Związek między chorobą afektywną dwubiegunową a autyzmem: co należy wiedzieć

Choroba afektywna dwubiegunowa i zaburzenie ze spektrum autyzmu mają pewne objawy i mogą mieć wspólne przyczyny genetyczne. Ponadto osoby z autyzmem są bardziej narażone na chorobę afektywną dwubiegunową i odwrotnie. Te dwa zaburzenia nie są jednak takie same.

Chociaż związek między nimi nie jest dobrze zrozumiany, lekarze mogą zbadać objawy i określić, czy masz chorobę afektywną dwubiegunową, autyzm, czy oba te objawy. Choroba afektywna dwubiegunowa diagnozowana jest u około 2,8% populacji USA. Około 1,85% Amerykanów ma diagnozę ze spektrum autyzmu.

Związek między chorobą afektywną dwubiegunową a autyzmem

Choroba afektywna dwubiegunowa i autyzm to odrębne diagnozy. Istnieją jednak pewne sposoby, w jakie te dwa zaburzenia mogą wyglądać podobnie i całkowicie możliwe jest zdiagnozowanie zarówno autyzmu, jak i choroby afektywnej dwubiegunowej.

Według jednego z badań, około 7% osób z autyzmem jest również dwubiegunowych; jest to prawie trzykrotność odsetka osób w ogólnej populacji.

Inne badanie wykazało, że około 30% młodzieży, u której zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową typu I (w której epizody maniakalne są przedłużone lub ciężkie) można również zdiagnozować jako zaburzenie ze spektrum autyzmu.

Ostatnio badania wykazały genetyczne powiązania między autyzmem a kilkoma chorobami psychicznymi, w tym schizofrenią i chorobą afektywną dwubiegunową; to prawdopodobnie wyjaśnia niektóre skrzyżowania objawów.

Oprócz rzeczywistości, że istnieją prawdziwe objawy skrzyżowania, istnieje wiele objawów choroby afektywnej dwubiegunowej, które pojawiają się u osób z cięższym autyzmem, ale z zupełnie innych przyczyn. Niektóre z nich to nadpobudliwość, zaburzenia snu, impulsywność, pobudzenie i drażliwość.

Chociaż rozsądne jest przypisywanie niektórych z tych objawów zaburzeniu afektywnemu dwubiegunowemu, może być bardzo trudne (szczególnie w przypadku osoby niewerbalnej) odróżnienie choroby afektywnej dwubiegunowej od objawów autystycznych.

Choroba afektywna dwubiegunowa a autyzm

Ponieważ osoby z autyzmem i osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą czasami zachowywać się w podobny sposób, czasami trudno jest odróżnić. Aby lepiej zrozumieć podobieństwa i różnice między tymi dwoma zaburzeniami, rozważ:

• Choroba afektywna dwubiegunowa jest chorobą psychiczną, a autyzm jest zaburzeniem neurorozwojowym.
• Aby zdiagnozować autyzm, objawy muszą być widoczne we wczesnym okresie rozwojowym (przed 3 rokiem życia).
• Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej mogą pojawić się w dowolnym momencie (i najprawdopodobniej pojawią się około 25 roku życia).
• Podczas gdy kryteria choroby afektywnej dwubiegunowej obejmują konkretnie problemy związane z nastrojem, takie jak mania i depresja, kryteria autyzmu nie mają związku z nastrojem.
• Podczas gdy osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą przełączać się między skrajnymi nastrojami manii i depresji, osoby z autyzmem rzadko jeżdżą na rowerze w ten sam sposób.
• Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, które nie mają autyzmu, prawdopodobnie nie będą wykazywać objawów autystycznych, takich jak późna lub zaburzona mowa lub poważne problemy z komunikacją społeczną.

Powoduje

Przyczyny tych zaburzeń obejmują:

• Genetyka: Zarówno autyzm, jak i choroba afektywna dwubiegunowa mają powiązania genetyczne i mogą występować w rodzinach. Jest jednak możliwe, że jeden z bliźniąt ma autyzm lub zaburzenie dwubiegunowe, podczas gdy drugi nie. Badania sugerują, że niektóre z tych samych genów mogą być zaangażowane zarówno w autyzm, jak i chorobę afektywną dwubiegunową (wraz z innymi zaburzeniami psychicznymi i rozwojowymi).

• Problemy w czasie ciąży: Autyzm może wynikać z narażenia matki na określone leki podczas ciąży (na przykład kwas walproinowy). Autyzm jest również bardziej prawdopodobny, jeśli dziecko urodzi się przedwcześnie lub jeśli rodzice są starsi (choć nie jest jasne, dlaczego są to czynniki ryzyka). Choroba afektywna dwubiegunowa nie wydaje się być spowodowana tymi problemami.

• Problemy środowiskowe: Epizody w chorobie afektywnej dwubiegunowej mogą być wywołane przez stresujące wydarzenie, takie jak śmierć lub rozwód. Tak nie jest w przypadku autyzmu.

• Struktura i funkcja mózgu: Niektóre dowody sugerują, że mózgi osób z autyzmem i chorobą afektywną dwubiegunową różnią się nieco od typowych mózgów, ale w nieco inny sposób.

Symptomy i objawy

W zależności od osoby objawy autyzmu i choroby afektywnej dwubiegunowej mogą wyglądać podobnie. Na przykład osoby z obydwoma zaburzeniami mogą wykazywać:

• Drażliwość
• Zakłócony sen
• Powtarzające się zachowanie
• Rozproszenie uwagi i impulsywność
• Głośna, szybka i praktycznie nieprzerwana mowa
• Impulsywność, która może prowadzić do agresji

Te zachowania występują jednak z bardzo różnych powodów i istnieją wyraźne objawy, które występują tylko w autyzmie i tylko w chorobie afektywnej dwubiegunowej.

Jeśli masz obawy, że Twoje dziecko z autyzmem jest dwubiegunowe, powinieneś skontaktować się z lekarzem, ale pamiętaj również, że:

• Autyzm nie jest zaburzeniem cyklicznym. Nie powinieneś widzieć nagłych i poważnych zmian nastroju bez wyraźnego powodu.
• Autyzmu nie można „wybudzić” zdarzeniem. Objawy muszą pojawić się przed ukończeniem 3 roku życia i chociaż objawy autyzmu mogą ulec poprawie, nie zobaczysz punktu, w którym „zniknie”.
• Sam autyzm nie powinien powodować ciężkiej depresji ani myśli samobójczych (chociaż osoby z autyzmem mogą czuć się przygnębione, tak jak wszyscy, gdy okoliczności są przygnębiające).
• Osoby z autyzmem mogą mieć umiarkowane do skrajnych trudności z mową, komunikacją społeczną, świadomością potrzeb i uczuć innych oraz mogą mieć znaczne problemy sensoryczne. Niekoniecznie są to objawy choroby afektywnej dwubiegunowej.

• „Stimming” (kołysanie, chodzenie, mamrotanie itp.) jest wspólne z autyzmem i jest narzędziem do samouspokojenia. Jeśli jest obecny konsekwentnie przez długi czas, prawdopodobnie nie ma związku z chorobą afektywną dwubiegunową.

Diagnoza

Autyzm jest zwykle diagnozowany we wczesnym dzieciństwie, chociaż osoby bardzo dobrze funkcjonujące mogą być diagnozowane jako nastolatki lub osoby dorosłe. Autyzm jest na ogół diagnozowany poprzez obserwacje oraz specjalne testy i kwestionariusze, ponieważ nie ma biologicznego markera zaburzenia. Diagnostycy poszukują:

• Specyficzne różnice behawioralne typowe dla autyzmu (stymulacja, brak kontaktu wzrokowego itp.)
• Opóźnienia mowy lub dziwactwa, takie jak echolalia (powtarzanie tych samych fraz lub „powtarzanie” telewizji lub filmów)
• Dysfunkcja sensoryczna
• Opóźnienia i zaburzenia społeczne i komunikacyjne

Choroba afektywna dwubiegunowa jest rzadko diagnozowana u małych dzieci. Proces diagnostyczny często zaczyna się od badania fizykalnego i testów laboratoryjnych, aby wykluczyć inne problemy, takie jak problemy z tarczycą, które mogą powodować wahania nastroju. Pacjent musiał przeżyć przynajmniej jeden epizod manii.

Podobnie jak autyzm, choroba afektywna dwubiegunowa nie ma biologicznego markera, więc testy fizyczne mogą jedynie wykluczyć inne problemy.

Leczenie

Leczenie autyzmu może, ale nie musi obejmować farmaceutyków. Zazwyczaj autyzm leczy się za pomocą terapii, takich jak stosowana analiza zachowania, terapia rozwojowa i zabawowa, terapia mowy i trening umiejętności społecznych. Gdy stosowane są farmaceutyki, często obejmują one leki przeciwlękowe i leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji.

Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej z większym prawdopodobieństwem obejmuje stosowanie określonych stabilizatorów nastroju, takich jak lit. Można również stosować leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne drugiej generacji. Ponadto terapia poznawcza (terapia rozmowa) jest często pomocna dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową.

Kiedy szukać profesjonalnego leczenia?

Jeśli obawiasz się, że Twoje małe dziecko może mieć autyzm lub chorobę afektywną dwubiegunową, pierwszym krokiem powinna być wizyta u pediatry. Opisz objawy Twojego dziecka i poproś, aby Twoje dziecko zostało zbadane pod kątem tych zaburzeń.

Upewnij się, że osoba lub zespół przeprowadzający ocenę ma solidne doświadczenie z obydwoma zaburzeniami, ponieważ łatwo jest pomylić jedno z drugim lub przeoczyć oznaki choroby psychicznej u dziecka z autyzmem.

Dorośli poszukujący diagnozy i leczenia powinni dokładnie dokumentować objawy, zwracając szczególną uwagę na następujące pytania:

• Jak długo występują te objawy? (Jeśli pojawiły się nagle, prawie na pewno nie są związane z autyzmem.)
• Czy zdarzały się epizody manii i depresji na rowerze? Kiedy, jak często i na jak długo? (Może to sugerować chorobę afektywną dwubiegunową).
• Czy dana osoba ma myśli samobójcze? (Chociaż takie myśli pojawiają się w obu zaburzeniach, częściej pojawiają się u osoby z chorobą afektywną dwubiegunową).
• Czy dana osoba ma trudności z komunikacją społeczną, objawy dysfunkcji sensorycznych (np. problemy z jasnym światłem i głośnym hałasem) lub opóźnienia w mowie? (Chociaż niektóre z tych objawów występują w obu zaburzeniach, jeśli wszystkie są obecne, mogą sugerować autyzm.)

Streszczenie

Choroba afektywna dwubiegunowa i zaburzenie ze spektrum autyzmu to nie to samo. Mają jednak pewne wspólne objawy, a także mogą mieć pewne podstawowe genetyczne czynniki ryzyka. Osoby z autyzmem są bardziej narażone na chorobę afektywną dwubiegunową i odwrotnie.

Objawy, wiek zachorowania, kryteria diagnostyczne i metody leczenia są różne dla obu zaburzeń. Dzieci powinny być badane pod kątem autyzmu i wszelkich obaw zgłoszonych przez pediatrę dziecka, aby uzyskać właściwą diagnozę. Dorośli powinni szukać profesjonalnej diagnozy.

Zarówno autyzm, jak i choroba afektywna dwubiegunowa mogą pojawić się u tej samej osoby, ale diagnoza może być trudna. Jest to szczególnie trudne, gdy osobie z autyzmem brakuje umiejętności werbalnych, by opisać swoje emocjonalne wzloty i upadki.

Z tego powodu ważne jest, aby znaleźć bardzo doświadczonego diagnostę, który oceni objawy danej osoby. Jeśli nie czujesz się komfortowo z diagnozą lub masz dalsze pytania, dobrze jest poprosić o drugą opinię.

Terapie, które działają na jedno zaburzenie, mogą być nieskuteczne, a nawet szkodliwe, gdy są niewłaściwie stosowane.