Co to jest zygota?

Zygota, znana również jako zapłodnione jajeczko lub zapłodnione jajeczko, to połączenie plemnika i komórki jajowej. Zygota zaczyna się jako pojedyncza komórka, ale dzieli się szybko w ciągu kilku dni po zapłodnieniu. Pojedyncza komórka zygoty zawiera wszystkie 46 niezbędnych chromosomów, pobierając 23 z plemnika i 23 z komórki jajowej.

Faza zygoty jest krótka i trwa tylko około czterech dni. Około piątego dnia masa komórek staje się znana jako blastocysta.

Jak powstają zygoty

Aby nastąpiło rozmnażanie, pojedyncza komórka plemnika musi przeniknąć przez zewnętrzną powierzchnię komórki jajowej w procesie zwanym zapłodnieniem. Podczas zdrowego cyklu rozrodczego pojedyncza komórka jajowa jest uwalniana z pęcherzyka do jajowodu podczas owulacji.

Jeśli plemniki są obecne, tysiące próbują przeniknąć do tej pojedynczej komórki jajowej. Gdy pojedynczy plemnik przebije się przez zewnętrzną powierzchnię, zmiany chemiczne na powierzchni komórki jajowej zapobiegają przedostawaniu się innych plemników i tworzą zygotę.

Medycznie wspomagane zapłodnienie

Zapłodnienie wspomagane medycznie jest również możliwe i staje się coraz bardziej powszechne. Inseminacja domaciczna (IUI) i zapłodnienie in vitro (IVF) to dwie często stosowane techniki wspomaganego rozrodu.

Podczas IUI nasienie jest wprowadzane do macicy za pomocą cewnika, a zapłodnienie odbywa się wewnątrz organizmu. W przypadku IVF jaja są usuwane z jajników i zapładniane w laboratorium. Blastocysta jest następnie wszczepiana do macicy.

Kiedy zygota staje się embrionem

Zygoty dzielą się w procesie znanym jako mitoza, w którym każda komórka podwaja się (jedna komórka staje się dwiema, dwie stają się czterema i tak dalej). Ten dwutygodniowy etap znany jest jako okres kiełkowania rozwoju i obejmuje okres od zapłodnienia (nazywanego również poczęciem) do zagnieżdżenia się blastocysty w macicy.

Plemnik zawiera informację genetyczną ojca, podczas gdy komórka jajowa zawiera informację genetyczną matki. Ponieważ każda komórka zawiera połowę materiału genetycznego, każda komórka jest znana jako komórka haploidalna. Kiedy te dwie haploidalne komórki łączą się, tworzą pojedynczą komórkę diploidalną, która zawiera wszystkie niezbędne chromosomy.

Zygota następnie przemieszcza się w dół jajowodu do macicy. Podczas podróży jego komórki szybko dzielą się i staje się blastocystą. Po dotarciu do macicy blastocysta musi zagnieździć się w wyściółce, aby uzyskać pożywienie, którego potrzebuje do wzrostu i przeżycia.

Okres rozwoju embrionalnego trwa od dwóch tygodni po zapłodnieniu do ósmego tygodnia, w którym organizm nazywany jest embrionem. W dziewiątym tygodniu po zapłodnieniu rozpoczyna się okres płodowy. Od tego momentu aż do narodzin organizm jest znany jako płód.

Uwaga na temat poczęcia

Poczęcie następuje, gdy jajeczko jest zapłodnione, ale ciąża tak naprawdę nie zaczyna się, dopóki blastocysta nie zagnieździ się w macicy. Zwykle nie jest możliwe ustalenie, czy zapłodnienie nastąpiło na tym wczesnym etapie, rozumianym jako 3 tydzień ciąży. Objawy i poziomy hormonów ciążowych są zwykle zauważalne dopiero w 4 lub 5 tygodniu.

Zygoty w Twinningu

Bliźnięta jednojajowe są jednojajowe. W przypadku bliźniąt jednojajowych zapłodnione jest jedno jajo i jedna zygota, ale w fazie blastocysty dzieli się, tworząc dwa zarodki. Bliźnięta jednojajowe mają ten sam materiał genetyczny.

Z drugiej strony bliźnięta dwujajowe są dwuzygotyczne, co oznacza, że zapłodnione zostają dwa jaja, w wyniku czego powstają dwie zygoty. Te dwie zygoty rozwijają się w dwa embriony. W przeciwieństwie do bliźniąt jednojajowych, bliźnięta dwuzygotyczne nie mają identycznych genów.

Potencjalne wyzwania

Nie wszystkie zygoty przechodzą do następnego etapu rozwoju prenatalnego. Naukowcy szacują, że 30% do 70% wszystkich naturalnie występujących poczęć kończy się niepowodzeniem przed lub w momencie implantacji. Naukowcy podejrzewają, że te straty są związane z nieprawidłowościami. W przypadkach nawracających poronień często winna jest rodzicielska anomalia chromosomalna.

W przypadku tych bardzo wczesnych poronień, znanych również jako ciąże chemiczne, dana osoba może nie zdawać sobie sprawy, że doszło do zapłodnienia, ponieważ może wystąpić krwawienie podobne do spodziewanego okresu menstruacyjnego i mniej więcej w tym czasie. Jednak wraz z pojawieniem się domowych testów ciążowych z wczesnym wynikiem, coraz więcej osób jest w stanie wykryć ciążę chemiczną już na cztery lub pięć dni przed spodziewanym cyklem miesiączkowym.

IUI i IVF również mogą zawieść. Wskaźniki sukcesu dla IUI wahają się od 7% do 20%. Badania powiązały słabe parametry nasienia z niepowodzeniem IUI. Niska jakość jaj i niedobory hormonów to inne znane przyczyny niepowodzenia IUI.

Wskaźniki powodzenia IVF różnią się w zależności od wieku, przy czym największe szanse powodzenia mają rodzice w wieku poniżej 35 lat. Na młodszym końcu spektrum szansa na sukces z IVF wynosi około 54%, ale liczby te maleją z czasem, a wskaźniki powodzenia wynoszą około 54%. tylko 4% w wieku 43 lat. Czynniki, które mogą wpływać na powodzenie lub niepowodzenie IVF, obejmują wiek rodzica, wcześniejsze ciąże i straty, żywotność komórek jajowych i podstawową przyczynę niepłodności.