Co to jest zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa?

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa to rodzaj zapalenia stawów charakteryzujący się przewlekłym stanem zapalnym, który dotyczy przede wszystkim pleców i szyi (tj. kręgosłupa).

W ciężkich przypadkach kości kręgosłupa mogą się zrastać (określane również jako ankyloza), co skutkuje sztywnością i sztywnością kręgosłupa. Konsekwencją może być nieprawidłowa postawa. Zajęte mogą być również inne stawy, w tym biodra, kolana, kostki lub ramiona. Choroba może być również związana z ogólnoustrojowymi skutkami wpływającymi na różne narządy organizmu.

Klasyfikacja

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa należy do grupy schorzeń znanych jako spondyloartropatie. Inne spondyloartropatie obejmują:

• Reaktywne zapalenie stawów
• Łuszczycowe zapalenie stawów
• Enteropatyczne zapalenie stawów

Spondyloartropatie są klasyfikowane jako osiowe lub obwodowe, w zależności od tego, które stawy są zajęte. Osiowy odnosi się do zaangażowania kręgosłupa. Obwodowe odnosi się do innych stawów poza kręgosłupem.

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa jest osiową spondyloartropatią.

Objawy zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa

Najwcześniejsze objawy zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa to zazwyczaj ból i sztywność w dolnej części pleców. Objawy zwykle zaczynają się przed 45 rokiem życia. Ból i sztywność ewoluują i przekształcają się w przewlekłe objawy. Zazwyczaj ból zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa nasila się po odpoczynku lub braku aktywności i ustępuje wraz z aktywnością. Może powodować poranną sztywność, która trwa dłużej niż 30 minut.

Ból i sztywność z biegiem czasu mogą rozwijać się w górę od kręgosłupa do szyi. Kości kręgosłupa i szyi mogą się zrastać, powodując ograniczony zakres ruchu i zmniejszoną elastyczność kręgosłupa. Jak już wspomniano, zaangażowane mogą być barki, biodra i inne stawy.

Ból biodra jest dość powszechny w przypadku zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa i może być związany z bólem pachwiny lub pośladków, a także z trudnościami w chodzeniu. Jeśli klatka piersiowa jest zajęta, nieprawidłowe rozszerzenie klatki piersiowej może powodować trudności w oddychaniu. Ścięgna i więzadła mogą być zaatakowane (np. zajęcie pięty z zapaleniem ścięgna Achillesa i zapaleniem rozcięgna podeszwowego).

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa jest również chorobą ogólnoustrojową, co oznacza, że ​​u ludzi może wystąpić gorączka, zmęczenie, zapalenie oczu lub jelit. Zajęcie serca lub płuc jest rzadkie, ale możliwe.

Stan dotyczy przede wszystkim mężczyzn. Choroba rozwija się od dwóch do trzech razy więcej mężczyzn niż kobiet. Jednak każdy może rozwinąć zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Wiek zachorowania to zwykle od 17 do 35 lat.

Powoduje

Przyczyna choroby jest nieznana, ale marker genetyczny, HLA-B27, występuje u 90% osób z chorobą, co sugeruje związek genetyczny.KątNależy jednak zauważyć, że nie każdy, kto ma marker HLA-B27, rozwija zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.

Według Spondylitis Association of America istnieje ponad sześćdziesiąt innych genów/markerów genetycznych zaangażowanych w podatność na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.KątNaukowcy uważają, że wyzwalające zdarzenie środowiskowe w połączeniu z podatnością jest przyczyną rozwoju choroby.

Diagnoza

Diagnoza opiera się zasadniczo na objawach, badaniu fizykalnym, badaniach krwi i badaniach obrazowych.KątWczesne objawy zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa mogą naśladować inne stany, dlatego testy diagnostyczne są stosowane w celu wykluczenia innych chorób reumatycznych. Brak czynnika reumatoidalnego i guzków reumatoidalnych pomaga odróżnić go od reumatoidalnego zapalenia stawów.

Na przykład zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa jest mało prawdopodobną diagnozą u osoby rasy białej, pochodzenia europejskiego, która nie ma HLA-B27.KątTesty niespecyficznego zapalenia (wskaźnik sedymentacji i CRP) są przydatne do formułowania obrazu klinicznego, ale nie mają charakteru diagnostycznego.

Badania obrazowe często wykazują charakterystyczne zmiany w kościach stawów krzyżowo-biodrowych. Chociaż zmiany można zaobserwować na zdjęciach rentgenowskich, mogą minąć lata od pojawienia się objawów. MRI można również wykorzystać do poszukiwania charakterystycznych zmian w stawach krzyżowo-biodrowych, często wykrywając je wcześniej niż zdjęcia rentgenowskie. Promienie rentgenowskie są również wykorzystywane do oceny dowodów uszkodzenia kręgosłupa.

Leczenie

Leczenie tego stanu koncentruje się przede wszystkim na zmniejszeniu bólu, sztywności i stanu zapalnego. Zapobieganie deformacjom, utrzymanie funkcji i postawy są również celami leczenia.

Leki stosowane w leczeniu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa obejmują:

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są pierwszą linią leczenia farmakologicznego. Wiele osób używa tylko leków NLPZ, aby sobie z tym poradzić.

• Środki przeciwbólowe lub przeciwbólowe mogą być stosowane, gdy ból nie jest dobrze kontrolowany przez same NLPZ.

• Blokery TNF (Humira (adalimumab), Remicade (infliksymab), Enbrel (etanercept), Cimzia (certolizumab pegol) i Simponi (golimumab)) są zatwierdzone do leczenia zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa i wykazały znaczną poprawę aktywności choroby.

• Cosentyx (secukinumab), inhibitor IL-17, został zatwierdzony w styczniu 2016 roku do leczenia tego schorzenia.

• DMARD (leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby) mogą być stosowane w celu spowolnienia progresji choroby. Zazwyczaj sulfasalazyna jest stosowana u pacjentów ze zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa z zapaleniem stawów obwodowych, którzy nie mogą stosować blokera TNF. Sam metotreksat może pomóc niektórym osobom, ale generalnie nie jest uważany za skuteczny w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa. Inny DMARD, Arava (leflunomid), jest uważany za przynoszący niewielkie lub żadne korzyści.

• Kortykosteroidy doustne są rzadko stosowane, ale kiedy są przyjmowane, powinny być krótkotrwałe, a nie długoterminowe.

Fizjoterapia i ćwiczenia są istotną częścią każdego planu leczenia zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Nie można przecenić znaczenia ćwiczeń jako części leczenia choroby oraz zachowania mobilności i funkcji.

Rokowanie

Niektóre osoby cierpiące na tę chorobę mają łagodny przebieg choroby i są w stanie normalnie pracować i funkcjonować.KątInni rozwijają ciężką chorobę i żyją ze znacznymi ograniczeniami z powodu choroby osiowej. U niektórych osób z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa rozwijają się zagrażające życiu powikłania pozastawowe – ale w przypadku większości tak nie jest.

Zazwyczaj pojedynczy pacjent ma do czynienia ze zmienną aktywnością choroby, która w większości jest możliwa do opanowania. Mniejszość osób z chorobą faktycznie osiąga etap, w którym objawy ustępują i uważa się, że są w stanie remisji.

Jeśli masz pytania lub wątpliwości, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Oferowane przez nie strategie leczenia, radzenia sobie i dobrego życia mogą poprawić samopoczucie i ogólny wynik.

Żyć dobrze

Kręgosłup, który jest zrośnięty lub mniej elastyczny, jest bardziej podatny na złamanie. To powiedziawszy, musisz pamiętać o dodatkowym ryzyku i podjąć środki ostrożności. Powinieneś porozmawiać z lekarzem o ograniczaniu lub unikaniu zachowań, które mogą zwiększać ryzyko upadku. Może to obejmować wszystko, od ograniczenia ilości spożywanego alkoholu po instalowanie poręczy i zbieranie dywaników w domu. Unikaj aktywności o dużym wpływie. Zasadniczo kieruj się zdrowym rozsądkiem i chroń swój kręgosłup.

Rozważ użycie poduszki, która dobrze ułoży szyję i plecy podczas odpoczynku lub snu. Zawsze używaj pasów bezpieczeństwa podczas jazdy lub jako pasażer w pojeździe. Ponadto osobom palącym z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa zaleca się rzucenie palenia, aby zmniejszyć ryzyko problemów z oddychaniem. I nie zapominaj, jak ważne jest uczestnictwo w programie ćwiczeń, aby wzmocnić kręgosłup i poprawić ogólny stan stawów.

Jeśli objawy, które powoduje zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, wpływają na Twoje codzienne życie, wiedz, że dostępne są opcje leczenia. Porozmawiaj ze swoim zespołem opieki zdrowotnej o tym, jakie leki lub programy terapeutyczne są dla Ciebie odpowiednie. Poza lekami wiele osób uważa, że ​​proste ćwiczenia rozciągające i fizjoterapia znacznie poprawiają samopoczucie. Zacznij powoli i odkrywaj ruchy, które są dla Ciebie odpowiednie. Może to zająć trochę czasu, ale możesz odkryć coś przydatnego.