Czym jest mandat indywidualny?

Definicja

Indywidualny mandat – oficjalnie nazywany indywidualnym przepisem o współodpowiedzialności – wymaga, aby praktycznie wszyscy obywatele i legalni mieszkańcy Stanów Zjednoczonych posiadali ubezpieczenie zdrowotne.

Jest to część ustawy o przystępnej cenie, a od 2014 do 2018 roku obowiązywała kara finansowa – oceniana przez IRS – dla osób, które nie przestrzegały mandatu, chyba że kwalifikowały się do zwolnienia z tej kary.

Kara mandatu federalnego wynosi 0 USD od 2019 r.

Zgodnie z postanowieniami ustawy o cięciach podatkowych i zatrudnieniu, uchwalonej przez Kongres pod koniec 2017 r., indywidualna kara mandatowa została zniesiona od 2019 r. Osoby nieubezpieczone w 2018 r. podlegały karze, gdy składały zeznania podatkowe na początku 2019 r., chyba że były zwolnione.

Ale osoby, które nie były ubezpieczone w 2019 r. lub w przyszłym roku, nie są winne kary ze swoich zeznań podatkowych, chyba że znajdują się w stanie, który nakłada własną karę (dotyczy to New Jersey, DC, Massachusetts, Rhode Island i Kalifornii).

Indywidualny mandat ACA nie został uchylony, więc technicznie nadal istnieje wymóg, aby prawie każdy posiadał ubezpieczenie zdrowotne. A zwolnienie z mandatu z tytułu trudnej sytuacji jest nadal ważne, jeśli chodzi o umożliwienie osobom w wieku 30 lat i starszym zakupu ubezpieczenia zdrowotnego od katastrof (bez zwolnienia z tytułu trudności, plany katastroficzne mogą wykupić tylko osoby poniżej 30 roku życia). Ale nie ma już kary federalnej za nieprzestrzeganie indywidualnego mandatu.

(Oprócz stanów, które utworzyły własne indywidualne mandaty z powiązanymi karami, Vermont stworzył również indywidualny mandat, który wymaga od mieszkańców posiadania ubezpieczenia zdrowotnego od 2020 roku. Ale Vermont nie ustanowił kary za nieprzestrzeganie indywidualny mandat stanu jest bardzo podobny do mandatu rządu federalnego: istnieje, ale jest zasadniczo bezzębny. Zamiast kary, Vermont wykorzystuje dane zebrane w ramach protokołów poszczególnych mandatów, aby dotrzeć do nieubezpieczonych mieszkańców i połączyć ich z dostępną ochroną zdrowia opcje.)

Tło mandatu indywidualnego

Indywidualny mandat zawsze był kontrowersyjną częścią ustawy o przystępnej cenie. Podczas gdy ustawa była dyskutowana w Kongresie i w latach po jej uchwaleniu, przeciwnicy argumentowali, że rząd nie powinien mieć możliwości karania ludzi za niekupienie czegoś. Zakwestionowanie konstytucyjności indywidualnego mandatu trafiło aż do Sądu Najwyższego.

Sąd Najwyższy uznał, że kara nałożona indywidualnym mandatem była w rzeczywistości podatkiem od osób, które nie mają ubezpieczenia zdrowotnego. Ponieważ rząd ma prawo nakładać podatki na swoich obywateli, Sąd Najwyższy uznał, że indywidualny mandat jest konstytucyjny.

To właśnie ten argument napędzał Teksas przeciwko Azarowi (obecnie zwany Kalifornia przeciwko Teksasowi) przez system sądowniczy, i jest to sprawa, która spowodowała, że ​​Sąd Najwyższy ponownie stanął przed pytaniem o konstytucyjność ustawy o przystępnej cenie. Prokuratorzy generalni z 18 stanów rządzonych przez Republikanów i 2 republikańskich gubernatorów pozwani do unieważnienia ACA na tej podstawie, że ponieważ nie ma już podatku za nieubezpieczenie, indywidualny mandat nie jest już konstytucyjny. A ponieważ twierdzą, że mandatu nie można oddzielić od reszty ACA, powodowie wezwali do unieważnienia całego ACA.

Sędzia federalnego sądu okręgowego w Teksasie stanął po stronie powodów w grudniu 2018 r., orzekając, że ACA rzeczywiście powinno zostać uchylone, gdy indywidualna kara mandatowa zostanie zmniejszona do zera. Sprawa została odwołana, a administracja Trumpa odmówiła obrony ACA, więc zadanie to przejęło 21 stanów obawiających się, że obalenie ACA miałoby katastrofalne skutki dla Amerykanów z wcześniej istniejącymi schorzeniami.

Skład sędziowski V Okręgowego Sądu Apelacyjnego uzgodnił z sądem niższej instancji w grudniu 2019 r., że indywidualny mandat jest niezgodny z konstytucją. Jednak komisja odesłała sprawę z powrotem do sądu niższej instancji, aby dokładnie sprecyzować, które inne przepisy ACA powinny zostać uchylone (pomimo tego, że sędzia rok wcześniej orzekł, że cały ACA powinien zostać uchylony). To zasadniczo tylko opóźniło sprawę, prowadząc do większej niepewności dla ubezpieczycieli i amerykańskiej opinii publicznej.

Grupa stanów kierowanych przez Demokratów zwróciła się do Sądu Najwyższego o jak najszybsze podjęcie sprawy, zamiast czekać na powrót do sądu niższej instancji. Sąd Najwyższy początkowo odmówił, ale ostatecznie zgodził się wysłuchać sprawy. Argumenty ustne zostały wysłuchane w listopadzie 2020 r., tuż po wyborach i potwierdzeniu przez sędzię Amy Coney Barrett.

Wkrótce po objęciu urzędu przez administrację Bidena Departament Sprawiedliwości poinformował Sąd Najwyższy, że oficjalnie zmienił stanowisko w sprawie i będzie bronił ustawy o przystępnej cenie (jest to normalne stanowisko Departamentu Sprawiedliwości, którego zadaniem jest obrona istniejących praw federalnych; stanowisko administracji Trumpa w tej sprawie było dość niezwykłe, ale nie dziwiło, biorąc pod uwagę sprzeciw prezydenta Trumpa wobec ACA).

Oczekuje się, że Sąd Najwyższy wyda orzeczenie w sprawie Kalifornia przeciwko Teksasowi wiosną lub wczesnym latem 2021 roku.

Jak działa mandat indywidualny

Niektórzy ludzie są zwolnieni z indywidualnego mandatu, ale większość Amerykanów podlega jego mandatowi i podlega karze za nieprzestrzeganie, jeśli byli nieubezpieczeni w latach 2014-2018. Osoby, które były nieubezpieczone – i które nie kwalifikowały się do zwolnienie – w tym czasie musieli zapłacić współodpowiedzialność, kiedy składali federalne podatki dochodowe.

Aby pomóc ludziom w przestrzeganiu indywidualnego mandatu, ustawa o przystępnej cenie (ACA) wymagała utworzenia giełd ubezpieczeń zdrowotnych lub rynków, na których ludzie mogą kupić ubezpieczenie zdrowotne.

ACA zapewniła również dotacje, dzięki którym składki będą dostępne dla osób, których dochód gospodarstwa domowego nie przekracza 400% poziomu ubóstwa (na lata 2021 i 2022 ten limit dochodów został wyeliminowany dzięki amerykańskiemu planowi ratunkowemu).

ACA wezwał również do rozszerzenia Medicaid na wszystkich, których dochody gospodarstw domowych sięgają 138% poziomu ubóstwa, aby zapewnić dostęp do bardzo taniej opieki zdrowotnej Amerykanom o niskich dochodach. Ale Sąd Najwyższy orzekł, że rozszerzenie Medicaid jest opcjonalne, a 14 stanów nadal nie rozszerzyło Medicaid na początku 2021 r. (Oklahoma i Missouri planują rozszerzenie Medicaid od połowy 2021 r., pozostawiając tylko 12 stanów bez rozszerzonego uprawnienia do Medicaid).

W 13 z tych stanów (wszystkie oprócz Wisconsin) osoby z dochodami poniżej poziomu ubóstwa znajdują się w luce zasięgu, bez realnego dostępu do ubezpieczenia zdrowotnego. Zawsze byli jednak zwolnieni z indywidualnej kary mandatowej, ponieważ istnieje szczególne zwolnienie dla osób, które kwalifikowałyby się do Medicaid, ale mieszkają w stanie, który nie rozszerzył Medicaid.

Ilu ludzi było winnych kary?

Na początku 2016 r. Internal Revenue Service poinformowało, że w roku objętym zakresem 2014 łącznie 7,9 mln podatników zgłosiło łącznie 1,6 miliarda dolarów kar z tytułu współodpowiedzialności, które wynosiły średnio około 210 USD na podatnika.

Z drugiej strony było 12,4 mln podatników, którzy również byli nieubezpieczeni w 2014 r., ale ubiegali się o jedno ze zwolnień i dlatego nie podlegali karze.

Ponieważ coraz więcej osób uzyskało ubezpieczenie zdrowotne w 2015 r., liczba osób podlegających karze spadła. IRS poinformował, że 6,5 mln osób było winnych kary za brak ubezpieczenia w 2015 r., ale ich kary były znacznie wyższe (średnio 470 USD).

Jaka była kara?

Jeśli byłeś nieubezpieczony i nie kwalifikujesz się do zwolnienia, kara w 2018 r. była WIĘKSZA Z:

• 2,5 procent dochodu gospodarstwa domowego podlegającego opodatkowaniu, LUB
• 695 USD na nieubezpieczoną osobę dorosłą plus 347,50 USD na nieubezpieczone dziecko, maksymalnie do 2085 USD na rodzinę (wartość ta miała być korygowana corocznie o inflację począwszy od 2017 r., ale IRS ogłosił, że korekta inflacji wyniesie 0 USD zarówno w 2017, jak i 2018 r., oraz kara została całkowicie zniesiona po zakończeniu 2018 roku)

Maksymalna kara była równa średniej krajowej kosztu planu z brązu. IRS publikuje każdego lata średni krajowy kurs planu brązowego. W 2018 r. było to 3396 USD dla jednej osoby i 16 980 USD dla pięcioosobowej lub większej rodziny. Kara ta miałaby jednak zastosowanie tylko do gospodarstwa domowego o wysokich dochodach, ponieważ 2,5% z nich wymaga znacznych dochodów, aby osiągnąć ten poziom.

Więcej informacji o szczegółach kary można znaleźć w artykule Ile wynosi kara na ubezpieczenie zdrowotne dla osoby fizycznej? i jaka jest kara na ubezpieczenie zdrowotne dla rodzin?

Znany również jako: mandat ubezpieczenia zdrowotnego, mandat ubezpieczenia, indywidualna wspólna odpowiedzialność