i odpady z moczem.
• Mocz przemieszcza się z nerki do pęcherza przez rurki zwane moczowodami.
• Mocz jest gromadzony w pęcherzu moczowym, a następnie przemieszcza się przez cewkę moczową, aby zostać wydalony z organizmu podczas oddawania moczu.

Po usunięciu pęcherza mocz musi wydostać się z organizmu w nowy sposób, poprzez przekierowanie moczu. We wszystkich rodzajach oddawania moczu część jelita jest chirurgicznie przekształcana albo w 1) przewód odprowadzający mocz z organizmu, albo 2) zbiornik do przechowywania moczu (jak normalny pęcherz).

Niezależnie od metody chirurgicznej mocz i stolec pozostają całkowicie oddzielone od siebie. (Są to dwa różne systemy — odpowiednio układ moczowy i pokarmowy).

Jakie są opcje odprowadzenia moczu?

Istnieją trzy główne rodzaje operacji odprowadzenia moczu:

• Odprowadzenie moczu przez przewód krętniczy.
• Zbiornik w woreczku Indiana.
• Przekierowanie neopęcherza do cewki moczowej.

We wszystkich tych procedurach część jelita cienkiego i/lub grubego jest odłączana od strumienia kałowego i wykorzystywana do rekonstrukcji.

Odprowadzenie moczu przez przewód krętniczy

Odprowadzenie moczu przez przewód krętniczy: Odcinek jelita kieruje mocz przez stomię do zewnętrznego worka zbiorczego.

Dzięki tej procedurze moczowody (przewody przenoszące mocz z nerek do pęcherza) swobodnie spływają do części jelita krętego (ostatni odcinek jelita cienkiego). Koniec jelita krętego, do którego spływają moczowody, jest następnie wyprowadzany przez otwór w ścianie jamy brzusznej. Ten otwór, zwany stomią, jest przykryty workiem, w którym zbiera się mocz, który spływa z przewodu krętego.

Zalety i wady

Zaletami operacji odprowadzenia moczu w przewodzie krętniczym są:

• To stosunkowo prosta operacja.
• Wymaga mniej czasu operacji (w porównaniu z innymi metodami chirurgicznymi).
• Nie ma potrzeby sporadycznego cewnikowania (użycie rurki do odprowadzenia moczu)

Wady odprowadzenia moczu przez przewód krętniczy to:

• Nastąpiła zmiana w obrazie ciała.
• Używa zewnętrznego worka do zbierania moczu, który może wyciekać lub mieć nieprzyjemny zapach.

Zbiornik w torebce Indiana

Zbiornik woreczka Indiana: Woreczek wykonany z fragmentów jelit przechowuje mocz, dopóki nie zostanie odprowadzony przez cewnik wprowadzony przez stomię.

W przypadku tego typu operacji zbiornik lub worek składa się z części jelita grubego (okrężnica wstępująca po prawej stronie brzucha) i części jelita krętego (ostatni odcinek jelita cienkiego). Moczowody są przesunięte tak, aby spływały do ​​tego woreczka. Mocz spływa swobodnie w dół z nerek do woreczka. Takie ułożenie zapobiega cofaniu się moczu do nerek, co chroni nerki przed infekcją. Krótki kawałek jelita cienkiego jest następnie wyprowadzany przez mały otwór w ścianie jamy brzusznej (stomia). Stomia jest bardzo mała i można ją zakryć przylepnym bandażem.

W przeciwieństwie do przewodu krętniczego nie jest potrzebny zewnętrzny worek. Zamiast tego chirurgicznie tworzony jest zawór jednokierunkowy, aby utrzymać mocz wewnątrz woreczka. Kilka razy dziennie (zwykle co cztery godziny przez całą dobę) mały, cienki cewnik należy wprowadzić przez stomię do worka w celu opróżnienia moczu. W pozostałych przypadkach na stomię zakładany jest bandaż samoprzylepny (gdy nie jest aktywnie opróżniany worek).

Większość polis ubezpieczeniowych pozwoli Ci mieć wystarczającą ilość cewników, aby za każdym razem móc używać nowego. Jeśli Twoja polisa tego nie zawiera lub jeśli się skończy, cewniki można umyć wodą z mydłem i ponownie użyć. Cewniki nie muszą być sterylizowane. Można je zabrać na wycieczki lub imprezy towarzyskie i po prostu przechowywać w plastikowej torbie.

Zalety i wady

Zaletami chirurgii zbiornika w torebce Indiana są:

• Mocz jest przechowywany w ciele, w zbiorniku, aż będzie gotowy do opróżnienia.
• Nie jest wymagana zewnętrzna torba.
• Nie ma zapachu.
• Ryzyko wycieku moczu jest minimalne.
• Małą stomię można przykryć bandażem samoprzylepnym.

Wady woreczka Indiana to:

• Operacja trwa dłużej w porównaniu z odprowadzeniem jelita krętego.
• Istnieje potrzeba okazjonalnego cewnikowania (wprowadzania rurki do stomii w celu opróżnienia woreczka) co cztery godziny przez całą dobę.

Przekierowanie neopęcherza do cewki moczowej

Przekierowanie neopęcherza do cewki moczowej: Jelita tworzy zbiornik i łączy się z cewką moczową.

Ta procedura najbardziej przypomina funkcję przechowywania pęcherza moczowego. Z niewielkiej części jelita cienkiego tworzy się zbiornik lub woreczek, który jest połączony z cewką moczową. Moczowody są przesunięte tak, aby spływały do ​​tego woreczka.

Mocz może przejść z nerek do moczowodów, do worka i przez cewkę moczową w sposób podobny do normalnego oddawania moczu. Aby opróżnić worek, musisz napiąć (napiąć) mięsień brzucha.

Aby być kandydatem do tej operacji, musi istnieć niskie ryzyko nawrotu raka (powrotu) w cewce moczowej. Czasami ludzie nie są w stanie odpowiednio się opróżnić, napinając mięśnie brzucha. W takich przypadkach muszą wprowadzić cewnik do cewki moczowej, aby opróżnić worek, do sześciu razy dziennie. Jeśli nie jest to coś, co chcesz lub możesz zrobić, prawdopodobnie nie powinieneś rozważać tego typu przekierowania.

Zalety i wady

Zalety przekierowania pęcherza moczowego do cewki moczowej to:

• Proces oddawania moczu najbardziej odpowiada normalnemu oddawaniu moczu.
• Stomia nie jest potrzebna.

Wady przekierowania pęcherza moczowego do cewki moczowej to:

• Czas operacji jest nieco dłuższy niż w przypadku odprowadzenia moczu do przewodu krętniczego.
• Podczas odzyskiwania kontroli nad oddawaniem moczu nietrzymanie moczu (wyciek moczu) jest normalne po operacji, ale może trwać do sześciu miesięcy. Ponadto około 20% pacjentów w nocy i 5% do 10% pacjentów w ciągu dnia ma nietrzymanie moczu (wyciek moczu) i musi nosić podpaskę.
• Pomimo operacji niektórzy pacjenci mogą nie być w stanie dobrze opróżnić pęcherza i będą musieli od czasu do czasu wykonywać cewnikowanie (przeprowadzanie rurki przez cewkę moczową do woreczka co cztery godziny) przez dłuższy czas po operacji, a być może na stałe.