Jak diagnozuje się ostrą niewydolność nerek

Ostra niewydolność nerek występuje, gdy nerki nagle nie są w stanie odfiltrować odpadów z krwi. Jest to powikłanie dowolnej liczby chorób lub zaburzeń, których efekt prowadzi do szybkiego nagromadzenia toksyn i kaskady objawów, począwszy od zmniejszonego oddawania moczu i zmęczenia po bóle w klatce piersiowej i drgawki.KątKąt

Podczas gdy ostra niewydolność nerek może często przebiegać bezobjawowo i ujawniać się tylko podczas badań laboratoryjnych pod kątem niespokrewnionej choroby, większość przypadków diagnozuje się u osób, które są albo w stanie krytycznym, albo trafiają do szpitala z poważną chorobą.

W przypadku podejrzenia ostrej niewydolności nerek można zlecić badania krwi, moczu, USG i biopsje w celu potwierdzenia i ustalenia stopnia upośledzenia. Na podstawie wyników świadczeniodawca będzie mógł określić stadium choroby i podjąć odpowiednie działania. W najgorszym przypadku można stwierdzić schyłkową chorobę nerek.

diagnoza ostrej niewydolności nerek — © Bardzo dobrze, 2018

Laboratoria i testy

Ostra niewydolność nerek (ARF), znana również jako ostra niewydolność nerek (AKI), jest diagnozowana przede wszystkim na podstawie badań krwi i moczu. Wśród wielu testów laboratoryjnych wykorzystywanych do oceny czynności nerek istnieją dwa kluczowe wskaźniki kluczowe dla diagnozy i leczenia ARF.

Kreatynina w surowicy

Kreatynina w surowicy (SCr) mierzy ilość substancji zwanej kreatyniną we krwi. Kreatynina jest produktem ubocznym metabolizmu mięśni, który jest wydalany z moczem. Ponieważ jest produkowany i wydalany w dość stałym tempie, jest niezawodnym miernikiem funkcji nerek i kluczowym wskaźnikiem niewydolności nerek.

Normalne poziomy SCr u dorosłych to:

Około 0,5 do 1,1. miligramy (mg) na decylitr (dl) u kobiet
Około 0,6 do 1,2 mg/dl u mężczyznKątKąt

Objętość moczu

Objętość moczu po prostu mierzy ilość płynu, który oddajesz w danym okresie. Ponieważ ARF definiuje się jako utratę funkcji nerek, wartość — mierzona w mililitrach (ml) na kilogram masy ciała (kg) na godzinę (h) — ma kluczowe znaczenie dla potwierdzenia upośledzenia czynności nerek i pomiaru odpowiedzi na leczenie.

Oliguria, wytwarzanie nienormalnie małych objętości moczu, definiuje się jako mniej niż 0,5 ml/kg/h.KątKąt

Inne testy laboratoryjne

Inne testy laboratoryjne stosowane do diagnozowania ARF obejmują:

Azot mocznikowy we krwi (BUN) mierzy ilość produktu odpadowego we krwi zwanego azotem mocznikowym. Azot mocznikowy jest wytwarzany, gdy wątroba rozkłada białka i, podobnie jak kreatynina w surowicy, jest wytwarzana i wydalana z moczem w dość stałej objętości. Wysokie poziomy BUN wskazują na ARF i mogą również sugerować podstawową przyczynę niewydolności nerek (taką jak niewydolność serca, odwodnienie lub niedrożność dróg moczowych).KątKąt
Klirens kreatyniny mierzy poziom kreatyniny zarówno w próbce krwi, jak i próbce moczu pobranej w ciągu 24 godzin. Połączone wyniki mogą nam powiedzieć, ile kreatyniny jest usuwane z krwi podczas oddawania moczu, mierzone w ml na minutę (ml/min). Prawidłowy klirens kreatyniny wynosi 88 do 128 ml/min u kobiet i 97 do 137 ml/min u mężczyzn.KątKąt
Szacowany współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR) to badanie krwi, które ocenia, ile krwi przechodzi przez naturalne filtry nerek, zwane kłębuszkami. Szybkość, z jaką to się dzieje, może nam powiedzieć, jak bardzo nerki zostały uszkodzone od etapu 1 (minimalna lub brak utraty funkcji nerek) aż do etapu 5 (niewydolność nerek).
Potas w surowicy służy do określenia, czy we krwi występuje nadmiar potasu (stan znany jako: hiperkaliemia). Hiperkaliemia jest charakterystyczna dla ARF i nieleczona może prowadzić do ciężkiego i potencjalnie zagrażającego życiu arytmia (nieprawidłowa częstość akcji serca).KątKąt
Analiza moczu to po prostu laboratoryjna analiza składu moczu. Może być używany do wykrywania nadmiaru białka w moczu (białkomocz), uważana za kluczową cechę ARF. Może również wykryć krew w moczu (krwiomocz), które mogą wystąpić, jeśli ARF jest spowodowane jakimś rodzajem uszkodzenia nerek lub niedrożnością dróg moczowych.

Kryteria diagnostyczne

Ostrą niewydolność nerek rozpoznaje się na podstawie wyników badań stężenia kreatyniny w surowicy i objętości moczu.

Kryteria diagnozy zostały ustalone przez Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO), organizację non-profit, która nadzoruje i wdraża wytyczne praktyki klinicznej w zakresie chorób nerek.

Według KDIGO ostrą niewydolność nerek można zdiagnozować, jeśli występuje jedno z poniższych:

Wzrost SCr o 0,3 mg/dl lub więcej w ciągu 48 godzin
Wzrost SCr o co najmniej 150 procent w ciągu siedmiu dni
Objętość moczu mniejsza niż 0,5 ml/kg/h w okresie sześciu godzin

Testy obrazowania

Oprócz badań krwi i moczu, badania obrazowe mogą być stosowane w celu wykrycia jakiegokolwiek uszkodzenia nerek lub upośledzenia przepływu krwi do nerek lub wydalania moczu z organizmu.

Wśród niektórych użytych testów:

Ultradźwięki są preferowaną metodą badań obrazowych i mogą być stosowane do pomiaru wielkości i wyglądu nerek, wykrywania guzów lub uszkodzeń nerek oraz lokalizacji zatorów w moczu lub przepływie krwi. Nowsza technika, zwana Color Doppler, może być wykorzystana do oceny skrzepów, zwężeń lub pęknięć w tętnicach i żyłach nerek.
Tomografia komputerowa (CT) jest rodzajem techniki rentgenowskiej, która wytwarza przekrojowe obrazy narządu. Tomografia komputerowa może być przydatna w wykrywaniu raka, zmian chorobowych, ropni, niedrożności (takich jak kamienie nerkowe) oraz gromadzenia się płynu wokół nerek. Są one standardowo stosowane u osób otyłych, u których USG może nie zapewniać wystarczająco wyraźnego obrazu.
Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) wykorzystuje fale magnetyczne do wytwarzania wysokokontrastowych obrazów nerek bez promieniowania.

Biopsja nerki

Biopsja polega na pobraniu tkanki narządowej do badania w laboratorium. Typ zwykle używany do oceny choroby nerek nazywa się a biopsja przezskórna w którym igła jest wprowadzana w skórę i wprowadzana do nerki w celu pobrania próbki komórek.

Biopsje są najczęściej wykorzystywane do diagnozowania wewnętrznej ARF (ostrej niewydolności nerek spowodowanej uszkodzeniem nerek). Biopsja może szybko zdiagnozować niektóre z najczęstszych przyczyn uszkodzenia nerek, w tym:

Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek (AIN), zapalenie tkanki między kanalikami nerkowymi
Ostra martwica kanalików nerkowych (ATN), stan, w którym tkanki nerek obumierają z powodu braku tlenu
Kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych w naczyniach krwionośnych nerek

Diagnoza różnicowa

Jako powikłanie podstawowej choroby lub zaburzenia, ostra niewydolność nerek może być spowodowana wieloma różnymi czynnikami, w tym niewydolnością serca, marskością wątroby, nowotworami, zaburzeniami autoimmunologicznymi, a nawet ciężkim odwodnieniem.

W tym samym czasie mogą wystąpić sytuacje, w których testy laboratoryjne sugerują ARF, ale inne stany są w rzeczywistości odpowiedzialne za podwyższony poziom we krwi. Pomiędzy nimi:

Przewlekła choroba nerek (PChN), często niezdiagnozowana, może mieć wszystkie serologiczne objawy ARF, ale ostatecznie utrzymuje się przez ponad trzy miesiące. W przypadku PChN jedynym wytłumaczeniem podwyższonego SCr będzie upośledzenie współczynnika filtracji kłębuszkowej. 24-godzinny test klirensu kreatyniny może zwykle różnić się między tymi dwoma warunkami.
Niektóre leki, takie jak bloker H2 Tagamet (cymetydyna) i antybiotyk Primsol (trimetoprim), mogą powodować podwyższenie poziomu kreatyniny. Odstawienie podejrzanego leku zwykle wystarczy do rozróżnienia.

Często Zadawane Pytania

Co oznacza ostra niewydolność nerek?

Oznacza to, że nerki nagle przestały działać, zwykle w ciągu dwóch dni. Znany również jako ostra niewydolność nerek lub ostre uszkodzenie nerek (AKI), jest to bardzo poważny stan wymagający natychmiastowego leczenia.

Jak diagnozuje się ostrą niewydolność nerek?

Ostrą niewydolność nerek rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie ilości moczu wytwarzanego przez pewien okres czasu (objętość moczu) oraz nagromadzenia we krwi produktu przemiany materii zwanego kreatyniną (kreatynina w surowicy), który nerki zwykle są w stanie wyeliminować. Jeśli masz ostrą niewydolność nerek, objętość moczu zmniejszy się i/lub stężenie kreatyniny w surowicy wzrośnie do nieprawidłowego poziomu.

W jaki sposób objętość moczu jest wykorzystywana do diagnozowania ostrej niewydolności nerek?

Jeśli podejrzewa się ostrą niewydolność nerek, Twój lekarz zbierze i zmierzy ilość moczu, którą produkujesz w ciągu sześciu godzin (tzw. badanie objętości moczu). Na podstawie Twojej wagi lekarz może oszacować stan funkcjonalny Twoich nerek. Normalna wydalanie moczu dla osoby dorosłej wynosi 0,5 miligrama na kilogram na godzinę (mg/kg/h) lub więcej. W przypadku ostrej niewydolności nerek wydajność spadnie poniżej 0,5 mg/kg/h.

W jaki sposób kreatynina jest wykorzystywana do diagnozowania ostrej niewydolności nerek?

Kreatynina jest produktem ubocznym metabolizmu mięśni wydalanym z moczem. Jeśli podejrzewa się ostrą niewydolność nerek, badanie krwi w surowicy krwi (SCr) może zmierzyć, ile i jak szybko gromadzi się ten produkt uboczny. Ostrą niewydolność nerek można zdiagnozować, gdy SCr wzrasta o 150% lub więcej w ciągu siedmiu dni lub SCr wzrasta o co najmniej 0,3 miligrama na decylitr (mg/dl) w ciągu 48 godzin.

W jaki sposób stosuje się współczynnik filtracji kłębuszkowej (GFR) w przypadku ostrej niewydolności nerek?

Kłębuszki to maleńkie struktury w nerkach, które filtrują krew. Współczynnik filtracji kłębuszkowej (GFR) to badanie krwi służące do obliczenia skuteczności działania kłębuszków nerkowych na podstawie wieku, wzrostu, wagi, płci i rasy. GFR odgrywa ważną rolę w określaniu stopnia zaawansowania ostrej niewydolności nerek.

Jakie inne badania krwi stosuje się w przypadku ostrej niewydolności nerek?

Oprócz kreatyniny w surowicy, badania krwi mogą wykryć nieprawidłowe poziomy innych substancji we krwi. Obejmuje to test azotu mocznikowego we krwi (BUN), który mierzy produkt odpadowy zwany azotem mocznikowym, oraz test potasu w surowicy, który może wykryć nadmierne i potencjalnie niebezpieczne nagromadzenie potasu.

W jaki sposób USG wykorzystuje się w diagnostyce ostrej niewydolności nerek?

Ultradźwięki mogą pomóc zdiagnozować przyczynę ostrej niewydolności nerek. Jest to preferowana metoda obrazowania, która może wykryć takie rzeczy, jak uszkodzenie nerek, skrzepy krwi, pęknięte naczynia, niedrożność krwi lub moczu, guzy i inne przyczyny niewydolności nerek.

Co oznacza stopień zaawansowania w odniesieniu do ostrej niewydolności nerek?

Stopniowanie służy do określenia ciężkości ostrej niewydolności nerek. Ocena stopnia zaawansowania może być oparta na kryteriach RIFLE, które kategoryzują ciężkość według klasy R (ryzyko niewydolności), klasy I (uszkodzenie nerek) lub klasy F (niewydolność nerek). Podobny system o nazwie AKIN dzieli go na etapy 1, 2 i 3. Określenie opiera się na wynikach testów SCr, objętości moczu lub GFR.