Jak leczy się kardiomiopatię rozstrzeniową

Leczenie kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM), postaci niewydolności serca, jest zwykle przedsięwzięciem wielokierunkowym. Kluczowe znaczenie mają środki związane ze stylem życia ukierunkowane na zapobieganie dalszym uszkodzeniom serca, takie jak przestrzeganie zdrowej diety i zwiększenie aktywności fizycznej. Kiedy te kroki nie wystarczą, aby poprawić zdrowie i funkcjonowanie serca, leki na receptę mogą być w porządku. Wśród leków najczęściej stosowanych w leczeniu kardiomiopatii rozstrzeniowej znajdują się beta-adrenolityki, leki moczopędne i inhibitory konwertazy angiotensni (inhibitory ACE). W leczeniu ciężkiej kardiomiopatii rozstrzeniowej może być konieczny rozrusznik serca lub inne urządzenie wszczepialne.

Styl życia

Kardiomiopatia rozstrzeniowa (postać niewydolności serca, w której lewa komora ulega powiększeniu) można leczyć, dostosowując dietę, poziom aktywności i wprowadzając inne zmiany w stylu życia. Te środki nie „wyleczą” twojego stanu, ale prawdopodobnie zapobiegną jego pogorszeniu.

Stosuj dietę zdrową dla serca
Oznacza to skupienie się na produktach spożywczych, o których wiadomo, że pomagają chronić układ sercowo-naczyniowy, jednocześnie ograniczając te, które przyczyniają się do problemów, takich jak miażdżyca. Dieta śródziemnomorska jest łatwym do naśladowania przykładem. Koncentruje się na:

• Obfitość świeżych owoców i warzyw do każdego posiłku
• Rośliny strączkowe, w tym soczewica i fasola
• Pokarmy bogate w jednonienasycone tłuszcze – w tym orzechy, nasiona i oliwę z oliwek
• Niskie do umiarkowanego spożycie czerwonego wina
• Ziarna o wysokiej zawartości błonnika, w tym pełne ziarno, płatki owsiane i jęczmień
• Stosowanie chudych kawałków drobiu w niektórych produktach spożywczych
• Umiarkowane spożycie ryb — w tym ryb o wysokiej zawartości zdrowych tłuszczów omega-3, takich jak łosoś i anchois
• Niskie spożycie cukrów rafinowanych
• Niskie spożycie czerwonego mięsa
• Niskie do umiarkowanego spożycie produktów mlecznych, w tym mleka, jogurtu i niektórych serów, takich jak parmezan i sery feta

Utrzymuj zdrową wagę
Utrata masy ciała może mieć dramatyczny wpływ na długoterminową śmiertelność u osób z niewydolnością serca. Dotyczy to szczególnie osób otyłych, co oznacza, że ​​mają wskaźnik masy ciała (BMI) lub 30 lub więcej.

Jednocześnie nie potrzeba dramatycznej utraty wagi, aby pozytywnie wpłynąć na zdrowie układu krążenia. Według badania przeprowadzonego w 2015 r. przez Translational Behavioural Medicine, utrata zaledwie 5% do 10% całkowitej masy ciała wiąże się z lepszym zdrowiem układu krążenia. Otyłość jest powiązana z wieloma chorobami przewlekłymi, w tym z niewydolnością serca.

Ćwiczenie
Większość osób z przewlekłą niewydolnością serca jest zachęcana do wykonywania ćwiczeń aerobowych poza zawodami. American Heart Association zaleca co najmniej 30 minut dziennie (150 minut tygodniowo) ćwiczeń o umiarkowanej intensywności, takich jak ogrodnictwo, szybki spacer, taniec lub tenis deblowy, lub 15 minut dziennie (75 minut tygodniowo) energicznych intensywne ćwiczenia, takie jak bieganie, pływanie okrążeń, wędrówki pod górę lub granie w tenisa pojedynczego. Generalnie nie zaleca się podnoszenia ciężarów. Uzyskaj zielone światło od swojego lekarza przed rozpoczęciem nowego programu ćwiczeń.

Rzuć palenie
Palenie może zaostrzyć problemy z sercem, przyczyniając się do uszkodzenia tętnic. Bierne palenie może być równie szkodliwe, ponieważ tlenek węgla może zająć miejsce tlenu we krwi, powodując, że pompowanie jest trudniejsze, aby dostarczyć organizmowi niezbędnego tlenu.

Jeśli palisz, istnieje wiele sposobów na zerwanie z nałogiem, od rzucenia zimnego indyka po używanie gumy nikotynowej lub innych produktów.

Leki

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie kardiomiopatię rozstrzeniową, środki związane ze stylem życia mogą złagodzić Twój stan, ale prawdopodobnie nie będą wystarczające. Większość osób z niewydolnością serca przyjmuje jakiś rodzaj leków lub nawet kombinację leków.

Beta-blokery
Beta-blokery usuwają nadmierny stres z serca, spowalniając tętno, obniżając ciśnienie krwi i zmniejszając poziom szkodliwych substancji wytwarzanych w odpowiedzi na niewydolność serca. Oprócz tego, że są podstawowym leczeniem DCM, leki te są przepisywane na zawał serca, dusznicę bolesną, zastoinową niewydolność serca, migotanie przedsionków i nadciśnienie (wysokie ciśnienie krwi).

Beta-blokery najczęściej przepisywane w przypadku kardiomiopatii rozstrzeniowej obejmują Coreg (karwedilol), Toprol (metoprolol) i Ziac (bisoprolol). Efekty uboczne to zawroty głowy, niskie ciśnienie krwi, zmęczenie, zimne dłonie i stopy, bóle głowy i problemy z trawieniem.

Diuretyki
Diuretyki lub „pigułki na wodę” to standardowa terapia niewydolności serca. Ich celem jest zmniejszenie retencji płynów i obrzęków, które często występują w DCM, poprzez częstsze oddawanie moczu. Pomagają również niektórym pacjentom łatwiej oddychać.

Powszechnie stosowane diuretyki to Lasix (furosemid) i Bumex (bumetanid). Potencjalnym skutkiem ubocznym diuretyków jest niski poziom potasu, który może prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Inne obejmują zmęczenie, zawroty głowy i skurcze mięśni.

Inhibitory ACE
Inhibitory ACE blokują enzym konwertujący angiotensynę, który organizm wytwarza w odpowiedzi na niewydolność serca i który powoduje zwężenie naczyń krwionośnych. Inhibitory ACE pomagają również rozszerzać naczynia krwionośne, umożliwiając swobodny przepływ krwi.

Wśród przepisanych inhibitorów ACE najczęściej są Vasotec (enalapryl), Altace (ramipril), Accupril (quinapryl), Lotensin (benazepril) i Prinivil (lizynopryl). Skutki uboczne inhibitorów ACE mogą obejmować kaszel, słony lub metaliczny posmak, wysypkę lub zawroty głowy spowodowane niskim ciśnieniem krwi.

Blokery receptora angiotensyny II (ARBS)
ARBS to leki działające podobnie do inhibitorów ACE. Mogą być przepisywane osobom z DCM, które nie mogą przyjmować inhibitorów ACE. ARBS, które zostały zatwierdzone do leczenia niewydolności serca, obejmują Atacand (kandesartan) i Diovan (walsartan).

Antagoniści aldosteronu
Wykazano przekonująco, że ta klasa leków poprawia przeżycie niektórych osób z niewydolnością serca.i często jest stosowany w połączeniu z inhibitorem ACE lub lekiem ARB) i beta-blokerami. Jednak leki te mogą powodować znaczną hiperkaliemię (wysoki poziom potasu) i nie powinny być przyjmowane przez osoby, których nerki nie funkcjonują normalnie. Przykłady obejmują Aldactone (spironolakton) i Inspra (eplerenon).

Hydralazyna Plus azotany
Dla osób z DCM, które mają zmniejszoną frakcję wyrzutową (miara tego, ile krwi lewa komora serca jest w stanie wypompować podczas każdego uderzenia) pomimo stosowania beta-blokerów, inhibitorów ACE i diuretyków, łącząc hydralazynę, krew Pomocny może być lek na ciśnienie oraz doustny azotan, taki jak izosorbid.

Inhibitor neprylizyny
Pierwszy z tej stosunkowo nowej klasy leków na nadciśnienie, Entresto, został zatwierdzony do leczenia niewydolności serca przez Food and Drug Administration w 2015 roku. Łączy on walsartan ARB z inhibitorem neprylizyny (sakubitryl). Wczesne badania z Entresto były dość obiecujące, a niektórzy eksperci uważają, że należy go stosować zamiast inhibitora ACE lub ARB.

Iwabradyna
Iwabradyna to lek stosowany w celu spowolnienia akcji serca. Stosuje się go w stanach, takich jak nieodpowiednia częstoskurcz zatokowy, w którym częstość akcji serca jest znacznie podwyższona. Osoby z DCM mogą również mieć tętno spoczynkowe znacznie wyższe niż uważane za normalne, a istnieją dowody na to, że zmniejszenie podwyższonego tętna za pomocą iwabradyny może poprawić wyniki.

Digoksyna
Podczas gdy w ostatnich dziesięcioleciach digoksyna (związek z rodzaju Digitalis) była uważana za podstawę leczenia niewydolności serca, jej rzeczywiste korzyści w leczeniu DCM wydają się obecnie marginalne. Większość świadczeniodawców przepisuje go tylko wtedy, gdy skuteczniejsze leki nie wydają się być odpowiednie.

Leki inotropowe
Leki inotropowe to leki dożylne, które zmuszają mięsień sercowy do cięższej pracy, a tym samym pompują więcej krwi. Są zarezerwowane dla cięższych przypadków niewydolności serca, ponieważ wiążą się ze znacznie zwiększoną śmiertelnością.Przykłady obejmują milrinon i dobutaminę.

Rozrzedzacze krwi
Leki takie jak aspiryna lub warfaryna mogą zapobiegać powstawaniu zakrzepów krwi. Skutki uboczne obejmują nadmierne siniaki lub krwawienia.

Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego-2 (SGLT2i)

Jest to najnowsza klasa leków, które zostały dodane do arsenału w leczeniu niewydolności serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową. Lek był początkowo stosowany w leczeniu cukrzycy, ale okazało się, że przynosi znaczące korzyści w leczeniu niewydolności serca i szybko staje się standardem leczenia.

Urządzenia wszczepialne

Osoby z umiarkowaną lub ciężką DCM mają zwiększone ryzyko nagłej śmierci sercowej z powodu komorowych zaburzeń rytmu serca i mogą wymagać wszczepialnego urządzenia, aby utrzymać prawidłowe bicie serca.

• Terapia resynchronizująca serca (CRT): Wykorzystuje specjalistyczny stymulator, który jednocześnie stymuluje prawą i lewą komorę serca. (Standardowe stymulatory stymulują tylko prawą). Jest szczególnie wskazany u pacjentów z DCM, u których występuje nieprawidłowość w układzie przewodzącym elektrycznym serca, zwana blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB), w której prawa i lewa komora nie są zsynchronizowane.

• Wszczepialny kardiowerter-defibrylator: ICD monitoruje rytm serca i w razie potrzeby dostarcza wstrząsy elektryczne, aby kontrolować nieprawidłowe bicie serca, w tym te, które powodują zatrzymanie akcji serca. Wykazano, że ICD znacząco zmniejszają śmiertelność u niektórych osób z DCM, u których znacząco zmniejszono frakcje wyrzutowe lewej komory.

• Urządzenie wspomagające lewą komorę (LVAD): mechaniczny implant przymocowany do serca, aby pomóc mu pompować. LVADs zwykle są brane pod uwagę po mniej inwazyjnych podejściach nieskutecznych.

Operacja

Ze względu na drastyczny charakter zabiegu i małą podaż serc dawców, jedyny zabieg stosowany w leczeniu niewydolności serca, przeszczep serca (przeszczep serca), zarezerwowany jest dla najbardziej chorych pacjentów.

Transplantacja jest uważana za złoty standard leczenia pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca, ale istnieje wiele rozważań. Osoba po przeszczepie serca musi przez resztę życia brać leki, aby osłabić układ odpornościowy, aby organizm nie postrzegał nowego serca jako ciała obcego i nie atakował go. Powrót do zdrowia po przeszczepie trwa kilka miesięcy i może obejmować rehabilitację kardiologiczną. Większość pacjentów jest w stanie opuścić szpital w ciągu kilku tygodni od zabiegu i powrócić do normalnych zajęć w ciągu sześciu tygodni od zabiegu.

Terapia eksperymentalna

Terapia genowa lub terapia komórkami macierzystymi może być korzystna u osób z DCM.

• Terapia genowa: Naukowcy mają nadzieję, że umieszczając normalną kopię genu w ludzkiej komórce, aby zmienić sposób jej funkcjonowania. Na podstawie ograniczonych badań klinicznych terapia genowa mająca na celu zmianę fenotypu serca u pacjentów z niewydolnością serca i zmniejszenie frakcji wyrzutowej wydaje się bezpieczna przy stosunkowo niewielkiej liczbie niepożądanych odpowiedzi immunologicznych, arytmii lub innych zdarzeń niepożądanych.

• Terapia Komórkami Macierzystymi: W tej terapii, opartej na założeniu, że komórki macierzyste, często pobierane ze szpiku kostnego, mogą naprawiać i regenerować uszkodzoną tkankę serca, komórki macierzyste są wprowadzane do serca za pomocą cewnika. Nie udowodniono jednak, że jest w pełni bezpieczny i korzystny.

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie DCM, powinieneś wiedzieć, że istnieje wiele metod leczenia, od prostych zmian stylu życia po najbardziej inwazyjne leczenie przeszczepu serca. Spożywanie zdrowej żywności i regularne ćwiczenia to jedne z najskuteczniejszych sposobów na całkowite zapobieganie tej chorobie, a także jej łagodzenie. Ponadto liczne terapie lekowe i urządzenia mogą pomóc w prowadzeniu aktywnego życia.