7 złych zachowań, które rodzice powinni poprawić jak najszybciej

Ostatnio byłem świadkiem kilku przykładów złego zachowania trójki różnych nastoletnich dzieci, tylko w jeden weekend. Były to różne dzieci różnej płci i pochodzące z różnych rodzin, w różnych warunkach. Jedyne, co ich łączyło, to to, że wydawali się mieć od 10 do 12 lat i zachowywali się okropnie.

W pierwszym incydencie dziewczyna przemówiła do mnie w niegrzeczny sposób, kiedy zadałem jej rodzicom i jej proste pytanie. Rodzice byli cudowni, ale ich córka rzuciła się na mnie i nazwała mnie głupią. (I nie, moje pytanie w rzeczywistości nie było głupie.) Jej rodzice nie zrobili żadnego ruchu, by poprawić ani nawet skomentować jej zachowania.

Drugim przykładem był chłopiec, który pomimo wielokrotnych próśb nauczyciela, by przestał, wygłupiał się podczas wycieczki do muzeum. Miała ograniczony czas na nauczanie ważnej lekcji, a to dziecko zabrało jej czas i energię reszcie klasy.

Trzeci przykład dotyczył chłopca, który wydawał się być z grupą dzieci na przyjęciu urodzinowym w kinie. Dziecko zaczęło rzucać popcornem wszędzie, nie zważając na otaczających go ludzi, i nadal to robiło, mimo że gospodarze wielokrotnie prosili go, aby przestał. (W końcu zabrali popcorn, ale nadal przeszkadzał.)

Oglądanie tych scen sprawiło, że pomyślałem o tym, jak ważne jest tłumienie złych zachowań w zarodku, gdy dzieci są jeszcze małe. Jeśli pozwolisz dziecku przyzwyczaić się do zachowywania się nieuprzejmie, lekceważąco lub wyzywająco, a następnie spróbujesz poprawić te zachowania, gdy osiągnie wiek dojrzewania, znacznie trudniej będzie odwrócić ten statek.

Brak szacunku

Jest powód, dla którego to złe zachowanie jest numerem jeden na tej liście. Kiedy dzieci rutynowo nie okazują szacunku Tobie lub innej osobie dorosłej, wysyłają wiadomość, że ich zdaniem nie muszą zastanawiać się, jak inni mogą się czuć lub myśleć.

Jeśli Twoje dziecko mówi do Ciebie lub innej osoby dorosłej niegrzecznie lub używa backtalk, zabierz je na bok tak szybko, jak to możliwe po incydencie i poinformuj je, że nie będą mogły uczestniczyć w zabawnych zajęciach lub stracą dostęp do rzeczy, które lubi, takich jak gier wideo lub oglądania telewizji, chyba że nauczą się traktować innych życzliwie i z szacunkiem.

Bunt

Często dzieci, które nie szanują władzy, nie słuchają. Podczas gdy Twoje dziecko może naprawdę być rozproszone lub marudzić, kiedy musisz powtarzać kilka razy, może nie słuchać, ponieważ nie sądzi, że takie zachowanie będzie miało jakiekolwiek konsekwencje.

Jeśli Twoje dziecko świadomie Cię ignoruje i robi coś, o co mu prosiłeś, natychmiast je dyscyplinuj. Zabierz ich z dala od akcji, niezależnie od tego, czy jest to rodzinny obiad, czy randka do zabawy, i poproś, aby zresetowali się, gdy zastanawiają się, dlaczego ich wybór, by cię ignorować, jest nie do przyjęcia.

Pozwól im wrócić i pokazać, jak mogą „przerobić” te ostatnie chwile i być lepszym słuchaczem. Jeśli odmówią, daj im konsekwencje (takie jak utrata przywilejów, takich jak czas ze znajomymi, czas telewizji lub komputera).

Uprawnienie

Chociaż to naturalne, że rodzice chcą dawać swoim dzieciom to, czego chcą i potrzebują, dawanie dzieciom prawie wszystkiego, czego chcą i potrzebują, nie przynosi nikomu korzyści. Aby uniknąć zepsucia dziecka, pozwól mu zarabiać lub oszczędzać pieniądze na zakup niektórych rzeczy, których chce. Naucz ich, jak doświadczać i wyrażać wdzięczność (pomaganie innym poprzez projekty wolontariackie jest jednym ze sposobów, aby to zrobić).

Napady złości

Chociaż może to być zrozumiałe u niemowlaka lub przedszkolaka, napad krzyku i płaczu (i jego równie złe zachowanie kuzynów, dąsanie się i marudzenie) u dziecka w wieku szkolnym jest mniej akceptowany. Pięcio- lub sześciolatek może mieć sporadyczne załamanie nerwowe, ale powinien być na dobrej drodze do nauki radzenia sobie z frustracją w bardziej kontrolowany, spokojny i pełen szacunku sposób.

Jeśli twoje dziecko ma napad złości, poproś je, aby poszło w bezpieczne, ciche miejsce i usiadło, aż poczuje się spokojniejsze. Niektóre dzieci mogą potrzebować w tym pomocy. Możesz zapewnić pomoc, pozostając obecnym i modelując spokój.

Kiedy już zresetują swoje emocje i będą mogli słuchać, porozmawiaj o tym, dlaczego napady złości zmniejszą prawdopodobieństwo, że dostaną to, czego chcą. Porozmawiaj o tym, jak mogliby lepiej poradzić sobie z sytuacją i poproś ich, aby przestali, wzięli głęboki oddech i pomyśleli o lepszych wyborach, gdy następnym razem poczują się sfrustrowani.

Zastraszanie

Rodzice często martwią się, że ich dziecko może być zastraszane, i rozmawiają z nimi o tym, co zrobić, jeśli tak się stanie. Ale co, jeśli twoje dziecko jest tyranem?

Natychmiast porozmawiaj ze swoim dzieckiem, jeśli podejrzewasz lub dowiadujesz się, że było podłe i agresywne w stosunku do kogoś lub angażowało się w plotkowanie, dokuczanie lub obraźliwe zachowanie. Dowiedz się, dlaczego zrobili te rzeczy i porozmawiaj z nimi o tym, dlaczego zastraszanie jest absolutnie niedopuszczalne i szkodliwe zarówno dla ofiary, jak i dla niej.

Kłamliwy

Wszystkie dzieci w pewnym momencie angażują się w kłamanie, a bardzo małe dzieci często nie są w stanie odróżnić kłamstwa od zabawy z wyobraźnią. Ale gdy dzieci dorastają, mogą celowo kłamać z określonych powodów (na przykład, aby uniknąć kłopotów).

Oszukiwanie

Niezależnie od tego, czy jest to gra planszowa, czy inne zabawne zawody, niektóre młodsze dzieci mogą oszukiwać tylko dlatego, że chcą wygrać. Ale starsze dzieci, które mają lepiej rozwinięte poczucie dobra i zła, mogą oszukiwać celowo (i w bardziej ryzykownych sytuacjach, takich jak test w szkole). Porozmawiaj ze swoim dzieckiem o tym, jak oszustwo zmniejsza jego osiągnięcia i podkreśl znaczenie fair play.

Radzenie sobie ze złymi zachowaniami, gdy Twoje dziecko jest młodsze, sprawi, że później poczujesz wdzięczność. Nikt nie chce spędzać czasu z niegrzecznym lub zbuntowanym nastolatkiem, a im starsze jest twoje dziecko, tym trudniej jest wprowadzić zmiany.

Jako społeczeństwo i rodzice ważne jest, aby patrzeć na dzieci w pozytywnym świetle: chcą dokonywać dobrych wyborów. Te wybory nie powinny być wymuszane, a dzieciom nie powinno się przekazywać, że celem jest zadowolenie innych. Skoncentruj się raczej na kultywowaniu wewnętrznego pragnienia traktowania innych z szacunkiem tylko dlatego, że jest to właściwe.