Co to jest depresja poporodowa?

Depresja poporodowa (PPD) to depresja występująca po porodzie. Jest to rodzaj okołoporodowego zaburzenia nastroju – zaburzenia nastroju, które rozpoczyna się w czasie ciąży lub w ciągu roku od porodu. PPD często zaczyna się w pierwszym miesiącu po porodzie, ale może nastąpić w dowolnym momencie w ciągu pierwszego roku.

Wiele osób spodziewa się, że narodziny dziecka będą radosnym czasem, ale może to być również czas emocjonalnych i społecznych zmian oraz ogromnego stresu.

PPD jest bardzo powszechna: aż u 1 na 8 nowych matek rozwija się PPD, a wskaźniki są jeszcze wyższe wśród nastolatków i matek o niskich dochodach. Ważne jest, aby matki i ich bliscy zwracali uwagę na oznaki i objawy depresji.

PPD jest czasami mylone z baby blues – łagodnym nastrojem, płaczem i napadami smutku, które często pojawiają się wkrótce po urodzeniu. Nawet 80% młodych rodziców doświadcza baby blues. Gwałtowny spadek hormonów ciążowych po porodzie, wyczerpaniu i zdenerwowaniu związanym z opieką nad nowym dzieckiem może wywołać te uczucia.

Co najważniejsze, baby blues wydaje się być łagodny. Uczucia smutku lub drażliwości pojawiają się i znikają, nie wpływają na normalne codzienne funkcjonowanie i zazwyczaj zanikają w ciągu jednego do dwóch tygodni.

Jeśli smutek trwa dłużej niż dwa tygodnie lub nasila się, możesz mieć PPD.

Objawy

Urodzenie dziecka to czas wstrząsów społecznych, emocjonalnych, a czasem finansowych. Zawsze wymaga korekty. Ponadto opieka nad noworodkiem to praca całodobowa, która może być przytłaczająca i stresująca. Noworodki również budzą się przez całą noc, a brak snu może sprawić, że poczujesz się zmęczony, nastrojowy, w złym humorze oraz psychicznie i fizycznie wyczerpany.

Pewna ilość stresu, smutku i zmęczenia podczas opieki nad nowym dzieckiem jest normalna. Ale jeśli te uczucia osłabiają twoją zdolność do wykonywania normalnych codziennych zadań lub opieki nad dzieckiem (takich jak karmienie, przewijanie i kąpanie dziecka) lub sprawiają, że czujesz, że nie kochasz swojego noworodka ani się nim nie troszczysz, może mieć PPD.

Depresja poporodowa może objawiać się na różne sposoby. Nie każdy będzie miał dokładnie takie same objawy i objawy.

Te objawy oznaczają, że możesz mieć PPD i potrzebujesz pomocy medycznej. Dobrą wiadomością jest to, że PPD jest wysoce uleczalne. Dzięki szybkiemu leczeniu większość kobiet wraca do zdrowia.

Nieleczona PPD może utrzymywać się i nasilać oraz może mieć poważny wpływ na Ciebie i Twoje dziecko. Więc jeśli podejrzewasz, że ty lub ukochana osoba ma PPD, nie czekaj. Nie licz na to, że Twoja depresja samoistnie ustąpi. Natychmiast szukaj pomocy.

Diagnoza

American College of Obstetricians and Gynecologists zaleca, aby położnicy badali kobiety pod kątem objawów depresji podczas ciąży i podczas wizyty po porodzie przez sześć tygodni. Amerykańska Akademia Pediatrii podobnie zaleca pediatrom badanie matek pod kątem objawów depresji przez cały pierwszy rok życia ich dzieci.

Pomimo tych wytycznych, diagnoza PPD jest często pomijana lub opóźniana.

Czasami zapracowani lekarze mogą zapomnieć o zbadaniu matek pod kątem depresji lub przebadać je tylko pobieżnie. Czasami kobiety nie ujawniają swoich uczuć, ponieważ czują się zawstydzone. Mogą czuć, że nie potrafią sprostać społecznym lub własnym ideałom macierzyństwa, a sama depresja może powodować i pogłębiać poczucie wstydu, winy i porażki.

Nie pozwól, aby wstyd powstrzymał cię od proszenia o pomoc. PPD to choroba, a nie twoja wina. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub pediatrą dziecka podczas jednej z regularnie zaplanowanych wizyt. Jeśli wizyta się nie zbliża, umów się na konsultację z lekarzem. Może to być Twój lekarz pierwszego kontaktu, położnik lub psychiatra.

Aby pomóc w diagnozie, lekarz może:

• Zadawaj pytania dotyczące objawów i uczuć, w tym zdrowia fizycznego i psychicznego oraz rodzinnej historii depresji
• Wykonaj badanie fizykalne
• Poproś o wypełnienie ankiety na temat tego, jak się czułeś w ciągu ostatniego tygodnia
• Wykonaj pobranie krwi w celu zbadania problemów fizycznych, takich jak niski poziom hormonów tarczycy i anemia, które mogą naśladować objawy depresji

Jeśli Twój egzamin wykaże, że możesz mieć PPD, Twój lekarz skieruje Cię do psychiatry lub innego specjalisty zdrowia psychicznego, który może pomóc w przygotowaniu planu leczenia.

Powoduje

Eksperci nie do końca rozumieją, dlaczego niektóre kobiety zapadają na depresję poporodową, a inne nie. Wydaje się, że przyczyniają się do tego czynniki społeczne, ekonomiczne, genetyczne i hormonalne. Największym czynnikiem ryzyka jest przebyta w przeszłości depresja kliniczna.

Genetyka również odgrywa pewną rolę: kobiety z osobistą lub rodzinną historią okołoporodowych zaburzeń nastroju są bardziej narażone na ich rozwój.

Wiele innych czynników również zwiększa ryzyko PPD. Obejmują one:

• Wywiad rodzinny dotyczący zaburzeń nastroju, zwłaszcza okołoporodowych
• Wcześniejsze epizody depresji klinicznej
• Lęk lub depresja podczas ciąży
• Stresujące małżeństwo lub związek lub doświadczanie przemocy domowej
• Brak wsparcia ze strony przyjaciół i członków rodziny
• Trudny temperament niemowlęcia
• Ostatnie stresujące wydarzenia życiowe, takie jak rozwód, separacja lub utrata pracy
• Powikłania ciąży lub przedwczesny poród
• Stres związany z opieką nad dzieckiem
• Napięcia finansowe
• Traumatyczny poród
• Być singlem
• Nieplanowana lub niechciana ciąża

Rodzaje

Depresja z lękiem

PPD często towarzyszy znaczny wzrost niepokoju. Około dwie trzecie kobiet z PPD doświadcza również klinicznego poziomu lęku. Niepokój może objawiać się jako irracjonalne lub nieustanne zmartwienie o bycie matką lub o dziecko. Te zmartwienia mogą zakłócać zdolność osoby do normalnego funkcjonowania i zasypiania lub pozostawania w stanie uśpienia. Niektóre kobiety rozwijają lęk poporodowy bez depresji.

Psychoza poporodowa

Rzadko kobiety doświadczają poważnego stanu zwanego psychozą poporodową. Psychoza poporodowa dotyka tylko 1 do 2 kobiet na 1000 i zwykle rozwija się w ciągu kilku tygodni od porodu.

Kobiety z psychozą poporodową mogą doświadczyć:

• Bezsenność
• Dezorientacja
• Nadmiar energii lub pobudzenie
• Złudzenia (wierzenie w rzeczy, które są nieprawdziwe)
• Halucynacje (widzenie rzeczy lub słyszenie głosów, które nie istnieją)
• Paranoja i skrajna podejrzliwość otaczających ich osób
• Wyścig myśli i mowa

Kobiety z psychozą poporodową są narażone na wysokie ryzyko wyrządzenia krzywdy sobie lub swoim dzieciom. Jest to nagły przypadek medyczny, wymagający natychmiastowej pomocy medycznej. Jeśli podejrzewasz, że Ty lub Twoja ukochana osoba ma psychozę poporodową, zadzwoń pod numer 911 lub udaj się na najbliższą izbę przyjęć.

Leczenie

PPD to straszna rzecz, przez którą musi przejść matka, ale na szczęście istnieją wysoce skuteczne metody leczenia i większość kobiet wraca do zdrowia dzięki natychmiastowemu leczeniu.

Plan leczenia będzie zależał od osobistych preferencji i nasilenia depresji. Leczenie często obejmuje połączenie leków przeciwdepresyjnych i terapii.

Terapia

Terapia (czasami nazywana poradnictwem lub terapią rozmową) może pomóc kobietom zidentyfikować problematyczne myśli i zachowania, opracować sposoby radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami i budować bardziej pozytywne nastawienie. Podejścia oparte na dowodach obejmują terapię poznawczo-behawioralną i terapię interpersonalną.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to rodzaj terapii, która koncentruje się na rozpoznawaniu nieprzydatnych wzorców myśli, reakcji i zachowań oraz uczeniu ludzi bardziej produktywnych sposobów myślenia i reagowania na stresujące lub trudne okoliczności.

Terapia interpersonalna (IPT) opiera się na założeniu, że relacje i wydarzenia życiowe wpływają na twój nastrój, a twój nastrój z kolei wpływa na twoje relacje i przebieg życia. Jest często stosowany w leczeniu depresji poporodowej. IPT skupia się na poprawie umiejętności komunikacyjnych w kontekście twoich relacji, budowaniu sieci wsparcia społecznego i ustalaniu realistycznych oczekiwań.

Antydepresanty

Twój lekarz lub terapeuta może zalecić Ci przyjmowanie antydepresantów oprócz wzięcia udziału w psychoterapii. Leki przeciwdepresyjne pomagają poprawić nastrój i zmniejszyć stres, przywracając równowagę niektórych substancji chemicznych w mózgu, takich jak serotonina.

Leki przeciwdepresyjne zazwyczaj potrzebują jednego do dwóch tygodni, aby zacząć działać, a pełne działanie mogą potrwać od sześciu do ośmiu tygodni; muszą być brane przez co najmniej cztery do dziewięciu miesięcy, aby uniknąć nawrotu. Po tym czasie, jeśli chcesz przestać brać lek przeciwdepresyjny, możesz wraz z lekarzem lub terapeutą stopniowo odstawiać leki. Nie przerywaj nagle przyjmowania leków.

Leki przeciwdepresyjne przenikają do mleka matki. Jeśli karmisz piersią, Twój lekarz pomoże Ci wybrać lek przeciwdepresyjny o niskim ryzyku wystąpienia działań niepożądanych dla Twojego dziecka.

Jeśli leki przeciwdepresyjne i psychoterapia nie złagodzą objawów, a depresja jest ciężka, lekarz może zalecić terapię elektrowstrząsową (ECT) lub brexanolon (Zulresso), nową terapię infuzyjną. Brexanolon jest pierwszą i jedyną terapią zatwierdzoną przez Food and Drug Administration specjalnie dla ciężkiego PPD.

Terapie alternatywne

Alternatywne i uzupełniające terapie, takie jak masaż, joga i akupunktura, mogą poprawić nastrój i pomóc radzić sobie ze stresem. Wiele badań wykazało, że ćwiczenia fizyczne szczególnie przynoszą korzyści kobietom z PPD.

Korona

Narodziny dziecka to praca całodobowa. Wiele matek uważa, że ​​opieka nad nowym dzieckiem jest przytłaczająca i męcząca. Ten okres to także czas wstrząsów społecznych, emocjonalnych, a czasem finansowych.

Niektóre działania, które mogą poprawić Twój nastrój i pomóc Ci sobie z tym poradzić, to:

• Przyjmowanie pomocy, gdy jest oferowana
• Pozyskanie wsparcia od przyjaciół i rodziny
• Dołączanie do grupy wsparcia lub grupy społecznej dla nowych mam
• Poproszenie kogoś o pilnowanie dziecka, abyś mógł zrobić sobie przerwę
• Poświęcenie czasu na ćwiczenia lub wyjście na spacer
• Próbujesz jak najwięcej spać
• Każdego dnia poświęcaj czas na zaangażowanie, choćby krótko, w czynności, które lubisz lub które pomagają Ci się zrelaksować, takie jak joga, medytacja lub rozmowa z przyjacielem przez telefon

Okres po porodzie może przynieść burzę emocji – radości, uniesienia, smutku, niepokoju i wyczerpania. Stres związany z całodobową opieką nad noworodkiem podczas zaburzeń snu może być wyczerpujący i przytłaczający. Poród może również spowodować ogromne zmiany w Twojej tożsamości i rolach społecznych, ciele i związkach. Te nagłe zmiany mogą być dezorientujące i niepokojące. Wszystkie te uczucia są normalne.

Jeśli jednak odkryjesz, że smutek lub pustka pochłania większość twoich myśli i codziennych interakcji lub że nie możesz normalnie funkcjonować lub opiekować się dzieckiem, poszukaj pomocy.

Depresja po porodzie jest niezwykle powszechna. To choroba i niczyja wina. Najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla siebie i swojego dziecka, jest natychmiastowa profesjonalna pomoc. Im szybciej otrzymasz pomoc, tym szybciej udasz się na drogę do wyzdrowienia.