Związek między hormonami tarczycy, metabolizmem i wagą

Chociaż naukowcy wiedzą, że hormony tarczycy regulują metabolizm twojego organizmu, dokładny związek między hormonami tarczycy, metabolizmem i zmianami wagi jest złożony i nie jest dobrze poznany.

Kiedy tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów (niedoczynność tarczycy), metabolizm zwalnia. Zmniejsza to liczbę kalorii spalanych przez organizm i często prowadzi do przybierania na wadze.

I odwrotnie, gdy tarczyca wytwarza zbyt wiele hormonów (nadczynność tarczycy), metabolizm przechodzi w nadmierną prędkość, spalając więcej kalorii niż normalnie i prawdopodobnie powodując utratę wagi.

Jest to jednak uproszczony obraz różnych czynników, które biorą udział w tych procesach.

Rola metabolizmu

Twój metabolizm obejmuje szereg procesów, które rozkładają żywność i przekształcają ją w energię potrzebną organizmowi do działania. Określa również, jak szybko (lub wolno) organizm zużywa kalorie. Część tego, jak wydajnie działa Twój metabolizm, zależy od genetyki.

Kalorie spalasz poprzez aktywność fizyczną i wykonywanie codziennych czynności. Twoje ciało również zużywa energię, gdy odpoczywasz. Wydajność, z jaką to robi, nazywana jest podstawową przemianą materii (BMR). Za każdym razem, gdy masz nadmiar energii – wynik zjedzenia większej ilości jedzenia niż twoje ciało może zużyć – energia ta jest magazynowana w komórkach tłuszczowych i tyjesz.

Rola hormonów tarczycy

Hormony tarczycy silnie wpływają na metabolizm, temperaturę ciała i regulację apetytu. Tarczyca ściśle współpracuje z podwzgórzem, niewielkim obszarem mózgu, aby utrzymać zarówno wagę, jak i równowagę energetyczną — to, co pozostaje po jedzeniu, a organizm zużywa potrzebne kalorie.

Nie jest dokładnie jasne, jak to się dzieje, ale jedno jest pewne: to nie same hormony tarczycy odgrywają rolę w ilości energii zużywanej przez organizm. Hormony tarczycy działają wraz z wieloma innymi hormonami, białkami, receptorami jądrowymi i substancjami chemicznymi, dlatego jest to tak skomplikowany proces.

Badania

Różne badania nad związkiem między hormonami tarczycy a przyrostem masy ciała przyniosły różne wnioski. Najczęściej badania wykazały, że w populacji osób otyłych w odniesieniu do hormonów tarczycy prawdziwe są następujące informacje:

• Poziomy hormonu stymulującego tarczycę (TSH) są albo przy górnej granicy normy, albo podwyższone.
• Poziomy wolnej T3 (trójjodotyroniny) są wysokie.
• Poziomy wolnej T4 (tyroksyny) są niskie.

Jednak niektóre badania wykazały, że poziom tych hormonów jest normalny lub nawet obniżony.

Na przykład badanie z 2014 r. dotyczyło próby 1944 osób dorosłych z prawidłową czynnością tarczycy w społeczności, które były obserwowane przez 11 lat. Naukowcy odkryli, że poziom TSH wzrastał wraz ze wzrostem masy ciała zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet.

Badanie wykazało, że związek między TSH a przyrostem masy ciała niekoniecznie oznacza, że ​​jedno powoduje drugie. Zamiast tego naukowcy zaproponowali, że może być zaangażowany trzeci czynnik.

Jednak badanie z 2017 r. przebadało 1100 uczestników z prawidłową czynnością tarczycy i nie wykazało związku między zmianami w TSH a wskaźnikiem masy ciała (BMI) po 10 latach obserwacji. Badanie to wykazało jednak, że pacjenci z niższymi poziomami wolnej T4 mieli tendencję do wyższych BMI.

Niedoczynność tarczycy i waga

Jak omówiono powyżej, uproszczone wyjaśnienie jest takie, że niedoczynność tarczycy często powoduje, że ludzie przybierają na wadze, ponieważ ich ciała przestają efektywnie wykorzystywać kalorie. Dużo tej wagi to nadmiar wody i soli. Zazwyczaj im cięższa niedoczynność tarczycy, tym większy przyrost masy ciała, ale zwykle jest to od pięciu do 10 funtów.

Gdzieś między 10% a 60% otyłych dorosłych ma również autoimmunologiczną niedoczynność tarczycy. Niektóre badania wykazały, że nawet łagodna niedoczynność tarczycy może prowadzić do zmian masy ciała i może być czynnikiem ryzyka przybierania na wadze i zmian BMI.

Odchudzanie z leczeniem

Nie ma wielu badań naukowych dotyczących przyrostu lub utraty wagi po leczeniu osób z niedoczynnością tarczycy syntetycznym hormonem tarczycy, lewotyroksyną, ale ograniczone dowody, które są dostępne, wskazują, że nie każdy traci na wadze podczas leczenia, a u tych, którzy to robią, ograniczony.

Mit Więcej leków

Być może słyszałeś, że hormony tarczycy mogą być wykorzystywane do odchudzania, nawet u osób bez chorób tarczycy. Chociaż w przeszłości stosowano w ten sposób syntetyczne hormony tarczycy, badania wykazały, że większość ludzi odzyskuje całą wagę po zaprzestaniu ich stosowania. Co gorsza, niepotrzebne przyjmowanie hormonów tarczycy może skutkować poważnymi skutkami ubocznymi.

W przypadku osób, które już stosują lewotyroksynę, zwiększenie dawki ponad to, co jest potrzebne, może prowadzić do większej utraty wagi, ale zwykle nie jest to znaczące, a te kilogramy często wracają po ponownym zmniejszeniu dawki.

Jest to również niezdrowy sposób na odchudzanie, ponieważ zwiększona dawka wiąże się również z działaniami niepożądanymi, w tym problemami z sercem, bezsennością, bólami głowy, nieregularnymi miesiączkami i wysypką skórną.

Nadczynność tarczycy i waga

Wielu pacjentów z nadczynnością tarczycy traci na wadze. Ogólnie rzecz biorąc, im cięższa nadczynność tarczycy, tym większa utrata wagi.Ale ponieważ metabolizm u tych osób pracuje ciężej i szybciej, często czują się bardziej głodni, a niektóre mogą zamiast tego przybierać na wadze.

To zwykle odwraca się po leczeniu nadczynności tarczycy. Może się okazać, że odzyskasz całą utraconą wagę, co jest całkowicie normalne. Jeśli w końcu dojdziesz do stanu niedoczynności tarczycy, jak wielu pacjentów z nadczynnością tarczycy po operacji tarczycy lub terapii jodem radioaktywnym, możesz również napotkać trudności związane z utrzymaniem lub utratą wagi.

Wyzwanie odchudzania

Utrata wagi to ciężka praca dla każdego, ale z pewnością może być większym wyzwaniem, gdy masz do czynienia z niedoczynnością tarczycy. Naukowcy nie są do końca pewni, dlaczego tak jest, ale niski poziom T3 i problemy z odpornością na hormony mogą odgrywać pewną rolę.

W niektórych przypadkach wiedza o tym, ile jeść i omówienie najlepszych produktów spożywczych z dietetykiem lub specjalistą ds. żywienia, może być pomocnym pierwszym krokiem.

Niskie poziomy T3

T3 jest aktywnym hormonem tarczycy na poziomie komórkowym, dostarczającym tlen i energię do komórek, i często jest niski u pacjentów z niedoczynnością tarczycy. Niższe poziomy T3 są związane z niższym spoczynkowym tempem metabolizmu.

Jak wspomniano wcześniej, gdy Twój metabolizm jest niższy, potrzebujesz zarówno mniejszej ilości kalorii, jak i większej aktywności, aby spalić kalorie, aby utrzymać obecną wagę ciała lub schudnąć. Może to bardzo utrudnić utratę wagi.

Odporność na hormony

Innym czynnikiem przyczyniającym się do wyzwań związanych z utratą wagi może być to, że u osób z chorobami tarczycy często występują problemy z opornością na hormony, w tym oporność na leptynę i insulinooporność.

Odporność na leptynę

Leptyna to hormon uwalniany przez komórki tłuszczowe. Oprócz utrzymania równowagi energetycznej i metabolizmu, leptyna informuje również podwzgórze, kiedy masz wystarczająco dużo jedzenia, stymulując produkcję hormonów tarczycy do spalania tłuszczu.

Kiedy jest zbyt dużo leptyny, co zdarza się również, gdy jesteś otyły, twoje ciało staje się mniej wrażliwe na sygnały leptyny, co powoduje oporność na leptynę. Oznacza to, że podwzgórze nie jest prawidłowo informowane o tym, że jesteś zadowolony, więc przechodzi w stan głodu, zmniejszając liczbę spalanych kalorii i informując, że nadal jesteś głodny.

W międzyczasie Twoja tarczyca spowalnia metabolizm wraz ze wzrostem apetytu, jesz więcej i spalasz coraz mniej kalorii, co skutkuje przyrostem masy ciała. A im więcej przybierasz kilogramów, tym więcej leptyny wytwarzają twoje komórki tłuszczowe, co dodatkowo umożliwia ten cykl.

Insulinooporność

Insulina to hormon wytwarzany przez trzustkę, który reguluje poziom cukru we krwi. Działa, mówiąc komórkom, aby wchłonęły nadmiar cukru lub glukozy we krwi po jedzeniu i wykorzystały je jako energię.

Podobnie jak w przypadku oporności na leptynę, gdy poziom insuliny jest stale podwyższony, komórki stają się mniej wrażliwe na sygnały, jakie daje insulina. Powoduje to zapotrzebowanie na jeszcze więcej insuliny, aby utrzymać stały poziom cukru we krwi. Wyższy poziom insuliny powoduje przyrost masy ciała i zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.

Insulina jest uważana za hormon budujący tłuszcz — zwiększa ilość tłuszczu wokół narządów jamy brzusznej, który jest wysoce zapalny i może zwiększać ryzyko chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca typu 2. Badania pokazują, że zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy mogą powodować insulinooporność.

Dzięki złożoności związanej z hormonami i metabolizmem rzeczywistość jest taka, że ​​jeśli masz niedoczynność tarczycy, być może będziesz musiał pracować ciężej, aby schudnąć, niż osoba bez zaburzeń tarczycy.

Jeśli ciągle napotykasz przeszkody, porozmawiaj ze swoim lekarzem o optymalnym leczeniu. Po zoptymalizowaniu leczenia — co oznacza, że ​​poziom tarczycy znajduje się w optymalnym dla Ciebie zakresie, a nie tylko w normalnym zakresie referencyjnym — może się okazać, że łatwiej jest schudnąć.

Według American Thyroid Association, kiedy poziom hormonów tarczycy jest znormalizowany, powinieneś być w stanie schudnąć, utrzymać i przybrać na wadze, tak jak osoba bez choroby tarczycy. Może również pomóc w zwiększeniu spożycia białka, kontroli poziomu glukozy i leptyny, przestrzeganiu zdrowszej diety i wzmocnieniu mięśni, aby zwiększyć zdolność do utraty tych zbędnych kilogramów.

Przede wszystkim nie poddawaj się! Ciężka praca i determinacja mogą doprowadzić Cię tam, gdzie chcesz.