Przegląd
Co to jest przeciwciało przeciwjądrowe?
Przeciwciało to białko wytwarzane przez białe krwinki (komórki B). Przeciwciała pomagają bronić się przed najeźdźcami (na przykład wirusami i bakteriami), które powodują choroby lub infekcje w organizmie. Kiedy przeciwciała popełniają błąd, rozpoznając nasze „własne” komórki jako „obce”, nazywane są autoprzeciwciałami.
Większość z nas ma autoprzeciwciała, ale zwykle w bardzo małej ilości. Jeśli jest wystarczająco dużo autoprzeciwciał, rozpoczyna się kaskada stanu zapalnego (obrzęk). To powoduje, że nasz układ odpornościowy atakuje nasze własne ciało (choroba autoimmunologiczna).
Przeciwciało przeciwjądrowe (ANA) to autoprzeciwciało, które omyłkowo wiąże się z normalnym białkiem w jądrze komórki. AN są zwykle znajdowane u osób z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak toczeń rumieniowaty układowy. Mogą być również obserwowane w innych chorobach autoimmunologicznych, takich jak mieszana choroba tkanki łącznej, zespół Sjogrena, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie wielomięśniowe i twardzina.
Jednak nie każdy, kto ma ANA, ma chorobę autoimmunologiczną. Na przykład ANA można znaleźć u 10-15 procent całkowicie zdrowych dzieci. Mogą być krótko obecne w otoczeniu współistniejącej infekcji (zakażenia, która występuje, gdy dana osoba ma już inną infekcję) lub u osób przyjmujących niektóre leki (na przykład hydralazynę, izoniazyd, prokainamid i niektóre leki przeciwdrgawkowe).
Szczegóły testu
Jak wykonuje się test na przeciwciała przeciwjądrowe?
Ponieważ ANA mogą występować w różnych sytuacjach, test ANA nie służy do postawienia diagnozy, ale po prostu do zasugerowania lekarzowi możliwości choroby autoimmunologicznej.
Aby wykonać test ANA, pobierana jest próbka krwi z żyły i wysyłana do laboratorium w celu przetestowania.
Jedna z form testu ANA nazywa się ELISA. W tym teście próbka krwi osoby jest mieszana z antygenami (częściami białek wiążących przeciwciała). Jeśli przeciwciało dla tego antygenu znajduje się we krwi, test może je znaleźć.
Laboratoria często używają testu ELISA jako pierwszego badania przesiewowego, ale następnie wykonają inny test zwany testem fluorescencyjnych przeciwciał przeciwjądrowych (FANA), aby potwierdzić wyniki. Wyniki FANA są podawane w mianach i wzorze wytworzonych autoprzeciwciał (jednorodne, nakrapiane, centromer itp.).
Odczyt miana jest określany przez dodanie soli fizjologicznej (słonej wody) do próbki osocza (bogatej w białko płynnej części krwi) określoną liczbę razy. Na przykład jedna część osocza zmieszana z 40 częściami soli fizjologicznej jest mieszaniną 1:40. Ta mieszanina nazywana jest „mianem”. Mieszanina jest następnie poddawana serii dodatkowych etapów rozcieńczania (rozwadniania), tworząc probówki z mieszaniną odpowiednio 1:80, 1:160, 1:320 i 1:640. Jeśli ANA zostanie znaleziona w wyższym mianie, oznacza to większą ilość ANA.
W jaki sposób stosuje się test na przeciwciała przeciwjądrowe?
Test ANA zwykle nie jest wykonywany w ramach rutynowej wizyty lekarskiej. Zamiast tego badanie należy zlecać tylko wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że objawy u dziecka są spowodowane chorobą reumatyczną z dodatnim wynikiem ANA, taką jak toczeń, zespół Sjogrena lub mieszana choroba tkanki łącznej.
Test ANA nie powinien być zlecany jako badanie przesiewowe w przypadku niespecyficznych dolegliwości, takich jak bóle mięśniowo-szkieletowe, gorączka lub wysypka.
Test ANA jest również używany jako marker prognostyczny (sposób uprzedzenia) u dzieci z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów (MIZS). (Test ANA nie jest używany do diagnozowania MIZS.) Dzieci, które mają pozytywny wynik testu ANA, są bardziej narażone na zapalenie błony naczyniowej oka (zapalenie wewnątrz oka); dlatego wymagają częstszych badań oczu przez okulistę (okulisty) w porównaniu z pacjentami z MIZS z ujemnym statusem ANA.
Wyniki i kontynuacja
Co powinienem zrobić, jeśli moje dziecko ma pozytywny wynik testu ANA?
Twój lekarz lub reumatolog dziecięcy zinterpretuje test ANA w kontekście innych badań laboratoryjnych oraz historii Twojego dziecka i badania fizykalnego, aby ustalić, czy Twoje dziecko ma jakiekolwiek objawy choroby reumatologicznej związanej z ANA. Dalsze badania zostaną przeprowadzone, jeśli lekarz podejrzewa, że Twoje dziecko ma określoną chorobę.
Testy ANA mają wysoki wskaźnik „fałszywie dodatnich”, co oznacza, że wiele osób, które nie mają choroby autoimmunologicznej, może mieć wyższy poziom ANA. Ważne jest, aby porozmawiać z pediatrą lub reumatologiem dziecięcym, aby ustalić, czy dodatni wynik ANA ma znaczenie lub czy odnosi się do objawów dziecka.
:max_bytes(150000):strip_icc()/GettyImages-11522937311-1fa19324579e4e13b7d922443bfe1c45.jpg "Brązowe, srebrne, złote i platynowe plany zdrowotne")
Discussion about this post