Kim jest neurolog?

Neurolog to lekarz ze specjalistycznym przeszkoleniem w zakresie diagnozowania i leczenia chorób mózgu, rdzenia kręgowego, nerwów obwodowych i mięśni. W większości przypadków lekarz podstawowej opieki zdrowotnej kieruje pacjentów do neurologa, jeśli mają objawy wskazujące na stan neurologiczny.

Neurolodzy przechodzą rozległą edukację i szkolenie, w tym cztery lata studiów licencjackich, cztery lata szkoły medycznej, cztery lata rezydentury i rok do dwóch lat w stypendium neurologicznym.W sumie w Stanach Zjednoczonych jest około 16 000 praktykujących neurologów.

Stężenie

Neurolog często leczy pacjentów z następującymi schorzeniami:

Udar

Możesz spotkać się z neurologiem, jeśli masz trudności z zarządzaniem czynnikami ryzyka udaru, jesteś w szpitalu w ciągu kilku godzin od udaru, masz niewyjaśniony udar, masz nawracające udary lub masz nietypowe skutki udaru.

Uraz neurologiczny

Urazowe uszkodzenie mózgu występuje, gdy nagły, zewnętrzny atak fizyczny uszkadza mózg.

Nowotwory układu nerwowego

Obejmuje to ponad 150 różnych typów guzów mózgu i ośrodkowego układu nerwowego, od łagodnych do złośliwych.

Infekcje układu nerwowego

Należą do nich zapalenie opon mózgowych, zapalenie płynu otaczającego mózg i rdzeń kręgowy oraz zapalenie mózgu, zapalenie mózgu.

Choroby autoimmunologiczne

Osoby cierpiące na choroby autoimmunologiczne wpływające na układ nerwowy, takie jak stwardnienie rozsiane, mogą pracować z neurologiem.

Napady padaczkowe i zaburzenia napadowe

Nieprawidłowa aktywność elektryczna mózgu może powodować drgawki. Padaczka to stan, w którym dana osoba ma powtarzające się napady. Rozpoznanie i leczenie tych zaburzeń często wymaga konsultacji z neurologiem.

Zaburzenia ruchowe

Należą do nich stany takie jak choroba Parkinsona, a także problemy z poruszaniem się, w tym niezdarność, drżenie, sztywność, niezamierzone ruchy lub trudności w chodzeniu.

Zaburzenia nerwowo-mięśniowe

Stany takie jak choroba Lou Gehriga (inaczej stwardnienie zanikowe boczne lub ALS) wpływają na nerwy, które kontrolują twoje dobrowolne mięśnie.

Bóle głowy

Dwa najczęstsze rodzaje bólu głowy w praktyce neurologicznej to migreny i napięciowe bóle głowy.

Demencja

Demencja to ogólny termin określający różne rodzaje zaburzeń poznawczych, w tym chorobę Alzheimera.

Zaburzenia snu

Narkolepsja to rodzaj zaburzenia neurologicznego.

Neuropatia obwodowa

Neuropatia obwodowa odnosi się do wielu stanów, które obejmują uszkodzenie obwodowego układu nerwowego, rozległej sieci komunikacyjnej, która wysyła sygnały między ośrodkowym układem nerwowym (mózgiem i rdzeniem kręgowym) a wszystkimi innymi częściami ciała.

Ekspertyza proceduralna

Neurolodzy są przeszkoleni i upoważnieni do wykonywania następujących zabiegów:

• Nakłucia lędźwiowe (inaczej nakłucia lędźwiowe), zabieg, w którym niewielka ilość płynu mózgowo-rdzeniowego, płynu ochronnego otaczającego mózg i rdzeń kręgowy, jest usuwana z kanału kręgowego, aby można było to zbadać.

• Elektromiografia (EMG), test sprawdzający zdrowie mięśni i nerwów kontrolujących mięśnie.

• Test rozciągania, test diagnostyczny stosowany do oceny miastenii, stanu nerwowo-mięśniowego charakteryzującego się osłabieniem mięśni.

• Elektroencefalogram (EEG), nieinwazyjny test wykrywający nieprawidłowości fal mózgowych lub aktywności elektrycznej mózgu.

• Badanie snu (polisomnogram), nieinwazyjne, nocne badanie, które pozwala lekarzom monitorować cię podczas snu, aby zobaczyć, co dzieje się w twoim mózgu i ciele.

• Zastrzyki z toksyny botulinowej, które są stosowane terapeutycznie w celu kontrolowania sztywności i spastyczności mięśni, które mogą wystąpić w wyniku wielu zaburzeń neurologicznych.

Podspecjalizacje

Wielu neurologów decyduje się leczyć tylko niektóre populacje pacjentów lub określone schorzenia. Oto kilka przykładów:

Neurologia dziecięca

Neurolog dziecięcy lub dziecięcy diagnozuje, leczy i radzi sobie z problemami układu nerwowego dzieci.

Hospicjum i medycyna paliatywna

Medycyna paliatywna to specjalność, której celem jest rozpoznawanie, zapobieganie i łagodzenie cierpienia pacjentów z poważnymi, często schyłkowymi chorobami neurologicznymi, takimi jak choroba Parkinsona, demencja, stwardnienie zanikowe boczne i guzy mózgu.

Zaburzenia neurorozwojowe

Specjaliści ci skupiają się na grupie zaburzeń, które zaczynają się w dzieciństwie, dotyczą trzech lub więcej obszarów funkcji życiowych i obejmują zaburzenia języka, ruchu, zmysłów specjalnych i poznania.

Medycyna nerwowo-mięśniowa

Specjaliści w tej dziedzinie opiekują się pacjentami, u których występują choroby, które wpływają na:

• Obwodowy układ nerwowy, który składa się z nerwów znajdujących się poza mózgiem i rdzeniem kręgowym

• Połączenie nerwowo-mięśniowe, które łączy nerwy z mięśniami w celu przekazywania sygnałów do ruchu mięśni. Myasthenia gravis, przewlekła, wysoce uleczalna choroba, jest najczęstszą z tego typu zaburzeń nerwowo-mięśniowych.

• Mięśnie. Choroby mięśni są często klasyfikowane jako dystrofia mięśniowa lub miopatia.

Lekarstwo przeciwbólowe

Ci specjaliści leczą przewlekły ból z wielu schorzeń, w tym ból głowy, ból krzyża, ból nowotworowy, ból stawów, ból neurogenny (ból wynikający z uszkodzenia nerwów obwodowych lub ośrodkowego układu nerwowego) oraz ból psychogenny (ból niepochodzący z przeszłości). choroba lub uraz lub jakiekolwiek widoczne oznaki uszkodzenia wewnątrz lub na zewnątrz układu nerwowego).

Medycyna snu

Problemy ze snem mogą być spowodowane uszkodzeniem części mózgu, które występuje w wyniku urazu mózgu lub udaru lub innych chorób związanych z ośrodkowym układem nerwowym, takich jak choroba Parkinsona.Ci specjaliści są dobrze zorientowani w medycynie snu.

Neurologia naczyniowa

Specjaliści ci oceniają, leczą i badają choroby, które wpływają na strukturę i funkcję naczyń krwionośnych zaopatrujących mózg. Często opiekują się pacjentami cierpiącymi na schorzenia, takie jak udar, dlatego nazywa się ich również „lekarzami od udarów”.

Zaburzenia autonomiczne

Specjaliści ci skupiają się na problemach związanych z autonomicznym układem nerwowym, który reguluje pracę narządów wewnętrznych organizmu, takich jak tętno, ciśnienie krwi, trawienie i temperatura ciała.

Szkolenia i certyfikacja

Po ukończeniu szkoły medycznej i zdobyciu stopnia doktora medycyny lub doktora osteopatii neurolodzy odbywają roczny staż w zakresie chorób wewnętrznych lub medycyny/chirurgii.Następnie neurolodzy przechodzą co najmniej trzyletnie szkolenie specjalistyczne w ramach akredytowanego programu rezydentury neurologicznej, podczas którego poznają tajniki medycyny neurologicznej.

Po ukończeniu szkolenia rezydencyjnego neurolodzy mogą ubiegać się o certyfikat zarządu od organizacji medycznych, takich jak American Board of Psychiatry and Neurology (ABPN).Potencjalni kandydaci mogą uzyskać certyfikat neurologa lub neurologa dziecięcego po zdaniu egzaminu certyfikacyjnego. Po uzyskaniu certyfikatu neurolodzy uczestniczą w 10-letnim programie utrzymania certyfikacji ABPN, aby zapewnić, że stale się uczą i doskonalą w swojej karierze.

Wskazówki dotyczące spotkania

Jeśli masz objaw, który wydaje się wskazywać na problem neurologiczny, możesz ulec pokusie, aby udać się bezpośrednio do neurologa, a nie do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Czasami nawet lekarze mogą mieć trudności z ustaleniem, czy neurolog lub inny lekarz jest dla Ciebie najlepszy. Posiadanie lekarza pierwszego kontaktu pomaga upewnić się, że ktoś jest odpowiedzialny za koordynację Twojej opieki medycznej.Może to zapobiec utracie informacji i niepotrzebnemu powtarzaniu testów. Skoordynowana opieka medyczna zmniejsza również prawdopodobieństwo interakcji lub przedawkowania leków.

To powiedziawszy, jeśli masz już zdiagnozowany stan neurologiczny, nie jesteś zadowolony z opieki, jaką zapewnia lekarz pierwszego kontaktu, lub po prostu chcesz uzyskać inną opinię, wizyta u neurologa jest rozsądna.

Aby jak najlepiej wykorzystać wizytę neurologiczną, przyjdź wcześniej i przynieś ze sobą wszelkie testy, raporty lub badania obrazowe istotne dla twojego stanu. Możesz również poprosić swojego lekarza pierwszego kontaktu o przesłanie ich drogą elektroniczną przed wizytą.

Pomaga również spisać wszystkie przyjmowane leki, zarówno farmaceutyczne, jak i dostępne bez recepty, oraz uwzględnić wszelkie informacje, które mogą pomóc w diagnozie (w tym wcześniejsze hospitalizacje lub wywiad rodzinny dotyczący zaburzeń neurologicznych). W ten sposób możesz wyjaśnić fakty i uniknąć zapominania o rzeczach.