Eksperci twierdzą, że malejący wskaźnik samobójstw pandemicznych nie mówi wszystkiego

Ponieważ pandemiczne blokady, izolacja społeczna i niepewność ekonomiczna odbijają się na zdrowiu psychicznym narodu, wielu z nich stawiało hipotezę o wzroście wskaźników samobójstw w ciągu ostatniego roku.

Ale nowe wstępne dane z Centers for Disease Control and Prevention (CDC) pokazują 5,6% spadek ogólnego wskaźnika samobójstw w USA w 2020 roku. Mimo to eksperci zauważają, że możemy nie rozumieć złożonej zależności między pandemią a tym, jak wszystkie jej efekty – na gospodarkę, bezpieczeństwo pracy, bezpieczeństwo osobiste i zdrowie psychiczne – wpływają na samobójstwo. Dane zostały opublikowane w JAMA Network pod koniec marca.

Jest jednak kilka czynników, które znamy – mówi Verywell dr Anna Mueller, profesor socjologii na University of Indiana, która zajmuje się badaniem samobójstw wśród nastolatków. Po pierwsze, dane CDC są wstępne i dlatego należy je interpretować ostrożnie. „Zwykle CDC potrzebuje dwóch lat, aby uzyskać te dane w czysty i rygorystyczny sposób”, mówi, więc powinniśmy pamiętać, że liczby są tymczasowe i mogą ulec zmianie.

Ponadto Mueller mówi, że przy rozważaniu danych należy wziąć pod uwagę dwa inne czynniki: fakt, że nie zawierają one danych demograficznych oraz że wskaźniki samobójstw nie są jedynym wskaźnikiem zdrowia psychicznego.

Brak podziału demograficznego

Zdaniem Mueller, spadek ogólnego wskaźnika samobójstw o ​​5,6% daje jedynie ogólne pojęcie o całym obrazie. Istnieją różne kategorie demograficzne, które należy podzielić, w tym płeć, rasa, poziom wykształcenia, dochód i region, aby zobaczyć, gdzie zmienia się wskaźnik samobójstw.

„Niektóre z tych załamań mogą być naprawdę ważne, ponieważ obserwujemy różnice demograficzne w tym, kto odczuwa negatywny wpływ pandemii” – mówi Mueller.

W ubiegłym roku badania wykazały, że niektóre społeczności są bardziej negatywnie dotknięte niż inne, a dysproporcje w opiece zdrowotnej, które istniały przed 2020 r. – zwłaszcza wśród czarnoskórych Amerykanów – zostały tylko zaostrzone przez pandemię.

Na przykład do połowy kwietnia 2020 r. Czarni Amerykanie zarażali się COVID-19 w wyższym tempie i byli bardziej narażeni na śmierć w porównaniu z białymi Amerykanami. „W Chicago ponad 50% przypadków COVID-19 i prawie 70% zgonów COVID-19 dotyczy osób rasy czarnej, chociaż [Black people] stanowią tylko 30% populacji” – napisał w artykule w czasopiśmie kardiolog Clyde W. Yancy, MD, MSc.KątZauważył różne miasta i stany, w których czarnoskórzy Amerykanie i osoby z innych marginalizowanych grup chorowały i umierały w nieproporcjonalnym tempie w porównaniu z białymi Amerykanami, w tym Nowy Jork, Luizjana i Michigan.

Grudniowe badanie wykazało również, że we wczesnych stadiach pandemii wskaźniki samobójstw wśród czarno-białych mieszkańców Maryland zmieniały się w przeciwnych kierunkach. Podczas gdy wskaźnik samobójstw wydawał się podwoić w porównaniu z poprzednimi latami wśród czarnych mieszkańców między 5 marca a 7 maja, to „prawie o połowę” wśród białych mieszkańców w tym samym okresie i w następnych miesiącach.KątKąt

Inne populacje, które mocno ucierpiały przez pandemię, to pracownicy pierwszej linii, w szczególności filipińskie pielęgniarki amerykańskie, które są „narażone na zwiększone ryzyko ze względu na ich przesadny udział w krajowej sile pielęgniarskiej”, jak czytamy w gazecie z października 2020 roku. Filińsko-amerykańskie pielęgniarki stanowią 4% wszystkich pielęgniarek i częściej pracują na oddziałach doraźnej opieki.KątKąt

Mueller mówi, że biorąc pod uwagę różne sposoby, w jakie pandemia wpłynęła na poszczególne osoby, martwi się, że statystyki nie mówią wszystkiego. Spadek może bardziej odpowiadać tym, którzy nie odczuli tak negatywnego wpływu pandemii. Na przykład niektórzy mogli pracować w domu, liczyli na stabilność finansową i nie musieli uczyć swoich dzieci w domu. „Niektóre z tych różnic demograficznych mogą być naprawdę istotne dla tego, jak ludzie doświadczyli pandemii” – mówi. „Możliwe, że gdy będziemy mieli bardziej dopracowane dane, zobaczymy, że może nie dla wszystkich było to okropne, ale dla niektórych grup było to trudne i może to znaleźć odzwierciedlenie we wskaźniku samobójstw”.

„Kiedy masz naprawdę duże statystyki, ale nie możesz zobaczyć w nich danych demograficznych lub nie możesz ich podzielić, może to prowadzić do wielu błędnych interpretacji jakichkolwiek danych” – dodaje Mueller.

Wskaźnik samobójstw to tylko jeden wskaźnik

Chociaż możemy brać pod uwagę wskaźnik samobójstw, aby ocenić zdrowie psychiczne narodu, nie jest to jedyna statystyka, którą powinniśmy wziąć pod uwagę. „Podejrzewam, że ludzie będą używać tej liczby, aby powiedzieć:„ Och, pandemia nie jest tak zła dla zdrowia psychicznego ludzi, jak sądziliśmy ”- dodaje Mueller. „I oczywiście samobójstwo to tylko jeden środek”.

Na przykład CDC poinformowało w grudniu, że liczba zgonów z powodu przedawkowania „przyspieszała” podczas COVID-19, odnotowując najwyższą liczbę zgonów z powodu przedawkowania narkotyków w okresie 12 miesięcy.KątW ciągu ostatnich dwóch dekad wzrosła również liczba zgonów związanych z alkoholem,Kąta eksperci odkryli, że alkoholizm wzrósł podczas pandemii.KątKąt

Zwiększone wskaźniki śmiertelności związane z używaniem substancji i przedawkowaniem, mówi Mueller, dają sygnały, że coraz więcej ludzi boryka się obecnie z wyzwaniami związanymi ze zdrowiem psychicznym i może nie być w stanie szukać pomocy, gdy jej potrzebują.

Inne wydarzenia życiowe, takie jak utrata domu, mówi Mueller, mogą zwiększać cierpienie podczas pandemii. „Badania wykazały, że niepewność ekonomiczna i trudności ekonomiczne mogą być niezwykle niepokojące i mogą być powiązane ze wskaźnikami samobójstw” – mówi. „Bardzo martwię się o ludzi, którzy stracili domy lub doświadczyli znacznej niepewności ekonomicznej podczas tej pandemii. Bardzo martwię się o ich zdolność do powrotu do zdrowia w przyszłości, zwłaszcza jeśli w gospodarstwie domowym są jakieś dzieci”.

„Niezależnie od tego, czy jest to trauma z powodu utknięcia w domu w sytuacji przemocy domowej, czy utrata kogoś, kogo kochałeś w związku z COVID-19”, dodaje, wszystko może być potencjalnym czynnikiem ryzyka samobójstwa. „Nie mówię, że żal powoduje samobójstwo. Nie możemy tego powiedzieć” – mówi. Jednak trudne doświadczenia życiowe mogą być emocjonalnie obciążające. „A dla niektórych oznacza to, że zaczynają rozwijać myśli samobójcze”.

Jak iść do przodu

Podczas gdy COVID-19 zburzył niezliczoną liczbę istnień ludzkich, samobójstwo nadal pozostaje jedenastą najczęstszą przyczyną zgonów w Stanach Zjednoczonych, niezależnie od wstępnego spadku o 5,6%.KątOdwrotną stroną tego wszystkiego, mówi Mueller, jest nasza odpowiedź.

„Najbardziej mam nadzieję w tej pandemii, że czuję, że ludzie zaczęli mówić o zdrowiu psychicznym znacznie wyraźniej” – mówi. Najlepiej byłoby, gdyby przeniosło się to na bardziej jednoznaczne rozmowy na temat zdrowia psychicznego w szkołach, systemach opieki zdrowotnej i miejscach pracy. Ma nadzieję, że może to nawet wywrzeć presję na decydentów, aby rozszerzyć zakres opieki psychiatrycznej.

Mueller dodaje, że szczególnie w szkołach chciałaby zobaczyć zmiany w wartościach i praktyce edukacyjnej. „Jeśli [educators and schools] wszyscy mogliby stać się bardziej świadomi traumy i mieć bardziej ogólnodziecięcą filozofię edukacyjną”, mówi, gdzie nie chodzi tylko o edukację uczniów, ale także o wspieranie ich w wyzwaniach życiowych, „to moja nadzieja”.

Informacje zawarte w tym artykule są aktualne na podany dzień, co oznacza, że ​​po przeczytaniu mogą być dostępne nowsze informacje. Aby uzyskać najnowsze informacje o COVID-19, odwiedź naszą stronę z wiadomościami o koronawirusie.