Wskaźniki i statystyki przeżycia raka prostaty

Przetrwanie według wieku

W przeciwieństwie do niektórych innych nowotworów, wiek w mniejszym stopniu wpływa na wskaźniki przeżycia raka prostaty. Wynika to częściowo z faktu, że mężczyźni częściej diagnozują raka prostaty po 70 roku życia.

Mniej więcej sześć na 10 przypadków diagnozuje się u mężczyzn w wieku 65 lat lub starszych. Średni wiek w momencie diagnozy to 66 lat, a diagnoza poniżej 40 roku życia jest rzadka.

Wyjątkiem są mężczyźni z rakiem prostaty w IV stopniu zaawansowania. W tej grupie 10-letnia śmiertelność z powodu raka prostaty jest najwyższa dla mężczyzn w wieku od 60 do 64 lat.

Najniższe 10-letnie przeżycie mają mężczyźni w wieku poniżej 49 lat i powyżej 80 lat. Osoby w wieku poniżej 49 lat miały 95,6% 10-letnie przeżycie, podczas gdy osoby w wieku powyżej 80 lat miały 82,7% 10-letnie przeżycie.

Przeżycie według progresji choroby

Stopień zaawansowania raka prostaty może wpływać na wskaźniki przeżycia.

Antygen swoisty dla prostaty (PSA) to białko wytwarzane przez komórki gruczołu krokowego przez komórki normalne i złośliwe. U mężczyzn z rakiem prostaty poziom PSA we krwi jest często podwyższony.

Lekarze mogą używać PSA jako markera, aby lepiej zrozumieć progresję raka prostaty i wynikające z tego rokowania.

Jednym ze sposobów, w jaki lekarze oceniają postęp choroby, jest podwojenie czasu PSA. Odnosi się to do liczby miesięcy potrzebnych do podwojenia PSA.

Jedno z badań sugeruje, że krótki czas podwojenia oznacza gorsze rokowanie dla pacjentów z rakiem prostaty w IV stopniu zaawansowania. Mediana przeżycia wyniosła 16,5 miesiąca dla pacjentów z czasem podwojenia PSA mniejszym niż 45 dni w porównaniu z 26 miesiącami dla pacjentów z dłuższym czasem podwojenia PSA.

To, czy rak dał przerzuty i rozprzestrzenił się na inne obszary ciała poza prostatą, może również wpływać na przeżycie. W odległym lub IV stadium raka prostaty, gdy rak rozprzestrzenił się z prostaty na inne narządy, takie jak wątroba lub płuca, pięcioletni wskaźnik przeżycia wynosi 31% w porównaniu z rakiem zlokalizowanym (stadium I i II), który ma pięcioletni okres wskaźnik przeżycia prawie 100%.

Przeżycie według stopnia guza

Jednym ze sposobów określania stopnia zaawansowania raka jest ocena stopnia zaawansowania nowotworu. Stopień odnosi się do tego, jak komórki rakowe wyglądają pod mikroskopem.

Tradycyjnie w przypadku raka prostaty robiono to za pomocą skali Gleasona, która została opracowana w latach 60. XX wieku. W tym systemie komórki rakowe są klasyfikowane w skali od 1 do 5. Komórki stopnia 1 są uważane za normalne tkanki prostaty, podczas gdy komórki w zakresie 5 stopnia uległy mutacji w takim stopniu, że nie przypominają już normalnych komórek.

Przy określaniu wyniku w skali Gleasona patolog bada próbkę biopsji pod mikroskopem i przy użyciu powyższej skali przypisuje stopień w skali Gleasona do najbardziej dominującego widocznego wzorca, a następnie drugi stopień do wzorca, który jest drugim najbardziej dominującym wzorcem. Te dwie oceny są następnie dodawane w celu utworzenia ogólnego wyniku Gleasona (np. ocena 3 + ocena 4 = 7 w wyniku Gleasona).

Teoretycznie wyniki Gleasona mogą wynosić od 2 do 10, ale obecnie patolodzy rzadko podają ocenę od 2 do 5 i są bardziej prawdopodobne w zakresie od 6 do 10, przy czym 6 to najniższy stopień zaawansowania raka prostaty.

Zgodnie z systemem Gleason Score, 6 jest uważane za raka o niskim stopniu złośliwości, 7 to pośrednie, a wyniki 8, 9 lub 10 za nowotwory o wysokim stopniu złośliwości.

Im wyższy wynik Gleasona, tym większe prawdopodobieństwo, że rak prostaty szybko się rozrośnie i rozprzestrzeni.

Jednak pojawiły się pewne problemy z systemem Gleason i opracowano nowy system oceniania, który ma działać jako rozszerzenie systemu Gleason.

W tym systemie wyniki Gleasona są teraz podzielone na kategorie:

• Klasa 1 = Gleason 6 (lub mniej)
• Klasa 2 = Gleason 3+4=7
• Klasa 3 = Gleason 4+3=7
• Klasa 4 = Gleason 8
• Klasa 5 = Gleason 9-10

Według American Cancer Society, system ten może ostatecznie zastąpić system Gleasona, ale obecnie są one zgłaszane razem.

Przeżycie według nawrotu choroby

Jeśli po operacji raka u mężczyzny wystąpi podwyższony poziom PSA (powyżej 0,2 ng/ml), choroba jest postrzegana jako nawracająca.

Liczba węzłów chłonnych w czasie prostatektomii może wpływać na ryzyko nawrotu. Jedno z badań sugeruje, że usunięcie dużej liczby węzłów wiąże się z poprawą prawdopodobieństwa nawrotu, ale nie wydaje się to wpływać na ogólne przeżycie.

Jednak nawrót choroby nie zawsze wpływa na czas przeżycia. Jeśli wystąpi nawrót, 15-letni wskaźnik przeżycia w momencie rozpoznania może wynosić nawet 94% u osób z niskim ryzykiem nawrotu.

Główne czynniki wpływające na przeżywalność to:

• Wynik Gleasona
• Czas podwojenia PSA
• Czy nawrót nastąpił w ciągu trzech lat, czy po trzech latach?

Nawrót, który pojawia się w ciągu trzech lat, zmniejsza wskaźniki przeżycia o 15-20% — a nawet więcej, jeśli czas podwojenia jest krótki.

Palenie

Palenie jest jedynym czynnikiem wpływającym na przeżywalność w prawie każdym nowotworze, w tym w raku prostaty. Obecni palacze mają znacznie mniejsze szanse na przeżycie z powodu raka prostaty i nawrotu choroby niż osoby niepalące.KątRzucenie palenia może poprawić wskaźniki przeżycia.Kąt

Całkowite wskaźniki przeżycia z raka prostaty są dobre, z 5-letnim wskaźnikiem przeżycia 98%. Nawet w przypadku raka prostaty w stadium IV, ulepszenia w leczeniu wydłużyły czas przeżycia i doprowadziły do ​​znacznego zmniejszenia liczby zgonów związanych z rakiem prostaty.