Podatki Medicare, IRMAA i Ty

Osoby powyżej 65 roku życia i osoby z pewnymi niepełnosprawnościami polegają na Medicare w zakresie opieki zdrowotnej. Większość z nich opłacała przywilej z podatków. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jakie podatki są wykorzystywane do finansowania Medicare, kto za nie płaci i jak one działają. Co ważniejsze, w jaki sposób amerykańska ustawa o opiece zdrowotnej zmieniłaby kwotę, którą płacisz z własnej kieszeni w podatkach Medicare?

Jak działa finansowanie Medicare

Medicare dzieli się na cztery części: ubezpieczenie szpitalne w części A, ubezpieczenie medyczne w części B, ubezpieczenie Medicare Advantage w części C oraz ubezpieczenie leków na receptę w części D.

Podatki płacone rządowi federalnemu są przekazywane na fundusz powierniczy Medicare, który służy do finansowania ubezpieczenia wyłącznie w ramach części A. Obejmuje to nie tylko stacjonarną opiekę szpitalną, ale także inne usługi, takie jak hospicjum, wykwalifikowana opieka pielęgniarska i domowa opieka zdrowotna.

Składki miesięczne mogą być również wykorzystywane do finansowania Medicare Część A, ale ogólnie rzecz biorąc, niewiele osób je płaci. Dzieje się tak, ponieważ składki są bezpłatne dla każdego, kto przepracował 40 lub więcej kwartałów w zatrudnieniu kwalifikującym się do Medicare, co oznacza, że ​​zapłacił już sprawiedliwą część podatków. Osoby, które przepracowały mniej niż 40 kwartałów, będą płacić miesięczne składki, które są dodawane do funduszu powierniczego Medicare.

W 2017 r. osoby, które pracowały od 30 do 39 kwartałów w ramach zatrudnienia opodatkowanego Medicare, będą płacić 227 USD miesięcznie w ramach składek Części A, podczas gdy osoby pracujące krócej niż 30 kwartałów zapłacą 413 USD.

Medicare Części od B do D są finansowane głównie z Twoich miesięcznych składek. W przeciwieństwie do części A, każdy płaci miesięczną składkę za te usługi. Niektórzy z was będą jednak płacić nieco więcej w zależności od poziomu dochodów.

Miesięczna kwota korekty związana z dochodem (IRMAA)

Miesięczna kwota korekty związana z dochodem (IRMAA) nie jest sama w sobie podatkiem, ale jest dodatkową opłatą, którą zapłacisz za Części B i/lub D, jeśli Twój dochód przekracza pewien poziom. Fundusze trafiają bezpośrednio do Medicare, a nie do prywatnej firmy ubezpieczeniowej, która sponsoruje Twój plan Medicare, i będą oparte na zmodyfikowanym, skorygowanym dochodzie brutto lub MAGI.

Twój dochód brutto jest oparty na zarobkach (w tym napiwkach), dochodach z firm/inwestycji, naliczonych odsetkach, zasiłkach dla bezrobotnych i alimentach. Jest on „korygowany” na podstawie wszelkich zatwierdzonych przez IRS potrąceń, które możesz następnie dokonać, np. wydatków, od składek IRA po odsetki od kredytów studenckich. Wartość jest „zmodyfikowana” przez dodanie wszelkich wolnych od podatku dochodów z odsetek. Następnie rząd federalny używa MAGI do ustalenia, ile zapłacisz za podatki i czy kwalifikujesz się do Medicaid, ulg podatkowych lub innych dotacji sponsorowanych przez władze federalne.

Na potrzeby Medicare, MAGI służy do ustalenia, czy zapłacisz IRMAA. Osoby składające deklaracje podatkowe w wysokości 85 000 USD lub mniej lub pary małżeńskie składające wspólnie wniosek o kwotę maksymalnie 170 000 USD nie zapłacą IRMAA. Jeśli zarobisz powyżej tych poziomów, zostanie naliczona dodatkowa opłata.

W 2017 r. Medicare Part B IRMAA wynosi 53,30 USD, 133,90 USD, 214,30 USD i 294,60 USD miesięcznie w przypadku wyższych dochodów. W przypadku Medicare Część D IRMAA wynosi 13,30 USD, 34,20 USD, 55,20 USD i 76,20 USD miesięcznie.

Przedziały dochodów kwalifikujących się do IRMAA zaczynają się od 85 001 USD – 107 000 USD za pojedyncze filtry i 170 001 USD do 214 000 USD za filtry łączone. Kończą się na 214 000 USD i 428 000 USD odpowiednio za pojedyncze i wspólne filtry.

Dla przypomnienia, część B IRMAA została zainicjowana przez ustawodawstwo Kongresu w 2007 r., a część D IRMAA w 2011 r. jako część ustawy o przystępnej cenie, znanej również jako Obamacare.

Podatek Medicare

Podatek Medicare powstał w 1966 roku i jest stosowany do Twoich zarobków, pomniejszony o wszelkie potrącenia na składki zdrowotne sponsorowane przez pracodawcę lub inne potrącenia przed opodatkowaniem. Nie dotyczy zysków kapitałowych i innych dochodów z inwestycji. Wpływy z tego podatku trafiają bezpośrednio do funduszu powierniczego Medicare.

Wysokość podatków zależy od Twojego statusu zatrudnienia. Osoby zatrudnione zapłacą połowę wymaganego podatku Medicare, a kwota ta zostanie potrącona bezpośrednio z Twojej wypłaty. Dzieje się tak dlatego, że Twój pracodawca płaci różnicę.

Osoby prowadzące działalność na własny rachunek są zobowiązane do zapłaty pełnej kwoty podatku Medicare, zarówno składek pracownika, jak i pracodawcy. Oczekuje się, że osoby pracujące na własny rachunek płacą podatki na rzecz rządu kwartalnie lub w inny sposób narażają się na kary za opóźnienia.

W 1966 r. podatek Medicare zaczął obowiązywać na umiarkowanym poziomie 0,7 procent. Dziś podatek od wynagrodzeń wzrasta do 2,9 proc.

Jeśli jesteś zatrudniony, zapłacisz tylko 1,45 procent, a pracodawca płaci 1,45 procent wyrównanej składki. Jeśli jesteś samozatrudniony, odpowiadasz za pełną stawkę 2,9 procent.

Dodatkowy podatek Medicare

Jeśli zarobisz więcej, zapłacisz więcej.

Ustawa o przystępnej cenie dodała dodatkowy podatek Medicare, który został po raz pierwszy zastosowany w styczniu 2013 r. Dotyczył on osób, które zarabiały powyżej następujących poziomów MAGI.

• Osoba samotna lub osoba prowadząca gospodarstwo domowe – 200 000 USD
• Żonaty składają wspólne zgłoszenie – 250 000
• Żonaty osobno – 125 000 $
• Kwalifikujący się wdowiec (wdowiec) z dzieckiem na utrzymaniu – 200 000 $

Każdy dochód powyżej tych kwot zostanie obciążony dodatkowym podatkiem Medicare w wysokości 0,9 procent. W przeciwieństwie do tradycyjnego podatku Medicare, podatek ten jest w całości opłacany przez pracownika. Pracodawca nie płaci składek.

Na przykład osoba zatrudniona w pojedynkę zarabiająca 250 000 USD rocznie zapłaciłaby 1,45 procent podatku Medicare za pierwsze 200 000 USD, ale 2,35 procent podatku (1,45 procent + 0,9 procent) od pozostałych 50 000 USD. Pracodawca nadal płaciłby 1,45% za pełny zakres dochodów.

Osoby prowadzące działalność na własny rachunek zapłaciłyby standardową stawkę podatku Medicare w wysokości 2,9% od każdego dochodu poniżej kwoty progowej oraz dodatkowy podatek Medicare w wysokości 3,8 procent (2,9 procent + 0,9 procent) od wszelkich dochodów przekraczających próg.

Podatek dochodowy od inwestycji netto

Innym podatkiem dodanym przez ustawę o przystępnej cenie jest podatek dochodowy od inwestycji netto (NIIT), znany również jako podatek od dochodów niezarobkowych na ubezpieczenie zdrowotne. Dotyczy osób, które zarabiają powyżej następujących poziomów MAGI i mają dochód z inwestycji:

• Osoba samotna lub osoba prowadząca gospodarstwo domowe – 200 000 USD
• Żonaty składają wspólne zgłoszenie – 250 000
• Żonaty osobno – 125 000 $
• Kwalifikujący się wdowiec (wdowiec) z dzieckiem na utrzymaniu – 250 000 $2

Zasadniczo jest to 3,8% podatek Medicare stosowany do dochodu z inwestycji netto. Może to obejmować określone renty, zyski kapitałowe, dywidendy, dochody z najmu i tantiemy. NIIT w szczególności nie ma zastosowania do wynagrodzeń, dochodów z samozatrudnienia, alimentów, emerytur, dystrybucji kont emerytalnych, świadczeń z Ubezpieczeń Społecznych, odsetek zwolnionych z podatku ani zasiłków dla bezrobotnych.

Dodatkowy podatek Medicare różni się od podatku NIIT, ponieważ nie ma zastosowania do dochodu netto z inwestycji. Jednak IRS stwierdza, że ​​możesz mieć do czynienia z obydwoma podatkami.

Zostaniesz opodatkowany za NIIT na podstawie mniejszej kwoty dochodu netto z inwestycji lub kwoty, o którą przekroczyłeś próg MAGI.

Jak amerykańska ustawa o opiece zdrowotnej zmieniłaby opodatkowanie Medicare

Wcześniejsze wersje amerykańskiej ustawy o opiece zdrowotnej (AHCA), zwanej później ustawą Better Care Reconciliation Act (BCRA), miały na celu obniżenie podatków Medicare poprzez wyeliminowanie dodatkowego podatku Medicare i podatku dochodowego od inwestycji netto. Wywołało to poważną debatę na temat ulg podatkowych dla bogatych.

Wspólny Komitet ds. Podatków twierdzi, że uchylenie dodatkowego podatku Medicare zmniejszyłoby dochody federalne o 117 miliardów dolarów do 2026 roku. Przy mniejszej liczbie dolarów wpływających do funduszu powierniczego Medicare, Medicare uszczupliby swoje fundusze do 2025 r., trzy lata wcześniej niż oczekiwano. Stoi to w bezpośredniej sprzeczności z ustawą o przystępnej cenie, która faktycznie przedłużyła wypłacalność Medicare o 11 lat.

Raporty finansowe pokazują również, że większość Amerykanów raczej nie skorzysta z tej zmiany podatkowej. W rzeczywistości milionerzy otrzymaliby 79% wszystkich obniżek podatków. Do 2025 roku milionerzy zyskaliby średnio 50 000 dolarów rocznie, multimilionerzy do 250 000 dolarów rocznie, a 400 najlepiej zarabiających nawet 7 milionów dolarów rocznie.

Osoby zarabiające mniej niż 200 000 USD lub pary małżeńskie poniżej 250 000 USD nie zobaczą zmian w opodatkowaniu.

W rzeczywistości nie tylko obywatele o niskich i średnich dochodach nadal byliby opodatkowani według tej samej stawki, ale wielu milionerów faktycznie płaciłoby niższą stawkę podatkową niż Amerykanie zarabiający mniej niż oni. Dzieje się tak, ponieważ bogaci zarabiają dużą część swoich dolarów dzięki dochodom niepodlegającym opodatkowaniu. Ponieważ ta część dochodu nie byłaby już opodatkowana przez NIIT, mają oni potencjał do czerpania dużych korzyści.

Jak przedstawiono na początku, American Health Care Act/Better Care Reconciliation Act niesprawiedliwie opodatkowałby Amerykanów, jednocześnie zmniejszając finansowanie Medicare, programu opieki zdrowotnej potrzebnego naszym najstarszym i najbardziej chorym obywatelom. 13 lipca 2017 r., w odpowiedzi na publiczne oburzenie, GOP wydał nową wersję ustawy Better Care Reconciliation Act, która odroczyła zniesienie tych podatków. Ostatecznie prawo nie zostało uchwalone.

Finansowanie federalnego programu opieki zdrowotnej ma swoją cenę — najlepiej taką, która jest sprawiedliwa dla wszystkich jego członków. Podatki na Medicare obowiązują od 1966 r., z dodatkowymi podatkami dodawanymi na przestrzeni lat. Celem było zwiększenie finansowania Medicare i umożliwienie Amerykanom wpłacania składek zgodnie z ich możliwościami.