Moratorium na tożsamość nastolatków i nastolatków

Moratorium na tożsamość to krok w procesie odnajdywania poczucia siebie. Jest to okres aktywnego poszukiwania własnej tożsamości zawodowej, religijnej, etnicznej lub innej w celu ustalenia, kim naprawdę są. Jest to kryzys tożsamości będący częścią dążenia nastolatków i nastolatków do odnalezienia siebie.

Jak wygląda kryzys tożsamości

Podczas moratorium na tożsamość jednostki zazwyczaj badają wiele różnych opcji. Obejmuje to przykłady, takie jak odwiedzanie różnych typów kościołów. Być może zostali wychowani jako katolicy, ale decydują się odwiedzić kościół protestancki. Mogą to zrobić bez poczucia szczególnego zaangażowania w jakiekolwiek podejście. Innymi słowy, osoba w moratorium przechodzi aktywny „kryzys tożsamości”.

Chociaż okres ten może wydawać się zagmatwany i trudny do zniesienia, wielu psychologów uważa, że jednostka musi przejść przez moratorium, zanim będzie mogła stworzyć prawdziwe poczucie tożsamości (stan zwany osiągnięciem tożsamości).

Kiedy zwykle zdarzają się moratoria tożsamościowe

Moratoria na tożsamość często pojawiają się w późnych latach dwudziestych i nastoletnich, ponieważ jednostki mają trudności z ustaleniem, „kim są”. To normalna część rozwoju osobowości.

Osoba wychowana w birasowym, ateistycznym i apolitycznym domu może najpierw udać się na poszukiwanie tożsamości rasowej. Powiedzmy, że ma zarówno japońskie, jak i angielskie dziedzictwo, ale dorastała w dużej części białej społeczności i nie zastanawiała się zbytnio nad swoim pochodzeniem rasowym. W okresie dojrzewania osoba ta może zacząć interesować się swoim japońskim pochodzeniem, czytać książki o jej dziedzictwie, traktowaniu Amerykanów pochodzenia japońskiego i uczyć się języka japońskiego.

Moratorium na tożsamość może nastąpić w dowolnym momencie życia. Moratoria zwykle dotyczą różnych typów tożsamości (np. tożsamości politycznej, rasowej lub kulturowej) w różnym czasie. Rzadko przeżywamy jednoczesne kryzysy dotyczące wielu części naszej tożsamości.

W późnych latach nastoletnich ta osoba może również zacząć wyrażać zainteresowanie religią, być może podsycaną przez dorastanie w domu, w którym żadna religia nie była praktykowana. Może zdecydować się na poznanie buddyzmu, judaizmu, chrześcijaństwa lub różnych religii New Age. Może zdecydować się przyłączyć do określonej religii lub żyć jako ateistka, tak jak jej rodzice.

Na studiach może zaangażować się w działalność polityczną. Może opuścić uniwersytet jako zagorzała lewaczka, której niepokoi fakt, że jej rodzice nie interesują się szczególnie kwestiami społeczno-politycznymi.

Podczas gdy ta osoba badała różne aspekty swojej tożsamości w różnym czasie, jej moratorium na tożsamość obejmowało okres dojrzewania do młodości. W tym momencie osiągnęła osiągnięcie tożsamości.

Początki moratorium na temat tożsamości

Kanadyjski psycholog rozwoju James Marcia ukuł określenie „moratorium na tożsamość”. Wyjaśnił, że moratorium tożsamościowe było dla młodych ludzi przede wszystkim czasem poszukiwań, a nie czasem zaangażowania się w jakąkolwiek pojedynczą sprawę lub tożsamość.

Po raz pierwszy opublikował pracę na temat statusów tożsamości w latach 60., ale psychologowie nadal opierają się na jego badaniach. Teoretyk Erik Erikson również obszernie pisał o kryzysach tożsamości.