Co to jest choroba zapalna miednicy?

Objawy choroby zapalnej miednicy

Wiele kobiet z chorobą zapalną miednicy (PID) nie ma żadnych objawów. Jeśli pojawią się objawy, mogą się wahać od łagodnego do ciężkiego. Jednak nieleczony PID może mieć poważne konsekwencje.

Możliwe objawy choroby zapalnej miednicy obejmują:

• ból, prawdopodobnie silny, zwłaszcza w okolicy miednicy
• gorączka
• zmęczenie
• krwawienie między miesiączkami
• nieregularne miesiączki
• ból w dolnej części pleców i odbytnicy
• ból podczas stosunku płciowego
• niezwykłe upławy
• częste oddawanie moczu
• wymioty

Czasami objawy zapalenia narządów miednicy mniejszej przypominają objawy torbieli jajnika, zapalenia wyrostka robaczkowego, endometriozy lub infekcji dróg moczowych (ZUM).

Choroba zapalna miednicy może być ostra, trwająca do 30 dni lub przewlekła, jeśli trwa dłużej niż 30 dni.

Jedną z trudności w leczeniu zapalenia narządów miednicy mniejszej jest to, że objawy są zróżnicowane, a niektóre kobiety mogą nie mieć żadnych objawów.

Każdy, kto doświadcza objawów lub myśli, że mógł być narażony na infekcję przenoszoną drogą płciową lub inną przyczynę infekcji, powinien udać się do lekarza.

Powikłania choroby zapalnej miednicy

Jeśli PID nie jest leczone, może powodować następujące komplikacje:

• blizny, które mogą prowadzić do problemów z płodnością
• cykliczny PID
• silny ból miednicy
• ropień jajowo-jajnikowy

Wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy, że cierpiało na zapalenie miednicy, dopóki nie zwrócą się o poradę medyczną dotyczącą problemów z niepłodnością.

Kobieta, która cierpiała na zapalenie miednicy, ma 20% szans na niepłodność z powodu bliznowacenia jajowodów i 9% ryzyko przyszłej ciąży pozamacicznej. Szansa na rozwój przewlekłego bólu miednicy wynosi 18%.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Choroba zapalna miednicy zwykle zaczyna się od infekcji, która zaczyna się w pochwie i rozprzestrzenia się na szyjkę macicy. Infekcja może następnie przenieść się do jajowodów i jajników.

Przyczyną infekcji może być bakteryjna, grzybicza lub pasożytnicza, ale jest bardziej prawdopodobne, że dotyczy jednego lub więcej rodzajów bakterii.

Najczęstszą przyczyną PID są bakterie przenoszone drogą płciową. Najczęściej występuje chlamydia, a następnie rzeżączka.

American Family Physician (AFP) szacuje, że od 80% do 90% kobiet z chlamydią i 10% z rzeżączką nie ma żadnych objawów.

Około 10% do 15% kobiet z chlamydią lub rzeżączką rozwija PID jako wtórną infekcję.

Czynniki ryzyka

Oprócz choroby przenoszonej drogą płciową, niektóre czynniki ryzyka zwiększają ryzyko rozwoju zapalenia narządów miednicy mniejszej.

Poród, aborcja lub poronienie, jeśli bakterie dostaną się do pochwy. Infekcja może się łatwiej rozprzestrzeniać, jeśli szyjka macicy nie jest całkowicie zamknięta.

Wkładka domaciczna (IUD), forma kontroli urodzeń, która jest umieszczana w macicy. To urządzenie może zwiększyć ryzyko infekcji, która może stać się PID.

Biopsja endometrium, podczas którego pobierana jest próbka tkanki do analizy, zwiększa ryzyko infekcji i późniejszego PID.

Zapalenie wyrostka robaczkowego może również zwiększyć ryzyko, jeśli infekcja rozprzestrzenia się z wyrostka robaczkowego na miednicę.

Kto najprawdopodobniej zachoruje na zapalenie narządów miednicy mniejszej?

Kobiety są bardziej narażone na rozwój zapalenia narządów miednicy mniejszej, jeśli:

• są aktywni seksualnie i nie ukończyli 25 roku życia
• mieć kilku partnerów seksualnych
• nie stosować barierowych środków antykoncepcyjnych
• douching pochwy

Choroba ta najczęściej występuje u kobiet w wieku od 15 do 29 lat.

Diagnoza choroby zapalnej miednicy

Lekarz zapyta o objawy i przeprowadzi badanie ginekologiczne.

Lekarz przeprowadzi również testy na obecność chlamydii i rzeżączki.

Wymaz można pobrać z szyjki macicy i być może z cewki moczowej. Cewka moczowa to rurka z pęcherza, przez którą przepływa mocz. Lekarz może wykonać badania krwi i moczu.

Można wykonać badanie ultrasonograficzne w celu wyszukania stanu zapalnego w jajowodach.

Czasami do obejrzenia tego obszaru używa się laparoskopu. W razie potrzeby próbki tkanek zostaną pobrane przez laparoskop.

Wczesne leczenie zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań, takich jak niepłodność.

Leczenie antybiotykami

Pierwszy rodzaj leczenia wykonuje się antybiotykiem. Musisz postępować zgodnie z zaleceniami lekarza i przyjmować wszystkie leki na receptę. Kurs antybiotyku trwa zwykle 14 dni.

Choroba zapalna miednicy jest często wywoływana przez więcej niż jeden rodzaj bakterii, dlatego pacjent może przyjmować dwa antybiotyki razem.

Antybiotyki stosowane w leczeniu zapalenia narządów miednicy mniejszej obejmują:

• cefoksytyna
• metronidazol
• ceftriakson
• doksycyklina

Jeśli antybiotyki nie przyniosą rezultatu w ciągu 3 dni, pacjent powinien szukać dalszej pomocy. Pacjent może otrzymać dożylną antybiotykoterapię lub zmianę leku.

Hospitalizacja i chirurgia

Hospitalizacja: Jeśli kobieta z zapaleniem narządów miednicy mniejszej jest w ciąży lub ma bardzo poważne objawy, może być konieczne pozostanie w szpitalu. W szpitalu można podawać leki dożylne.

Operacja: Ta metoda jest rzadko potrzebna, ale operację można wykonać, jeśli na jajowodach są blizny lub jeśli ropień wymaga drenażu. Lekarze mogą wykonać operację dziurki od klucza lub mogą być zmuszeni do wycięcia jednego lub obu jajowodów.

Lekarze wolą nie usuwać obu jajowodów, ponieważ kobieta nie będzie mogła naturalnie zajść w ciążę.

Partner seksualny kobiety może potrzebować leczenia z powodu choroby przenoszonej drogą płciową. Jeśli partner ma chorobę przenoszoną drogą płciową, istnieje poważne ryzyko nawrotu, jeśli nie będzie leczony.

Pacjentka powinna powstrzymać się od współżycia do czasu zakończenia leczenia.

Zapobieganie chorobom zapalnym miednicy

Choroba zapalna miednicy może stać się poważnym stanem, ale istnieje kilka sposobów na zminimalizowanie ryzyka:

• regularne badania przesiewowe, szczególnie dla tych, którzy mają wielu partnerów seksualnych
• upewnienie się, że partnerzy seksualni są przebadani pod kątem infekcji i STI
• nie robienie irygacji pochwy, ponieważ to działanie zwiększa ryzyko
• używanie prezerwatywy lub czepka szyjnego i uprawianie bezpiecznego seksu
• nie uprawianie seksu zbyt wcześnie po porodzie lub po przerwaniu lub utracie ciąży

Nie uprawiaj seksu, dopóki szyjka macicy nie zamknie się prawidłowo.