Co należy wiedzieć o węzłach chłonnych i raku

Węzły chłonne są częścią układu odpornościowego organizmu i mogą być dotknięte rakiem. Kiedy komórki rakowe zaczynają się w węzłach chłonnych, nowotwór jest znany jako chłoniak. Komórki rakowe mogą również powstawać w innych obszarach ciała i rozprzestrzeniać się do węzłów chłonnych w procesie znanym jako przerzuty. Mogą następnie rozprzestrzeniać się przez układ limfatyczny do innych obszarów ciała, co powoduje, że nowotwór staje się poważniejszy i trudniejszy do leczenia. Jednym z pierwszych objawów raka w węzłach chłonnych jest zwykle powiększenie węzłów chłonnych, czyli obrzęk węzłów chłonnych.

Funkcja węzłów chłonnych

Węzły chłonne są częścią układu limfatycznego, ważnego elementu układu odpornościowego naszego organizmu. Układ limfatyczny gromadzi płyn, który znajduje się poza krwioobiegiem w całym ciele. Ten przezroczysty płyn, znany jako limfa, może zawierać odpady, bakterie i wirusy. Przenosi również tlen i inne składniki odżywcze do komórek w całym ciele. Limfa może pomóc w walce z infekcjami, ponieważ zawiera białe krwinki zwane limfocytami. Naczynia limfatyczne przenoszą następnie płyn limfatyczny do klatki piersiowej, gdzie może zostać zebrany do dużego naczynia krwionośnego.

Gdy naczynia limfatyczne przemieszczają płyn po całym ciele, węzły chłonne działają jak filtry dla szkodliwych substancji, takich jak wirusy czy bakterie. Węzły chłonne zawierają komórki odpornościowe, które atakują szkodliwy materiał, zapobiegając jego rozprzestrzenianiu się po całym ciele. W całym ciele znajdują się węzły chłonne, w tym pod pachami, na szyi i w pachwinie.

Kiedy węzły chłonne są zagrożone, na przykład z powodu raka lub infekcji, mogą się powiększać. Obrzęk nazywa się limfadenopatią i jest wynikiem prób odfiltrowania przez węzły szkodliwych substancji. Możliwe przyczyny limfadenopatii obejmują infekcje, uszkodzenie węzłów chłonnych, leki, zaburzenia układu odpornościowego i raka. Nowotwory najczęściej odpowiedzialne za powiększenie węzłów chłonnych to chłoniak i białaczka. Opuchnięte węzły chłonne są jednak stosunkowo częste i rzadko oznaczają raka.

Rodzaje raka węzła chłonnego

Istnieją dwie możliwości rozwoju raka w węzłach chłonnych. Po pierwsze, pierwotne nowotwory węzłów chłonnych są zgrupowane pod nazwą chłoniaki i zaczynają się w węzłach chłonnych. Wtórne nowotwory węzłów chłonnych zaczynają się w innych obszarach ciała, a następnie rozprzestrzeniają się do węzłów chłonnych poprzez przerzuty.

Chłoniak

Chłoniak, najczęstszy rodzaj raka krwi, wywodzi się z limfocytów. Gdy komórki te zmutują i staną się rakowe, mogą rozprzestrzenić się na węzły chłonne, śledzionę, szpik kostny i inne narządy.

Istnieją dwie ogólne klasyfikacje chłoniaka.

• Chłoniak Hodgkina to rzadki rodzaj nowotworu, który wywodzi się z komórek Reed-Sternberga (duże, nieprawidłowe limfocyty, które mogą zawierać więcej niż jedno jądro). Może rozpocząć się w dowolnym miejscu na ciele, ale najczęściej znajduje się w górnej części ciała, na klatce piersiowej, szyi lub pod pachami. Zwykle rozprzestrzenia się przez układ limfatyczny i powoduje powiększenie węzłów chłonnych w zajętych obszarach.

• Chłoniak nieziarniczy odnosi się do dowolnego chłoniaka, który nie obejmuje komórek Reed-Sternberga. Istnieje 90 różnych typów chłoniaków, a każdego roku u ponad 80 000 osób w Stanach Zjednoczonych diagnozowany jest jeden z tych chłoniaków. Najczęstszymi miejscami rozwoju chłoniaka nieziarniczego są węzły chłonne, śledziona, szpik kostny, grasica, przewód pokarmowy oraz migdałki i migdałki gardłowe. Często powoduje uogólnione powiększenie węzłów chłonnych w całym ciele.

Przerzut

Kiedy komórki rakowe odrywają się od pierwotnego guza, mogą przemieszczać się przez naczynia krwionośne lub układ limfatyczny. Kiedy podróżują przez układ limfatyczny, wejdą w kontakt z najbliższym węzłem chłonnym. Na szczęście te komórki rakowe są zwykle niszczone, zanim zaczną się namnażać. Czasami mogą przyczepić się do węzła chłonnego i tam zacząć się replikować. Najczęściej dzieje się to w węźle chłonnym najbliższym guza pierwotnego, który pracuje w nadgodzinach, próbując odfiltrować komórki rakowe z guza.

Możliwe jest również, że komórki rakowe przemieszczają się przez naczynia krwionośne do obszarów ciała, które są daleko od guza pierwotnego. Gdy tak się stanie, rak może znajdować się w węzłach chłonnych odległych od pierwotnego guza, ponieważ nowy guz utworzył się w innym narządzie. Najczęstsze objawy raka z przerzutami to osłabienie, niezamierzona utrata masy ciała, ból i duszność.

Objawy

Objawy raka węzłów chłonnych mogą przypominać przeziębienie lub zwykłego wirusa i zwykle oznaczają, że organizm walczy z infekcją. Można doświadczyć gorączki, dreszczy, pocenia się i braku energii. Najczęstszym objawem raka w węzłach chłonnych jest powiększenie węzłów chłonnych.

Prawidłowe węzły chłonne są zbyt małe, aby można je było wyczuć palcami. Jeśli zauważysz uczucie małych, twardych grudek pod skórą pod pachami, szyją lub pachwiną, może to oznaczać obrzęk węzłów chłonnych. Żaden z tych objawów nie oznacza automatycznie raka. Najczęstszą przyczyną są infekcje wirusowe lub bakteryjne, takie jak angina lub mononukleoza.

Diagnoza

Jedynym sposobem zdiagnozowania raka w węźle chłonnym jest biopsja. Twój lekarz zacznie od zadawania pytań i przeprowadzenia badania fizykalnego. Rodzaj biopsji, którą lekarz zdecyduje się wykonać, będzie zależał od cech węzła chłonnego, a także od innych objawów.

Twój lekarz może usunąć cały węzeł chłonny, co nazywa się biopsją wycinającą. Usunięcie części węzła chłonnego nazywa się biopsją naciętą. Ponadto usunięcie jednego węzła chłonnego nazywa się biopsją, a usunięcie wielu węzłów nazywa się wycięciem lub pobieraniem próbek węzłów chłonnych.

Twój lekarz może również wykonać biopsję igłową, podczas której komórki z węzła chłonnego są usuwane za pomocą strzykawki i badane pod mikroskopem. Biopsja igłowa jest mniej inwazyjna, ale nie zawsze dostarcza wystarczająco dużej próbki, aby potwierdzić diagnozę. Jest to zwykle wybierane, gdy lekarz podejrzewa inną przyczynę obrzęku węzłów chłonnych, taką jak infekcja. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa wykorzystuje bardzo cienką igłę do usunięcia komórek z węzła chłonnego, podczas gdy biopsja gruboigłowa wykorzystuje większą igłę.

Po pobraniu próbki patolog bada ją pod mikroskopem. Jeśli w węzłach chłonnych występuje rak wtórny, komórki będą przypominać komórki z pierwotnego narządu. Na przykład, jeśli komórki raka płuc dotarły do ​​węzła chłonnego, komórki z węzła chłonnego będą przypominać komórki płuc.

Patolog oceni próbkę za pomocą cytometrii przepływowej lub immunohistochemii. W tych procesach próbkę traktuje się przeciwciałami, które wiążą się z określonymi białkami. Różne typy limfocytów mają na swojej powierzchni różne białka. To może powiedzieć patologowi, czy komórki są rakowe i jaki rodzaj nowotworu jest obecny.

Jeśli twój zespół medyczny podejrzewa, że ​​masz raka pierwotnego z przerzutami lub że masz chłoniaka, może zalecić tomografię pozytonową (PET), aby znaleźć inne obszary ciała, które mogą być zaangażowane.

Inscenizacja

Węzły chłonne odgrywają kluczową rolę w stadium raka. Inscenizacja jest potrzebna, aby określić, gdzie jest twój rak i jak zaawansowany się stał. Leczenie będzie w dużej mierze zależeć od stopnia zaawansowania raka.

System TNM służy do oceny większości rodzajów raka:

• Guz: oryginalny (pierwotny) guz

• Węzły: Jeśli rak rozprzestrzenił się na węzły chłonne

• Przerzuty: czy rak ma przerzuty

Gdy Twój zespół medyczny ustali, gdzie znajduje się pierwotna lokalizacja raka, zbada otaczające węzły chłonne, aby określić, jak bardzo rak się rozprzestrzenił. Gdy w węzłach chłonnych nie ma raka, wartość N wynosi 0. Zwykle im niższy stopień zaawansowania TNM, tym łatwiej jest leczyć raka. Każdy przypadek jest jednak wyjątkowy, a etap niekoniecznie determinuje wynik. Na przykład badanie pacjentów z rakiem piersi z potrójnie ujemnym receptorem wykazało, że po pojawieniu się przerzutów liczba pozytywnych węzłów chłonnych nie wydaje się wpływać na rokowanie.

Leczenie

Leczenie chłoniaka zwykle obejmuje kombinację chemioterapii, radioterapii i immunoterapii. Pacjenci z chłoniakiem nieziarniczym mogą również wymagać przeszczepu szpiku kostnego, przeszczepu komórek macierzystych lub terapii limfocytami CAR T. Chirurgia jest zwykle wykorzystywana tylko do diagnozy.

Kiedy węzeł chłonny wymaga usunięcia, zwykle odbywa się to w znieczuleniu ogólnym. Węzeł chłonny wraz z otaczającą tkanką limfatyczną i tkanką miękką jest usuwany i preparowany. Jednym z najczęstszych skutków ubocznych limfadenektomii jest obrzęk limfatyczny. Dzieje się tak, gdy płyn limfatyczny nie spływa już prawidłowo i cofa się w miejscu usuniętego węzła chłonnego. Inne możliwe skutki uboczne operacji obejmują drętwienie, mrowienie, ból i złuszczanie się skóry w miejscu.

Niestety, gdy guz pierwotny rozprzestrzeni się na węzły chłonne, istnieje większe prawdopodobieństwo nawrotu. Z tego powodu rak, który rozprzestrzenił się na węzły chłonne, zwykle leczy się radioterapią i chemioterapią, a także chirurgicznie.

Jeśli zauważyłeś powiększone lub twarde węzły chłonne, to naturalne, że odczuwasz niepokój. Warto pamiętać, że rak jest zwykle najmniej prawdopodobnym wyjaśnieniem. Ważne jest jednak, aby natychmiast skontaktować się z lekarzem, aby dowiedzieć się, dlaczego są spuchnięte, a także jakie leczenie jest potrzebne. Wczesna diagnoza raka prawie zawsze prowadzi do lepszych wyników niż późna diagnoza.