Twój niezbędny przewodnik po terapii HIV

Chociaż ostatnie postępy w terapii antyretrowirusowej były wręcz zdumiewające — przynoszące ludziom z HIV normalną lub prawie normalną długość życia — nadal istnieją znaczne luki w leczeniu wśród osób żyjących z HIV w Stanach Zjednoczonych.

W rzeczywistości, z prawie 1,2 miliona Amerykanów żyjących obecnie z HIV mniej niż jeden na czterech jest w stanie osiągnąć całkowitą supresję wirusa, która jest kluczem do sukcesu leczenia.

To jest poważny problem. Bez środków do osiągnięcia i utrzymania niewykrywalnego miana wirusa, osoby zarażone wirusem HIV są bardziej narażone na choroby związane i niezwiązane z wirusem HIV, a także na przedwczesny rozwój lekooporności.

Ostatecznie terapia HIV to coś więcej niż tylko pigułki. Chodzi o znalezienie narzędzi do skutecznego zarządzania chorobą we współpracy z lekarzem. Chodzi o przejęcie kontroli i normalizację wirusa HIV w swoim życiu, abyś mógł kontrolować chorobę, a nie chorobę, która kontroluje ciebie.

Wszystko zaczyna się od edukacji i zadawania sobie właściwych pytań.

Co to są leki przeciwretrowirusowe?

Leki antyretrowirusowe nie leczą HIV. Działają raczej poprzez blokowanie etapu cyklu replikacji wirusa, wiążąc się z białkiem lub hamując enzym potrzebny do zakończenia cyklu. Bez środków, aby to zrobić, wirus spadnie do niewykrywalnego poziomu, w którym może wyrządzić organizmowi niewielką krzywdę.

Aby terapia antyretrowirusowa działała, łączy się kilka leków w celu zablokowania różnych etapów replikacji. Aby upewnić się, że stężenie leków we krwi pozostaje na stałym poziomie, należy przyjmować tabletki rutynowo i zgodnie z zaleceniami (określa się to jako przestrzeganie zaleceń dotyczących leczenia).

Rozpoczynając leczenie, ważne jest, aby poznać nazwy leków – zarówno nazwę marki (np. Viramune), jak i nazwę chemiczną (np. newirapina) – oraz zapytać lekarza o możliwe skutki uboczne i interakcje między lekami. Dzięki temu możesz aktywniej uczestniczyć w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia i wiedzieć, kiedy podjąć działania w przypadku wystąpienia problemu.

Od jakich leków zaczynam?

Specjalny panel zorganizowany przez Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA nadzoruje wytyczne dotyczące leczenia HIV w Stanach Zjednoczonych. Grupa, składająca się z świadczeniodawców, naukowców i urzędników zdrowia publicznego, regularnie aktualizuje swoje zalecenia w oparciu o pojawiające się nauki.

W większości przypadków nowsza klasa leków, zwana inhibitorami integrazy, jest włączana do leczenia pierwszego rzutu HIV ze względu na ich skuteczność, łatwość użycia, trwałość i niskie ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Mimo to nie wszyscy zaczynają od tych samych leków. Przed przepisaniem leczenia lekarz przeprowadzi testy, aby „sprofilować” wirusa i ustalić, czy ma on jakieś mutacje lekooporne, które mogą ograniczać skuteczność leku. Zwykle wiąże się to z badaniem krwi określanym jako badanie odporności genetycznej.

Na podstawie ustaleń i zaleceń DHHS Twój lekarz może dostosować leczenie do Ciebie jako osoby. W niektórych rzadkich przypadkach inhibitory integrazy mogą nie być realną opcją i można zastosować lek alternatywny.

Co powoduje odporność na HIV?

Lekooporność wirusa HIV może rozwijać się naturalnie, gdy wirus mutuje w odpowiedzi na przyjmowane leki. Mając to na uwadze, odporność ma tendencję do powolnego rozwoju przez wiele lat i wymaga wielu mutacji, zanim pojawi się znaczna odporność.

Jeśli lekooporność pojawia się wcześnie, na przykład w ciągu roku lub dwóch, jest bardziej prawdopodobne, że jest wynikiem słabego przestrzegania zaleceń. Dopóki wirus nie zostanie całkowicie stłumiony przez nieprzerwaną terapię, warianty lekooporne mogą „uciec” i stopniowo rosnąć liczebnie, aż staną się dominującym typem.

Kiedy to nastąpi, twoje leki nie będą działać tak skutecznie. W niektórych przypadkach mutacje, które rozwijasz, mogą nawet zmniejszać skuteczność innych leków przeciwretrowirusowych, na które nigdy nie byłeś narażony.

Ile przestrzegania wystarczy?

Z reguły osobom stosującym terapię antyretrowirusową od dawna zaleca się utrzymywanie ponad 95% przestrzegania zaleceń w celu podtrzymania supresji wirusa. Przekłada się to na około 15 kolejnych pominiętych dawek rocznie (lub niewiele więcej niż jedną pominiętą dawkę miesięcznie).

Dla niektórych może to wydawać się trudnym zadaniem. Ale w ostatnich latach wszystko się zmieniło, ponieważ coraz więcej leków złożonych jest wydawanych, dzięki czemu wiele osób może przyjmować jedną tabletkę dziennie zamiast wielu leków kilka razy dziennie.

Terapie jednoskładnikowe nie tylko przekładają się na poprawę wskaźników przestrzegania zaleceń lekarskich, ale również wykazano, że znacznie zmniejszają ryzyko ciężkich chorób i hospitalizacji w porównaniu z terapią antyretrowirusową wieloskładnikową.

Co więcej, nowsze leki na HIV mają ulepszoną farmakokinetykę (aktywność leku) i są bardziej „wybaczające”, co oznacza, że ​​można pominąć dawkę bez zbędnej obawy o oporność. Niektóre badania wykazały nawet, że nowsze leki, takie jak tenofowir i inhibitory integrazy, są w stanie utrzymać supresję wirusa z 85% przyleganiem.

Mając to na uwadze, terapia antyretrowirusowa składa się z wielu leków, z których każdy ma inny okres półtrwania, a dostosowywanie progu przestrzegania zaleceń w każdym schemacie jest nie tylko niepraktyczne, ale może doprowadzić do nadmiernego „poślizgu” w rutynowym przyjmowaniu tabletek.

Co się stanie, jeśli leczenie się nie powiedzie?

Kiedy leki, które zażywasz, przestają działać, mówi się o niepowodzeniu leczenia. Z definicji niepowodzenie leczenia stwierdza się, gdy pomimo przestrzegania leczenia nie jesteś w stanie utrzymać miana wirusa poniżej 200 kopii na mililitr (ml). Ponadto wzrost liczby wirusów musi utrzymywać się przez kilka kolejnych odczytów w ciągu sześciu miesięcy lub wcześniej.

Gdy po raz pierwszy podejrzewasz niepowodzenie, Twój lekarz oceni, czy masz jakiekolwiek problemy z przestrzeganiem zaleceń i spróbuje je skorygować, aby zachować dotychczasowe leczenie.

Jeśli to nie pomoże, Twój lekarz ponownie sprofiluje Twojego wirusa. Oprócz testów oporności genetycznej Twój lekarz może zlecić test fenotypowy, w którym wirus jest bezpośrednio wystawiony na działanie wszystkich dostępnych leków przeciwretrowirusowych, aby sprawdzić, które z nich działają najlepiej.

Jeśli wynik testu na obecność wirusa HIV jest pozytywny, należy jak najszybciej rozpocząć leczenie. Im dłużej zwlekasz, tym bardziej może spaść twoja funkcja odpornościowa (mierzona liczbą CD4). Jeśli liczba CD4 spadnie poniżej 200 — diagnostyczna definicja AIDS — twoje szanse na całkowite wyleczenie układu odpornościowego również mogą się zmniejszyć.

Rozpoczynając leczenie wcześnie, nie tylko masz duże szanse na normalne życie, ale także zmniejszysz ryzyko poważnych chorób związanych z HIV i nie związanych z HIV o ponad połowę.KątKąt