Typowe rodzaje zaburzeń odżywiania

Przegląd

Zaburzenia odżywiania to poważne schorzenia związane z uporczywymi zachowaniami żywieniowymi, które negatywnie wpływają na Twoje zdrowie, emocje i zdolność do funkcjonowania w ważnych dziedzinach życia. Najczęstszymi zaburzeniami odżywiania się są jadłowstręt psychiczny, bulimia i zaburzenie z napadami objadania się.

Większość zaburzeń odżywiania polega na zbytnim skupianiu się na wadze, budowie ciała i pożywieniu, co prowadzi do niebezpiecznych zachowań związanych z jedzeniem. Te zachowania mogą znacząco wpłynąć na zdolność organizmu do odpowiedniego odżywiania. Zaburzenia odżywiania mogą uszkodzić serce, układ pokarmowy, kości, zęby i usta oraz prowadzić do innych chorób.

Zaburzenia odżywiania często rozwijają się w wieku nastoletnim i młodym, chociaż mogą rozwinąć się w innym wieku. Dzięki leczeniu można powrócić do zdrowszych nawyków żywieniowych, a czasem odwrócić poważne komplikacje spowodowane zaburzeniami odżywiania.

Objawy zaburzeń odżywiania

Objawy różnią się w zależności od rodzaju zaburzeń odżywiania. Jadłowstręt psychiczny, bulimia i zaburzenie z napadami objadania się to najczęstsze zaburzenia odżywiania. Inne zaburzenia odżywiania obejmują zaburzenia przeżuwania i restrykcyjne zaburzenia przyjmowania pokarmu.

Jadłowstręt psychiczny

Jadłowstręt psychiczny to potencjalnie zagrażające życiu zaburzenie odżywiania, charakteryzujące się nienormalnie niską masą ciała, intensywnym lękiem przed przybraniem na wadze oraz zniekształconym postrzeganiem wagi lub sylwetki. Osoby z anoreksją podejmują ekstremalne wysiłki, aby kontrolować swoją wagę i sylwetkę, co często znacząco wpływa na ich zdrowie i aktywność życiową.

Kiedy masz anoreksję, nadmiernie ograniczasz kalorie lub stosujesz inne metody odchudzania, takie jak nadmierne ćwiczenia, stosowanie środków przeczyszczających lub dietetycznych lub wymioty po jedzeniu. Wysiłki mające na celu zmniejszenie wagi, nawet przy niedowadze, mogą powodować poważne problemy zdrowotne, czasami prowadzące do śmiertelnego samozagładu.

Bulimia

Bulimia nervosa to poważne, potencjalnie zagrażające życiu zaburzenie odżywiania. Kiedy masz bulimię, masz epizody objadania się i przeczyszczania, które wiążą się z brakiem kontroli nad jedzeniem. Wiele osób z bulimią ogranicza również jedzenie w ciągu dnia, co często prowadzi do częstszego objadania się i przeczyszczania.

Podczas tych epizodów zazwyczaj zjadasz dużą ilość jedzenia w krótkim czasie, a następnie próbujesz pozbyć się dodatkowych kalorii w niezdrowy sposób. Z powodu poczucia winy, wstydu i silnego lęku przed przybraniem na wadze w wyniku przejadania się, możesz wymusić wymioty, możesz za dużo ćwiczyć lub stosować inne metody, takie jak środki przeczyszczające, aby pozbyć się kalorii.

Jeśli masz bulimię, prawdopodobnie jesteś zajęty swoją wagą i kształtem ciała i możesz surowo i surowo oceniać siebie za własne postrzegane wady. Możesz mieć normalną wagę lub nawet niewielką nadwagę.

Zaburzenie z napadami objadania się

Kiedy masz zaburzenie z napadami objadania się, regularnie jesz za dużo (napadowe objadanie się) i odczuwasz brak kontroli nad jedzeniem. Możesz jeść szybko lub jeść więcej niż zamierzałeś, nawet jeśli nie jesteś głodny, i możesz kontynuować jedzenie nawet długo po tym, jak poczujesz się niewygodnie.

Po napadzie możesz czuć się winny, zniesmaczony lub zawstydzony swoim zachowaniem i ilością spożytego jedzenia. Ale nie próbujesz kompensować tego zachowania nadmiernymi ćwiczeniami lub przeczyszczaniem, jak może to zrobić ktoś z bulimią lub anoreksją. Zawstydzenie może prowadzić do samotnego jedzenia, aby ukryć objadanie się.

Nowa runda objadania się zwykle występuje przynajmniej raz w tygodniu. Możesz mieć normalną wagę, nadwagę lub otyłość.

Zaburzenie przeżuwania

Zaburzenie przeżuwania to powtarzające się i uporczywe zwracanie pokarmu po jedzeniu, ale nie jest spowodowane stanem chorobowym lub innym zaburzeniem odżywiania, takim jak anoreksja, bulimia lub zaburzenie z napadami objadania się. Pożywienie jest ponownie wprowadzane do ust bez mdłości i krztuszenia się, a zwracanie pokarmu może nie być zamierzone. Czasami zwrócony pokarm jest ponownie odżywiany i ponownie połykany lub wypluwany.

To zaburzenie może skutkować niedożywieniem, jeśli jedzenie jest wypluwane lub jeśli dana osoba je znacznie mniej, aby zapobiec zachowaniu. Występowanie zaburzeń przeżuwania może być częstsze u niemowląt lub osób z niepełnosprawnością intelektualną.

Restrykcyjne zaburzenie przyjmowania pokarmu

To zaburzenie charakteryzuje się niespełnianiem minimalnych dziennych wymagań żywieniowych, ponieważ nie masz zainteresowania jedzeniem; unikasz żywności o pewnych cechach sensorycznych, takich jak kolor, konsystencja, zapach lub smak; lub martwisz się konsekwencjami jedzenia, takimi jak strach przed zadławieniem. Nie unika się jedzenia z obawy przed przybraniem na wadze.

Zaburzenie może skutkować znaczną utratą wagi lub brakiem przyrostu masy ciała w dzieciństwie, a także niedoborami żywieniowymi, które mogą powodować problemy zdrowotne.

Kiedy musisz iść do lekarza?

Samodzielne opanowanie lub pokonanie zaburzeń odżywiania może być trudne. Zaburzenia odżywiania mogą praktycznie zawładnąć twoim życiem. Jeśli doświadczasz któregokolwiek z tych problemów lub jeśli uważasz, że możesz mieć zaburzenia odżywiania, zwróć się o pomoc lekarską.

Zachęcanie ukochanej osoby do leczenia

Niestety, wiele osób z zaburzeniami odżywiania może uważać, że nie potrzebują leczenia. Jeśli martwisz się o ukochaną osobę, musisz zachęcić ją do rozmowy z lekarzem. Nawet jeśli twoja ukochana osoba nie jest gotowa przyznać się, że ma problem z jedzeniem, możesz otworzyć drzwi, wyrażając troskę i chęć wysłuchania.

Zwracaj uwagę na wzorce żywieniowe i przekonania, które mogą sygnalizować niezdrowe zachowanie, a także presję rówieśniczą, która może wywołać zaburzenia odżywiania. Znaki ostrzegawcze, które mogą wskazywać na zaburzenia odżywiania, obejmują:

• Pomijanie posiłków lub szukanie wymówek, aby nie jeść
• Przyjęcie zbyt restrykcyjnej diety wegetariańskiej
• Nadmierne skupienie się na zdrowym odżywianiu
• Przygotowywanie własnych posiłków zamiast jedzenia tego, co je rodzina
• Wycofywanie się z normalnych zajęć towarzyskich
• Ciągłe martwienie się lub narzekanie na otyłość i mówienie o utracie wagi
• Częste sprawdzanie w lustrze pod kątem dostrzeżonych wad
• Wielokrotne spożywanie dużych ilości słodyczy lub pokarmów bogatych w tłuszcz
• Stosowanie suplementów diety, środków przeczyszczających lub produktów ziołowych w celu utraty wagi
• Nadmierne ćwiczenia
• Modzele na kostkach od wywoływania wymiotów
• Problemy z utratą szkliwa zębów, które mogą być objawem powtarzających się wymiotów
• Wyjście w czasie posiłków do toalety
• Spożywanie znacznie większej ilości jedzenia w posiłku lub przekąsce, niż jest to uważane za normalne
• Wyrażanie depresji, wstrętu, wstydu lub poczucia winy z powodu nawyków żywieniowych
• Jedzenie w tajemnicy

Jeśli obawiasz się, że Twoje dziecko może mieć zaburzenia odżywiania, skontaktuj się z lekarzem, aby omówić swoje obawy. W razie potrzeby możesz otrzymać skierowanie do wykwalifikowanego specjalisty zdrowia psychicznego z doświadczeniem w zakresie zaburzeń odżywiania lub, jeśli pozwala na to Twoje ubezpieczenie, skontaktuj się bezpośrednio z ekspertem.

Co powoduje zaburzenia odżywiania?

Dokładna przyczyna zaburzeń odżywiania nie jest znana. Podobnie jak w przypadku innych chorób psychicznych, może być wiele przyczyn, takich jak:

• Genetyka i biologia. Niektóre osoby mogą mieć geny, które zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania. Czynniki biologiczne, takie jak zmiany w substancjach chemicznych w mózgu, mogą odgrywać rolę w zaburzeniach odżywiania.
• Zdrowie psychiczne i emocjonalne. Osoby z zaburzeniami odżywiania mogą mieć problemy psychologiczne i emocjonalne, które przyczyniają się do zaburzenia. Mogą mieć niską samoocenę, perfekcjonizm, impulsywne zachowanie i trudne relacje.

Czynniki ryzyka

Nastolatki i młode kobiety częściej niż nastoletni chłopcy i młodzi mężczyźni mają anoreksję lub bulimię, ale mężczyźni również mogą mieć zaburzenia odżywiania. Chociaż zaburzenia odżywiania mogą występować w szerokim przedziale wiekowym, często rozwijają się u młodych ludzi.

Niektóre czynniki mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania, w tym:

• Historia rodzinna. Zaburzenia odżywiania są znacznie bardziej prawdopodobne u osób, których rodzice lub rodzeństwo mieli zaburzenia odżywiania.
• Inne zaburzenia zdrowia psychicznego. Osoby z zaburzeniami odżywiania często mają w przeszłości zaburzenia lękowe, depresję lub zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
• Dieta i głód. Dieta jest czynnikiem ryzyka rozwoju zaburzeń odżywiania. Głód wpływa na mózg i wpływa na zmiany nastroju, sztywność myślenia, niepokój i zmniejszenie apetytu. Istnieją mocne dowody na to, że wiele objawów zaburzeń odżywiania to w rzeczywistości objawy głodu. Głód i utrata masy ciała mogą zmienić sposób pracy mózgu u osób wrażliwych, co może utrwalić restrykcyjne zachowania żywieniowe i utrudnić powrót do normalnych nawyków żywieniowych.
• Naprężenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o wyjazd na studia, przeprowadzkę, znalezienie nowej pracy, czy o problem w rodzinie lub związku, zmiana może przynieść stres, który może zwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania.

Powikłania związane z zaburzeniami odżywiania

Zaburzenia odżywiania powodują szereg komplikacji, niektóre z nich zagrażają życiu. Im cięższe lub długotrwałe zaburzenia odżywiania, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia poważnych powikłań, takich jak:

• Poważne problemy zdrowotne
• Depresja i niepokój
• Myśli lub zachowania samobójcze
• Problemy ze wzrostem i rozwojem
• Problemy społeczne i związane z relacjami
• Zaburzenia używania substancji
• Kwestie związane z pracą i szkołą
• Śmierć

Diagnoza

Zaburzenia odżywiania są diagnozowane na podstawie objawów i nawyków żywieniowych. Jeśli twój lekarz podejrzewa, że ​​masz zaburzenia odżywiania, prawdopodobnie przeprowadzi badanie i poprosi o testy, które pomogą ustalić diagnozę. Do diagnozy może również dołączyć specjalista zajmujący się zdrowiem psychicznym.

Oceny i testy ogólnie obejmują:

• Fizyczny egzamin. Twój lekarz prawdopodobnie zbada Cię, aby wykluczyć inne medyczne przyczyny problemów z jedzeniem. Twój lekarz może również zlecić testy laboratoryjne.
• Ocena psychologiczna. Lekarz lub specjalista zdrowia psychicznego prawdopodobnie zapyta o Twoje myśli, uczucia i nawyki żywieniowe. Możesz również zostać poproszony o wypełnienie kwestionariuszy samooceny psychologicznej.
• Inne badania. Można wykonać dodatkowe testy, aby sprawdzić, czy nie występują komplikacje związane z zaburzeniami odżywiania.

Leczenie zaburzeń odżywiania

Leczenie zaburzeń odżywiania się na ogół obejmuje podejście zespołowe. Zespół zazwyczaj składa się z lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym i dietetyków – wszyscy z doświadczeniem w zaburzeniach odżywiania.

Leczenie zależy od konkretnego rodzaju zaburzeń odżywiania. Ale ogólnie leczenie zazwyczaj obejmuje edukację żywieniową, psychoterapię i leki. Jeśli Twoje życie jest zagrożone, możesz potrzebować natychmiastowej hospitalizacji.

Zdrowe odżywianie

Bez względu na Twoją wagę, członkowie Twojego zespołu mogą współpracować z Tobą, aby opracować plan, który pomoże Ci osiągnąć zdrowe nawyki żywieniowe.

Psychoterapia

Psychoterapia, zwana także terapią rozmową, może pomóc ci nauczyć się zastępować niezdrowe nawyki zdrowymi nawykami. Ten plan może obejmować:

• Terapia rodzinna (FBT). FBT to oparte na dowodach leczenie dzieci i młodzieży z zaburzeniami odżywiania. Rodzina jest zaangażowana w upewnianie się, że dziecko lub inny członek rodziny przestrzega wzorców zdrowego odżywiania i utrzymuje prawidłową wagę.
• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT). CBT jest powszechnie stosowane w leczeniu zaburzeń odżywiania, szczególnie w przypadku bulimii i zaburzeń z napadami objadania się. Dowiesz się, jak monitorować i poprawiać swoje nawyki żywieniowe i nastroje, rozwijać umiejętności rozwiązywania problemów i odkrywać zdrowe sposoby radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami.

Leki

Leki nie mogą wyleczyć zaburzeń odżywiania. Jednak niektóre leki mogą pomóc w kontrolowaniu chęci objadania się lub przeczyszczania lub radzenia sobie z nadmiernym zaabsorbowaniem jedzeniem i dietą. Leki, takie jak leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe, mogą pomóc w objawach depresji lub lęku, które często są związane z zaburzeniami odżywiania.

Hospitalizacja

Jeśli masz poważne problemy zdrowotne, takie jak anoreksja, która doprowadziła do poważnego niedożywienia, lekarz może zalecić hospitalizację. Niektóre kliniki specjalizują się w leczeniu osób z zaburzeniami odżywiania. Niektóre kliniki mogą oferować programy dzienne zamiast pełnej hospitalizacji. Specjalistyczne programy leczenia zaburzeń odżywiania mogą oferować bardziej intensywne leczenie przez dłuższy czas.