Ryzyko nieleczonej choroby Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłą chorobą o podłożu immunologicznym, która jest jedną z postaci nieswoistego zapalenia jelit (IBD). Inne postacie IBD obejmują wrzodziejące zapalenie okrężnicy i nieokreślone zapalenie okrężnicy. Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na cały organizm na różne sposoby, ponieważ wpływa na układ odpornościowy. Jednak choroba jest zwykle charakteryzowana jako ta, która atakuje przede wszystkim układ pokarmowy. Choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować stan zapalny w dowolnej części przewodu pokarmowego, od ust do odbytu. Chociaż choroba Leśniowskiego-Crohna jest częściowo genetyczna, dla wielu zdiagnozowanych osób nie ma historii rodzinnej IBD i być może nigdy wcześniej nie słyszeli o tym zaburzeniu.

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest nieuleczalna, co oznacza, że ​​leczenie jest potrzebne do końca życia po postawieniu diagnozy. To leczenie może przybierać różne formy, ale głównym celem jest często kontrolowanie stanu zapalnego spowodowanego chorobą. Choroba Leśniowskiego-Crohna przechodzi przez okresy większej aktywności (nazywanej zaostrzeniami) i mniej aktywnej (nazywanej remisją) i chociaż niektórzy ludzie, którzy żyją z tą chorobą, mogą dowiedzieć się, co wywołuje objawy, u innych nie zawsze może być jasny powód że symptomy ponownie się nasilają.

Dlaczego choroba Leśniowskiego-Crohna wymaga leczenia

Opcje leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna mogą obejmować różne opcje, takie jak leki, zmiany stylu życia, terapie alternatywne i uzupełniające oraz zabiegi chirurgiczne. Konieczne jest leczenie aktywnej choroby Leśniowskiego-Crohna, ponieważ stan ten nie tylko powoduje wrzody w przewodzie pokarmowym, ale wiąże się również z problemami z oczami, skórą, stawami i innymi układami narządów w ciele.

Dla tych, którzy są w stanie poradzić sobie z oznakami i objawami choroby, stan zapalny, który choroba powoduje w jelitach, może nie wydawać się powodem do niepokoju. Jednak stan zapalny w organizmie, który nie zostanie zatrzymany, może spowodować wiele poważnych problemów zdrowotnych. Niektóre z tych powikłań mogą pojawić się po pewnym czasie lub same wywołać objawy.

Gdy choroba Leśniowskiego-Crohna nie jest aktywna, można uznać, że jest w stanie remisji. Istnieje jednak kilka różnych form remisji. Jeden typ nazywa się remisją kliniczną i oznacza, że ​​objawy choroby nie są aktywne i dana osoba czuje się lepiej niż wcześniej.

Lepsze samopoczucie jest ważne dla jakości życia i na tym niektórzy ludzie skupiają się przy podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia, ale możliwe jest, że stan zapalny może nadal występować, nawet gdy czują się stosunkowo dobrze. Dlatego specjaliści od IBD coraz bardziej skupiają się na tym, aby pacjenci nie tylko czuli się dobrze i wrócili do swoich normalnych zajęć, ale także aby stan zapalny w organizmie został zatrzymany, a wrzody jelitowe wyleczone. Nazywa się to „remisją endoskopową”.

Ciągłe oznaki i objawy

Niektóre oznaki i objawy choroby Leśniowskiego-Crohna to ból brzucha, biegunka, krwawe stolce, wymioty, nudności i zmęczenie. Zapalenie przewodu pokarmowego może prowadzić do tych i innych objawów, dlatego jest potrzebne.

Wiele osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna stwierdza, że ​​objawy ograniczają ich zdolność do wykonywania codziennych czynności, takich jak praca, szkoła i kontakty towarzyskie. Niektórzy ludzie mogą stwierdzić, że nie mogą oddalić się zbyt daleko od łazienki lub nawet wyjść z domu.

Stworzenie planu leczenia, który zajmie się podstawowym stanem zapalnym, a zatem może zmniejszyć lub wyeliminować niektóre z tych objawów, może pomóc w powrocie do lepszej jakości życia.

ropnie

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna są bardziej narażone na rozwój ropnia. Ropień to zbiór ropy, który znajduje się pod skórą. Objawy ropnia mogą obejmować bolesny guzek, gorączkę, nudności oraz ciepło lub tkliwość skóry nad ropniem.

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna mogą być bardziej podatne na rozwój ropnia w okolicy brzucha lub w okolicy odbytu (w odbycie lub wokół niego). W niektórych przypadkach może wystąpić ropień okołoodbytniczy, jeśli dojdzie do rozdarcia skóry w odbycie, a następnie do wnętrza rozdarcia dostaną się bakterie.

Leczenie ropnia będzie zależeć od tego, gdzie się on znajduje, jak duży jest i czy powoduje inne komplikacje. W niektórych przypadkach operacjaKątmoże być konieczne usunięcie ropnia, aby mógł się zagoić. W innych przypadkach może być konieczne założenie drenu, aby umożliwić spłynięcie płynu z ropnia. Nieleczona choroba Leśniowskiego-Crohna, która powoduje stan zapalny, może prowadzić do zwiększonego ryzyka powikłań, takich jak ropień.

Niedrożność jelit

Choroba Leśniowskiego-Crohna wiąże się z blokadą w jelicie. Zablokowanie ma miejsce, gdy jelito cienkie lub grube zostaje częściowo lub całkowicie zablokowane, a niestrawiony pokarm nie jest w stanie przez nie przejść. Niektóre z objawów niedrożności to gorączka, wzdęcie brzucha, wymioty, zaparcia i/lub biegunka oraz ból brzucha (czasami silny).

Nieleczona choroba Leśniowskiego-Crohna może prowadzić do niedrożności, ponieważ trwający stan zapalny może powodować pogrubienie jelita lub zwężenie jelita (tzw. zwężenia). Chirurgia jamy brzusznej (taka jak ta, która jest wykonywana w leczeniu IBD) może również prowadzić do rozwoju zrostów, a to może również powodować zbyt wąskie jelito.

Niedrożność jelit może być poważna, więc podejrzenie niedrożności jest powodem do natychmiastowego skorzystania z pomocy medycznej. W niektórych przypadkach przeszkoda może zostać usunięta za pomocą leku zmiękczającego stolec, który pomaga w przesuwaniu stolca. Innym sposobem leczenia, który może być stosowany w szpitalu, jest dekompresja, w której rurka nosowo-żołądkowa jest wprowadzana przez nos i przez przełyk do żołądka.

Jeśli nie można usunąć niedrożności w ten sposób lub jeśli doprowadziło to do innej komplikacji, takiej jak dziura (perforacja) w jelicie, następnym krokiem może być operacja. Zablokowany obszar jelita można usunąć lub zrosty lub zwężenie można usunąć lub otworzyć. W niektórych przypadkach do tych zabiegów można zastosować chirurgię laparoskopową, która jest mniej inwazyjna.

Rak okrężnicy

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna, która atakuje okrężnicę (która jest typem zwanym zapaleniem okrężnicy Leśniowskiego-Crohna) mają zwiększone ryzyko zachorowania na raka okrężnicy. Ryzyko to jest większe po chorobie od 8 do 10 latKąt, a jedna metaanaliza wykazała, że ​​ryzyko wynosi 2,9% po 10 latach, 5,6% po 20 latach i 8,3% po 30 latach od rozpoznaniaKąt.

Posiadanie ciągłego stanu zapalnegoKątz choroby Leśniowskiego-Crohna uważa się, że powoduje zmianę komórek w okrężnicyKąti potencjalnie mogą stać się rakowe. Warto zauważyć, że około 90% osób z IBD nie zachoruje na raka jelita grubego.

Przetoki

Przetoka to nieprawidłowe połączenie między dwiema strukturami w ciele. Choroba Leśniowskiego-Crohna wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju przetokKąt. Na przykład między jedną częścią jelita a drugą częścią jelita może powstać przetoka. Mogą również tworzyć się między jelitami a skórą lub jelitami i pochwą. Niektóre objawy przetoki mogą obejmować ból lub tkliwość w okolicy, gorączkę, swędzenie i ogólne złe samopoczucie.

Leczenie przetoki będzie zależeć od tego, gdzie się ona znajduje. Leczenie zachowawcze jest często najpierw wypróbowywane. W niektórych przypadkach może być potrzebna operacja i istnieje kilka różnych rodzajów operacji przetoki, które można wykonać. W innych przypadkach przetoki mogą stać się trudne do gojenia i stać się przewlekłe.

Niedożywienie i niedobory witamin

Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na jelito cienkie, w którym wchłaniana jest większość witamin i minerałów. Jeśli jelito cienkie jest w stanie zapalnym, ma mniejszą zdolność wchłaniania składników odżywczych z pożywienia.

Za wchłanianie różnych składników odżywczych odpowiadają różne odcinki jelita cienkiego. Dlatego wiedza, gdzie koncentruje się stan zapalny, może pomóc w zrozumieniu, jakich witamin i minerałów może brakować i czy istnieje potrzeba suplementacji. Na przykład zapalenie ostatniego odcinka jelita cienkiego, jelita krętego, może prowadzić do obniżonego wchłaniania witaminy B12. Niski poziom witaminy B12 może powodować oznaki i objawy, począwszy od zmęczenia, poprzez rozwój anemii, aż po uczucie mrowienia w kończynach.

Inne niedobory witamin i minerałów mogą prowadzić do wielu problemów zdrowotnych. Brak wapnia, żelaza, witaminy A, witaminy D, witaminy K i cynku to tylko niektóre z innych częstszych niedoborów u osób z chorobą Leśniowskiego-CrohnaKąt.

Niedobór wapnia może narazić ludzi na utratę masy kostnej. Witamina D jest witaminą pomocniczą dla wapnia, a brak tej witaminy, często obserwowany u osób żyjących z IBD, może dodatkowo skomplikować problem utraty masy kostnej. Poważna utrata masy kostnej może prowadzić do rozwoju długotrwałych problemów, takich jak osteopenia i osteoporoza.

Ograniczenia

Jelito jest podobne do węża ogrodowego, ponieważ jest w nim miejsce na przemieszczanie się żywności i odpadów. Kiedy odcinek wnętrza jelita ulega zwężeniu, nazywa się to zwężeniem. Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna mają zwiększone ryzyko wystąpienia zwężeńKąt.

Zwężenie może powodować ból i może również przyczyniać się do rozwoju niedrożności jelit, jeśli pokarm nie jest w stanie przejść przez zwężony obszar. Zaostrzenia mogą pozostać niezdiagnozowane, ponieważ mogą nie powodować żadnych oznak ani objawów.

Osoby ze zwężeniami mogą potrzebować zmiany diety, aby zmniejszyć ryzyko niedrożności. Za radą gastroenterologa lub dietetyka może być konieczne unikanie pokarmów włóknistych, takich jak popcorn, orzechy lub surowe warzywa.

W niektórych przypadkach zwężenia mogą wymagać operacji, aby otworzyć obszar (tzw. plastyka zwężeń) lub usunąć zaatakowaną część jelita (tzw. resekcja).

Wrzody

Choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować powstawanie wrzodów w przewodzie pokarmowymKąt. Te wrzody mogą stać się głębokie i przechodzić przez kilka warstw ściany jelita. Głębokie owrzodzenia są trudniejsze do wyleczenia i mogą prowadzić do powikłań. Mogą również powodować ból brzucha, który jest jednym z objawów choroby Leśniowskiego-Crohna, który może być przewlekły, aw niektórych przypadkach ciężki.

Jedną z komplikacji, która może się zdarzyć, jest perforacja, czyli dziura w jelicie. Perforacja jelita nie jest powszechna, ale jest nagłym przypadkiem i najczęściej jest leczona chirurgicznie. Objawy perforacji jelita mogą obejmować gorączkę, dreszcze, silny ból brzucha, nudności, wymioty i krwawienie z odbytu.

W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna owrzodzenia mogą pojawiać się w całym przewodzie pokarmowym, w tym w jamie ustnej (tzw. aftowe zapalenie jamy ustnej). Zazwyczaj nie są one uważane za poważne, ale mogą być bolesne i powodować dyskomfort podczas picia, jedzenia lub mówienia. Zabiegi mogą obejmować zmianę diety i miejscowe znieczulenie w przypadku dyskomfortu. W większości przypadków owrzodzenie jamy ustnej ustępuje, gdy choroba Leśniowskiego-Crohna jest lepiej kontrolowana.

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest stanem przewlekłym trwającym całe życie i obecnie nie ma na nią lekarstwa. Istnieje jednak kilka metod leczenia, które mogą pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego i doprowadzić do remisji choroby. Dla niektórych osób remisja może być dość trwała i trwać przez długi czas.

Gdy choroba Leśniowskiego-Crohna nie jest kontrolowana, może prowadzić do wielu innych problemów i wpływać na cały organizm, nie tylko na przewód pokarmowy. Z tego powodu ważna jest ścisła współpraca z lekarzami, a zwłaszcza z gastroenterologiem, w celu znalezienia leczenia, które zmniejszy stan zapalny.

Lepsze samopoczucie jest ważne, zwłaszcza gdy objawy uniemożliwiają pełne życie, ale brak objawów nie zawsze oznacza, że ​​nie ma stanu zapalnego w przewodzie pokarmowym. Gdy stan zapalny w przewodzie pokarmowym nie jest leczony, może powodować długotrwałe problemy, z których niektóre mogą nie być łatwe do wyleczenia lub być nieodwracalne. Regularne wizyty u gastroenterologa i śledzenie stanu zapalnego za pomocą testów, takich jak kolonoskopia, badania krwi i kalprotektyna w kale, są ważne, abyś mógł być zdrowy, jak to możliwe, żyjąc z chorobą Leśniowskiego-Crohna.