Jak diagnozuje się ostrą niewydolność nerek

Ostra niewydolność nerek występuje, gdy nerki nagle nie są w stanie odfiltrować odpadów z krwi. Jest to powikłanie dowolnej liczby chorób lub zaburzeń, których efekt prowadzi do szybkiego nagromadzenia toksyn i kaskady objawów, począwszy od zmniejszonego oddawania moczu i zmęczenia po bóle w klatce piersiowej i drgawki.KątKąt

W przypadku podejrzenia ostrej niewydolności nerek można zlecić badania krwi, moczu, USG i biopsje w celu potwierdzenia i ustalenia stopnia upośledzenia. Na podstawie wyników świadczeniodawca będzie mógł określić stadium choroby i podjąć odpowiednie działania. W najgorszym przypadku można stwierdzić schyłkową chorobę nerek.

Laboratoria i testy

Ostra niewydolność nerek (ARF), znana również jako ostra niewydolność nerek (AKI), jest diagnozowana przede wszystkim na podstawie badań krwi i moczu. Wśród wielu testów laboratoryjnych wykorzystywanych do oceny czynności nerek istnieją dwa kluczowe wskaźniki kluczowe dla diagnozy i leczenia ARF.

Kreatynina w surowicy

Kreatynina w surowicy (SCr) mierzy ilość substancji zwanej kreatyniną we krwi. Kreatynina jest produktem ubocznym metabolizmu mięśni, który jest wydalany z moczem. Ponieważ jest produkowany i wydalany w dość stałym tempie, jest niezawodnym miernikiem funkcji nerek i kluczowym wskaźnikiem niewydolności nerek.

Normalne poziomy SCr u dorosłych to:

• Około 0,5 do 1,1. miligramy (mg) na decylitr (dl) u kobiet
• Około 0,6 do 1,2 mg/dl u mężczyznKątKąt

Objętość moczu

Objętość moczu po prostu mierzy ilość płynu, który oddajesz w danym okresie. Ponieważ ARF definiuje się jako utratę funkcji nerek, wartość — mierzona w mililitrach (ml) na kilogram masy ciała (kg) na godzinę (h) — ma kluczowe znaczenie dla potwierdzenia upośledzenia czynności nerek i pomiaru odpowiedzi na leczenie.

Oliguria, wytwarzanie nienormalnie małych objętości moczu, definiuje się jako mniej niż 0,5 ml/kg/h.KątKąt

Inne testy laboratoryjne

Inne testy laboratoryjne stosowane do diagnozowania ARF obejmują:

• Azot mocznikowy we krwi (BUN) mierzy ilość produktu odpadowego we krwi zwanego azotem mocznikowym. Azot mocznikowy jest wytwarzany, gdy wątroba rozkłada białka i, podobnie jak kreatynina w surowicy, jest wytwarzana i wydalana z moczem w dość stałej objętości. Wysokie poziomy BUN wskazują na ARF i mogą również sugerować podstawową przyczynę niewydolności nerek (taką jak niewydolność serca, odwodnienie lub niedrożność dróg moczowych).KątKąt

• Klirens kreatyniny mierzy poziom kreatyniny zarówno w próbce krwi, jak i próbce moczu pobranej w ciągu 24 godzin. Połączone wyniki mogą nam powiedzieć, ile kreatyniny jest usuwane z krwi podczas oddawania moczu, mierzone w ml na minutę (ml/min). Prawidłowy klirens kreatyniny wynosi 88 do 128 ml/min u kobiet i 97 do 137 ml/min u mężczyzn.KątKąt

• Szacowany współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR) to badanie krwi, które ocenia, ile krwi przechodzi przez naturalne filtry nerek, zwane kłębuszkami. Szybkość, z jaką to się dzieje, może nam powiedzieć, jak bardzo nerki zostały uszkodzone od etapu 1 (minimalna lub brak utraty funkcji nerek) aż do etapu 5 (niewydolność nerek).

• Potas w surowicy służy do określenia, czy we krwi występuje nadmiar potasu (stan znany jako: hiperkaliemia). Hiperkaliemia jest charakterystyczna dla ARF i nieleczona może prowadzić do ciężkiego i potencjalnie zagrażającego życiu arytmia (nieprawidłowa częstość akcji serca).KątKąt

• Analiza moczu to po prostu laboratoryjna analiza składu moczu. Może być używany do wykrywania nadmiaru białka w moczu (​białkomocz), uważana za kluczową cechę ARF. Może również wykryć krew w moczu (krwiomocz), które mogą wystąpić, jeśli ARF jest spowodowane jakimś rodzajem uszkodzenia nerek lub niedrożnością dróg moczowych.

Kryteria diagnostyczne

Ostrą niewydolność nerek rozpoznaje się na podstawie wyników badań stężenia kreatyniny w surowicy i objętości moczu.

Kryteria diagnozy zostały ustalone przez Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO), organizację non-profit, która nadzoruje i wdraża wytyczne praktyki klinicznej w zakresie chorób nerek.

Testy obrazowania

Oprócz badań krwi i moczu, badania obrazowe mogą być stosowane w celu wykrycia jakiegokolwiek uszkodzenia nerek lub upośledzenia przepływu krwi do nerek lub wydalania moczu z organizmu.

Wśród niektórych użytych testów:

• Ultradźwięki są preferowaną metodą badań obrazowych i mogą być stosowane do pomiaru wielkości i wyglądu nerek, wykrywania guzów lub uszkodzeń nerek oraz lokalizacji zatorów w moczu lub przepływie krwi. Nowsza technika, zwana Color Doppler, może być wykorzystana do oceny skrzepów, zwężeń lub pęknięć w tętnicach i żyłach nerek.

• Tomografia komputerowa (CT) jest rodzajem techniki rentgenowskiej, która wytwarza przekrojowe obrazy narządu. Tomografia komputerowa może być przydatna w wykrywaniu raka, zmian chorobowych, ropni, niedrożności (takich jak kamienie nerkowe) oraz gromadzenia się płynu wokół nerek. Są one standardowo stosowane u osób otyłych, u których USG może nie zapewniać wystarczająco wyraźnego obrazu.

• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) wykorzystuje fale magnetyczne do wytwarzania wysokokontrastowych obrazów nerek bez promieniowania.

Biopsja nerki

Biopsja polega na pobraniu tkanki narządowej do badania w laboratorium. Typ zwykle używany do oceny choroby nerek nazywa się a biopsja przezskórna w którym igła jest wprowadzana w skórę i wprowadzana do nerki w celu pobrania próbki komórek.

Biopsje są najczęściej wykorzystywane do diagnozowania wewnętrznej ARF (ostrej niewydolności nerek spowodowanej uszkodzeniem nerek). Biopsja może szybko zdiagnozować niektóre z najczęstszych przyczyn uszkodzenia nerek, w tym:

• Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek (AIN), zapalenie tkanki między kanalikami nerkowymi
• Ostra martwica kanalików nerkowych (ATN), stan, w którym tkanki nerek obumierają z powodu braku tlenu
• Kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych w naczyniach krwionośnych nerek

Diagnoza różnicowa

Jako powikłanie podstawowej choroby lub zaburzenia, ostra niewydolność nerek może być spowodowana wieloma różnymi czynnikami, w tym niewydolnością serca, marskością wątroby, nowotworami, zaburzeniami autoimmunologicznymi, a nawet ciężkim odwodnieniem.

W tym samym czasie mogą wystąpić sytuacje, w których testy laboratoryjne sugerują ARF, ale inne stany są w rzeczywistości odpowiedzialne za podwyższony poziom we krwi. Pomiędzy nimi:

• Przewlekła choroba nerek (PChN), często niezdiagnozowana, może mieć wszystkie serologiczne objawy ARF, ale ostatecznie utrzymuje się przez ponad trzy miesiące. W przypadku PChN jedynym wytłumaczeniem podwyższonego SCr będzie upośledzenie współczynnika filtracji kłębuszkowej. 24-godzinny test klirensu kreatyniny może zwykle różnić się między tymi dwoma warunkami.

• Niektóre leki, takie jak bloker H2 Tagamet (cymetydyna) i antybiotyk Primsol (trimetoprim), mogą powodować podwyższenie poziomu kreatyniny. Odstawienie podejrzanego leku zwykle wystarczy do rozróżnienia.