Jak leczy się gruźlicę (TB)

Utajone i aktywne formy gruźlicy (TB) wymagają leczenia antybiotykami, takimi jak izoniazyd i ryfampicyna. Chociaż dawkowanie i czas trwania recept będą się różnić w zależności od przypadku i ogólnego stanu zdrowia, należy spodziewać się przyjmowania leków przez kilka miesięcy. Gruźlica jest czasami oporna na antybiotyki, więc możliwe, że będziesz potrzebować leczenia drugiego lub trzeciego rzutu.

Recepty

Antybiotyki na receptę są jedynym sposobem leczenia gruźlicy i są stosowane przez kilka miesięcy. Leczenie antybiotykami gruźlicy jest dostosowane do indywidualnego stanu chorobowego i ogólnego stanu zdrowia. Może być konieczne jednoczesne przyjmowanie kilku antybiotyków.

Utajone TB

Chociaż utajona gruźlica nie może przenosić się na inne osoby, istnieje ryzyko rozwoju aktywnej infekcji, która jest zarówno objawowa, jak i zaraźliwa. Istnieje 5% szans na konwersję/reaktywację z utajonego zakażenia gruźlicą (LTBI) w aktywną gruźlicę w ciągu pierwszych 2 lat po ekspozycji i nabyciu LTBI.

Otrzymanie leczenia z powodu utajonego zakażenia gruźlicą znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo aktywnego zakażenia.

Preferowane schematy leczenia LTBI mogą obejmować:

• Cotygodniowe dawki izoniazydu i ryfapentyny łącznie 12 dawek (trzy miesiące leczenia)
• Codziennie ryfampicyna przez cztery miesiące

Codzienny izoniazyd przez 6 do 9 miesięcy jest alternatywnym schematem, który niesie ze sobą większe ryzyko hepatotoksyczności i mniejszą szansę na zakończenie leczenia.

Aktywny TB

Aktywną gruźlicę zwykle leczy się kombinacją czterech leków przez sześć do ośmiu tygodni, a następnie dwoma lekami przez łączny okres od sześciu do dziewięciu miesięcy. Oprócz izoniazydu i ryfampiny schemat obejmuje etambutol i pirazynamid.

Dawki tych leków zostaną ustalone z uwzględnieniem innych problemów zdrowotnych, które możesz mieć i innych leków, które możesz przyjmować. Jeśli na przykład zażywasz leki przeciwwirusowe na HIV, być może będziesz musiał zmienić leki, aby uniknąć niebezpiecznych skutków ubocznych. Czynniki te mogą również wpływać na czas trwania leczenia.

Skutki uboczne

Leki stosowane w leczeniu gruźlicy mogą mieć skutki uboczne, które mogą zależeć od konkretnych przyjmowanych leków i wrażliwości na nie.

Według American Lung Association, skutki uboczne leków przeciwgruźliczych mogą obejmować:

• Brak apetytu
• Mdłości
• Wymioty
• Zażółcenie skóry lub oczu
• Gorączka przez trzy lub więcej dni
• Ból brzucha
• Mrowienie w palcach rąk i nóg
• Wysypka na skórze
• Łatwe krwawienie lub siniaki
• Bolące stawy
• Zawroty głowy
• Mrowienie lub drętwienie wokół ust
• Niewyraźna lub zmieniona wizja
• Dzwonienie w uszach
• Ubytek słuchu

Pamiętaj, aby poinformować swojego lekarza, jeśli podczas leczenia wystąpią te działania niepożądane lub jakiekolwiek inne nowe objawy.

Wyzwania

Podczas leczenia prawdopodobnie będziesz mieć okresowe badania, aby sprawdzić, czy Twój lek działa. Mogą to być badania krwi, flegmy lub moczu, a także prześwietlenia klatki piersiowej.

Bakterie mogą stać się oporne na niektóre antybiotyki. Może się to zdarzyć w przypadku każdej choroby bakteryjnej, zwłaszcza gruźlicy. Jeśli twój lekarz zauważy, że twoja infekcja nie poprawia się, może zmienić twoje dawkowanie, czas trwania leczenia lub przepisany lek (leki).

Oporność jest szczególnie niepokojąca, gdy gruźlica nie reaguje zarówno na izoniazyd, jak i ryfampinę, dwa leki najczęściej stosowane do kontrolowania choroby. Kiedy tak się dzieje, przypadek jest nazywany gruźlicą wielolekooporną (MDR TB).

Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, niektóre szczepy gruźlicy są oporne na antybiotyki pierwszego rzutu, a także na opcje następnego wyboru, takie jak fluorochinolony i leki do wstrzykiwań: amikacyna, kanamycyna i kapreomycyna. Dwa inne leki, bedakilina i linezolid, są badane jako terapia dodana do obecnego leczenia skojarzonego lekoopornego.

Wyjątkowo lekooporną gruźlicę (XDR TB) definiuje się jako gruźlicę, która jest oporna na izoniazyd i ryfampinę oraz preferowane leki drugiego rzutu, w tym fluorochinolony, a także co najmniej jeden z trzech leków do wstrzykiwań (tj. amikacyna, kanamycyna lub kapreomycyna). .

Oporność jest również powszechna u osób z HIV. MDR TB i XDR TB są szczególnie rozpowszechnione w krajach, w których leki są często złej jakości lub w ogóle niedostępne.

Jeśli masz problemy z przyjmowaniem leków zgodnie z zaleceniami, powiedz o tym swojemu lekarzowi.

Zapobieganie transmisji

Jeśli masz aktywną gruźlicę, będziesz musiał podjąć pewne środki ostrożności podczas leczenia, aby zapobiec przeniesieniu choroby. Większość zarażonych osób nie musi być hospitalizowana w celu leczenia.

Środki ostrożności obejmują:

• Zostań w domu, dopóki Twój lekarz nie powie, że możesz wrócić do szkoły lub pracy.
• Unikaj interakcji z innymi ludźmi tak bardzo, jak to możliwe, dopóki Twój lekarz nie powie, że możesz przyjmować gości.
• Noś maskę chirurgiczną, kiedy wychodzisz z domu lub przyjmujesz gości.
• Wszystkie zużyte chusteczki należy wrzucić do zamkniętego worka na śmieci przed ich wyrzuceniem.
• Nie udostępniaj nikomu naczyń ani szczoteczki do zębów.
• Często myj ręce.
• Zawsze postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza, dotyczącymi leku, co do joty.

Zostaniesz poproszony o przestrzeganie tych środków ostrożności, dopóki nie stanie się jasne, że reagujesz na leczenie i nie kaszlesz. Po tygodniu lub dwóch leczenia odpowiednimi antybiotykami u większości osób prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania się choroby jest mniejsze.

Jeśli mieszkasz lub pracujesz z osobami o wysokim ryzyku (takimi jak małe dzieci lub osoby z AIDS), może być konieczne zbadanie plwociny w celu określenia ryzyka rozprzestrzeniania się infekcji.

Hospitalizowany pacjent z gruźlicą może zostać wypisany do domu, gdy jest nadal zarażony, pod warunkiem, że nikt w domu tej osoby nie jest narażony na wysokie ryzyko aktywnej gruźlicy (chory, osoby starsze lub dzieci).

Większości chorych na gruźlicę płuc zaleca się terapię bezpośrednio obserwowaną (DOT), w ramach której pracownik służby zdrowia codziennie wydaje leki i obserwuje, jak pacjent je przyjmuje. Można to zapewnić za pośrednictwem telefonu lub platform wideo.

Jeśli mieszkasz lub pracujesz z kimś, kto ma aktywną chorobę lub osłabiony układ odpornościowy, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Mogą zalecić wykonanie badania krwi zwanego testem uwalniania interferonu-gamma (IGRA) w celu oceny LTBI lub testu skórnego TB.

Wreszcie, chociaż istnieje szczepionka zapobiegająca gruźlicy, zwana Bacille Calmette-Guerin (BCG), jest ona rzadko stosowana w Stanach Zjednoczonych. Czasami jest zalecany dla osób pracujących w szpitalach lub dla dzieci, które są stale narażone na kontakt z osobami dorosłymi z aktywną gruźlicą lub gruźlicą wielolekooporną, ale nie jest to standardowa praktyka.