Co to jest depresja okołoporodowa?

Depresję okołoporodową często opisuje się jako depresję występującą w czasie ciąży lub w pierwszym roku po porodzie. Czynniki sprzyjające obejmują zmiany hormonalne, zwiększony stres, zmiany fizyczne i środowiskowe, a także inne czynniki.

Ciąża jest często opisywana jako piękny okres życia. Jednak nie dotyczy to wszystkich. Czasami niemożność spełnienia nierealistycznych oczekiwań całkowicie radosnej ciąży może nawet przyczyniać się do objawów depresji.

Objawy depresji okołoporodowej — Verywell / Brianna Gilmartin

Definicja depresji okołoporodowej

Aktualny podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5) definiuje depresję okołoporodową jako poważny epizod depresyjny, który pojawia się w czasie ciąży lub w ciągu czterech tygodni po porodzie.

Depresję w czasie ciąży określa się jako depresję prenatalną, a depresję rok po porodzie określa się jako depresję poporodową lub depresję poporodową. Depresja okołoporodowa obejmuje zarówno depresję przed, jak i poporodową.

Depresja okołoporodowa nie jest rzadkością. Historycznie uważano, że ciąża chroni przed zaburzeniami nastroju. Jednak ostatnie badania pokazują, że jest to nieprawda.

Statystyka

Od 9,7 do 23,5% kobiet w ciąży doświadcza objawów depresji okołoporodowej. Grupy demograficzne najbardziej narażone na depresję okołoporodową obejmują kobiety w wieku do 19 lat, Indianki/rdzenni mieszkańcy Alaski, palące podczas ciąży lub po ciąży oraz te, których dzieci zmarły po urodzeniu.

Badania pokazują również, że ryzyko depresji okołoporodowej jest jeszcze wyższe (30 do 40%) wśród kobiet o niskich dochodach.

Objawy

Istnieje wiele objawów depresji okołoporodowej, ale nie każdy odczuje dokładnie te same skutki.

Objawy depresji okołoporodowej mogą obejmować:

Drażliwość
Czuję się smutny, pusty, beznadziejny, winny lub bezwartościowy
Znaczne zmęczenie lub wzrost zmęczenia
Trudności z koncentracją, pamięcią lub podejmowaniem decyzji
Zmiany we wzorcu snu
Utrata zainteresowania zajęciami, które wcześniej lubiłeś
Kłopoty z nawiązaniem więzi z dzieckiem lub brak zainteresowania dzieckiem
Uporczywe wątpliwości co do zdolności opiekuńczych

To normalne, że odczuwasz niepokój, wątpliwości lub zmęczenie podczas doświadczania ogromnych zmian w ciąży lub opiece nad noworodkiem.

„Baby blues”, łagodniejsza forma depresji, dotyka 50–80% kobiet w pierwszych dniach po porodzie. Jeśli objawy utrzymują się przez kilka tygodni lub upośledzają codzienne funkcjonowanie, może to być poważniejsze – i powinieneś porozmawiać z lekarzem.

Jeśli masz myśli samobójcze, halucynacje lub jesteś zagrożeniem dla siebie, dziecka lub innych osób, dostępna jest pomoc. Skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 1-800-273-8255, aby uzyskać wsparcie i pomoc od przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.

Więcej zasobów dotyczących zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.

Identyfikacja

Identyfikacja depresji okołoporodowej może być trudna, ponieważ niektóre objawy depresji mogą pokrywać się ze skutkami normalnej ciąży. Nakładające się objawy to zmęczenie, przyrost masy ciała lub zmieniony rytm snu.

Badania przesiewowe i szczegółowa ocena objawów depresji okołoporodowej mogą pomóc w identyfikacji stanu.

American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) zaleca, aby dostawcy opieki położniczej badali kobiety w ciąży pod kątem depresji okołoporodowej przynajmniej raz w czasie ciąży za pomocą wystandaryzowanego i zatwierdzonego narzędzia.

Edynburska Skala Depresji Poporodowej (EPDS) jest najczęściej używanym narzędziem przesiewowym w okresie okołoporodowym. Zawiera pytania o to, jak dana osoba czuła się w ciągu ostatnich siedmiu dni.
ACOG zaleca również lekarzom przeprowadzenie pełnej oceny nastroju i samopoczucia emocjonalnego podczas kompleksowej wizyty poporodowej. Może to identyfikować depresję okołoporodową wraz z łagodniejszymi formami depresji (tzw. „baby blues”) i cięższymi problemami, w tym psychozą poporodową.

Co powinieneś wiedzieć o depresji okołoporodowej

Powoduje

Prawie 20% kobiet doświadcza okołoporodowych objawów depresyjnych. Ciąża obejmuje zmiany fizyczne, które mogą być nieprzyjemne, takie jak zmęczenie i nudności.

Perspektywa opieki nad noworodkiem, a także stresy finansowe lub środowiskowe, które towarzyszą tej odpowiedzialności, mogą być przytłaczające. Wszystkie te czynniki mogą przyczyniać się do depresji okołoporodowej.

Depresja okołoporodowa nie jest spowodowana niczym, co zrobiła lub czego nie zrobiła matka, i nie powinieneś się obwiniać, jeśli doświadczasz tego stanu zdrowia psychicznego.

Oprócz zmian fizycznych i stresorów życiowych, niektóre badania wskazują, że depresja okołoporodowa jest spowodowana zmianami hormonalnymi – szczególnie wzajemnym oddziaływaniem między estrogenem, progesteronem i osią podwzgórze–przysadka–nadnercza.

Uważa się również, że genetyka i epigenetyka przyczyniają się do depresji okołoporodowej. Istnieje również teoria, że nasilenie stanu zapalnego podczas ciąży i po ciąży może powodować depresję okołoporodową, ale potrzebne są dalsze badania, aby określić wpływ stanu zapalnego na ten stan.

Leczenie

Istnieje wiele możliwości leczenia depresji okołoporodowej. Większość ludzi czuje się lepiej dzięki leczeniu i ważne jest, aby szukać leczenia dla zdrowia zarówno rodzica, jak i dziecka.

Psychoterapia

Psychoterapia może być bardzo skuteczna w leczeniu różnych rodzajów łagodnej do umiarkowanej depresji, w tym depresji okołoporodowej. W szczególności badano terapię poznawczo-behawioralną (CBT) i psychoterapię interpersonalną (IPT) jako metody leczenia depresji okołoporodowej.

CBT polega na uświadomieniu sobie własnych wzorców myślowych i pozytywnej zmianie zachowania. Jest stosowany w leczeniu depresji i lęku i może być wykonywany indywidualnie lub w grupach.
IPT podchodzi do leczenia depresji poprzez uznanie wpływu zmian ról społecznych, wydarzeń życiowych i relacji na nastrój.

Lek

Podczas ciąży można przepisać leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). W rzeczywistości około 13% kobiet przyjmuje antydepresanty w czasie ciąży.

Leki te potrzebują około sześciu do ośmiu tygodni, aby uzyskać pełne działanie i mogą pomóc zrównoważyć chemikalia w mózgu i złagodzić objawy depresji. Często stosuje się je w połączeniu z psychoterapią i zmianami stylu życia.

Bardzo ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem przed rozpoczęciem przyjmowania leków przeciwdepresyjnych w czasie ciąży lub karmienia piersią. Chociaż ryzyko wad wrodzonych po antydepresantach jest bardzo niskie, może wystąpić ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Twój lekarz może pomóc Ci w podjęciu decyzji dotyczącej SSRI lub SNRI, jednocześnie minimalizując potencjalne skutki uboczne lub wpływ na Twoje dziecko.

Korona

Jeśli ciąża nie jest najszczęśliwszym okresem w Twoim życiu, musisz wiedzieć, że nie jesteś sam. Twoje ciało, hormony, role społeczne i wiele więcej ulegają ciągłym zmianom – więc jest to naturalne, że wpływa to na Twoje zdrowie psychiczne.

Jeśli cierpisz na depresję okołoporodową, możesz sobie poradzić na kilka sposobów.

Obejmują one:

Poproś o pomoc swoją sieć wsparcia.
Dołącz do grupy wsparcia dla przyszłych lub nowych rodziców.
Zaplanuj czas na odpoczynek.
Jedz regularne, częste i zdrowe posiłki.
Ćwicz regularnie, w tym jogę przedporodową lub poporodową lub ćwiczenia w wodzie.
Poznaj terapie uzupełniające, w tym suplementy S-adenozylo-metioniny (SAMe), terapię światłem, masaż i akupunkturę, ale zawsze w rozmowie z lekarzem.

Depresja przed lub po porodzie jest trudna do przejścia, ale nie jesteś w tym osamotniona. To może być stresujący czas, ale pamiętaj, że ważne jest, aby dbać o siebie i swoje dziecko.

Depresję okołoporodową można leczyć za pomocą leków, psychoterapii, terapii uzupełniających i zmian stylu życia. Jeśli objawy depresji przeszkadzają w codziennym życiu lub utraciłeś zainteresowanie czynnościami, które kiedyś kochałeś, porozmawiaj ze swoim lekarzem o diagnozie i leczeniu.