Czym różni się żałoba antycypacyjna od żalu po śmierci

Smutek antycypacyjny lub żal, który pojawia się przed śmiercią, jest powszechny wśród ludzi, którzy stoją w obliczu ostatecznej śmierci ukochanej osoby lub własnej śmierci. Jednak, chociaż większość ludzi zna smutek, który pojawia się po śmierci (żałoba konwencjonalna), żałoba antycypacyjna nie jest często omawiana.

Z tego powodu niektórzy ludzie uważają za społecznie nieakceptowalne wyrażanie głębokiego bólu, którego doświadczają, i nie otrzymują wsparcia, którego potrzebują. Czym jest żałoba antycypacyjna, jakich objawów możesz się spodziewać i jak najlepiej radzić sobie w tym trudnym czasie?

Krótko mówiąc, ten artykuł jest skierowany bardziej do kogoś, kto opłakuje zbliżającą się stratę ukochanej osoby, ale smutek przygotowawczy jest również doświadczany przez osobę umierającą.

Miejmy nadzieję, że ten artykuł (a także inny o tym, jak sobie później radzić z wyczekiwaniem w żałobie), będzie pomocny zarówno dla umierających, jak i dla tych, którzy opłakują nieuchronną śmierć ukochanej osoby.

Co to jest smutek antycypacyjny?

Smutek antycypacyjny jest definiowany jako smutek, który pojawia się przed śmiercią (lub inną wielką stratą), w przeciwieństwie do żałoby po śmierci (smutek konwencjonalny). Zamiast samej śmierci, ten rodzaj żałoby obejmuje wiele strat, takich jak utrata towarzysza, zmiana ról w rodzinie, strach przed zmianami finansowymi i utrata marzeń o tym, co może być.

Smutek nie pojawia się w odosobnieniu. Często doświadczenie żałoby może wydobyć na światło dzienne wspomnienia innych epizodów żałoby z przeszłości.

Różnice w stosunku do żalu po śmierci

Żałoba antycypacyjna może być podobna do żalu po śmierci, ale jest również wyjątkowa pod wieloma względami. Smutek przed śmiercią często wiąże się z większym gniewem, większą utratą kontroli emocjonalnej i nietypowymi reakcjami na żal.

Może to być związane z trudnym miejscem — miejscem „pomiędzy”, w którym znajdują się ludzie, gdy umiera ukochana osoba. Jedna z kobiet zauważyła, że ​​czuła się tak pomieszana w środku, ponieważ czuła, że ​​wciąż nie udaje jej się znaleźć tej delikatnej równowagi między trzymaniem nadziei a odpuszczaniem.

Nie wszyscy doświadczają smutku przewidującego i nie jest to ani dobre, ani złe. Niektórzy ludzie doświadczają bardzo mało smutku, gdy ukochana osoba umiera, i tak naprawdę nie pozwalają sobie na żałobę, ponieważ może to być zinterpretowane jako porzucenie nadziei. Jednak dla niektórych smutek przed rzeczywistą stratą jest jeszcze bardziej dotkliwy.

Zamiar

Dla tych, którzy umierają, przewidywalny żal jest okazją do osobistego rozwoju pod koniec życia, sposobem na znalezienie sensu i zamknięcia. Dla rodzin okres ten jest również okazją do znalezienia zamknięcia, pogodzenia różnic, udzielenia i udzielenia przebaczenia. Dla obu jest to szansa na pożegnanie.

Jedna osoba opowiadała, że ​​w noc śmierci ich babci leżeli z nią w łóżku. Odwróciła się do nich i powiedziała: „Będziemy za sobą tęsknić” i przytuliła ich. To był jej prezent pożegnalny.

Członkowie rodziny czasami unikają odwiedzania umierającej ukochanej osoby. Komentarze, które robią, to: „Chcę pamiętać moją ukochaną taką, jaka była przed rakiem” lub „Nie sądzę, żebym zniosła smutek wizyty”. Ale przewidywalny smutek w tym otoczeniu może być uzdrawiający.

Chociaż wyczekiwanie na żałobę niekoniecznie ułatwia proces żałoby, w niektórych przypadkach może sprawić, że śmierć wydaje się bardziej naturalna. Ciężko jest pozwolić naszym bliskim odejść. Widząc ich, gdy są słabi, zawodzą i zmęczeni, może trochę łatwiej powiedzieć: „Możesz przejść do następnego miejsca”.

Czy pomaga później w żałobie?

Smutek przed śmiercią nie zastąpi żalu później i niekoniecznie skróci proces żałoby po śmierci. Nie ma stałej ilości żalu, jaki odczuwa osoba po stracie ukochanej osoby. I nawet jeśli stan zdrowia bliskiej Ci osoby od dawna się pogarsza, nic nie jest w stanie przygotować Cię na rzeczywistą śmierć.

Jednak, chociaż wyczekująca żałoba nie jest substytutem ani nawet początkiem późniejszej żałoby, żałoba przed śmiercią zapewnia możliwości zamknięcia się, których ludzie, którzy nagle stracili bliskich, nigdy nie mają.

Objawy

Emocje towarzyszące wyczekującemu żałobie są podobne do tych, które pojawiają się po stracie, ale czasami mogą być jeszcze bardziej jak kolejka górska. Niektóre dni mogą być naprawdę trudne. W inne dni możesz w ogóle nie odczuwać żalu.

Wymienione są niektóre z typowych emocji związanych z przewidywaniem żalu. To powiedziawszy, pamiętaj, że każdy rozpacza inaczej:

• Smutek i płaczliwość: Smutek i łzy mają tendencję do szybkiego i częstego narastania, kiedy najmniej się tego spodziewasz. Nawet małe rzeczy, takie jak reklama telewizyjna, mogą być nagłym i bolesnym przypomnieniem, że twoja ukochana osoba umiera; prawie tak, jakbyś po raz pierwszy zdawał sobie sprawę z nadchodzącej straty.

• Strach: Uczucia strachu są powszechne i obejmują nie tylko strach przed śmiercią, ale także strach przed wszystkimi zmianami, które będą związane z utratą ukochanej osoby.

• Drażliwość i gniew: Możesz sam doświadczyć gniewu, ale radzenie sobie z gniewem umierającej osoby może być również trudne.

• Samotność: Poczucie intensywnej samotności jest często doświadczane przez bliskich opiekunów rodziny osoby umierającej na raka. W przeciwieństwie do żalu po stracie, poczucie, że wyrażanie żalu z wyczekiwaniem jest społecznie niedopuszczalne, może potęgować poczucie izolacji.

• Chęć rozmowy: Samotność może skutkować silną chęcią porozmawiania z kimś — z kimkolwiek — kto może zrozumieć, jak się czujesz i słuchać bez osądu. Jeśli nie masz bezpiecznego miejsca na wyrażenie żalu, te emocje mogą prowadzić do wycofania społecznego lub emocjonalnego odrętwienia, aby chronić ból w twoim sercu.

• Niepokój: Kiedy opiekujesz się ukochaną osobą, która umiera, to tak, jakbyś cały czas żył w stanie podwyższonego niepokoju. Z kolei lęk może powodować objawy fizyczne, takie jak drżenie, kołatanie serca i drżenie.

• Poczucie winy: czas przed śmiercią ukochanej osoby może być czasem wielkiego winy — zwłaszcza jeśli cierpi. Podczas gdy tęsknisz za tym, aby ukochana osoba była wolna od bólu, boisz się chwili, w której śmierć rzeczywiście się wydarzy. Możesz również doświadczyć winy osoby, która przeżyła, ponieważ będziesz kontynuować swoje życie, podczas gdy oni tego nie zrobią.

• Intensywna troska o umierającą osobę: możesz być bardzo zaniepokojony ukochaną osobą, a ta troska może obracać się wokół problemów emocjonalnych, fizycznych lub duchowych.

• Próba śmierci: może się okazać, że wyobrażasz sobie, jak to będzie, gdy ukochana osoba odejdzie. Lub jeśli umierasz, wizualizuj, jak Twoi bliscy będą postępować po Twojej śmierci. Wiele osób czuje się winnych z powodu tych myśli, ale są one bardzo normalne i akceptują nieuchronność śmierci.

• Problemy fizyczne: problemy fizyczne, takie jak problemy ze snem i problemy z pamięcią.

• Obawy przed utratą, współczuciem i troską o dzieci: Jedno z badań wykazało, że obawy o to, co się wydarzy i jak będą się nimi zajmować, były bardzo silne u dzieci, które stoją w obliczu śmierci rodzica lub dziadka.

Chociaż mogłeś słyszeć o etapach żałoby i czterech zadaniach związanych z żałobą, ważne jest, aby pamiętać, że większość ludzi nie wykonuje starannie tych kroków jeden po drugim i odkrywa, że ​​budzą się pewnego ranka z poczuciem, że zaakceptowali to, co się stało i że odzyskany.

Zamiast tego każdy z tych etapów może być obecny w dowolnym momencie i możesz ponownie doświadczać tych samych uczuć szoku, pytań lub rozpaczy wiele razy. Jak wspomniano powyżej, nie ma właściwego sposobu na odczuwanie lub żałobę.

Leczenie i poradnictwo

Przewidywanie żałoby jest normalnym procesem w kontinuum żałoby. Ale w niektórych przypadkach ten smutek może być tak intensywny, że zakłóca twoją zdolność radzenia sobie. Często zdarza się również, że ludzie zapadają na depresję w obliczu wszystkich strat związanych z żałobą i może być trudno odróżnić żal od depresji.

Radzenie sobie z przewidywalnym żalem

Ważne jest, aby wyrazić swój ból i pozwolić sobie na żałobę. Znalezienie przyjaciela lub innej ukochanej osoby, z którą możesz otwarcie dzielić się swoimi uczuciami, jest niezwykle pomocne, podobnie jak trudne jest jednoczesne utrzymanie nadziei i przygotowanie się na śmierć.

Może to być jeszcze trudniejsze, ponieważ ludzie mogą się zastanawiać, dlaczego się rozpaczasz – a nawet złościć się, że się rozpaczasz – przed rzeczywistą śmiercią.

Pamiętaj, że odpuszczenie nie oznacza, że ​​musisz przestać kochać ukochaną osobę — nawet po jej śmierci. Na tym etapie niektórzy ludzie zaczynają znajdować bezpieczne miejsce w swoim sercu, aby zachować wspomnienia o ukochanej osobie, która nigdy nie umrze.