Możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że skład naszych płynów ustrojowych jest dość złożony. W odniesieniu do płynów ustrojowych forma podąża za funkcją. Nasze ciało syntetyzuje te płyny, aby zaspokoić nasze fizyczne, emocjonalne i metaboliczne potrzeby. W związku z tym przyjrzyjmy się bliżej, jak następujące płyny ustrojowe składają się z potu, płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR), krwi, śliny, łez, moczu, nasienia i mleka matki.
![Spocony koleś](https://www.verywellhealth.com/thmb/oShvga8Y42QqhETFZbPgKtxEqTA=/2720x1806/filters:no_upscale():max_bytes(150000):strip_icc()/iStock_20006927_LARGE-580e6faa3df78c2c738cb5bb.jpg)
Pot
Pocenie się jest środkiem termoregulacji – sposobem na ochłodzenie się. Pot odparowuje z powierzchni naszej skóry i chłodzi nasze ciała.
Dlaczego się nie pocisz? Dlaczego za dużo się pocisz? Istnieje zmienność tego, jak bardzo ludzie się pocą. Niektórzy ludzie pocą się mniej, a niektórzy więcej. Czynniki, które mogą wpływać na ilość potu, obejmują genetykę, płeć, środowisko i poziom sprawności.
Oto kilka ogólnych faktów dotyczących pocenia się:
- Mężczyźni pocą się średnio więcej niż kobiety.
- Ludzie, którzy nie mają formy, pocą się bardziej obficie niż ludzie, którzy są na wyższym poziomie sprawności.
- Stan nawodnienia może wpływać na ilość wytwarzanego potu.
- Ciężsi ludzie pocą się bardziej niż lżejsi, ponieważ mają większą masę ciała do schłodzenia.
Nadpotliwość to stan chorobowy, w którym osoba może nadmiernie się pocić, nawet podczas odpoczynku lub gdy jest zimno. Nadpotliwość może powstać w wyniku innych stanów, takich jak nadczynność tarczycy, choroby serca, rak i zespół rakowiaka. Nadpotliwość jest niewygodnym i czasem wstydliwym stanem. Jeśli podejrzewasz, że masz nadpotliwość, skontaktuj się ze swoim lekarzem. Dostępne są opcje leczenia, takie jak antyperspiranty, leki, botox i operacja usunięcia nadmiaru gruczołów potowych.
Skład potu zależy od wielu czynników, m.in. spożycia płynów, temperatury otoczenia, wilgotności i aktywności hormonalnej oraz rodzaju gruczołu potowego (ekrynowego lub apokrynowego). Ogólnie rzecz biorąc, pot zawiera:
- Woda
- Chlorek sodu (sól)
- Mocznik (produkt odpadowy)
- Albumina (białko)
- Elektrolity (sód, potas, magnez i wapń)
Pot wydzielany przez gruczoły ekrynowe, które są bardziej powierzchowne, ma słaby zapach. Jednak pot wytwarzany przez głębsze i większe apokrynowe gruczoły potowe zlokalizowane pod pachą (pod pachą) i pachwinami jest bardziej śmierdzący, ponieważ zawiera materiał organiczny pochodzący z rozkładu bakterii. Sole w pocie nadają mu słony smak. pH potu waha się między 4,5 a 7,5.
Co ciekawe, badania sugerują, że dieta również może wpływać na skład potu. Ludzie, którzy spożywają więcej sodu, mają wyższe stężenie sodu w pocie. I odwrotnie, ludzie, którzy spożywają mniej sodu, produkują pot, który zawiera mniej sodu.
Płyn mózgowo-rdzeniowy
Płyn mózgowo-rdzeniowy (CSF), który obmywa mózg i rdzeń kręgowy, jest przezroczystym i bezbarwnym płynem, który pełni wiele funkcji. Po pierwsze dostarcza składniki odżywcze do mózgu i rdzenia kręgowego. Po drugie, eliminuje produkty przemiany materii z ośrodkowego układu nerwowego. Po trzecie, amortyzuje i chroni centralny układ nerwowy.
CSF jest produkowany przez splot naczyniówkowy. Splot naczyniówkowy to sieć komórek znajdujących się w komorach mózgu i jest bogata w naczynia krwionośne. Niewielka ilość płynu mózgowo-rdzeniowego pochodzi z bariery krew-mózg. CSF składa się z kilku witamin, jonów (tj. soli) i białek, w tym:
- Sód
- Chlorek
- Dwuwęglan
- Potas (mniejsze ilości)
- Wapń (mniejsze ilości)
- Magnez (mniejsze ilości)
- Kwas askorbinowy (witamina)
- Folian (witamina)
- Monofosforany tiaminy i pirydoksalu (witaminy)
- Leptyna (białko z krwi)
- Transtyretyna (białko wytwarzane przez splot naczyniówkowy)
- Insulinopodobny czynnik wzrostu lub IGF (wytwarzany przez splot naczyniówkowy)
- Mózgowy czynnik neutrotroficzny lub BDNF (wytwarzany przez splot naczyniówkowy)
Krew
Krew to płyn, który krąży w sercu i naczyniach krwionośnych (pomyśl o tętnicach i żyłach). Niesie pożywienie i tlen w całym ciele. Składa się ona z:
- Osocze: jasnożółty płyn, który tworzy płynną fazę krwi
- Leukocyty: białe krwinki z funkcjami odpornościowymi
- Erytrocyty: czerwone krwinki
- Płytki krwi: komórki bez jądra, które biorą udział w krzepnięciu
Białe krwinki, czerwone krwinki i erytrocyty pochodzą ze szpiku kostnego.
Osocze w zasadzie składa się z wody. Całkowita woda w organizmie jest podzielona na trzy przedziały płynów: (1) osocze; 2) pozanaczyniowy płyn śródmiąższowy lub limfa; oraz (3) płyn wewnątrzkomórkowy (płyn wewnątrz komórek).
Osocze składa się również z (1) jonów lub soli (głównie sodu, chlorku i wodorowęglanu); (2) kwasy organiczne; oraz (3) białka. Co ciekawe, skład jonowy osocza jest podobny do płynów śródmiąższowych, takich jak limfa, przy czym osocze ma nieco wyższą zawartość białka niż limfa.
Ślina i inne wydzieliny śluzówki
Ślina to właściwie rodzaj śluzu. Śluz to śluz, który pokrywa błony śluzowe i składa się z wydzielin gruczołowych, soli nieorganicznych, leukocytów i złuszczonych komórek skóry.
Ślina jest przejrzysta, zasadowa i nieco lepka. Jest wydzielany przez gruczoły przyuszne, podjęzykowe, podszczękowe i podjęzykowe, a także niektóre mniejsze gruczoły śluzowe. Enzym α-amylaza w ślinie wspomaga trawienie pokarmu. Ponadto ślina nawilża i zmiękcza pokarm.
Oprócz α-amylazy, która rozkłada skrobię na maltozę cukrową, ślina zawiera również globulinę, albuminę surowicy, mucynę, leukoktye, tiocyjanian potasu i resztki nabłonka. Dodatkowo, w zależności od narażenia, toksyny można znaleźć również w ślinie.
Skład śliny i innych rodzajów wydzieliny śluzowej zmienia się w zależności od wymagań określonych miejsc anatomicznych, które zwilżają lub zwilżają. Niektóre funkcje, które te płyny pomagają wykonać, obejmują:
- Spożycie składników odżywczych
- Wydalanie produktów odpadowych
- Wymiana gazowa
- Ochrona przed naprężeniami chemicznymi i mechanicznymi
- Ochrona przed drobnoustrojami (bakterie)
Ślina i inne wydzieliny śluzówkowe mają większość tych samych białek. Białka te są różnie mieszane w różnych wydzielinach śluzówki w zależności od ich zamierzonej funkcji. Jedynymi białkami specyficznymi dla śliny są histatyny i kwaśne białka bogate w prolinę (PRP).
Histatyny posiadają właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne. Pomagają również w tworzeniu błonki lub cienkiej skóry lub filmu, który wyściela usta. Ponadto histatyny są białkami przeciwzapalnymi, które hamują uwalnianie histaminy przez komórki tuczne.
Kwaśne PRP w ślinie są bogate w aminokwasy, takie jak prolina, glicyna i kwas glutaminowy. Białka te mogą pomóc w utrzymaniu homeostazy wapnia i innych minerałów w jamie ustnej. (Wapń jest głównym składnikiem zębów i kości). Kwaśne PRP mogą również neutralizować toksyczne substancje znajdujące się w żywności. Warto zauważyć, że podstawowe PRP znajdują się nie tylko w ślinie, ale także w wydzielinie oskrzelowej i nosowej i mogą pełnić bardziej ogólne funkcje ochronne.
Białka, ogólnie rzecz biorąc, znajdujące się we wszystkich wydzielinach śluzówki, przyczyniają się do funkcji wspólnych dla wszystkich powierzchni śluzówki, takich jak nawilżanie. Białka te dzielą się na dwie kategorie:
Pierwsza kategoria obejmuje białka wytwarzane przez identyczne geny występujące we wszystkich gruczołach ślinowych i śluzowych: lizozym (enzym) i sIgA (przeciwciało pełniące funkcję immunologiczną).
Druga kategoria obejmuje białka, które nie są identyczne, ale mają wspólne podobieństwa genetyczne i strukturalne, takie jak mucyny, α-amylaza (enzym), kalikreiny (enzymy) i cystatyny. Mucyny nadają ślinie i innym rodzajom śluzu ich lepkość lub gęstość.
W artykule z 2011 roku opublikowanym w Proteome Science, Ali i współautorzy zidentyfikowali 55 różnych typów mucyn obecnych w drogach oddechowych człowieka. Co ważne, mucyny tworzą duże (o dużej masie cząsteczkowej) glikozylowane kompleksy z innymi białkami, takimi jak sIgA i albumina. Kompleksy te pomagają chronić przed odwodnieniem, utrzymują lepkosprężystość, chronią komórki obecne na powierzchni błony śluzowej oraz oczyszczają bakterie.
Łzy
Łzy to szczególny rodzaj śluzu. Są produkowane przez gruczoły łzowe. Łzy tworzą warstwę ochronną, która nawilża oko i wypłukuje je z kurzu i innych substancji drażniących. Dotleniają również oczy i pomagają w załamywaniu światła przez rogówkę i na soczewkę w drodze do siatkówki.
Łzy zawierają skomplikowaną mieszankę soli, wody, białek, lipidów i mucyn. We łzach znajduje się 1526 różnych rodzajów białek. Co ciekawe, w porównaniu z surowicą i osoczem łzy są mniej złożone.
Jednym z ważnych białek występujących we łzach jest enzym lizozym, który chroni oczy przed infekcją bakteryjną. Ponadto wydzielnicza immunoglobulina A (sIgA) jest główną immunoglobuliną znajdującą się we łzach i działa w celu ochrony oka przed atakującymi patogenami.
Mocz
Mocz jest produkowany przez nerki. Jest w zasadzie zrobiony z wody. Dodatkowo zawiera amoniak, kationy (sód, potas itd.) oraz aniony (chlorek, wodorowęglan itd.). Mocz zawiera również ślady metali ciężkich, takich jak miedź, rtęć, nikiel i cynk.
Sperma
Nasienie ludzkie jest zawiesiną plemników w odżywczym osoczu i składa się z wydzielin z gruczołów Cowpera (opolucetralnego) i Littre’a, gruczołu krokowego, bańki i najądrza oraz pęcherzyków nasiennych. Wydzieliny tych różnych gruczołów są niecałkowicie wymieszane w całym nasieniu.
Pierwsza porcja ejakulatu, która stanowi około pięciu procent całkowitej objętości, pochodzi z gruczołów Cowpera i Littre’a. Druga część ejakulatu pochodzi z gruczołu krokowego i stanowi od 15 do 30 procent objętości. Następnie bańka i najądrza w niewielkim stopniu przyczyniają się do wytrysku. W końcu pęcherzyki nasienne dostarczają resztę ejakulatu, a te wydzieliny stanowią większość objętości nasienia.
Prostata dostarcza do nasienia następujące cząsteczki, białka i jony:
- Kwas cytrynowy
- Inozytol (alkohol witaminopodobny)
- Cynk
- Wapń
- Magnez
- Fosfataza kwaśna (enzym)
Stężenie wapnia, magnezu i cynku w nasieniu jest różne u poszczególnych mężczyzn.
Pęcherzyki nasienne przyczyniają się do:
- Kwas askorbinowy
- Fruktoza
- Prostaglandyny (hormonopodobne)
Chociaż większość fruktozy w nasieniu, która jest cukrem wykorzystywanym jako paliwo dla nasienia, pochodzi z pęcherzyków nasiennych, trochę fruktozy jest wydzielane przez bańkę przewodu odśrodkowego. Najądrza dostarcza do nasienia L-karnitynę i obojętną alfa-glukozydazę.
Pochwa jest środowiskiem silnie kwaśnym. Jednak nasienie ma wysoką zdolność buforowania, co pozwala mu utrzymać pH bliskie neutralnemu i penetrować śluz szyjki macicy, który również ma pH neutralne. Nie jest jasne, dlaczego nasienie ma tak wysoką zdolność buforowania. Eksperci stawiają hipotezę, że HCO3/CO2 (wodorowęglan/dwutlenek węgla), białko i składniki o niskiej masie cząsteczkowej, takie jak cytrynian, fosforan nieorganiczny i pirogronian, wszystkie przyczyniają się do zdolności buforowania.
Osmolarność nasienia jest dość wysoka ze względu na wysokie stężenie cukrów (fruktozy) i soli jonowych (magnez, potas, sód itd.).
Właściwości reologiczne nasienia są dość wyraźne. Podczas wytrysku nasienie najpierw koaguluje w galaretowaty materiał. Czynniki krzepnięcia są wydzielane przez pęcherzyki nasienne. Ten galaretowaty materiał jest następnie przekształcany w ciecz po tym, jak czynniki upłynniające z prostaty zaczną działać.
Oprócz dostarczania energii plemnikom, fruktoza pomaga również w tworzeniu kompleksów białkowych w plemnikach. Ponadto z biegiem czasu fruktoza rozkłada się w procesie zwanym fruktolizą i wytwarza kwas mlekowy. Starsze nasienie ma wyższą zawartość kwasu mlekowego.
Objętość ejakulatu jest bardzo zmienna i zależy od tego, czy występuje po masturbacji, czy podczas stosunku. Co ciekawe, nawet używanie prezerwatyw może wpływać na objętość nasienia. Niektórzy badacze szacują, że średnia objętość nasienia wynosi 3,4 ml.
Mleko matki
Mleko matki zawiera wszystkie składniki odżywcze, których potrzebuje noworodek. Jest to złożony płyn bogaty w tłuszcze, białka, węglowodany, kwasy tłuszczowe, aminokwasy, minerały, witaminy i pierwiastki śladowe. Zawiera również różne składniki bioaktywne, takie jak hormony, czynniki przeciwbakteryjne, enzymy trawienne, czynniki troficzne i modulatory wzrostu.
Zrozumienie, z czego wykonane są płyny ustrojowe i symulacja tych płynów ustrojowych może mieć zastosowania terapeutyczne i diagnostyczne. Na przykład w dziedzinie medycyny prewencyjnej istnieje zainteresowanie analizą łez pod kątem biomarkerów do diagnozowania choroby suchego oka, jaskry, retinopatii, raka, stwardnienia rozsianego i innych.
Discussion about this post